Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΔΕΥΤΕΡΑ, 29/11/2014, 6μμ ΠΛ. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ, ΒΟΛΟΣ


Η λαομίσητη συγκυβέρνηση, αφού πρώτα ενημέρωσε τα μεγάλα αφεντικά των δανειστών για την επίσπευση της εκλογής του ΠτΔ, δεν κατάφερε να συγκεντρώσει τους αναγκαίους «πρόθυμους» για να εκλέξει πραξικοπηματικά το Σταύρο Δήμα στη θέση του προέδρου της δημοκρατίας, ώστε να επιβάλλει για 1,5 χρόνο ακόμα μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού και εξωθείται σε πρόωρες εκλογές.
Η οικονομική κρίση που βαθαίνει ραγδαία σε Ευρωπαϊκή Ένωση και ευρωζώνη και επεκτείνεται σε Ρωσία και Λατινική Αμερική, απαιτεί νέα δυσθεώρητα μέτρα μέσα στο 2015, τα οποία η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να αποκρύψει επιμελώς. Αλληλένδετα με το γενικευμένο αίσθημα λαϊκής δυσφορίας και το κίνημα αλληλεγγύης στο Νίκο Ρωμανό, η αντιδραστική συγκυβέρνηση έκανε το άλμα στο κενό, μια φυγή προς τα μπρος, στις εκλογές, οι οποίες όμως επιτείνουν την πολιτική αστάθεια κι εκδηλώνουν την αδυναμία όσων κυβέρνησαν για 40 χρόνια να βρουν ένα βιώσιμο μέλλον μέσα στη καπιταλιστική Ευρώπη.


Η πολιτική και η οικονομική τρομοκρατία ολόκληρου του λαού από τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τη τρόικα, την ΕΕ του κεφαλαίου, τα ντόπια και διεθνή ΜΜΕ, σε κλίμα χυδαίων εκβιασμών και παρέμβασής τους στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις υπέρ των Σαμαρά-Βενιζέλου οφείλονται στην εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων που έχουν ήδη συμφωνηθεί με την τρόικα και που πρέπει να ψηφιστούν από μια αδύναμη κυβέρνηση που δεν μπορεί ούτε να πάει το χρόνο πίσω στην αντιμνημονιακή ρητορική του Σαμαρά, ούτε μπρος σε μια εποχή χωρίς μνημόνια ή εναλλακτικές πιστωτικές γραμμές, που είναι το ίδιο για μια χρεοκοπημένη χώρα. Η εξέλιξη αυτή δρομολογήθηκε σε συμφωνία με την ΕΕ προκειμένου να πριμοδοτηθούν οι τάσεις ανασύστασης του αστικού πολιτικού συστήματος, με πιθανή συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ.

Η επερχόμενη περίοδος, παρά τον εκλογικό της χαρακτήρα, είναι η απαρχή μιας κρίσιμης αναμέτρησης με το αστικό κράτος εθνικιστών και φασιστών, τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κεφαλαίου και τις υπερεθνικές μορφές οργάνωσης του (ΕΕ,ΟΝΕ). Μια αναμέτρηση που αποφεύγει ο ΣΥΡΙΖΑ με τη γραμμή υποταγής του στους κυρίαρχους άξονες της αστικής επίθεσης, και με άλλο τρόπο το ΚΚΕ. Μια αναμέτρηση που αφορά το ταξικά αναγεννημένο εργατικό κίνημα και τον οργανωμένο λαό. Γι’ αυτό δεν  αναθέτουμε τίποτα και σε κανένα σωτήρα. Σπάμε την εκλογική αναμονή και δεν εναποθέτουμε  τις ελπίδες  μας σε θεσμικές λύσεις, σε οποιαδήποτε αστική κυβέρνηση, με ή χωρίς αριστερό πρόσημο. Μας ζητούν ήδη και θα μας ζητούν  επίμονα να διαλέξουμε ανάμεσα στον καλύτερο "διαπραγματευτή" της ζωή μας με την τρόικα. Για εμάς επίδικο δεν είναι να αλλάξει ο διαχειριστής, αλλά η πολιτική, γεγονός που σημαίνει το ποια κοινωνική τάξη θα ασκεί την εξουσία.

Μόνο ο ταξικός προσανατολισμός των εργαζομένων και η ενότητά τους με τους άνεργους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τους φοιτητές και του μαθητές που θα επιβάλλουν με τα δικά τους όργανα, την ικανοποίηση των εργατικών αναγκών, πόθων και οραμάτων μπορεί να δώσει λύση στο γόρδιο δεσμό του χρέους, των μνημονίων και της ύφεσης που οδηγεί εκατομμύρια στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Τη διαγραφή του χρέους, την ακύρωση των μνημονίων και όλων των καταστροφικών μέτρων μπορεί να τη δώσει η μαχόμενη εργατική τάξη και δίπλα της ο υπόλοιπο λαός και όχι ο νικητής των εσπευσμένων εκλογών.  Να ανοίξουμε ένα άλλο δρόμο στην εργαζομένη πλειοψηφία που θα βάζει μπροστά τα συμφέροντα της εργαζόμενου λαού έξω από την φυλακή του καπιταλισμού, των μνημονίων, του χρέους, του ευρώ και της ΕΕ, της επιτροπείας, της εκμετάλλευσης, του αυταρχισμού της κυβέρνησης και του κράτους έκτακτης ανάγκης. Για την εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των τραπεζών και των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων, για να πάρουμε στα χέρια μας τον πλούτο που παράγουμε.

Συνεχίζουμε στον δρόμο του ανυπόταχτου αγώνα και  παλεύουμε να δώσουμε μια αντικαπιταλιστική επαναστατική απάντηση στην κρίση σήμερα για μια κοινωνία πλήρως χειραφετημένη από κάθε εκμετάλλευση, καταπίεση, πολέμους και βαρβαρότητα με σοσιαλιστική προοπτική. Για την ενίσχυση των μαχόμενων ανατρεπτικών δυνάμεων στην κατεύθυνση του πόλου της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς για την εργατική και λαϊκή αντεπίθεση που θα ενοποιήσει διεθνιστικά τους λαούς της Ευρώπης και της γειτονιάς μας, από τα κάτω σε μια σοσιαλιστική βάση για την απελευθέρωση ολόκληρης της ανθρωπότητας.

27/12/2014

  ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α , ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΕΚ-ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΕΣ) 

Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα καλεί και συμμετέχει σε πολιτική συγκέντρωση την ημέρα της τρίτης ψηφοφορίας για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας στις 29/12/2014. Πλ. Πανεπιστημίου (από τη πλευρά της Ερμού), 18:00, Βόλος.

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΝΩΘΕΙΤΕ


Εργατικό ατύχημα – εργοδοτική δολοφονία στη Χαλυβουργία Θεσσαλίας

Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα ενώνει τη θλίψη του με τη θλίψη ολόκληρης της εργατικής τάξης και της οικογένειας του 48χρονου Χαλυβουργού εργάτη Χρήστου Ανεστιάδη, πατέρα δύο παιδιών, μετά από το τραγικό συμβάν της απώλειας της ζωής του το βράδυ της Πέμπτης 4 Δεκεμβρίου, εν ώρα εργασίας στη Χαλυβουργία Θεσσαλίας.


Η δεξαμενή βάθους έξι μέτρων, στην οποία πνίγηκε είναι εκτός του κτιριακού συγκροτήματος παραγωγής του εργοστασίου, δεν υπάρχει καθόλου φωτισμός, ώστε κάποιος να έχει έστω και τη στοιχειώδη ορατότητα, είναι εντοιχισμένη στο έδαφος και δεν υπάρχει καμία περίφραξη ή κανένα κιγκλίδωμα. Ο  48χρονος πήγαινε μόνος του στη δεξαμενή, καθώς η εταιρεία αρνιόταν να προσλάβει δεύτερο άτομο, στο όνομα της μείωσης του κόστους, ενώ οι εργαζόμενοι εργάζονται σε 12ωρες βάρδιες .

Ενώνουμε την οργή μας για όλα τα εργατικά δυστυχήματα !
Δεν είναι ένα ακόμη δυστύχημα, άλλη μία ‘’ παράπλευρη απώλεια’’ ή πεπρωμένο.  
Είναι εργοδοτική δολοφονία εκ προμελέτης!

Είναι ακόμη μια απόδειξη της εργοδοτικής αυθαιρεσίας κατά των εργαζομένων και άλλο ένα τραγικό περιστατικό που αποδεικνύει ότι το κέρδος των αφεντικών βρίσκεται πολύ πιο πάνω από την αξία μιας ανθρώπινης ζωής. Είναι η λογική κατάληξη των πολιτικών που ακολουθούνται με τον πιο συστηματικό και συνειδητό τρόπο από το καπιταλιστικό αδηφάγο τέρας και τους πολιτικούς διαχειριστές του, σε Ελλάδα και παγκόσμια.  

Το success story των σαμαροβενιζέλων είναι στρωμένο με πτώματα.

Καταγγέλλουμε  την ελληνική κυβέρνηση των μνημονίων, απαιτούμε μέτρα προστασίας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς  και από το Εργατικό Κέντρο Βόλου να κηρύξει άμεσα απεργία σε όλο το νομό.

Ο μόνος δρόμος που μας μένει είναι να ανατρέψουμε το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης που γεννάει κανιβαλισμούς.

Καμιά σιωπή πια απέναντι στο φόνο, καμιά ανείπωτη οργή μπροστά στο σφαγείο, κανένα έλεος στους δολοφόνους του κέρδους

Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ – Τροτσκιστές)

Βόλος 05/12/2014

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008-ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2014

ΜΠΡΟΣΤΑ
ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ!

6 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου η νέα γενιά παραμένει στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής. Δεν είναι μόνο ο Σαμαράς, ο Λοβέρδος και οι Φορτσάκηδες υποτακτικοί τους που στέλνουν τα ΜΑΤ στη Νομική, την ΑΣΟΕΕ και το Πολυτεχνείο ή στα κατειλημμένα σχολεία. Είναι οι διεθνείς “ομόλογοι” τους που συγκαλύπτουν τη δολοφονία του 18χρονου αφροαμερικανού Μάικλ Μπράουν στο Φέργκιουνσον των ΗΠΑ από τις σφαίρες λευκού αστυνομικού. Είναι οι μπάτσοι του Ερντογάν που δολοφόνησαν τον 15χρονο Μπερκίν Ελβάν τον περασμένο Μάιο στην Τουρκία, τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο της Τουρκίας όπως έγραψαν οι σύντροφοι μας από την άλλη όχθη του Αιγαίου. 


Η τραγωδία της “γενιάς του Δεκέμβρη” συμπυκνώνεται -με ιδιαίτερο τρόπο- στο δράμα του φίλου του Αλέξανδρου, Νίκου Ρωμανού ο οποίος έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού διεξάγει έναν αγώνα αξιοπρέπειας, κάνοντας απεργία πείνας διεκδικώντας το δικαίωμα του στις εκπαιδευτικές άδειες. Η νέα γενιά η οποία δεν έχει κανένα μέλλον πέρα από τη μαζική ανεργία και την ελαστική εργασία είναι στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής γιατί δεν υπάρχουν “ειρηνικά” μέσα για να την ελέγξουν.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 παραμένει η εμβληματική “πρώτη πολιτική έκρηξη της τρέχουσας παγκόσμιας κρίσης”, αλλά η νεολαία διπλά σε όλες τις γενιές των εκμεταλλευμένων και καταπιεσμένων τάξεων έχει συσσωρεύσει σημαντικές εμπειρίες επαναστατικής πάλης τα τελευταία έξι χρόνια. Η εξέγερση στο Φέργκιουνσον που έχει αγκαλιάσει τις ΗΠΑ -το κέντρο του παγκόσμιου καπιταλισμού- στέκεται διπλά στην εξέγερση στο Μεξικό ενάντια στη δολοφονία των 43 φοιτητών από παρακρατικούς και την αστυνομία και την κατάληψη του πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ. 

Η νεολαία αντιμέτωπη με τις συνέπειες ενός παρατεταμένου και άλυτου παγκόσμιου κραχ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης και αντλεί τα μαθήματα από μια πραγματική ταξική αναμέτρηση στην πάλη της για δουλειά, ελευθερία, μόρφωση, αξιοπρέπεια.

Οι μνήμες από τους αγώνες των μαύρων πανθήρων, το κίνημα ενάντια στον πόλεμο Βιετνάμ στις ΗΠΑ ή το φοιτητικό κίνημα στο Μεξικό συναντούν από τη μακρινή δεκαετία του '60 ένα νέο αναπτυσσόμενο παγκόσμιο επαναστατικό κύμα, τις επαναστάσεις που συγκλόνισαν τον αραβικό κόσμο, το ηρωικό Κομπανί και τον επαναστατικό αγώνα στην Ουκρανία ενάντια στον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό.
Δεν έχουμε μπροστά μας απλώς “της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία”. Όλοι οι πυλώνες της οικονομικής και πολιτικής σταθερότητας για να ξεπεραστεί η επαναστατική κρίση της δεκαετίας του '60 και του '70, δηλαδή ότι ονομάστηκε “νεοφιλελευθερισμός”, δεν έχουν απλώς καταρρεύσει, αλλά έχουν μετατραπεί σε παράγοντες διαρκούς αποσταθεροποίησης.

Δεν βρισκόμαστε μπροστά ούτε σε μια νέα εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Αν ο λαός με επικεφαλής τη νέα γενιά εξέγερθηκε το 2008 ενάντια στην προοπτική μια ζωής χωρίς μέλλον, η ζωή χωρίς μέλλον είναι παρούσα σήμερα. Οι 700.000 νέοι άνεργοι, η επέκταση της ελαστικής απασχόλησης επίσημα στο 1/3 των εργαζομένων, η εκτόξευση της ανεργίας της νεολαίας στο 65% δεν είναι τάσεις, είναι το υπαρκτό πλαίσιο της κοινωνικής ασφυξίας η οποία πλήττει πρώτα από όλους -φυσικά- τη νέα γενιά.

Η καθεστωτική κρίση που εγκαινίασε η εξέγερση του Δεκέμβρη δεν έκλεισε με την άνοδο στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ το 2009. Αντίθετα, το καθεστώς της αστικής εξουσίας έχει μετατραπεί σε ερείπια εξαιτίας της αδυναμίας του να διαχειριστεί τις συνέπειες της χρεοκοπίας του ελληνικού καπιταλισμού.

Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου σήμερα βρίσκεται επικεφαλής των ερειπίων του πολιτικού συστήματος των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών. Η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους που έχει εκτοξευτεί στο 175% του ΑΕΠ, μια νέα συμφωνία με την Τρόικα και νέα μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού (δεκάδες χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο, απελευθέρωση απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, περικοπές συντάξεων, απαγόρευση απεργιών) σύμφωνα με τις επείγουσες ανάγκες της νέας φάσης της χρεοκοπίας του ελληνικού καπιταλισμού δεν συμπίπτει μόνο με μια νέα πολιτική κρίση της καταρρέουσας κυβέρνησης. Συμπίπτει πρωτίστως με τη δυναμική εμφάνιση της νέας γενιάς -και ιδιαίτερα του φοιτητικού κινήματος- στο προσκήνιο της ταξικής πάλης.

Η επιστράτευση του κράτους σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης στο πλευρό της πανεπιστημιακής ελίτ για να καταστείλουν τις αντιδράσεις του φοιτητικού κινήματος ενάντια στον αυταρχισμό, τις διαγραφές φοιτητών και τα νέα λουκέτα στις σχολές εκφράζει τον φόβο της άρχουσας τάξης μπροστά στη μετατροπή των σχολών σε κέντρα αγώνα της νεολαίας και της εργατικής τάξης, όπως εμβρυακά είχε συμβεί το Δεκέμβρη του 2008.

Οι εμπειρίες του εργατικού κινήματος και ολόκληρου του λαού από τις Γενικές Απεργίες του 2010-2012 και τα πέντε χρόνια πάλης ενάντια στα Μνημόνια μπορούν να αποτελέσουν ένα εκρηκτικό μείγμα, αν συνενωθούν με την επαναστατική δυναμική της νεολαίας που προλεταριοποιείται βίαια.

Η 6η Δεκέμβρη του 2014 δεν μπορεί να είναι απλά μια επέτειος. Μπορεί και πρέπει να αποτελέσει κρίσιμο σταθμό της προετοιμασία μιας νέας εξέγερσης.

Το φοιτητικό κίνημα μπορεί να βρεθεί στην πρώτη γραμμή αυτής της προετοιμασίας με ένα σχέδιο δράσης καταλήψεων διαρκείας στα πανεπιστήμια και την μετατροπή τους σε κέντρα αγώνα ολόκληρης της νεολαίας (σπουδάζουσας, μαθητιώσας, εργαζόμενης και άνεργης). Ο μαχητικός αντιγραφειοκρατικός συντονισμός με το σύνολο της εργατικής τάξης στην πάλη για την οργάνωση μιας Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας για την ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου και της Τρόικας στους δρόμους μπορεί να δυναμιτίσει κάθε σενάριο κοινοβουλευτικής διαχείρισης της λαϊκής οργής, ανοίγοντας το δρόμο σε επαναστατικές πολιτικές εξελίξεις.

Ενάντια στην ανθρωπιστική καταστροφή και το κοινωνικό αδιέξοδο, ο μόνος δρόμος που ανοίγεται μπροστά μας είναι αυτός της εξόδου από το ίδιο το σύστημα που προκαλεί το σύνολο των κοινωνικών δεινών. Η ανατροπή του καπιταλισμού, το τσάκισμα του καπιταλιστικού κράτους και η πάλη για μια επαναστατική κυβέρνηση στη βάση της εξουσίας της εργατικής τάξης αποτελεί τη μόνη διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ο παγκόσμιος αταξικός και ανεξουσιαστός ελευθεριακός κομμουνισμός είναι το μόνο σύστημα που μπορεί να διαδεχθεί σε παγκόσμια κλίμακα τον παρακμασμένο καπιταλισμό που απειλεί να μας θάψει κάτω από τα συντρίμμια της κρίσης του.

Το ΕΕΚ και η ΟΕΝ συμμετέχουν και καλούν στη διαδήλωση για την επέτειο 6 χρόνων από τη κρατική δολοφονία Γρηγορόπουλου, στο Θόλο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, το Σάββατο 06/12/2014 στις 18:00

Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα
Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας




Κείμενο του Ν.ΡΩΜΑΝΟΥ


Κείμενο του Ν. Ρωμανού 3/12/14


Προσπαθώ να αποτυπώσω σε ένα κομμάτι χαρτί τα τελευταία υπολείμματα συγκροτημένης σκέψης με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις και την εκ νέου απόρριψη του αιτήματος της εκπαιδευτικής άδειας.


Από τις πρώτες μέρες της απεργίας είχα πει στην παρέμβασή μου στη συνέλευση αλληλεγγύης που είχε γίνει στο Πολυτεχνείο ότι η απορριπτική απάντηση του Νικόπουλου ο οποίος τόσο καιρό δήλωνε αναρμόδιος είναι η αρχή μιας κρατικής στρατηγικής με στόχο την εξόντωσή μου. Αυτή η πολιτική εκτίμηση επιβεβαιώθηκε απολύτως. Αρχικά με την εντολή της εισαγγελέως των φυλακών Κορυδαλλού Ευαγγελίας Μαρσιώνη για αναγκαστική μου σίτιση, πράξη που συνιστά πραγματικό βιασμό και έχει οδηγήσει στο θάνατο μεταξύ άλλων τόσο του Xολγκερ Μαϊνς στην Γερμανία όσο και μελών της GRAPO στην Ισπανία. Προς τιμήν τους οι ιατροί του νοσοκομείου πέταξαν στα σκουπίδια την εισαγγελική εντολή και αρνήθηκαν να διαπράξουν ένα τέτοιο κρατικό έγκλημα.

Εν συνεχεία η προσφυγή μου σε δικαστικό συμβούλιο εκτός φυλακής, (μια νομική κίνηση που επιλέγουν πολλοί κρατούμενοι, όταν το συμβούλιο της φυλακής απορρίπτει τις αιτήσεις τους) απορρίφθηκε με τη δικαιολογία ότι τους δεσμεύει η απόφαση του Νικόπουλου, ίδια ακριβώς απόφαση πάνω στην οποία είχε γίνει προσφυγή.

Για όσους έχουν την στοιχειώδη αντίληψη από πολιτική η παρέμβαση του Υπουργείου Δικαιοσύνης, μια μέρα πριν συνεδριάσει το συμβούλιο ήταν μια ξεκάθαρη εντολή για την απόρριψη του αιτήματος και θα εξηγήσω αμέσως το γιατί.

Στην ανακοίνωση που εξέδωσε το Υπουργείο Δικαιοσύνης αναφέρει τεχνηέντως ότι ο Αθανασίου δεν είναι αρμόδιος για να προσθέσει παρακάτω: «Η εκπαιδευτικές άδειες χορηγούνται αποκλειστικά από το αρμόδιο συμβούλιο (της φυλακής), στο οποίο προΐσταται ο εισαγγελικός λειτουργός, ενώ για τους υπόδικους απαιτείται και η σύμφωνη γνώμη του δικαστικού οργάνου που διέταξε την προσωρινή κράτηση».
Με λίγα λόγια η εγκυρότητα της προσφυγής ακυρώνεται δια στόματος υπουργού απλά και ξεκάθαρα. Όλο αυτό ντυμένο με την ανυπόστατη πρόταση για μαθήματα μέσω τηλεδιάσκεψης αντί αδειών, η οποία δεν ευσταθεί λόγω των εργαστηρίων που έχουν αναγκαστική παρουσία, ενώ ανοίγει και τον δρόμο στα συμβούλια των φυλακών να τις καταργήσουν εντελώς, αφού είναι γνωστή η ευθυνοφοβία τους και η λύση της τηλεδιάσκεψης θα ισχύσει για όλους τους κρατούμενους.

Με την ίδια ακριβώς λογική σε λίγο καιρό τα επισκεπτήρια με τις οικογένειές μας θα γίνονται μέσα από οθόνες για λόγους ασφαλείας όπως και τα δικαστήριά μας. Η τεχνολογία στην υπηρεσία «του σωφρονισμού» και της δικαιοσύνης. Ανθρώπινη πρόοδος ή εκφασισμός… η ιστορία θα κρίνει.
Σε αυτό το σημείο έχει αξία να αναφέρω και τον ρόλο του ειδικού εφέτη ανακριτή Ευτύχη Νικόπουλου, ο οποίος από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα την απεργία πείνας έχει πάρει σαφείς πολιτικές εντολές από τους πολιτικούς του προϊσταμένους στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, γι’ αυτό άλλωστε και όλοι ρίχνουν την ευθύνη σε αυτόν. Αντάλλαγμα για αυτό του το λειτούργημα θα είναι η προαγωγή του στον Άρειο Πάγο, όπως άλλωστε συνέβη και με τον προκάτοχό του Δημήτρη Μόκα, που είχε πρωτοστατήσει σε δεκάδες αντιαναρχικές, κατασταλτικές εκστρατείες. Τώρα απολαμβάνει τον παχυλό μισθό της δικαστικής ελίτ του Αρείου Πάγου. Τυχαίο ; Δεν νομίζω.

Εγώ από την πλευρά μου συνεχίζω, προσπερνάω την οποιαδήποτε πιθανότητα να κάνω πίσω και απαντάω με ΑΓΩΝΑ ΩΣ ΤΗ ΝΙΚΗ Ή ΑΓΩΝΑ ΩΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.

Σε κάθε περίπτωση αν το κράτος με δολοφονήσει με την στάση του, ο κύριος Αθανασίου και η παρέα του θα μείνουν στην ιστορία ως μια συμμορία δολοφόνων, ηθικοί αυτουργοί σε βασανισμό και δολοφονία πολιτικού κρατουμένου. Ας ελπίσουμε μόνο να βρεθούν εκείνα τα ελεύθερα πνεύματα που θα δικάσουν το δίκαιο της δικαιοσύνης τους με τον τρόπο τους.

Κλείνοντας θέλω να στείλω την συνενοχή μου και την φιλία μου σε όσους στέκονται δίπλα μου με όλα τα μέσα.

Τέλος δύο λόγια για τα αδέρφια μου, τον Γιάννη που βρίσκεται και αυτός στο νοσοκομείο, τον Αντρέα, τον Δημήτρη και αρκετούς ακόμα.

Ο αγώνας κυοφορεί και απώλειες αφού στα μονοπάτια προς μια αξιοπρεπή ζωή πρέπει να πάρουμε από το χέρι τον θάνατο, ρισκάροντας να τα χάσουμε όλα για να κερδίσουμε τα πάντα. Ο αγώνας συνεχίζεται με Γροθιά στο μαχαίρι, ξανά και ξανά.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ !

ΓΙΑ ΟΣΟ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΝΑΠΝΕΟΥΜΕ ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ !

6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ

Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΘΑ ΤΡΙΓΥΡΝΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΓΙΑΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΣΕ ΚΑΨΕΙ
ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΔΥΝΑΜΗ.

ΥΣ: Προφανώς και δεν μπορώ να ελέγξω τους κοινωνικούς αυτοματισμούς που προκαλούνται. Πάντως όσοι Συριζέοι και λοιποί έμποροι ελπίδων έχουν εμφανισθεί έχουν φάει πόρτα ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟ, ενώ ξανατονίζω ότι έχω υπογράψει επισήμως την άρνηση μου για οποιαδήποτε χορήγηση ορού.

Νίκος Ρωμανός