Αντί για Μονακό, μας φέρνει το φασισταριό

Ενώ η πόλη ετοιμάζεται, μετά κυκλάμινων και φώτων, για το άνεργο εορταστικό κλίμα της επόμενης περιόδου, ο μονάρχης του ψευτοΜονακό Μπέος, παραχώρησε για δεύτερη φορά φέτος, μέσω του δημοτικού συμβουλίου, δημοτική αίθουσα στον οικισμό Διμήνι για την πανθεσσαλική εκδήλωση της χρυσής αυγής που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο, στις 21 Νοεμβρίου. Είναι ο ίδιος που προεκλογικά είχε δηλώσει ότι δεν έγινε και τίποτα που στο ψηφοδέλτιο του στις δημοτικές εκλογές είχε ως υποψήφιους μέλη της Χρυσής Αυγής.

Φαίνεται πως τα τρίχρωμα δημαρχεία, τα φωτάκια και τα στολισμένα πεζοδρόμια έχουν τη τιμητική τους σε μια πόλη που ανέχεται για δήμαρχο ένα θιασώτη του δόγματος "άρτος και θεάματα", πάντα αναγκαίο και διαχρονικό όταν πρέπει να στρέψεις τη κοινή γνώμη μακρυά από τα πραγματικά ζητήματα. Το ίδιο κάνει κι η Χρυσή Αυγή όταν εμφανίζεται ως αντισυστημική όταν την ίδια στιγμή προστατεύει τα συμφέροντα όλων εκείνων που εξαθλιώνουν έναν ολόκληρο λαό.

Ο κ.Μπέος, έχοντας αρνηθεί να υπογράψει ψήφισμα ενόψει της επετείου δολοφονίας του Π. Φύσσα, αλλά και δηλώνοντας  ότι η παράταξή του δεν θα υπογράψει ποτέ ψήφισμα για τη γενική πολιτική κατάσταση αλλά μόνο για όσα αφορούν τη πόλη, δείχνει ακριβώς με ποιον τρόπο αναρριχήθηκε στη διοίκηση αυτής της πόλης, και σύμφωνα με τη διπλή παραχώρηση, πως ξεπληρώνει αυτή του την αναρρίχηση. Προφανώς έτσι θέλει και το Μονακό της Θεσσαλίας: ως Παλέρμο όπου κουμάντο θα κάνει η Χρυσή Αυγή με βιτρίνα τον ίδιο.

Η ιδεολογία του πολιτικού ανορθολογισμού που χαρακτηρίζει την δημοτική αρχή, είναι το προοίμιο της εισόδου της στην άκρα δεξιά και μετά ίσως ακόμα πιο μακριά. Σε κάθε ξέπλυμα που αναλαμβάνει παραχωρώντας δημόσιους χώρους για να εξαργυρώνονται οι φιλικές σχέσεις αναρρίχησης, σε κάθε προσπάθεια να παρουσιαστεί το νεοναζιστικό μόρφωμα ως κόμμα αστικοκοινοβουλευτικής δημοκρατίας, θα μας βρίσκει απέναντί του.

Σε κάθε προσπάθεια θυματοποίησης της χρυσής αυγής ενόψει της  συνεχιζόμενης δίκης της ως εγκληματικής οργάνωσης μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα, η απάντησή μας είναι: καμία εμπιστοσύνη στην αστική δικαιοσύνη, που σαν φίδι δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτους. Ο αντιφασισμός, άρρηκτα συνδεδεμένος με την πάλη ενάντια στον καπιταλισμό, γίνεται στο δρόμο, σε κάθε χώρο δουλειάς, σχολείο, πανεπιστήμιο, όπου σταθούμε και όπου βρεθούμε.

Για να μην περάσει ο φασισμός, ο ρατσισμός, η ξενοφοβία και το μίσος ενάντια σε κάθε «Άλλον» και κάθε έναν που δεν μας μοιάζει στα εξωτερικά χαρακτηριστικά ας  δούμε ότι ουσιαστικά είμαστε ίδιοι αλλά και ίσοι με τους αδελφούς μας πρόσφυγες που στη προσπάθειά τους να σωθούν θαλασσοπνίγονται. Είμαστε εμείς που μαζί με εκείνους φτωχαίνουμε συνεχώς  την ίδια στιγμή που δολοφόνοι με κοστούμια και τα τσιράκια τους, όλοι τους υπόδικοι μιας δικαιοσύνης σε παρακμή, κυκλοφορούν ανενόχλητοι και διοργανώνουν από κοινού εκδηλώσεις.

Όλοι εμείς, που βρισκόμαστε στο μετερίζι του καθημερινού αγώνα για μια άλλη κοινωνία, πραγματικά ελεύθερη κι όχι κατ ‘ επίφαση γνωρίζουμε πολύ καλά για το θηρίο του ναζισμού και το ρόλο που παίζει στη κοινωνία τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Γνωρίζουμε τόσο τις φωλιές των ναζιστών όσο και τη τακτική τους, όπως και το ότι το κράτος τους προστατεύει με όλους τους μηχανισμούς του προκειμένου να τους χρησιμοποιεί κάθε φορά που το ίδιο κινδυνεύει.

Η εκδίκησή μας για κάθε θύμα των ναζιστών, κάθε άνθρωπο που εξαθλιώνεται στο βωμό του κέρδους ελάχιστων δεν θα είναι μόνο το τσάκισμα της Χρυσής Αυγής και του φασισμού διεθνώς, αλλά κυρίως η οργάνωση της παγκόσμιας προλεταριακής Επανάστασης.

Ούτε σε πόλεις ούτε σε χωριά, τσακίζουμε φασίστες σε κάθε γειτονιά.

ΕΕΚ

Βόλος 18/11/2015

42 Χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Ελπίδα είναι οι ίδιοι οι απελπισμένοι & η επερχόμενη επανάστασή τους

Κάτω η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ

Εμπρός για την εξουσία των εργατών, για σοσιαλιστική διέξοδο από την καπιταλιστική χρεοκοπία. Για ψωμί - παιδεία – ελευθερία!

Σαράντα δύο χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο λαός αυτής της χώρας βρίσκεται σε ένα πρωτοφανές ιστορικό σταυροδρόμι.

Αφού ανέτρεψε την κυριαρχία των δύο βασικών κομμάτων, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που του καθήσαν στο σβέρκο από την πτώση της απριλιανικής δικτατορίας το 1974 μέχρι και το 2015, βρίσκεται αντιμέτωπος με τη «δική του», «πρώτη κυβέρνηση της αριστεράς».

Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έφερε την «ελπίδα» όπως υποσχόταν, αλλά επιχειρεί να την ενταφιάσει μαζί με την Αριστερά. Δεν θα τους περάσει. Ελπίδα είναι οι ίδιοι οι απελπισμένοι και η επερχόμενη επανάστασή τους απ’ άκρη σε άκρη του κόσμου.

Η Ελλάδα βρίσκεται στη μύτη του τυφώνα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Σ’ ένα σταυροδρόμι του χώρου, της Aνατολικής Mεσογείου, του χρόνου και της ιστορίας. Μέσα σε μια διεθνή θύελλα που καταστρέφει οικονομίες, χώρες ολόκληρες, και εξωθεί εκατομμύρια ανθρώπους στην προσφυγιά και τη μετανάστευση. Aλλά αυτή η θύελλα μπορεί, ακόμα, να γίνει η αφετηρία ενός νέου επαναστατικού κύματος. Ας προετοιμαστούμε άμεσα!

Τι διακυβεύεται άμεσα

Ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να τσαλαπατήσει ακόμα και τις εξώφθαλμα απατηλές προσδοκίες που μοίρασε περί «ισοδύναμων» μέτρων στα άγρια μέτρα λιτότητας του νέου Μνημονίου που ο ίδιος υπέγραψε.

Νέες άγριες περικοπές στις συντάξεις, κατασχέσεις πρώτης κατοικίας, κλείσιμο διακοπτών της ΔΕΗ, δραματικές αυξήσεις στους φόρους βρίσκονται προ των πυλών. H ανεργία παραμένει στα ύψη, ενώ που σε ελάχιστους μοιράζονται θέσεις δουλειάς είναι με όρους δουλείας.

Δεν πρόκειται για ένα ακόμα μπαράζ μέτρων αλλά για μία απόπειρα ανατροπής του τρόπου ύπαρξης του Ασφαλιστικού, του τραπεζικού συστήματος αλλά και του Φορολογικού που θύματά του θα έχει τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα σε συνθήκες μιας προχωρημένης χρεοκοπίας.

Ακόμα και η παραμικρή δυνατότητα πιο ήπιας προσαρμογής στον παραπέρα κανιβαλισμό της κοινωνίας που προβλέπει το νέο Μνημόνιο διαλύεται υπό την πίεση της ύφεσης στην οποία παραμένει ο ελληνικός καπιταλισμός λόγω των capital controls που επέβαλαν οι δανειστές σαν μέσο πολιτικού εκβιασμού προς το λαό.

Στον εκβιασμό αυτό υπέκυψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τον πιο επαίσχυντο τρόπο, τσαλαπατώντας το «όχι» του 62% λαού στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου για χάρη της παραμονής της Ελλάδας στη σιδηρόφρακτη ανθωποφαγική ιμπεριαλιστική λυκο – συμμαχία.

Ως πότε θα ζούμε στη φυλακή της ΕΕ, του καπιταλισμού και του κράτους τους;

Πέντε μήνες μετά την υπογραφή της συμφωνίας της κυβέρνησης με τους δανειστές που οδήγησε στο νέο Μνημόνιο ο εργαζόμενος λαός πρέπει να διερωτηθεί σε τρία τουλάχιστον ζητήματα:

·  Αξίζει να ζει μέσα σε μία Ε.Ε. που θαλασσοπνίγει και στήνει φράκτες στα κύματα των προσφύγων από τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή, στις περιοχές που οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές μαζί με τους Αμερικανούς συνεταίρους τους κονιορτοποιούν από το 1991 μέχρι σήμερα και ταυτόχρονα πετάει από τα σπίτια τους τους «ντόπιους»; Όχι! Στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι «ξένοι». Θα αποκτήσουμε «πατρίδα» όταν ανατρέψουμε την καπιταλιστική κυριαρχία.

·  Αξίζει να ζει μέσα σε ένα σύστημα που ενώ έχει οδηγήσει σε περικοπές στο 30% των αποδοχών των «υπηκόων» του, ζητά και άλλες περικοπές, χωρίς τέλος, προκειμένου να μη χάσουν εκείνοι που... πάντα κερδίζουν, οι μεγαλοκαπιταλιστές; Όχι. Έρχονται περικοπές επιπλέον 30% στις αποδοχές και νέοι εξευτελισμοί από τους ντόπιους και ξένους δυνάστες.

·         Αξίζει να ανέχεται μια ψευτο-αριστερή κυβέρνηση που εξελέγη για να καταργήσει τα Μνημόνια και επεξελέγει για να μετριάσει τις συνέπειές τους και, τελικά, επιχειρεί να περάσει ό,τι επιχείρησαν ανεπιτυχώς να περάσουν οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις ;

Η καταστροφή που μας απειλεί και τι πρέπει να κάνουμε

Η απάντηση του εργατικού κινήματος, των εργαζομένων, ανέργων και συνταξιούχων εργατών πρέπει να είναι ξεκάθαρα αρνητική και στα τρία αυτά ερωτήματα. Εδώ και τώρα πρέπει να παλέψουμε :

·         Για την οργάνωση Γενικής Απεργίας Διαρκείας για να μην περάσει κανένα νέο αντιλαϊκό μέτρο.

Η επιτυχημένη Γενική Απεργία της 12ης Νοέμβρη απέδειξε ότι το αγωνιστικό δυναμικό της εργατικής τάξης δεν έχει καταβληθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Μην περιμένουμε τίποτα από την ηγεσία της ΓΣΕΕ που ψήφισε «ναι» στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, αλλά ούτε και από την ηγεσία της ΑΔΕΔΥ που έχει οχυρωθεί στο γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν θα απολύσει κανένα δημόσιο υπάλληλο για να δικαιολογήσει την πολύμηνη αδράνειά της. 

Πρέπει να πετάξουμε από τα συνδικάτα τους γραφειοκράτες και πάνω από όλα να αναπτύξουμε τις δικές μας, αυτοργανωμένες μορφές πάλης, με συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα και τη διαμόρφωση ενός πανελλαδικού κέντρου αγώνα. Το κέντρο αυτό πρέπει να αναλάβει τη συνεχή, σχεδιασμένη και συστηματική δράση που απαιτείται για να μην περάσει το νέο αντι-Ασφαλιστικό, οι κατασχέσεις περιουσιών των φτωχών, τα λουκέτα της ΔΕΗ, η κρατική και η παρακρατική φασιστική βία.

·         Για την ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ από την εργατική τάξη στους δρόμους.

Ο κυβερνητικός συνασπισμός των κομμάτων του Τσίπρα και του Καμμένου αποτελεί ξεκάθαρα ένα εργαλείο στα χέρια των ιμπεριαλιστών και των Ελλήνων καπιταλιστών ενάντια στο λαό. Δεν υπάρχει καμία βούληση και καμία δυνατότητα όσων συμμετέχουν στην παρούσα κυβέρνηση να μετασχηματιστεί αυτός ο συνασπισμός σε εκείνο που έλπιζαν όσοι τον ψήφισαν στις 25 Γενάρη ή ακόμα και στις 20 Σεπτέμβρη, σε ένα εργαλείο του λαού ενάντια στους από πάνω. Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να πέσει από τα κάτω και από τα αριστερά από τους αγώνες της εργατικής τάξης και της νεολαίας.

·         Για μια επαναστατική κυβέρνηση της εργατικής εξουσίας, μετερίζι του αγώνα για μια Eυρώπη ενωμένη σοσιαλιστική. Όχι στην Eυρώπη-Φρούριο των ιμπεριαλιστών.

Μόνο μια κυβέρνηση βασισμένη στα όργανα της εξουσίας των ίδιων των εργατών μπορεί να σώσει το λαό από τη νέα καταστροφή με την οποία είναι αντιμέτωπος. Το σημερινό κράτος δεν βρίσκεται μόνο στα χέρια μιας τάξης εχθρικής προς τα εργατικά συμφέροντα, αλλά ταυτόχρονα είναι και οικονομικά και πολιτικά χρεοκοπημένο. Με ανεργία στο 25% του εργατικού δυναμικού, τις τράπεζες στραγγιγμένες ως το μεδούλι και τους διεθνείς επενδυτές να στρέφονται αλλού, το κράτος θα συνεχίσει να αποδιοργανώνει την οικονομική και κοινωνική ζωή χωρίς καμία προοπτική. Το κράτος αυτό πρέπει να καταστραφεί από την άμεση επαναστατική δράση της εργατικής τάξης και του λαού και να αντικατασταθεί από ένα «κράτος» - τύπου Κομμούνας στα χέρια των εργατών, ανοιχτό σε όλους τους εργάτες από όποια μεριά της γης και αν προέρχονται, ανοιχτό στην κοινή πάλη με τους εργάτες όλου του κόσμου για τον παγκόσμιο κομμουνισμό. Να χτίσουμε εδώ και τώρα μία εργατική επαναστική Διεθνή, την Τέταρτη Διεθνή.

OΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΤΡΙΤΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ, 6 μ.μ. Θόλος, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

COCA COLA: Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΤΩΝ ΛΟΥΚΕΤΩΝ...ΕΠΕΝΔΥΕΙ!

Το λουκέτο του εργοστασίου της COCA COLA στην Α’ ΒΙΠΕ Βόλου διαφημίζεται ως επένδυση εκατομμυρίων στο Σχηματάρι Αττικής. Η εταιρεία πρωταθλητής στους τζίρους και τα κέρδη έχει μετατραπεί σε πρωταθλητή των λουκέτων στις παραγωγικές μονάδες στη χώρα μας. Έκλεισε τις μονάδες σε Κέρκυρα, το Μεσολόγγι, την Πάτρα, τη Ρόδο, την Αθήνα ( σύντομα και τις αποθήκες), την Θεσσαλονίκη και τώρα τη μονάδα του Βόλου.

Μετέφερε σταδιακά όλες τις παραγωγικές της δραστηριότητες εκτός χώρας, τη φορολογική της έδρα για να μην πληρώσει πρόσθετους φόρους τη περίοδο της κρίσης και για να εξασφαλίσει τα μερίσματα στους μετόχους της. Η ροή των παραγωγικών επενδύσεων προς τα Βαλκάνια, σε χώρες χαμηλού κόστους, αποψίλωσε αρχικά τη Β. Ελλάδα και τώρα την υπόλοιπη χώρα. 

Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και το χρήμα γεννάει χρήμα ακόμα και τη περίοδο της απόλυτης φτώχιας των εργατών.  Η εργοδοσία θέλει να μεταφέρει τους εργάτες στο Σχηματάρι όπως και όλα τα υπόλοιπα άψυχα πράγματα, χωρίς ενδοιασμούς και σκέψεις,  με τον απόλυτο κυνισμό που διακατέχει τους καπιταλιστές όταν υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους. 

Η πολιτική της COCACOLA να χρυσώνει το χάπι των λουκέτων, απολύσεων και επέκτασης των ελαστικών σχέσεων εργασίας σε μονάδες κατά προτίμηση χωρίς συνδικαλιστική εκπροσώπηση είναι γνωστή: Λίγο πριν βάλει λουκέτο στο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης έκανε επένδυση σε νέα γραμμή παραγωγής. Τέσσερις μήνες μετά, ξήλωσε όλο το εργοστάσιο, συμπεριλαμβανομένης και της νέας γραμμής παραγωγής.  Οι εργάτες του Βόλου έλαβαν τη σωστή απόφαση να προχωρήσουν άμεσα στη κατάληψη του εργοστασίου, δηλώνοντας ότι από εδώ δεν φεύγει ούτε βίδα και το εργοστάσιο πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί με όλο το προσωπικό και σε όλη του τη δυναμικότητα.

Σε απόσταση αναπνοής βρίσκεται η χαρτοποιϊα της ΒΙΣ στην οποία οι εργάτες απολύονται ανά μήνα προκειμένου να μπει λουκέτο στη μονάδα. Εκεί η εργοδοσία ανακοίνωσε ωμά ότι βρίσκει ορισμένα ευρώ φθηνότερα το χαρτί και τη συμφέρει να το εισάγει. Στη ΒΙΣ οι εργάτες έχουν μπει στο δεύτερο μήνα απεργιακών κινητοποιήσεων απαιτώντας την επαναλειτουργία του εργοστασίου.

Το ΕΕΚ στηρίζει τα δίκαια αιτήματα των εργατών της COCA-COLA και καλούμε όλα τα μαχόμενα τμήματα της εργατικής τάξης να σταθούν στο πλευρό των αγωνιζόμενων εργατών.

Για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες της κρίσης, για να υπάρξει ένα εναλλακτικό σχέδιο επιβίωσης της εργατικής τάξης και να συγκεντρωθούν οι αναγκαίες δυνάμεις στον αγώνα έχουμε προτείνει ως πρώτο βήμα:

Να δημιουργηθεί μια ανοικτή επιτροπή αγώνα των εργατών που πλήττονται από τη κρίση και αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε αγώνα ζωής και θανάτου. Να ενώσουμε όλα τα ρυάκια διαμαρτυρίας και αντίστασης. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία έχει εγκαταλείψει από καιρό τους εργάτες. Απαιτείται νέο πλαίσιο αιτημάτων, νέες μορφές οργάνωσης και τόλμη στη δράση.

Να οργανωθεί ένα μαζικό συλλαλητήριο που να αποτελέσει το πρώτο βήμα συγκέντρωσης δυνάμεων για να στηριχτεί ο αγώνας. Τα σωματεία της COCA COLA, της ΒΙΣ πρέπει να μπουν επικεφαλείς και όλες οι μαχόμενες δυνάμεις να στηρίξουν τον αγώνα τους.

Η αστική πολιτική των μνημονίων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ , μαζί με τους πρόθυμους των πρώην και νυν μνημονίων, (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ), αναδεικνύει ένα νέο όριο στον αγώνα κατά των πολιτικών λιτότητας: Η ανάκληση των απολύσεων, η καταπολέμηση της ανεργίας και της φτώχιας είναι αδύνατη με παραδοσιακά μέσα. Η συνδικαλιστική πάλη κατά των εργοδοτών πρέπει να συνδεθεί με τα πολιτικά αιτήματα της πλήρους εθνικοποίησης των εργοστασίων που κλείνουν, απολύουν ή εγκαθίστανται σε άλλες χώρες. Αυτό συνδέεται άρρηκτα με την εθνικοποίηση των τραπεζών για τις οποίες επενδύθηκε ένα ολόκληρο ετήσιο ΑΕΠ και για τις οποίες μας ζητούν τώρα να δώσουμε και τα σπίτια μας για να ξεχρεώσουμε τα χρέη τους. Αυτό σημαίνει τη πλήρη και μονομερή διαγραφή του δυσβάστακτου χρέους που μετά την εφαρμογή των μνημονίων θα φτάσει (σύμφωνα με ορισμένες προβλέψεις) στο 200% του ΑΕΠ.

Αυτό αναπόφευκτα θέτει το ερώτημα: Ποια κυβέρνηση θα εφαρμόσει ένα πρόγραμμα υπέρ των εργατών όταν όλες οι ορατές πολιτικές λύσεις έχουν χρεοκοπήσει; Μόνο η επαναστατική πολιτική των εργατικών συμβουλίων μπορεί να απαντήσει στη κρίση του καπιταλισμού που σπρώχνει τους εργάτες στην εξαθλίωση και την ανθρωπότητα στη βαρβαρότητα του πολέμου και των σφαγών.

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

15/11/2015

ΠΕΜΠΤΗ 12 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015 - ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

ENANTIA

στο σφαγιασμό των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων

τις ιδιωτικοποιήσεις του λιμανιού του Πειραιά και της δημόσιας περιουσίας

τις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας

τη φορολογική λαίλαπα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Δε θα δυστυχήσει ο λαός, δε θα στερηθεί η νεολαία το μέλλον για να πληρώνονται οι βδέλες του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, ξένοι και ντόπιοι.

Σ’ αυτούς που στερούν απ’ τους εργάτες και τον εργαζόμενο λαό τη ζωή να δώσουμε την πρέπουσα απάντηση. Στην αντιλαϊκή τρόικα, που τώρα λέγεται κουαρτέτο, λέμε: OXI!

Tα αντιλαϊκά και αντεργατικά σχέδια δεν θα περάσουν! KATΩ TA MNHMONIA μαζί και το 3ο τρισχειρότερο του ΣYPIZA. Kαμιά ανοχή στην κυβέρνηση ΣYPIZA-ANEΛ.

Eπί 8 χρόνια η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε ύφεση, και η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, 7 χρόνια μετά την Λήμαν Mπράδερς, δεν λέει να ορθοποδήσει. Όσα ποσά –απ’ τον ιδρώτα των εργαζομένων, με περικοπές μισθών, φόρους και πάλι φόρους, με σφαγιασμό ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων- και αν ρίχνονται, η καπιταλιστική οικονομία δεν ανακάμπτει. Γιατί η κρίση είναι παγκόσμια, συστημική και ιστορική. Xρειάζονται μέτρα εξόδου από το σύστημα για να ανακάμψει η οικονομία και να χτυπηθεί η θανατηφόρα ανεργία, με εθνικοποιήσεις χωρίς αποζημίωση των τραπεζών και των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων και ΔIAΓPAΦH TOY XPEOYΣ.

Tο EΕΚ καλεί τους εργάτες, συνδικαλισμένους και μη, τη νεολαία, τους συνταξιούχους, τον εργαζόμενο λαό, σε δράση.

H γενική απεργία της 12ης Nοεμβρίου που κήρυξαν συνδικάτα που πρόσκεινται στο ΠAME, πρωτοβάθμια σωματεία, η AΔEΔY, μεγάλες ομοσπονδίες, όπως η ΠOE OTA και η ΠNO, κι όπου και η ΓΣEE -τελευταία και καταϊδρωμένη- συμμετέχει, είναι μια ευκαιρία για μαζική απάντηση στα μέτρα σφαγιασμού των εργατικών δικαιωμάτων και θανάσιμης φορομπηξίας για ευρύτερα λαϊκά στρώματα – την ίδια στιγμή που το μεγάλο κεφάλαιο, και οι εφοπλιστές μένουν στο απυρόβλητο.

Δεν εμπιστευόμαστε τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες. Kαλούμε τους εργάτες να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους με συνελεύσεις και αυτοοργάνωση.

Kάτω τα Mνημόνια, οι εμπνευστές και οι διαχειριστές τους!

Nα οργανώσουμε γενική πολιτική απεργία διαρκείας, να διώξουμε τους μνημονιακούς μνηστήρες της εξουσίας που φορτώνουν τη χρεοκοπία του καπιταλισμού στις πλάτες της εργατικής τάξης. Για την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό, για μια επαναστατική απάντηση στην κρίση του καπιταλισμού.

Nα δώσουμε τη μάχη για τη ζωή μαζί με όλα τα θύματα της κρίσης του συστήματος, τους πρόσφυγες και μετανάστες, ενάντια στη βαρβαρότητα, το ρατσισμό και το φασισμό. Όχι στα στρατόπεδα εγκλεισμού και συγκέντρωσης και τη στρατιωτική δράση που τα καπιταλιστικά κράτη της E.E. και εξαπολύουν ενάντιά τους.

Aγώνας ενιαίος, ταξικός, ενάντια στα αφεντικά της E.E. και τους ντόπιους διαχειριστές τους.

ΕΕΚ

Βόλος 9/11/2015

7 μήνες φυλάκιση στη συντρόφισσα Δεληκάρη για τη πολιτική στήριξη στον αγώνα των τριών εργατών της ΜΕΤΚΑ

Μετά από 5,5 χρόνια εκδικάστηκε η μήνυση που είχε καταθέσει ο διευθύνων σύμβουλος της ΜΕΤΚΑ,  Ι. Μυτιληναίος εναντίον της συντρόφισσας Αναστασίας Δεληκάρη.

Το δικαστήριο στην εκδίκαση που έγινε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Βόλου στις 6/11/15 επέβαλε 7 μήνες φυλάκιση για το σύνθημα που είχε αναγραφεί στη μάντρα του εργοστασίου της ΜΕΤΚΑ, «Τέρμα στα παζάρια των γραφειοκρατών, αγώνας στα χέρια των εργατών».

Η εργοδοσία της ΜΕΤΚΑ αναζητούσε διακαώς μια δικαστική επιτυχία (προσωρινή, καθώς η ποινή είναι εφέσιμη), μετά τις αλλεπάλληλες αποτυχίες της σε όλα τα δικαστήρια κατά των απολυμένων εργατών το 2010 κι ένα τρόπο στήριξης της εργοδοτικής διοίκησης του σωματείου της ΜΕΤΚΑ.

Οι δικηγόροι της ΜΕΤΚΑ, προκειμένου να στοιχειοθετήσουν το αδίκημα της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας ως μεγάλης αξίας, κοστολόγησαν το βάψιμο του τοίχου στα 1300€, όσο δηλαδή στοιχίζει η εκατοντάδες μέτρα περίφραξη της μάντρας της ΜΕΤΚΑ. Στην αγόρευση της η πολιτική αγωγή (Γιώργος Σινέλης) έκανε έκκληση στο δικαστήριο να καταδικαστεί η συντρόφισσα προκειμένου να μπει επιτέλους ένα όριο στη κατάσταση αυτή που οδηγεί να αναγράφονται συνθήματα ακόμα στα αγάλματα …..εθνικών ηρώων!

Οι μάρτυρες υπεράσπισης (Γιάννης Χατζηγιάννης, μέλος της ΚΕ του ΕΕΚ και Βασίλης Βογιατζής, εργάτης της ΜΕΤΚΑ) παρόντες στη  κινητοποίηση της 5/5/10 απέρριψαν κάθε κατηγορία κατά της ΑΔ  επισημαίνοντας ότι η συντρόφισσα είχε βρεθεί στο πλευρό των εργατών της ΜΕΤΚΑ από τη πρώτη στιγμή έναρξης του αγώνα τους, στοχοποιήθηκε ακριβώς γι αυτό το λόγο και απέκρουσαν κάθε αιτίαση της πολιτικής αγωγής για ζημία υψηλής αξίας.

Παρ’ όλα αυτά, το δικαστήριο δέχτηκε τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας (Ακρίβος Κουτσιαρής και Χρήστος Στύλας) που εκτελούσαν χρέη security στις 5 Μαΐου 2010, αν και στην μήνυση δεν αναφέρεται οποιαδήποτε μαρτυρική τους κατάθεση και γίνεται μόνο επίκληση των φωτογραφιών από κάμερες ασφαλείας, οι οποίες όμως δεν αποδεικνύουν το γεγονός.

Η εξοργιστική καταδίκη, πολιτική από κάθε άποψη για τη στάση του ΕΕΚ στην υπεράσπιση των απολυμένων εργατών αλλά και όλων των δυνάμεων που στήριξαν τον αγώνα, δείχνει ότι η εργοδοσία αναζητά με κάθε τρόπο τη ρεβάνς του ηρωικού αγώνα του 2010 που την οδήγησε σε μια ταπεινωτική ήττα, δικαίωσε τον αγώνα των εργατών, οδήγησε στην επαναπρόσληψή τους αν και οι ίδιοι βρίσκονται ακόμα σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας εδώ και 5 χρόνια, απομονωμένοι  στο «νησί», όπως αποκαλούν οι ίδιοι το χώρο εγκλεισμού τους μέσα στο εργοστάσιο της ΜΕΤΚΑ.

Δελτίο τύπου

Βόλος, 3/11/2015

Προβολή ταινίας και συζήτηση με εργάτες/τριες

του αυτοδιαχειριζόμενου εργοστασίου της ΒΙΟΜΕ

Ο ΧΩΡΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ-ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ έχει από καιρό αγκαλιάσει τον αγώνα των εργατών της  Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (ΒΙΟ.ΜΕ.) στη Θεσσαλονίκη που σχεδόν επί τρία χρόνια επαναλειτουργούν το εργοστάσιο που εγκατέλειψαν πίσω οι ιδιοκτήτες του μαζί με τεράστια χρέη, για τα οποία έχουν καταδικαστεί με πολυετή φυλάκιση.

Την Παρασκευή 6 Νοεμβρίου, στις 7.30μμ, στο Χώρο Κινημάτων-Στέκι Μεταναστών  (Ιωλκού 33 & Τ. Οικονομάκη, Βόλος) φιλοξενούμε εργάτες και εργάτριες του εργοστασίου της ΒΙΟΜΕ που μοιράζονται μαζί μας την εμπειρία τους και την εξέλιξη του εγχειρήματος της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟΜΕ, την αλληλεγγύη που έχει αναπτυχθεί διεθνώς υπέρ τους, καθώς και όλο το πόλεμο που διεξάγεται εναντίον τους από τους πρώην εργοδότες με την αγαστή υποστήριξη κρατικών μηχανισμών, με κομβικό σημείο τη δίκη για τον πλειστηριασμό του εργοστασίου στις 26 Νοέμβρη.

Της συζήτησης θα προηγηθεί η προβολή του ντοκιμαντέρ «Occupy, resist, produce» που δείχνει το ιστορικό επαναλειτουργίας του εργοστασίου από τους ίδιους τους εργάτες του, ενώ στο χώρο θα διατίθενται προς πώληση τα προϊόντα καθαρισμού που παράγονται στο εργοστάσιο.