Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Ούτε στο Euro ούτε πουθενά!Τσακίστε μπόγιες και νταβάδες σε κάθε γειτονιά!


 
Το δέρμα της είναι ρόδινο, σταχτί, καφέ. Αλλά αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να είναι απαλό.
Μιλάει άπταιστα ή σπαστά, ανάλογα με τα χιλιόμετρα που διέσχισε για να βρεθεί κάπου. Κι έτσι γι’ άλλους είναι ‘ντόπια’, γι’ άλλους ‘ξένη’. Για όλους πουτάνα: σφαγιάζεται χωρίς να πεθαίνει.
Προσπαθεί να σταθεί στα δυο της πόδια. Αλλά αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι να στέκεται σε αυτά. Μόνο να τα ανοίγει ξαπλώνοντας.
Οι παππούδες της ζούσαν με εκμετάλλευση και καταπίεση από άλλο άνθρωπο. Ήταν τα πάντα και δεν είχαν τίποτα, παρά μόνο τα χέρια και το μυαλό τους. Το ίδιο κι αυτή. Ψάχνει τρόπο να επιβιώσει σε ένα διαλυμένο σύστημα. Έχει την τύχη να έχει απαλό δέρμα. Πουλάει το δέρμα της και μεταφέρεται στην πόλη που διοργανώνει το Euro 2012…

Το χρώμα του δέρματος του δεν φαίνεται καν. 
Δεν μιλάει ‘σπαστά’. Για την ακρίβεια δεν μιλάει καθόλου. Τουλάχιστον όχι όπως ‘εμείς’. Οι παππούδες του γεννήθηκαν στην ίδια περιοχή που γεννήθηκαν κι όσοι την αποκαλούν πατρίδα τους. Κι όμως είναι πάντα πρόσφυγας, ‘ξένος’, σφαγιάζεται και πεθαίνει.
Είναι ο ‘άλλος’ που δεν περπατά στα δυο του πόδια. Έχει τέσσερα και βολεύεται.
Οι παππούδες του έζησαν τη βίαιη κατάληψη του χώρου από τον άνθρωπο. Δεν γεννήθηκε σε φάρμα μαζικής εκτροφής από μια αποστεωμένη μάνα-εργάτρια παραγωγής ‘καθαρόαιμων’ προϊόντων. Χάνει συχνά φίλους του: από ασιτία, από απλές αρρώστιες, σε τροχαία. Βρήκε τρόπο να επιβιώσει σε μια κοινωνία που δεν προβλέπει καν την επιβίωσή του. Δεν ενοχλεί, δεν συναναστρέφεται όσους τον αντιπαθούν, δέχεται τη φροντίδα, ψάχνει την πραγματική επαφή και συνήθως βολτάρει με την παρέα του. Έχει την τύχη να είναι ένας περήφανος μπάσταρδος της πόλης. Και την ατυχία η πόλη αυτή να διοργανώνει το Euro 2012…

Αυτές είναι οι κρυφές πλευρές μιας αθλητικής γιορτής με διοργανωτή τον καπιταλισμό.
Απ’ τη μια, τουλάχιστον 80 χιλιάδες γυναίκες -θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης- εκδίδονται στο Κίεβο της Ουκρανίας για τις ‘ανάγκες’ του EURO 2012, την ίδια στιγμή που εξαπλώνεται καμπάνια φασιστικού τύπου για τις οροθετικές εκδιδόμενες γυναίκες.
Κι απ’ την άλλη 50 χιλιάδες σκυλιά δολοφονούνται ‘για να ξεβρομίσει ο τόπος’, σε μια γενοκτονία ναζιστικής θεωρίας και πράξης.
Οι οπαδοί που στην πλειοψηφία τους είναι άνεργο κι εργαζόμενο κομμάτι της κοινωνίας, παίρνουν θέση: με λόγο και δράσεις πολιτικής απόχρωσης. Απ’ το γήπεδο του Ατρόμητου στο Περιστέρι στο γήπεδο της Inter στο Μιλάνο, σήκωσαν πανό ενάντια στη μαζική σφαγή των σκυλιών. Η οργή τους πηγάζει από κει που πηγάζει κι η οργή κάθε επαναστάτη κομμουνιστή πριν γίνει συνειδητή πάλη. Και δεν είναι μια απλή ευαισθησία. Για καθετί που βασανίζεται και καταπιέζεται, οργιζόμαστε με την κοινή μας κατάσταση.

Ξέρουμε πως οι τεχνικές της κυριαρχίας πάνω σε ανθρώπους και ζώα είναι ιστορικά συνδεδεμένες.
Ξέρουμε πως ο σεξισμός κι ο σπισισμός δεν είναι τίποτα άλλο από όψεις του φασισμού κι ο φασισμός σάρκα απ’ την σάρκα του καπιταλισμού.
Ξέρουμε πως από απλώς αντισεξιστής, απλώς αντισπισιστής, απλώς αντιφασίστας μπορείς πανεύκολα να καταλήξεις υποστηρικτής μιας αστικής δημοκρατίας.
Ξέρουμε πως ιστορικά οι αστοί προτιμούσαν να συντρίβουν, όχι τους φασίστες, αλλά το προλεταριάτο και τους επαναστάτες κομμουνιστές, τους μόνους ουσιώδεις αντίπαλους του φασισμού.
Παλεύουμε για την απελευθέρωσή μας βλέποντας την μέσα από την απελευθέρωση κάθε καταπιεσμένου πλάσματος.
α.δ.
(το κείμενο αποτελεί προδημοσίευση απο τη Νέα Προοπτική της 23/6/12)


Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Ισπανία: Ρουκέτα στο "δοξα πατρι" της "πανισχυρης" ευρωζωνης

Οι απεργοι ανθρακωρυχοι διαδηλωνουν μαζικα στην πολη...:



και ρίχνουν αυτοσχεδιες ρουκετες στο βουνο...:





Το γεγονος πρεπει να ειδωθει στη σχεση του με την παρεμβαση 100 δις που μολις δοθηκαν για τη διασωση της ισπανικων τραπεζων, που οχι απλα δεν ανακουφισαν αλλα εκτιναξαν παραπανω τα σπρεντς των ισπανικων ομολογων και στη συνεχεια εκτιναξαν και τα ιταλικα.
Το κρατικο χρεος της Ισπανιας ξεπερασε τωρα το 90% του ΑΕΠ.
Και μαντεψτε ποιος εχει τα μεγαλυτερα ανοιγματα στο ισπανικο(και ιταλικο) χρεος(ιδιωτικο και κρατικο)...
Οι γερμανικες κι οι γαλλικες τραπεζες! Διαβάστε σχετικά εδω

Η ''πανισχυρη'' ευρωζωνη, θα φαει μια ρουκετα στο ''δοξα πατρι'' που θα ειναι ολη δικια της...

Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

Το κείμενο που μοιράστηκε στην χθεσινή αντιφασιστική πορεία στο Βόλο.

 

Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΟΦΥΛΑΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΤΗΣ

Ο ιστορικός ρόλος του φασισμού είναι να τσακίσει την εργατική τάξη, να καταστρέψει τις οργανώσεις της, να πνίξει τις πολιτικές ελευθερίες από τη στιγμή που οι καπιταλιστές αποδεικνύονται πια ανίκανοι να διευθύνουν και να κυριαρχούν με τη βοήθεια της δημοκρατικής μηχανής. Αυτό είναι πιο φανερό σήμερα μετά από δυο χρόνια αγώνων ενάντια στα μνημόνια και την πολιτική εξαπάτηση του πολιτικού προσωπικού της «εξοχότατης» αστικής δημοκρατίας, δηλ. της δικτατορίας του κεφαλαίου. Αυτή η δικτατορία αποκαλύπτεται σε περιόδους μεγάλης κρίσης. Τότε αποκαλύπτεται ότι το κράτος δεν συμφιλιώνει τις ταξικές αντιθέσεις αλλά επιβάλλει τη δύναμη του οικονομικά ισχυρού, δηλ. των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών. Το κεφάλαιο είναι πρόθυμο να αντικαταστήσει τη σημερινή δημοκρατία με οποιοδήποτε καταπιεστικό καθεστώς αν διαπιστώσει ότι οι εργάτες και τα κατεστραμμένα μεσαία στρώματα απειλούν την κυριαρχία του. Τα σύννεφα πύκνωσαν από το Δεκέμβρη 2008 και μετά, ιδιαίτερα μετά την ομολογημένη χρεοκοπία της χώρας και την ανεξέλεγκτη καπιταλιστική κρίση.
Το ανθρώπινο υλικό του ο φασισμός το βρίσκει ιδιαίτερα στους κόλπους της μικροαστικής τάξης, η οποία τελικά καταστρέφεται από το μεγάλο κεφαλαίο. Τη δυσαρέσκειά της, την εξέγερση της, την απελπισία της οι φασίστες την αποστρέφουν από το μεγάλο κεφάλαιο και την στρέφουν εναντίον των εργατών. Μπορεί κανείς να πει για το φασισμό ότι είναι μια χειρουργική επέμβαση για εξάρθρωση των εγκεφάλων των μικροαστών προς το συμφέρον των χειρότερων εχθρών τους. Έτσι, το μεγάλο κεφάλαιο καταστρέφει πρώτα τις μεσαίες τάξεις, και ύστερα με τη βοήθεια των πληρωμένων πρακτόρων του, των δημαγωγών φασιστών, στρέφει την απελπισμένη μικροαστική τάξη εναντίον του προλεταριάτου. Μόνο με τέτοιες αχρείες μεθόδους μπορεί ακόμα να διατηρηθεί το αστικό καθεστώς. Ως πότε; Έως ότου ανατραπεί από την προλεταριακή επανάσταση.
«Οι δημοκράτες» της ψήφου.
Ενόψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου, «οι δημοκράτες της ψήφου», μας ζητούν να μην πέσουμε στη παγίδα των φασιστών και του κράτους. Όμως για να παλέψουμε πρέπει να διατηρήσουμε και να δυναμώσουμε τα μέσα της πάλης: τις οργανώσεις, τον τύπο, τις συγκεντρώσεις κλπ. Όλα αυτά ο φασισμός τα απειλεί άμεσα και έμμεσα. Σήμερα είναι πολύ αδύναμος για ν’ αρχίσει άμεσο αγώνα για την εξουσία. Μα καθημερινά δυναμώνει τις συμμορίες του, και ίσως αύριο, ανάλογα με την εξέλιξη της ταξικής πόλωσης που οδηγεί αναπόφευκτα στη σύγκρουση, να είναι αρκετά δυνατός για να προσπαθήσει να τσακίσει τις εργατικές οργανώσεις κομματιαστά, για να γυμνάσει τις συμμορίες του με τις επιθέσεις αυτές, για να σκορπίσει μέσα στις εργατικές γραμμές την απογοήτευση και τη δυσπιστία στις ίδιες τους τις δυνάμεις.
Ο φασισμός βρίσκει ασυνείδητους βοηθούς στο πρόσωπο όλων εκείνων που λένε ότι η “φυσική πάλη” είναι απαράδεχτη και δίχως αποτέλεσμα, και που ζητάνε απ’ την αστική δημοκρατία ή την αστυνομία που τις εξοπλίζει και τις ψηφίζει….. να αφοπλίσει τις φασιστικές συμμορίες.
Τίποτα δεν είναι τόσο επικίνδυνο για το προλεταριάτο, ιδίως στις τωρινές περιστάσεις όσο το ζαχαρωμένο δηλητήριο των ψεύτικων ελπίδων. Τίποτα δεν μεγαλώνει τόσο πολύ τη θρασύτητα των φασιστών όσο η νωχελική “ειρηνοφιλία” των εργατικών οργανώσεων. Τίποτα δεν καταστρέφει τόσο πολύ την εμπιστοσύνη των μεσαίων τάξεων στο προλεταριάτο, όσο η παθητική αναμονή και η έλλειψη της θέλησης για πάλη. Αυτοί που πιστεύουν ότι μόνο με τη ψήφο τους θα αντιμετωπίσουν τους φασίστες, απλά θα διαψευστούν από τη δράση των συμμοριών την επομένη μέρα των εκλογών. Οι φασίστες χρειάζονται τις εκλογές για να νομιμοποιηθούν στα μάτια του κόσμου, αλλά αν νοιώσουν αρκετά δυνατοί,  ακόμα κι αν δεν μπουν στη βουλή, θα επιχειρήσουν να καταργήσουν και τη δημοκρατία και τις εκλογές. Οι φασίστες δεν πρέπει να μπουν ούτε στη βουλή, ούτε και να μείνουν στους δρόμους. Πρέπει να τσακιστούν! Δεν υπάρχουν μεγαλύτερες πολιτικές αυταπάτες από αυτές του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΚΚΕ. Οι μεν πρώτοι θέλουν να περιορίσουν τη δράση των φασιστών με τον κρατικό μηχανισμό (αν φτιάξουν κυβέρνηση), οι δεύτεροι καλούν το λαό να  «διορθώσει τη ψήφο του», αντί και οι δυο να οργανώσουν τώρα, πριν τις εκλογές, τη πιο μεγάλη αντιφασιστική διαδήλωση μέσα στις γειτονιές της Αθήνας, στο άντρο των φασιστών μέσα στον Αγ. Παντελεήμονα παραλύοντας τη δράση των συμμοριών.

Τώρα!
Η πάλη μας ενάντια στους φασίστες δεν προσδιορίζεται μόνο από την τολμηρή τους δράση που εντυπωσιάζει τους μικροαστούς, ότι δήθεν θα σπάσουν τα κεφάλια των πολιτικών. Οι φασίστες της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ συνεργάζονται με τους καπιταλιστές, χρηματοδοτούνται και η συνεργασία τους περνάει μέσα από την ΕΥΠ, την αστυνομία και τους απόστρατους αξιωματικούς.  Η πάλη μας για τις εργατικές πολιτοφυλακές καθορίζεται από την οξύτητα που λαμβάνει η κρίση και το αδιέξοδο που έχει περιπέσει ο καπιταλισμός και οι μορφές της «νόμιμης» διαχείρισης των μαζών, τη χρεοκοπία της χώρας, τη μαζική ανεργία, τη διάλυση του κοινωνικού ιστού μέσα από τη κατάρρευση μισθών, συντάξεων, της υγείας κλπ. Χωρίς μια τολμηρή λύση, διαμέσου της προλεταριακής επανάστασης, τίποτα δεν μπορεί να κινητοποιήσει πραγματικά τις μάζες στο δρόμο της επίλυσης, με τις δικές της μεθόδους, των άλυτων κοινωνικών προβλημάτων μέσα στο καπιταλισμό.  Η εργατική πολιτοφυλακή θα παίξει το ρόλο της μαχητικής εμπροσθοφυλακής του προλεταριάτου για να εκτιμήσει τους όρους της αναμέτρησης, θα μειώσει την έκταση και την ένταση της σύγκρουσης επιβάλλοντας τη δύναμή της αλλά αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι σε κάθε ένα σημερινό χτύπημα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ δεν πρέπει να απαντάμε με δέκα αντίστοιχα.
Εμπρός τώρα για τα μαχητικά αποσπάσματα της εργατικής τάξης!

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΕΚ)




Καταγγγελία του ΕΕΚ για την επίθεση σε τηλεοπτική εκπομπή κατά της Pένας Δούρου και της Λιάνας Κανέλλη από έναν κασιδιάρη ναζιστή

Αθλια, τραμπούκικη επίθεση σε τηλεοπτική εκπομπή
κατά της Pένας Δούρου και της Λιάνας Κανέλλη
από έναν κασιδιάρη ναζιστή


ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ


Το ΕΕΚ-Τροτσκιστές καταγγέλλει την άθλια τραμπούκικη επίθεση του ναζί «κασιδιάρη» κατά των (πρώην) βουλευτών Pένας Δούρου του ΣΥΡΙΖΑ και Λιάνας Κανέλλη του ΚΚΕ σε τηλεοπτική εκπομπή του Αντέννα το πρωΐ της Πέμπτης 7 Ιούνη. Το ναζιστικό απόβρασμα πέταξε ποτήρι με νερό στην Δούρου και όταν η Λιάνα Κανέλλη έβαλε τις φωνές την γρονθοκόπησε επανειλημμένα.
Αν μπροστά στις κάμερες, δημοσίως, χτυπάνε βουλευτές της αριστεράς μπορεί να φανταστεί κανείς τι βιώνουν οι μετανάστες τις νύχτες στους δρόμους της Αθήνας και του Πειραιά, ή στα σπίτια τους, όπου μπουκάρουν ανενόχλητες οι φασιστικές συμμορίες, με την ανοχή της αστυνομίας που συνήθως φθάνει πολύ αργά όταν οι δράστες έχουν διαφύγει, και αντ' αυτών συλλαμβάνουν τα θύματα της ναζιστικής βίας. Και δεν είναι πολλές οι μέρες που η κόρη του αρχιφύρερ Μιχαλολιάκου συνελήφθη -για να αφεθεί αργότερα  ελεύθερη- σε επίθεση στον Ταύρο κατά μετανάστη από φασίστες που μετείχαν σε πορεία με μηχανές. Ο ίδιος ο κασιδιάρης είναι υπόδικος για εγκληματική επίθεση κατά διδακτορικού φοιτητή.
Η αδυναμία της άρχουσας τάξης να ελέγξει την εκρηκτική κατάσταση με «δημοκρατικά μέσα» και η συντελούμενη μαζική στροφή προς τα αριστερά, είναι αντικειμενικά η πηγή τροφοδότησης των φασιστών και των φασιστικών μεθόδων ενάντια στην εργατική τάξη και τους καταπιεσμένους. Oι φασίστες, όπως στη δεκαετία του 30 που χτυπούσαν τους εβραίους ως αποδιοπομπαίους τράγους, υπεύθυνους για όλα τα δεινά που προκαλούσε η κρίση, έτσι σήμερα χτυπάνε τους μετανάστες, για να χτυπήσουν στη συνέχεια όλο το εργατικό και λαϊκό κίνημα. H επίθεση του «εκπροσώπου τύπου» της νεοναζιστικής οργάνωσης κατά υποψηφίων βουλευτών της αριστεράς δείχνει ότι δεν σταματούν στους μετανάστες. Στόχος τους είναι όλο το κίνημα της εργατικής τάξης, όχι μόνο οι μαχητικές οργανώσεις αλλά και οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι.
Yπεύθυνο είναι όλο το πολιτικό σύστημα και οι εκπρόσωποί του σαν το Σαμαρά, το Λοβέρδο, Xρυσοχοΐδη και άλλους, που με τις υστερικές ρατσιστικές και εθνικιστικές κορώνες συναγωνίζονται σε αγριανθρωπισμό με τη Xρυσή Aυγή. Kι επίσης τα αστικά MME.
Εδώ και μερικές εβδομάδες οι φασίστες της Χ.Α. έχουν γίνει μαϊντανοί στις εκπομπές των αστικών καναλιών. Και πριν τις εκλογές της 6ης Μάη, όμως, τα ΜΜΕ έκαναν «σεμνά και ταπεινά» διαφήμιση των θέσεών τους.
Όσοι στην αριστερά νομίζουν ότι η αντιμετώπιση των φασιστών μπορεί να γίνει με όρους αστικής δημοκρατίας και «πολιτικής αντιπαράθεσης» είναι μακριά νυχτωμένοι. Η εισαγγελική δίωξη που ασκήθηκε στον κασιδιάρη δεν αντισταθμίζει ούτε στο ελάχιστο την ευνοϊκή μεταχείριση των φασιστών από τους αστικούς κρατικούς μηχανισμούς. Σήμερα πολύ περισσότερο από ό,τι στο παρελθόν η παρουσία και οι επιθέσεις των φασιστών γίνονται όχι μόνο με την ανοχή αλλά και με την υποστήριξη του αστικού κράτους. Σε κάθε περίπτωση, χρυσαυγίτες ναζί και άνδρες των MAT συναγελάζονται και αλληλοσυμπληρώνονται στο έργο της καταστολής.
Kαμμιά ανοχή στους αντισημίτες ρατσιστές και αντικομμουνιστές ναζί. Καμμιά ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας. «Ο λαός δεν ξεχνά, τους φασίστες τους κρεμά», είναι το σύνθημα που ταιριάζει στους υμνητές του Χίτλερ.
Το ΕΕΚ καλεί σε κοινή πάλη του εργατικού κινήματος και της αριστεράς, των αντιφαστικών  συλλογικοτήτων και κοινωνικών χώρων για το τσάκισμα των φασιστών, του κράτους και του συστήματος του κεφαλαίου που τους υποθάλπει.  

Aθήνα Πέμπτη 7 Iουνίου 2012

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

ΒΟΛΟΣ: Το ΕΕΚ καλεί την Παρασκευη 8/6 στην ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ πορεία στις 7μμ στην ΠΛ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ


ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗ ΝΕΟΝΑΖΙ!

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΒΡΩΜΙΣΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ!







Το Δελτίο Τυπου που βγηκε απο την σημερινη αντιφασιστικη συνελευση:


7/6/2012
Αντιφασιστική συγκέντρωση και πορεία
Παρασκευή 8/6, 7μμ, πλ. Ελευθερίας
 Η σημερινή ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση της τραμπούκικης επίθεσης του εκπρόσωπου τύπου της Χρυσής Αυγής κατά βουλευτίνων της Αριστεράς αποκάλυψε σε όσους δεν ήξεραν (ή δεν ήθελαν να ξέρουν) τι είναι η Χρυσή Αυγή: μια συμμορία ναζί μαχαιροβγαλτών. Επιβεβαίωσε όσα επί χρόνια καταγγέλλουν οι αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές οργανώσεις. Ό,τι έκανε ο Κασιδιάρης στις αριστερές βουλευτίνες, δεν είναι παρά πταίσμα μπροστά στα όσα κάνουν κάθε βράδυ οι χρυσαυγίτες μαχαιρώνοντας  μετανάστες και δημοκράτες πολίτες.
Την Παρασκευή 8 Ιούνη στις 7μμ, στην πλ. Ελευθερίας, ημέρα πανελλαδικών αντιφασιστικών διαδηλώσεων, πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς, κοινωνικές συλλογικότητες και πρωτοβουλίες, εργατικά σωματεία, φοιτητικές παρατάξεις, αντιφασίστες και αντιφασίστριες της πόλης μας, καλούν σε αντιφασιστική συγκέντρωση και πορεία.
Καμιά ανοχή στους τραμπούκους της Χρυσής Αυγής! Καμιά ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας! Όλοι και όλες στο αντιφασιστικό συλλαλητήριο!

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

Το κείμενο που μοιράστηκε στη τριμερή στην Επιθεώρηση εργασίας από το Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών.


Που πάει η ΒΕΜΕΚΕΠ; Εκεί που πάει ο καπιταλισμός!

Όλοι στην 3ωρη στάση εργασίας 29/5, στην Επιθεώρηση Εργασίας

Κάθε συνειδητός μεταλλεργάτης μπορεί να αναγνωρίσει ότι παρά τις μεγάλες και συνεχείς υποχωρήσεις των εργατών για τη σωτηρία της «πατρίδας», όλο το πρόγραμμα σωτηρίας στρέφεται ενάντια στην εργατική τάξη. Κάθε απόπειρα συμβιβασμού οδηγεί σε τρομακτική επιδείνωση της ζωής μας. Πλέον, κάθε μικρός ή μεγάλος συνδικαλιστικός αγώνας βάζει το κρίσιμο ερώτημα “ποιος είναι το αφεντικό σ΄αυτή τη χώρα».
Όλες οι προσπάθειες η κρίση να περιοριστεί στην Ελλάδα έχουν αποβεί άκαρπες. Όχι εξαιτίας της λάθος συνταγής όπως ισχυρίζονται πολλοί αλλά εξαιτίας του πλήρους αδιέξοδου που έχει έρθει η παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου. Η σωτηρία των τραπεζών, μετατράπηκε σε χρεοκοπία κρατών και αμέσως μετά σε χρεοκοπία εκατομμυρίων εργατών, που απτό της δείγμα είναι η μαζική ανεργία και εξαθλίωση. Δεν κινδυνεύει να βγει απλά η Ελλάδα από το ευρώ. Ολόκληρη η ευρωζώνη του κεφαλαίου τινάζεται στον αέρα.
Οι εργάτες δεν έχουν μείνει απαθείς. Όμως παρά τις απεργίες που κήρυξε η πρασινομπλέ συνδικαλιστική ηγεσία 2 χρόνια τώρα, τη μαζική και μαχητική κάθοδο σε πορείες, συγκεντρώσεις και συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, οι μέθοδοι του χθες αποδείχτηκαν ο δρόμος για τη καταστροφή. Αντί της οργάνωσης μιας γενικής πολιτικής απεργίας ενάντια στους καταστροφείς της ζωής, η γραφειοκρατία διατηρούσε και διατηρεί μια γραμμή συμβιβασμού και συνεννόησης με το κεφάλαιο. Οι γραφειοκράτες μας έπρηξαν με τις 24ωρες τουφεκιές, συνειδητά άφησαν απομονωμένους μαχητικούς εργατικούς αγώνες αλλά και η περίπτωση πιο ταξικών δυνάμεων που συνιστούν μάχη σε κάθε εργοστάσιο δεν απαντούν στο ερώτημα με ποιο τρόπο θα κερδηθούν. Ο ρόλος τους ως αντίβαρα στην αστική εξουσία είναι καταστροφικός τη στιγμή που ο λαός ψάχνει ένα πραγματικό βάρος για να γείρει η ζυγαριά με το μέρος του.
Ενώ ο λαός, και κύρια οι εργάτες, αναζητούν ένα σχέδιο να ακολουθήσουν, εκείνο που προσφέρεται στο τέλος της ημέρας είναι η ανεργία και τα συσσίτια.
Από τη πλευρά τους, οι βιομήχανοι διαμαρτύρονται γιατί δεν έχουν παραγγελίες, κατηγορούν τους χθεσινούς τους φίλους, τους τραπεζίτες, γιατί δεν τους δίνουν δάνεια αλλά και τους βουλευτές τους γιατί τα έκαναν θάλασσα. Οι εργάτες όμως δεν έχουν κανένα λόγο να λυπηθούν τα αφεντικά τους γιατί ένα άλλο μέρος του κεφαλαίου (το ελληνικό & ευρωπαϊκό χρηματιστικό) τους έφαγε τη πίτα. Το χρηματιστικό κεφάλαιο παίρνοντας τη μερίδα του λέοντος από τη δουλειά των εργατών, έχοντας δημιουργήσει ατέλειωτες φούσκες χρεών, αδυνατεί ποια να στηρίξει τους συνεργάτες του, που από κοινού εκμεταλλεύονται τους εργάτες. Τώρα το κάθε τμήμα του κεφαλαίου αναζητά τη δικιά του σωτηρία. Οι τραπεζίτες να μην χρεοκοπήσουν και οι βιομήχανοι να μην βάλουν λουκέτο. Και οι δυο όμως στρέφονται ενάντια στους εργαζόμενους, ενώ οι ίδιοι έχουν να ζήσουν πλουσιοπάροχα μαζί με τα τρισέγγονά τους.
Η σωτηρία των εργατών δεν βρίσκεται ούτε στη συνεννόηση με το κεφάλαιο, ούτε στα έδρανα της βουλής, στα υπουργεία, στις επιθεωρήσεις εργασίας αλλά στη μαζική και επαναστατική απάντηση στη κρίση του καπιταλισμού. Στη γενικευμένη κινητοποίηση ενάντια στο σύστημα εκμετάλλευσης για την ανατροπή του!
Αν τα αφεντικά δεν μπορούν να οργανώσουν την παραγωγή, τη διανομή τροφίμων, τη λειτουργία των τραπεζών, οι εργάτες πρέπει να απαντήσουν μόνο με ένα τρόπο: Μπορούμε εμείς.
·         Με την πλήρη και οριστική διαγραφή του χρέους της χώρας για το οποίο ευθύνονται αποκλειστικά οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις και το ίδιο το κεφάλαιο.
·         Με την έξοδο από τη συμμαχία των καπιταλιστών, την έξοδο από την ΟΝΕ και την ΕΕ των μνημονίων αλλά σε διεθνιστική αλληλεγγύη και συμμαχία με όλους τους εργάτες για να πετάξουμε έξω από την Ευρώπη όλους τους καπιτα-ληστές.
·         Την υιοθέτηση οποιουδήποτε νέου εθνικού νομίσματος, αρκεί ο κοινωνικός πλούτος να συγκεντρωθεί στα χέρια των εργατών για να αντιμετωπιστεί τόσο υπερπληθωρισμός, όσο και η γενικευμένη χρεοκοπία που θα επιβάλλουν οι αγορές.
·         Την επιβολή κρατικού μονοπωλίου σε όλο το εξωτερικό εμπόριο γιατί όσοι έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό θα εμφανιστούν ως νέοι σωτήρες αγοράζοντας σε εξευτελιστικές τιμές τα πάντα αλλιώς οι αγορές θα εκδικηθούν τους εργάτες την επόμενη μέρα.
·         Με την πλήρη και χωρίς αποζημίωση στα αφεντικά και κάτω από εργατικό έλεγχο των βιομηχανικών μονάδων, των τραπεζών, των αλυσίδων σουπερ μάρκετ, των μεταφορών.
·         Τη δήμευση όλης της εκκλησιαστικής περιουσίας και το πλήρη διαχωρισμό της από τη μισθοδοσία του κράτους.
·         Την απαγόρευση των απολύσεων και το μοίρασμα σε όλους τους εργάτες του κοινωνικά αναγκαίου χρόνου δουλειάς για να καταπολεμηθεί η ανεργία.

Ποια κυβέρνηση μπορεί να περάσει τέτοια μέτρα;  Καμιά κυβέρνηση μέσα στο αστικό κοινοβούλιο δεν μπορεί. Με όρκους πίστης στην ατομική ιδιοκτησία των καπιταλιστών και στο θεό του κεφαλαίου που λέγεται ευρώ; Με τη μισή αστυνομία να ψηφίζει ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και απόστρατους αξιωματικούς να την οργανώνουν και να συνωμοτούν μαζί με το κεφάλαιο;  
Γρήγορα οι περισσότεροι εργάτες θα βρεθούν πνιγμένοι στα χρέη και μετά στα συσσίτια μαζί με τις οικογένειές τους. Σήμερα παρά ποτέ, το ζήτημα ποιος θα είναι αφεντικό, το κεφάλαιο ή οι εργάτες, στα εργοστάσια και στη χώρα αποκτά τεράστια σημασία.
Οι εργάτες πρέπει να πάρουν την εξουσία. Για ποια εξουσία όμως μιλάμε;  
Την εργατική εξουσία, που δεν χρειάζεται το αστικό κοινοβούλιο με εκλογές της συστηματικής εξαπάτησης των μαζών κάθε πόσα χρόνια αλλά ένα νέο σύστημα αυτό-κυβέρνησης των εργατών στηριγμένη στα εργατικά συμβούλια, με εκλεγμένους και άμεσα ανακλητούς αντιπροσώπους, που θα καθορίσουν, το πως και ποιος παράγει για ποιον, ποιος αμοίβεται και πόσο, τι διανέμεται και με ποιους όρους. Πολλοί λένε: Αυτό είναι αδύνατον! Απαντάμε: Όπως αδύνατη ήταν και η χρεοκοπία!
Αυτό το νέο κράτος, το εργατικό, που θα εξαλείψει προνόμια, κομπίνες και λαμόγια, θα ανυψώσει μισθούς και συντάξεις προσφέροντας ένα ανώτερο επίπεδο διαβίωσης, θα αποδείξει ότι είναι πολύ πιο οικονομικό και ποιο δημοκρατικό από οποιοδήποτε αστικό κράτος, γιατί θα καταργήσει την έμμισθη αστυνομία των αφεντικών και τη στρατιωτική κάστα των πραξικοπηματιών που είναι φωλιές των φασιστών χρυσαυγιτών, θα καταργήσει το καπιταλιστικό κέρδος, θα εξοντώσει φορολογικά τους πλούσιους και τα αρπακτικά  και θα εξοπλίσει τους εργάτες ώστε να αναλάβουν όλα τα δημόσια καθήκοντα με αποκλειστική δαπάνη του κεφαλαίου και κανενός εργάτη, φτωχού αγρότη ή μικροέμπορου.
Πολλοί ρωτάνε: Μήπως υπάρχει άλλος δρόμος;  Απαντάμε: ΟΧΙ, ο άλλος δρόμος, της υπομονής και των συμβιβασμών είναι ο δρόμος των μνημονίων, του φασισμού και της κοινωνικής καταστροφής.

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι δεν είναι η ώρα και ότι οι εργάτες δεν καταλαβαίνουν: Αυτοί που λένε «μπόρα είναι θα περάσει» ή ότι το μνημόνιο είναι το νέο κόλπο των αφεντικών, στην πραγματικότητα κρύβουν τη δειλία τους απέναντι στο ιστορικό καθήκον της πάλης για την εργατική εξουσία.

·         Πάλεψε το δρόμο της οργάνωσης της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας για να σώσεις τη δουλειά σου.
·         Για την εξουσία των εργατικών συμβουλίων σε κοινή μάχη με τη διεθνή εργατική τάξη, τη πιο πλατιά δημοκρατία που μπορεί να γνωρίσει ο τόπος και η Ευρώπη και όχι τη ψευτοδημοκρατία των αστών πολιτικάντηδων, την ΟΝΕ και ΕΕ του χρηματιστικού κεφαλαίου ή τυχόν αριστερών κυβερνήσεων διαχείρισης που δεν θα συντρίψουν τους κεφαλαιοκράτες και το καπιταλισμό που μας έφερε ως εδώ.

Πρωτοβουλία για
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΕΡΓΑΤΩΝ  στη Μαγνησία

Το κείμενο που μοιράστηκε στην πορεία που έγινε την Τρίτη 29/5 στην Ν.ιωνία με αφορμή τα γεγονότα των συλλήψεων για την κατάληψη του ΣΙΝΕ Νικη + πανό


ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΔΙΚΩΝ ΚΑΤΑ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Τετάρτη, 30/5, 9.00μμ στα Δικαστήρια Βόλου για τις συλλήψεις του cine ΝΙΚΗ
 Tο πολιτικό σύστημα μπορεί να παραπαίει μέσα στην πολιτική θύελλα που έφερε το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Mαΐου, οι εισπρακτικοί μηχανισμοί των εφοριών μπορεί να έχουν παραλύσει, οι δημόσιες υπηρεσίες μπορεί να υπολειτουργούν λόγω μετατάξεων, εφεδρειών κλπ. Mπορεί οι βιομηχανικοί κλάδοι να βρίσκονται σε βαθειά ύφεση - για 5η χρονιά ή νέα εργοστάσια όπως η ΒΕΜΕΚΕΠ να μπαίνουν στην επικίνδυνη ζώνη της καταστροφής..
Όμως, υπάρχει ένας κλάδος σε πλήρη άνθηση. Eίναι η βιομηχανία δικών κατά αγωνιστών. Aυτός ο κλάδος ποτέ δεν σταμάτησε να λειτουργεί, ποτέ δεν σταμάτησε να «παράγει», να παράγει ενόχους. Μπορεί να είναι οι 4 νεολαίοι που άνοιξαν το cine ΝΙΚΗ και κυριολεκτικά απήχθησαν από αστυνομικές δυνάμεις στο παρκάκι και όχι στον χώρο του κινηματογράφου (η δικάσιμος είναι στις 30/5), τρώγοντας και μια μήνυση από το δημοκράτη δήμαρχο του ΠΑΣΟΚ, μπορεί να είναι οι Αυτοκινητόδρομοι Αιγαίου που μήνυσαν συναγωνιστές του κινήματος για το θέμα των διοδίων ή εργολάβος καθαριότητας που μήνυσε απλήρωτη εργαζόμενη, καταθέτοντας παράλληλα μήνυση κατ΄ αγνώστων αλληλέγγυων δυνάμεων και του ΕΕΚ.
 Αντίθετα, οι ψηφοφόροι της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ μέσα στα σώματα ασφαλείας παρέχουν πλήρη ασυλία στους φασίστες που οργανώνουν πογκρόμ εναντίον μεταναστών ή γραφείων αριστερών οργανώσεων (ΣΕΚ) ή η ανακάλυψη  δολοφονικών επιθέσεων εναντίον αριστερών παίρνει χρόνια.  
Δεν είναι μόνο αυτό: Άδικα διωκόμενοι αγωνιστές αθωόνονται μετά από μήνες προφυλάκισης (Σεϊσίδης) ακρωτηριασμένοι ή κρατούνται προφυλακισμένοι λόγω του ότι δεν είναι καταδότες και ρουφιάνοι (Σ. Αντωνίου).
 Προϊόντα αυτού του «παραγωγικού» κλάδου του αστικού συστήματος παραγωγής και εξουσίας είναι οι διώξεις αγωνιστών – ανάμεσά τους οι διώξεις των αγωνιστών της 6ης Δεκεμβρίου 2009.
Ένας από τους συλληφθέντες αγωνιστές, ο σύντροφος Nίκος Kρύνσκι δικάζεται την Τρίτη 5 Iουνίου μετά αλλεπάλληλες αναβολές. O σ. N. K. είναι αυτός που κράτησε τον αστυνομικό που χτύπησε με τη μηχανή του τη σ. Aγγελική Kουτσουμπού, λέγοντάς του «που πας, σκότωσες άνθρωπο». Έτσι γνωρίζουμε το όνομα του αστυνομικού που τραυμάτισε βαρειά τη συντρόφισσα. O σύντροφος N.K. συνελήφθη, κακοποιήθηκε και παραπέμπεται με κατηγορίες για αντίσταση κατά της αρχής, εξύβριση, διατάραξη κοινής ειρήνης κλπ. Λίγο καιρό πριν επρόκειτο να δικαστεί ο σ. Kυριάκος Mουτίδης, για κακούργημα, αλλά η δίκη αναβλήθηκε λόγω παρέλευσης ωραρίου. O σ. Θάνος Zαμπέτης, έχει καταδικαστεί πρωτοδίκως σε 7μηνη φυλάκιση, ενώ δύο σύντροφοι έχουν αθωωθεί.
Kι ενώ η βιομηχανία δικών κατά των αγωνιστών γνωρίζει άνθηση, η μήνυση της σ. Aγγελικής Kουτσουμπού, κατά των φυσικών και ηθικών αυτουργών αστυνομικών, για βαρειά σκοπούμενη σωματική βλάβη απορρίφθηκε από το δικαστικό συμβούλιο. Mε αξιοθαύμαστη ταχύτητα απορρίφθηκε επίσης η ένσταση κατά της απόφασης του δικαστικού συμβουλίου. Eπί EPE, οι αρχές δεν είχαν διανοηθεί να χαρακτηρίσουν τον θανάσιμο τραυματισμό του Γρηγόρη Λαμπράκη από τον οδηγό του τρικύκλου Kοτζαμάνη ως «τροχαίο ατύχημα». H εκφυλισμένη μεταπολιτευτική δημοκρατία το διανοήθηκε το αδιανόητο…
Kάτω τα χέρια από τους αγωνιστές!
Nα αποσυρθούν όλες οι κατηγορίες εναντίον όλων των αγωνιστών.
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΕΚ)