Κυριακή 29 Απριλίου 2012

ΤΙΜΗ ΣΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ


Επανάσταση Λαέ για την Εργατική εξουσία

Η φετινή απεργία της 1ης Μάη πρέπει να σηματοδοτήσει μια επιτάχυνση της εργατικής επαναστατικής πάλης στον ταξικό-κοινωνικό πόλεμο που μαίνεται διεθνώς και στην Ελλάδα στην 5η χρονιά μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής χρεοκοπίας. Η αναγκαιότητα να αναπτύξουμε την πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης από κάθε απόπειρα των αφεντικών να φορτώσουν την κρίση του συστήματός τους στις πλάτες μας είναι μεγάλη.
H πρωτομαγιά τιμά την πάλη της παγκόσμιας εργατικής τάξης για την απελευθέρωση της κοινωνίας από τα ταξικά δεσμά. Εγκαθιδρύθηκε από την αιματηρή εξέγερση των εργατών του Σικάγο το 1886 και στη συνέχεια ενσωματώθηκε στο οπλοστάσιο της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης -προπαντός τον Κόκκινο Οκτώβρη του 1917. Κι όμως αυτή η βαμμένη με αίμα απεργία επιχειρείται να γίνει έρμαιο στα άθλια καθεστωτικά παιχνίδια των γραφειοκρατών πρακτόρων των αφεντικών μέσα στο εργατικό κίνημα.
Είναι φανερό ότι τρέμουν την εργατική τάξη. Οι φετινές εκλογές που έχει προκηρύξει η κυβέρνηση Παπαδήμ(ι)ου είναι αδύνατο να δώσουν διέξοδο στην πολιτική και καθεστωτική κρίση που μαστίζει την άρχουσα τάξη και αυτής της χώρας και είναι αδύνατο να εκτονώσουν την οργή και την αγανάκτηση της εργατικής τάξης και του λαού. Το εργατικό κίνημα κρατά το κλειδί των ιστορικών εξελίξεων στα χέρια του καθώς το πρωτοφανές αδιέξοδο του αστικού πολιτικού συστήματος και η καπιταλιστική χρεοκοπία που ρίχνουν το λαό στην άβυσσο δε μπορούν να αντιμετωπιστούν με αστικά μέσα. Η δυσωδία των σκανδάλων των κάθε λογής Τσοχατζόπουλων είναι αξεχώριστη από την επιθανάτια κρίση των διαπλεκόμενων κομματικών αστικών μηχανισμών που επί χρόνια έκλεψαν σα λωποδύτες το λαό και τώρα είναι αντιμέτωποι με την οργή του. Κι όμως είναι αυτοί που συνεχίζουν να είναι στην εξουσία και να καταδικάζουν έναν ολόκληρο λαό στην εξαθλίωση. Να επισπεύσουμε την ανατροπή τους!
Ο χρόνος μετράει αντίστροφα καθώς η κρίση μεταδίδεται από τον ευρωπαϊκό νότο στις χώρες του Βορά θίγοντας την υπόσταση της Ισπανίας, της Ιταλίας ακόμα και της ίδιας της Γαλλίας. Το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα της Ε.Ε των Μερκοζί είναι στη χειρότερη κρίση της ιστορίας του. Η ήττα του Σαρκοζύ στον πρώτο γύρο των εκλογών και η κατάρρευση της Κυβέρνησης στην Ολλανδία σηματοδοτούν μια επιδείνωση της καθεστωτικής κρίσης και πυροδοτούν με τη σειρά τους μια νέα σπείρα οικονομικής αποσταθεροποίησης σε όλη την βουτηγμένη στην ύφεση Ευρώπη, με ανεξέλεγκτες διεθνείς συνέπειες πρώτα από όλα στις ΗΠΑ.
Η ευρωπαϊκή εργατική τάξη βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση της ιστορίας της. Την ίδια στιγμή η ενίσχυση των φασιστών τύπου Λεπέν και της πολυδιαφημιζόμενης από τα καθεστωτικά μμε Χρυσής Αυγής πρέπει να σημάνουν συναγερμό. Το κεφάλι της αντεπανάστασης που τρέφεται από το ίδιο το ρατσιστικό αστικό κράτος των πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες, μπορεί και πρέπει να κοπεί με τα μέσα της εργατικής ταξικής πάλης πριν γίνει επικίνδυνο για την ύπαρξη της εργατικής τάξης και του δικαιώματός της να αγωνίζεται ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα διεκδικώντας έναν καλύτερο κόσμο. Η υπεράσπιση των μεταναστών είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για όλη την εργατική τάξη.
Το ΕΕΚ-Τροτσκιστές καλεί τους εργαζόμενους και τη νέα γενιά να συμμετάσχουν στη πρωτομαγιάτικη απεργιακή διαδήλωση καταδικάζοντας στην πράξη τόσο τις άθλιες φιέστες τύπου ΓΣΕΕ όσο και την αποπροσανατολιστική απόφαση των σταλινικών στο όνομα μάλιστα της απεργίας των Χαλυβουργών. Στις σημερινές συνθήκες η πάλη για την υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων των εργαζόμενων από τις επιθέσεις των τροϊκανών και των υπαλλήλων τους και η πάλη των εργατών ενάντια στα αποθρασυνόμενα αφεντικά είναι άρρηκτα δεμένη με την πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας και της κυβέρνησης του κεφαλαίου μέσω μιας ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, για την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας για τη σοσιαλιστική αναδιοργάνωση της κοινωνίας. Με αυτόν τον στόχο να χτίσουμε το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα της νίκης. Για μια Κόκκινη Ελλάδα σε μια Κόκκινη Σοσιαλιστική Ευρώπη. Για τον ελευθεριακό κομμουνισμό.

εεκ, πρωτομαγια 2012

Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Συνέντευξη του ΓΓ του ΕΕΚ, Σάββα Μιχαήλ στο ράδιο

Αφισοκολλήσεις, πανό, μοιράσματα κι άλλες παρεμβάσεις στην Α' και Β' ΒΙ.ΠΕ. Βόλου




 







Β΄ΒΙΠΕ



χαλυβουργία Βόλου

Α΄ ΒΙΠΕ




ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ


Πετυχημένη και ενδιαφέρουσα η εκδήλωση της Λάρισας





Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

ΓΑΛΛΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2012-ΠΡΩΤΟΣ ΓΥΡΟΣ


Άνοδος της Ακροδεξιάς- ενίσχυση της Αριστεράς
   Σημάδια πόλωσης και καθεστωτικής κρίσης

       Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στην Γαλλία – αλλά και η ταυτόχρονη κατάρρευση του κυβερνητικού συνασπισμού Κεντροδεξιάς/ Ακροδεξιάς στην Ολλανδία- φανερώνουν, όπως εύστοχα παρατήρησαν οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, το όργανο του χρηματιστικού κεφαλαίου, την κρίση απονομιμοποίησης του αστικού πολιτικού συστήματος σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και της ίδιας της ΕΕ. Προγράμματα άγριας λιτότητας, ο ζουρλομανδύας του δημοσιονομικού συμφώνου που θέλει να επιβάλλει το Βερολίνο, η ανεργία πυροδοτούν την πόλωση και την καθεστωτική κρίση σε κάθε χώρα, μαζί και στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ και τον «πειθαρχημένο» ευρωπαϊκό Βορρά  των τριών Α.
      Στην Γαλλία, για πρώτη φορά από τότε που θεσπίστηκαν  οι άμεσες εκλογές για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ο απερχόμενος Πρόεδρος, ο δεξιός Σαρκοζύ χάνει την πρωτιά στον πρώτο γύρο. Επικεφαλής ήρθε ο εντελώς άχρωμος και άπνοος σοσιαλδημοκράτης Ολάντ με μια πρωτιά (28,63%) που δεν εμποδίζει να νοιώθει στο σβέρκο του το λαχάνιασμα του αντιπαθέστατου δεξιού αντιπάλου του(27,06%).
      Η οργή του λαού απέναντι στην κυβερνώσα Δεξιά μείωσε σημαντικά το ποσοστό της αποχής και διοχετεύτηκε  κυρίως  προς το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν(18,03%) που πετυχαίνει το καλλίτερο σκορ στη σαραντάχρονη αντιδραστική του ιστορία και δευτερευόντως στο Μέτωπο της Αριστεράς του  Ζαν Λυκ Μελανσόν( 11,14%). Οι ακροδεξιές, εθνικιστικές και ρατσιστικές προεκλογικές κορώνες του Σαρκοζύ κατά  των μεταναστών ενίσχυσαν παρά έκοψαν το ρεύμα υπέρ της Ακροδεξιάς, την οποία είχε φροντίσει το ίδιο το σύστημα και τα ΜΜΕ του να εξωραΐσει επί το δημοκρατικότερον  και  πριν το κάνει η ίδια η κόρη του Λεπέν,  αφήνοντας στην άκρη την κραυγαλέα αντισημιτική ναζιστική ρητορεία του μπαμπά της( και κουμπάρου του Μάκη Βορίδη…)
       Είναι προφανείς οι παράλληλοι με την Ελλάδα  των επιχειρήσεων σκούπα, της μετατροπής των μεταναστών σε αποδιοπομπαίο τράγο από τον Χρυσοχοΐδη και τον Σαμαρά, του εξωραϊσμού της ακροδεξιάς με τους Βορίδηδες  και  τους «Μπουμπούκους» της και την πλήρη κάλυψη και προώθηση των παρακρατικών της Χρυσής Αυγής.
      Ο Μελανσόν συγκέντρωσε ένα  αξιόλογο τμήμα της λαϊκής δυσαρέσκειας, της ιστορικής βάσης του γαλλικού ΚΚ και την μεγάλη πλειοψηφία όσων σε προηγούμενες εκλογές στήριζαν την εξωκοινοβουλευτική αριστερά και την Επαναστατική Κομμουνιστική Λίγκα του Μπεζανσενό πριν αποχρωματιστεί η τελευταία σε ένα τάχα «ευρύτερο», δηλωμένα μη τροτσκιστικό, Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα. Το Μέτωπο της Αριστεράς του αριστερού σοσιαλδημοκράτη Μελανσόν με ραχοκοκαλιά το ΚΚ και συμπλήρωμα την δεξιά πτέρυγα της πρώην Λίγκας κατάφερε μεν  να φτάσει στο 11, 14 %, πολύ πιο πάνω από το αβυσσαλέο 1,9 % που είχε πάρει το γαλλικό ΚΚ στις προηγούμενες εκλογές αλλά έχασε το «μπρα ντε φερ» με την Ακροδεξιά, όπως ο ίδιος ο Μελανσόν είπε κατά λέξη.
       Η άνοδός του, σίγουρα, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε ένα ριζοσπαστικότερο λόγο που χρησιμοποίησε ο ίδιος ο χαρισματικός ρήτορας Μελανσόν με άμεσες αναφορές στις γαλλικές επαναστατικές παραδόσεις, στον Ροβεσπιέρο, τον Σαιν Ζυστ και στην Κομμούνα του Παρισιού αλλά και με συνθήματα για πάλη για την εξουσία και την (σκόπιμα ασαφή) «επανάσταση των πολιτών» που τον κάνανε να φαντάζει ότι βρίσκεται στα αριστερά  των υποψηφίων της Lutte Ouvrière(LO-Εργατική Πάλη) και του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος(ΝΡΑ). Παρά τις τροτσκιστικές καταβολές τους, οι υποψήφιοι της λεγόμενης «άκρας Αριστεράς» μείνανε  σε ένα στενά συνδικαλιστικό ή κινηματικό πλαίσιο, αποφεύγοντας σαν «πρόωρο» οποιοδήποτε  κάλεσμα στην άμεση πάλη για εργατική εξουσία και σοσιαλισμό.
      Οι παράλληλοι με την Ελλάδα και την Αριστερά της είναι επίσης διδακτικοί. Με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, οι ηγεσίες του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ θέλησαν να τα προσαρμόσουν στα δικά τους στενά προεκλογικά πλαίσια: το μεν ΚΚΕ τόνισε την «αποτυχία» μιας αριστερής συμμαχίας , για να δικαιολογήσει  το κλείσιμο στον εαυτό του, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ εξύμνησε την «επιτυχία» του Μελανσόν σαν πρόκριμα νίκης της δικής του «ενωτικής» πολιτικής…
       Η Εργατική Πάλη (LO) με τους 201.425 ψήφους και το 0,57% και προπαντός το ΝΡΑ με τους 408.335 ψήφους και το 1,15% σημαδεύουν κατακόρυφη πτώση. Η πρώτη, η LO , είχε  1,33% το 2007 και, κυρίως, με υποψήφια την Λαγκιγιέ, 5,72% το 2002. Το δεύτερο, το ΝΡΑ, είχε πετύχει το 2007 με υποψήφιο της τότε Λίγκας τον Μπεζανσενό, ποσοστό 4,08%, διπλάσιο από εκείνο του ΚΚ. Η «αποτροτσκιστοποίηση» της Λίγκας και η «διεύρυνσή» της σε ασαφή «αντικαπιταλιστική» κατεύθυνση, έφεραν όχι την μαζικοποίηση αλλά την καταβαράθρωση της επιρροής στο κίνημα και τον λαό, την εσωτερική διαίρεση, την φυγή των οργανωμένων μελών, την στροφή προς τον Μελανσόν και τα μέτωπα με τον αριστερό ρεφορμισμό. Στα καθ’ ημάς, σημαίνουν αυτά τίποτα για την ετερόκλιτη «αντικαπιταλιστική» συμμαχία με το όνομα ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τα «ανοίγματα» σε αριστερούς ρεφορμιστές; Ή μήπως, κατά την γνώμη τους η πτώση του ΝΡΑ οφείλεται αποκλειστικά στο ότι δεν υποστήριξε την έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ( πράγμα που έκανε βέβαια  η Μαρίν Λεπέν);
                                                                             Σάββας Μιχαήλ


Ενημερωση απο πορεια εναντια στην εργοδοτικη τρομοκρατια και το φασισμο και απο το δικαστηριο της ΜΕΤΚΑ εναντιον σφισσας

Ενημέρωση για την πορεια 24/4 απο indymedia εδω
Ενημέρωση γα το δικαστηριο 25/4 απο ergatis εδω

πορεια 24/4, πανο 'Ανοιχτης ΣυνελευσηςΜαγνησιας'
πορεια 24/4, πανο ΕΕΚ
πορεια 24/4, πανο 'Καταληψης Ματσαγγου'

πορεια 24/4

δικαστηρια 25/4



Παρασκευή 20 Απριλίου 2012


Οι εκδηλώσεις του ΕΕΚ για Λαρισα και Βολο προγραμματιζονται για:
-Πεμπτη 26/4, ΛΑΡΙΣΑ
-Κυριακη 29/4, ΒΟΛΟΣ 
Θα ανακοινωθουν σε λιγες μερες οι ακριβεις ωρες και τοποι των συγκεντρωσεων.


Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Συνδυασμός Υποψηφίων του ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΕΚ- ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΕΣ για τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 για το Ελληνικό Κοινοβούλιο

  1. Εκλογική περιφέρεια: ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ 
Κατσαγάνης Δημήτριος του Δημητρίου: Δημοσιογράφος
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ
Παπαδάτου Αλεξάνδρα του Μιχαήλ: Άνεργη
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΑΡΚΑΔΙΑΣ
Κουτσουμπού Αγγελική του Σταύρου: Εκπαιδευτικός
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΆΡΤΑΣ
Μητροβγένη Αικατερίνη του Γεωργίου: εργαζόμενη part-time
  1. Εκλογική περιφέρεια: Α’ ΑΘΗΝΩΝ
Γιαννατσής Ιωάννης του Ευστρατίου: Ελεύθερος Επαγγελματίας
Μάτσας Σαμπετάϊ (Σάββας Μιχαήλ) του Μπενάκη: γ.γ του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος
  1. Εκλογική περιφέρεια: Β’ ΑΘΗΝΩΝ
Αλεξόπουλος Παναγιώτης του Αθανασίου: Εργαζόμενος στο ΜΕΤΡΟ- συνδικαλιστής
Γεωργίου Δημήτριος του Τρύφωνα: γιατρός
Μητροβγένης Γεώργιος του Παντελή: Δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Δάφνης - Υμμητού
Μουτίδης Κυριάκος του Ιωάννη: courier μέλος του σωματείου βάσης ΣΒΕΟΔ
Ταλούμης Θεόδωρος του Χαραλάμπους: Οικονομολόγος
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΝΟΜΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
Αγγελής Ερνέστος του Νικολάου: άνεργος μουσικός
  1. Εκλογική περιφέρεια: Α’ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ευσταθίου Ελένη του Χρήστου: λογίστρια
  1. Εκλογική περιφέρεια: Β’ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ευσταθίου Μαρία του Χρήστου: λογίστρια
Κουτσουμπός Θεόδωρος του Σπυρίδωνος: αρχισυντάκτης της εφημερίδας ¨Νέας Προοπτικής¨
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΑΧΑΪΑΣ
Μπελεζώνη Παναγιώτα (Πένυ) του Νικολάου: φοιτήτρια-εργαζόμενη
Τζιρής Νικόλαος του Γεωργίου: φοιτητής
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΒΟΙΩΤΙΑΣ
Αγγέλης Ιωάννης του Γεωργίου: Δημοσιογράφος- ταμίας στο Δ.Σ.  της  ΕΣΗΕΑ
Παπαδημητρίου Σωτήρης του Στυλιανού: βιομηχανικός εργάτης- μέλος του Δ.Σ του Εργατικού Κέντρου Λειβαδιάς
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΓΡΕΒΕΝΩΝ
Φωτίου Βασιλική του Κωνσταντίνου: εργαζόμενη συμβασιούχος ΕΛΤΑ
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΔΡΑΜΑΣ
Τσετίνης Δημήτριος του Ιωάννη: ξενοδοχουπάλληλος
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
Αντωνοπούλου Μαρία Γεωργία του Αθανασίου: μεταπτυχιακή φοιτήτρια, πολιτικός επιστήμονας
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΈΒΡΟΥ
Τζελάτης Βασίλειος του Ιωάννη: μεταπτυχιακός φοιτητής, κοινωνιολόγος
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΕΥΒΟΙΑΣ
Βαρελά Τρισεύγενη του Ιωάννη: αυτό-απασχολουμενη
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ
Βαφειάδου Μαρία (Μαρίζα) του Νικολάου: καθαρίστρια
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΖΑΚΥΝΘΟΥ
Στεφανίδης Ιωάννης του Βασιλείου: εργάτης Τύπου
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΗΛΕΙΑΣ
Μπότσας Βασίλειος του Θεόδωρου: Ιδιωτικός υπάλληλος
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΗΜΑΘΙΑΣ
Μπάτζιου Ουρανία του Ευάγγελου: άνεργη
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Μπαρμπαρέσος Μιχαήλ του Ιωάννη: Ιδιωτικός υπάλληλος
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
Αικατερινίδη Νεκταρία Ευανθία (Νέφη) του Ιωάννη: μεταπτυχιακή φοιτήτρια, κοινωνική λειτουργός
  1. Εκλογική περιφέρεια: Α’ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ
Τζαχρήστας Βάιος του Βασιλείου: μεταπτυχιακός φοιτητής θεολογικής, εργαζόμενος part-time
Τσιομάλου Γεώργιος του Ορφέα: Βιοτέχνης
  1. Εκλογική περιφέρεια: Β’ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ
Κλακάλας Παντελής του Ηλία: σερβιτόρος
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Σιούκας Αθανάσιος του Κωνσταντίνου: άνεργος
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΚΑΒΑΛΑΣ
Μπόικος Χρήστος του Κωνσταντίνου: φοιτητής
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ
Ιωνά Παρασκεύη του Γεωργίου: οδοντογιατρός
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
Αποστολόπουλος Κωνσταντίνος του Σπυρίδωνος: άνεργος
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΚΕΡΚΥΡΑΣ
Μουζακίτη Βασιλική του Χριστόδουλου: βιβλιοπώλης
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ
Μιχελής Παναγιώτης του Κωνσταντίνου: Ιδιωτικός υπάλληλος
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΚΙΛΚΙΣ
Μουμουλίδης Πέτρος του Ιωάννη: άνεργος κοινωνιολόγος
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΚΟΖΑΝΗΣ
Σάγια Ελένη του Ευσταθίου: χημικός μηχανικός
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Δέλγας Ευάγγελος του Παναγιώτη: επαγγελματίας
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΚΥΚΛΑΔΩΝ
Μακογιάννης Αντώνης του Μιλτιάδη: Ιδιωτικός υπάλληλος
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΛΑΚΩΝΙΑΣ
Στάθης Γεώργιος του Κωνσταντίνου: αγρότης
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΛΑΡΙΣΗΣ
Ανδρεόπουλος Δημήτρης του Νικόλαος: Ιδιωτικός υπάλληλος
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΛΑΣΙΘΙΟΥ
Καρδουλάκη – Αγγέλη Άρτεμις του Εμμανουήλ: Δημοσιογράφος
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΛΕΣΒΟΥ
Συμμέλης Ιωάννης του Βασιλείου: άνεργος - μηχανικός
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΛΕΥΚΑΔΟΣ
Κασιμάτη Ελευθερία του Παύλου: άνεργη
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
Χατζηγιάννης Ιωάννης του Μιχαήλ: υπάλληλος του ΙΚΑ
Μανώλης Σπυρίδων του Γεωργίου: βιομηχανικός εργάτης
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
Μαραβάς Ορφέας του Κωνσταντίνου: λογιστής
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΞΑΝΘΗΣ
Κάραλης Αριστείδης του Παναγιώτη: άνεργος
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΠΕΛΛΗΣ
Στέφη Αικατερίνη του Αναστασίου: εκπαιδευτικός - άνεργη
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΠΙΕΡΙΑΣ
Μούχτογλου Κυριακή του Χρήστου: άνεργη
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΠΡΕΒΕΖΗΣ
Παπαθανασίου Αθανάσιος του Γεωργίου: εμπορουπάλληλος - απολυμένος
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΡΕΘΥΜΝΗΣ
Κλεινοπούλου Χρυσούλα του Βασιλείου: σχεδιάστρια
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΡΟΔΟΠΗΣ
Χασούλας Αθανάσιος του Βασιλείου: άνεργος κοινωνιολόγος
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΣΑΜΟΥ
Σιορόκος Γεώργιος του Βασιλείου: διδακτορικός φοιτητής, μαθηματικός
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΣΕΡΡΩΝ
Τζαχρήστας Αθανάσιος του Βασιλείου: ελεύθερος επαγγελματίας
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΤΡΙΚΑΛΩΝ
Δεληκάρη Αναστασία- Παναγιώτα του Γεωργίου: φοιτήτρια αριχτεκτονικής
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ
Καραμέρης Ιωάννης του Ιωάννου: βιομηχανικός εργάτης στην ΛΑΡΚΟ
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΦΛΩΡΙΝΗΣ
Αρβανίτης Ιωάννης του Γεωργίου: άνεργος
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΦΩΚΙΔΟΣ
Καλλιακούδας Ιωάννης του Παναγιώτη: άνεργος
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Αρβανιτάκη Χριστιάννα του Θεοφάνη: άνεργη
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΧΑΝΙΩΝ
Λιονάκης Σπυρίδωνας του Μιχαήλ: εργάτης
  1. Εκλογική περιφέρεια: ΧΙΟΥ
Αλεξοπούλου Αικατερίνη του Αθανασίου: αρχιτέκτονας

Παρασκευή 13 Απριλίου 2012

ΠΩΣ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ ΝΑ ΛΟΙΔΟΡΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ 12Η ΦΛΕΒΑΡΗ, ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΙ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ.

Κάτω τα χέρια από το 18 ΑΝΩ και τη συντρόφισσα Kατερίνα Mάτσα

 Tο Eργατικό Eπαναστατικό Kόμμα καταγγέλλει την αήθη επίθεση που οργάνωσαν οι κρατικές αρχές -υπουργοί, διοικητικές αρχές του ΨNA- σε συντονισμό με τη υποταγμένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τους μεγαλοκαναλάρχες του MEGA, ενάντια στο θεραπευτικό πρόγραμμα απεξάρτησης 18 Άνω, την επιστημονικά υπεύθυνή του Κατερίνα Μάτσα κι όλους τους θεραπευτές και θεραπευόμενους που δίνουν καθημερινά την μάχη με τον θάνατο από τα ναρκωτικά.
Πριν μερικά χρόνια ήταν ο «κίτρινος» - στην κυριολεξία- «τύπος» της «Ζούγκλας» που επιχείρησε -χωρίς επιτυχία- να ρίξει λάσπη στην Kατερίνα Mάτσα.
Tώρα, ήλθε το σοβαροφανές Mega κανάλι και το ΔOΛ(ιο) Bήμα να σερβίρουν την κατηγορία ότι θεραπευτικές μονάδες του 18 χρησιμοποιήθηκαν για «αποθήκευση κλοπιμαίων» από τη μεγάλη διαδήλωση της 12ης Φεβρουαρίου 2012. Mε πρόσχημα μια κατά παραγγελία «καταγγελία», ο υπουργός Yγείας Λοβέρδος και η Eισαγγελία εξήγγειλαν έρευνα με απειλή απόλυσης της επιστημονικά υπεύθυνης του 18 Άνω Kατερίνας Mάτσα και «κάθε(;) υπεθύνου».
Eίναι σαφές πως η επίθεση αυτή είναι αξεχώριστη από τα πογκρόμ κατά μεταναστών και εξαρτημένων, τις «σκούπες» της αστυνομίας και την εξαγγελία ίδρυσης στρατοπέδων κράτησης –των σύγχρονων Άουσβιτς της Eλληνικής Δημοκρατίας- και με τον φασιστικό «λόγο» που σ’ όλη την Eυρώπη αναπτύσσεται από την κυρίαρχη τάξη και τα φασιστικά της συμπληρώματα, που θέλουν να φορτώσουν τη χρεοκοπία του συστήματός τους στους «άλλους».
Συγχρόνως, ο Λοβέρδος θέλει να τελειώνει με τα στεγνά προγράμματα απεξάρτησης, που στην εποχή της κρίσης θεωρούνται «πανάκριβα», για να προωθήσει τη συντήρηση της εξάρτησης μέσω των υποκαταστάτων και να αφήσει χώρο στο ιδιωτικό κεφάλαιο για εκμετάλλευση της ψυχικής υγείας και της απεξάρτησης.
Συγχρόνως, θέλουν να εξοντώσουν μια αγωνίστρια, που εδώ και δεκαετίες, από τον καιρό της χούντας, συνδυάζει τη μαχητική στάση στα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, μέσα στο συνδικαλιστικό και εργατικό κίνημα –εκλεγμένη και στο γενικό συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ και το ΔΣ της ΕΙΝΑΠ και της ΟΕΝΓΕ, και μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΕΕΚ. Με την καθοριστική συμβολή της, το 18 Ανω έχει αναπτύξει ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα απεξάρτησης με διεθνή αναγνώριση, ένα πρόγραμμα που έχει απελευθερώσει από τα δεσμά της εξάρτησης και της χειραγώγησης και έχει δώσει ζωή σε χιλιάδες νέους ανθρώπους που μπορούν πια να συμμετέχουν ενεργά στο κοινωνικό γίγνεσθαι και να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους.
Kαλούμε όλους τους επιστημονικούς, πολιτικούς και πολιτιστικούς φορείς, τα πρωτοβάθμια σωματεία και όλες τις  συνδικαλιστικές οργανώσεις, κάθε συλλογικότητα, τις γυναικείες συλλογικότητες, τα αριστερά κόμματα και οργανώσεις, τις αυτοοργανωμένες συλλογικότητες, όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους που αντιστέκονται στην ισοπέδωση που επιβάλλει το καπιταλιστικό σύστημα μέσα στην κρίση, να αντιδράσουν.

Kάτω τα χέρια από το 18 ΑΝΩ!

Το πολιτικό γραφείο του ΕΕΚ

Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Εργατικό κίνημα: Γιατί τώρα οι "αποκαλύψεις" κι οι εισαγγελικές διώξεις για καταχρήσεις σε βάρος του Δημοσίου από την πλευρά του αστικού κράτους;



Γιατί όμως τώρα αυτές οι «αποκαλύψεις» από την πλευρά του κράτους; Διότι η χρεοκοπία αποτελεί μια δύναμη διάλυσης και σαπίσματος των ίδιων των θεμελίων του καπιταλιστικού συστήματος. Η σήψη ξεκινάει από την υποδομή και καταλήγει να γκρεμίζει συθέμελα κάθε βασικό πυλώνα της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας κι αστικής διαχείρισης (κυβερνητικό συνδικαλισμό, κοινοβουλευτική λειτουργία, ΜΜΕ κοκ). Εν ολίγης, το υλικό έδαφος πάνω στο οποίο χτίστηκαν οι σχέσεις κράτους-εργατικής αριστοκρατίας τα τελευταία 38 χρόνια έχει καταρρεύσει: το κράτος δεν είναι σε θέση να κάνει άλλες «παραχωρήσεις» με τον τρόπο που τις έκανε μέχρι τώρα. Ο ρόλος που είχαν μέχρι τώρα οι γραφειοκράτες, η «διαμεσολάβηση τους», με την κατάργηση των συλλογικών και κλαδικών συμβάσεων τελειώνει. Τους είναι άχρηστοι.
Ταυτόχρονα η παρακμή και η απονομιμοποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος στα μάτια των μαζών, περιλαμβάνει και τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, το πρόσωπο του οποίου πλέον δεν εμπνέει καμιά εμπιστοσύνη στις μάζες και δεν δύναται και ο ίδιος να παίξει τον ποδηγετικό ρόλο που έπαιζε μέχρι τώρα, οδηγώντας σε ξέρα τους αγώνες. Συμπέρασμα: oύτε ο ένας, ούτε ο άλλος συμμέτοχος σε αυτή τη σχέση, είναι πλέον σε θέση να είναι «εντάξει» στις υποχρεώσεις του απέναντι στον άλλον. Η ρήξη της σχέσης εκφράστηκε  ιδιαίτερα τη χρονιά που πέρασε με την διάσπαση στο εσωτερικό της ίδιας της ΠΑΣΚΕ.
Αυτός ο τύπος συνδικαλισμού δεν είναι απλά νεκρός. Είναι ήδη σε προχωρημένη σήψη αναδύοντας αφόρητες οσμές. Είναι τόσο άχρηστος που τώρα τον εκθέτουν και τον «βγάζουν στη σέντρα», εκείνοι που τον δημιούργησαν κι εξέθρεψαν επί δεκαετίες, αποποιούμενοι φυσικά τις δικές τους ευθύνες. Παράλληλα ενισχύουν το κλίμα ιδεολογικής τρομοκρατίας του τελευταίου διαστήματος, που εκπορεύεται από κόμματα, ΜΜΕ, και κάθε λογής αντίδραση, σύμφωνα με το οποίο για την χρεοκοπία της χώρας φταίει το «εργατικό κίνημα κι ο συνδικαλισμός».

ΑΦΟΡΗΤΕΣ ΟΣΜΕΣ
ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ

Και ξαφνικά άνοιξε ο «ασκός του Αιόλου»: εισαγγελικές διώξεις δεξιά και αριστερά, ενάντια σε νυν και πρώην διοικήσεις ΔΕΗ, ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και ΟΚΔΕ (Οργανισμός Κοινωνικών Δραστηριοτήτων Εργαζομένων), για απιστία και καταχρήσεις σε βάρος του Δημοσίου. Οι κατηγορίες στοιχειοθετήθηκαν, με αφορμή το πόρισμα του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή, και αφορούν σε εκατομμύρια ευρώ που μετατράπηκαν σε δωράκια, πολυτελή ταξίδια, τραπεζώματα, υπερ-κοστολογήσεις δαπανών, εκδουλεύσεις, βολέματα συγγενικών προσώπων με παράνομη ανάθεση μελετών κοκ, κατά βάση με ροή κατεύθυνσης χρημάτων και «διευκολύνσεων» από τις Διοικήσεις της ΔΕΗ προς την συνδικαλιστική ηγεσία της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Αφορούν το διάστημα 1999-2010 και κάποια από τα ονόματα που εμπλέκονται είναι του Παλαιοκρασσά (παλιού διοικητή της ΔΕΗ επί ΝΔ), του τωρινού Προέδρου της ΓΕΝΟΠ Φωτόπουλου, αλλά και του Ρίζου Ρίζου, ανώτερου στελέχους και συνδικαλιστή του Συνασπισμού.
Φυσικά κανείς εχέφρων άνθρωπος δεν πέφτει από τα σύννεφα με αυτές τις αποκαλύψεις. Είναι γνωστές οι μέθοδοι εξαγοράς της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας από πλευράς κράτους και κυβερνήσεων, μέσω του διαύλου των διοικήσεων των οργανισμών. Αυτές οι μέθοδοι δεν αφορούν μόνο το Φωτόπουλο, ή μόνο τη ΓΕΝΟΠ, αλλά αφορούν συνολικά όλο το σαθρό οικοδόμημα του κυβερνητικού συνδικαλισμού, έτσι όπως στήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Αλλά δίπλα στις παραπάνω «έκνομες» σχέσεις και μεθόδους εξαγοράς των γραφειοκρατών, υπήρξαν και οι «σύννομες» μέθοδοι, θεσμοθετημένες από το ίδιο το αστικό κράτος που βρίσκεται σήμερα στην θέση του κατήγορου: οι συνδικαλιστικές άδειες, οι συνδικαλιστικοί μισθοί, οι διακοπές και τα κάθε λογής προνόμια. Συνδικαλιστική άδεια, δηλαδή αργομισθία, δεν δικαιούνται μόνο οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές αλλά και όσοι τοποθετούνται σε διάφορες «συνδικαλιστικές επιτροπές» σε «ινστιτούτα έρευνας» ακόμα και οι αντιπρόσωποι σε συνέδρια με την υποχρέωση μια φορά μέσα σε 2-3 χρόνια να πάρουν μέρος για 2-3 μέρες σε ένα συνέδριο σε χλιδάτο ξενοδοχείο. Δεκάδες γραφειοκράτες σε κάθε ομοσπονδία ακόμα και σε μεγάλα πρωτοβάθμια σωματεία δεν δουλεύουν και επιπλέον δικαιούνται ειδικά επιδόματα, εκτός έδρας, δωρεάν διακοπές και όταν βγουν σε σύνταξη εισπράττουν και την συνδικαλιστική σύνταξη από την Εργατική Εστία. Έτσι λοιπόν, ενώ η εργατική τάξη ψήνεται στα καμίνια και γκρεμοτσακίζεται στις σκαλωσιές για πενταροδεκάρες, η «ηγεσία» της είχε να πατήσει σε χώρο δουλειάς και να μιλήσει με τους εργάτες για χρόνια, ενώ δεξιωνόταν στα καλύτερα ξενοδοχεία και ταξίδευε «στας Ευρώπας» για «συνδικαλιστικούς λόγους».
Τα προνόμια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας είναι τέτοια που έχει δημιουργηθεί μια εργατική αριστοκρατία, που αυτό-αναπαράγεται, μακριά από τους εργαζόμενους με τα δικά τους συμφέροντα εξαρτώμενοι όχι από τους εργαζόμενους, αλλά από την διεύθυνση και την κυβέρνηση. Το ίδιο το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του ευνόησαν και δημιούργησαν αυτού του είδους τις σχέσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, ανάγοντας τις γραφειοκρατικοποιημένες ηγεσίες των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και των μεγάλων Ομοσπονδιών, σε «ενδιάμεσους», ανάμεσα σε αυτούς και στην εργατική τάξη. Σκοπός, που τον έφεραν εις πέρας για πολλά χρόνια, η καθυπόταξη της δράσης και της συνείδησης των εργατών, το «πνίξιμο» κάθε ανεξάρτητης ταξικής φωνής, ο αποπροσανατολισμός και η σπορά εμποδίων μπροστά στην εργατική δράση. Τελικά, το σταμάτημα κάθε ταξικής δράσης και η προσαρμογή στις εκάστοτε αστικές πολιτικές επιταγές. Πολλοί συνδικαλιστές, ανεξαρτήτως αρχικών προθέσεων, πέρασαν το κατώφλι και βρέθηκαν στο απέναντι στρατόπεδο. Ο εκμαυλισμός της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας υπήρξε ανάλογος του μεγέθους των οικονομικών και πολιτικών εξαρτήσεων της από το αστικό κράτος.
Η σήψη όμως αυτή καλλιεργείται για χρόνια, σε όλους ήταν γνωστή, αλλά οι περισσότεροι σιωπούσαν. Το ΠΑΜΕ που τώρα ξιφουλκεί με μένος κατά της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, γνώριζε περισσότερο από τον καθένα αλλά σιωπούσε και τα μέλη του στις διοικήσεις της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και των μεγάλων Ομοσπονδιών απολάμβαναν τουλάχιστον τις «νόμιμες» απολαβές από το κράτος. Αλλά και μαχητικοί συνδικαλιστές ακόμα και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς σιωπούσαν για να μην διαταράξουν κάποια περίεργη ενότητα με τους γραφειοκράτες. Όμως ακόμα και πολιτική οργάνωση στο χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δέχεται επιχορηγήσεις για την εφημερίδα της και για τις εκδηλώσεις που οργανώνει με διάφορα μετωπικά της σχήματα, από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Γιατί όμως τώρα αυτές οι «αποκαλύψεις» από την πλευρά του κράτους; Διότι η χρεοκοπία αποτελεί μια δύναμη διάλυσης και σαπίσματος των ίδιων των θεμελίων του καπιταλιστικού συστήματος. Η σήψη ξεκινάει από την υποδομή και καταλήγει να γκρεμίζει συθέμελα κάθε βασικό πυλώνα της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας κι αστικής διαχείρισης (κυβερνητικό συνδικαλισμό, κοινοβουλευτική λειτουργία, ΜΜΕ κοκ). Εν ολίγης, το υλικό έδαφος πάνω στο οποίο χτίστηκαν οι σχέσεις κράτους-εργατικής αριστοκρατίας τα τελευταία 38 χρόνια έχει καταρρεύσει: το κράτος δεν είναι σε θέση να κάνει άλλες «παραχωρήσεις» με τον τρόπο που τις έκανε μέχρι τώρα. Ο ρόλος που είχαν μέχρι τώρα οι γραφειοκράτες, η «διαμεσολάβηση τους», με την κατάργηση των συλλογικών και κλαδικών συμβάσεων τελειώνει. Τους είναι άχρηστοι.
Ταυτόχρονα η παρακμή και η απονομιμοποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος στα μάτια των μαζών, περιλαμβάνει και τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, το πρόσωπο του οποίου πλέον δεν εμπνέει καμιά εμπιστοσύνη στις μάζες και δεν δύναται και ο ίδιος να παίξει τον ποδηγετικό ρόλο που έπαιζε μέχρι τώρα, οδηγώντας σε ξέρα τους αγώνες. Συμπέρασμα: oύτε ο ένας, ούτε ο άλλος συμμέτοχος σε αυτή τη σχέση, είναι πλέον σε θέση να είναι «εντάξει» στις υποχρεώσεις του απέναντι στον άλλον. Η ρήξη της σχέσης εκφράστηκε  ιδιαίτερα τη χρονιά που πέρασε με την διάσπαση στο εσωτερικό της ίδιας της ΠΑΣΚΕ.
Αυτός ο τύπος συνδικαλισμού δεν είναι απλά νεκρός. Είναι ήδη σε προχωρημένη σήψη αναδύοντας αφόρητες οσμές. Είναι τόσο άχρηστος που τώρα τον εκθέτουν και τον «βγάζουν στη σέντρα», εκείνοι που τον δημιούργησαν κι εξέθρεψαν επί δεκαετίες, αποποιούμενοι φυσικά τις δικές τους ευθύνες. Παράλληλα ενισχύουν το κλίμα ιδεολογικής τρομοκρατίας του τελευταίου διαστήματος, που εκπορεύεται από κόμματα, ΜΜΕ, και κάθε λογής αντίδραση, σύμφωνα με το οποίο για την χρεοκοπία της χώρας φταίει το «εργατικό κίνημα κι ο συνδικαλισμός».
Οι γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, αλλά και όλο το οικοδόμημα της γραφειοκρατίας στις Ομοσπονδίες των ΔΕΚΟ αλλά και αλλού είναι συνυπεύθυνες για την κατάσταση που βρίσκεται η εργατική τάξη. Όχι μόνο είναι ανίκανοι να οργανώσουν οποιαδήποτε αντίσταση στην αντεργατική επίθεση αλλά αποτελούν και εμπόδιο σε ανεξάρτητη δράση της εργατικής τάξης. Η «Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών» παλεύει  ενάντια σε αυτούς τους φραγμούς στην αναγκαία δράση της εργατικής τάξης. Απαραίτητος όρος χειραφέτησης της εργατικής τάξης είναι η πολιτική συντριβή και απομόνωση της γραφειοκρατίας, στην αναγκαία πορεία αυτό-οργάνωσης της εργατικής τάξης. Παλεύουμε για την ανεξαρτησία της εργατικής τάξης από το κράτος, τα αφεντικά αλλά και από τους γραφειοκράτες, όπως τόνιζε το κάλεσμα για την Πανελλαδική Συνέλευση της « Πρωτοβουλίας για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών» (http://kentroagona-ergaton.blogspot.com/2012/03/blog-post.html): «Αυτή τη κρίσιμη στιγμή που καταστρέφεται η ζωή εκατομμυρίων εργατών, το συνδικαλιστικό-εργατικό κίνημα βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τις ανάγκες της εργατικής τάξης. Η μαζική ανεργία, η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας και η πλήρης αδυναμία των εργοδοτών για παροχές και μεταρρυθμίσεις, έχουν αποδυναμώσει και παραλύσει πλήρως το υπάρχον συνδικαλιστικό κίνημα, το οποίο αδυνατεί να οργανώσει και να διεξάγει ουσιαστικούς αγώνες. Κεντρικό ρόλο στο μπλοκάρισμα και στην υπονόμευση των εργατικών αγώνων παίζει η εργοδοτική - κυβερνητική συνδικαλιστική γραφειοκρατία, της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ με την συνευθύνη και της «Αυτόνομης Παρέμβασης / ΣΥΡΙΖΑ» που με την συμμετοχή της τους καλύπτει . Οι γραφειοκράτες ακολουθούν πιστά και στηρίζουν την στρατηγική του κεφαλαίου, είναι προδότες της εργατικής τάξης, που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν και πρέπει να τσακιστούν….
Η ανάγκη των εργαζομένων να οργανώσουν και να διεξάγουν μαζικούς, δυναμικούς και αποτελεσματικούς ταξικούς αγώνες αυτήν την στιγμή είναι καταφανέστατη. Η πρωτοβουλία για «ανεξάρτητο κέντρο αγώνα εργατών» θέλει να υπηρετήσει αυτήν την ανάγκη. Χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά τον κατακερματισμό, την διάσπαση και την εξατομίκευση, που η άρχουσα τάξη επιδιώκει για τους εργάτες. Η ενότητα των εργαζόμενων, των ανέργων, των ελαστικά απασχολούμενων, αλλά και των Ελλήνων με τους αλλοδαπούς εργάτες, είναι αποφασιστικός παράγοντας στις ταξικές μάχες που έχουμε μπροστά. Χρειάζεται να αναζωογονήσουμε, να μαζικοποιήσουμε και να λειτουργήσουμε τα σωματεία που αγωνίζονται. Να δραστηριοποιήσουμε την εμπειρία και τις καλύτερες παραδόσεις του εργατικού κινήματος, κυρίως την εργατική δημοκρατία μέσα σε αυτά. Χρειάζεται να δημιουργήσουμε νέα σωματεία εκεί που δεν υπάρχουν, αλλά και εκεί που τα υπάρχοντα έχουν μεταλλαχτεί σε εργοδοτικά και σωματεία σφραγίδες. Όλα αυτά όμως δεν είναι καθόλου αρκετά και δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες της εργατικής τάξης στην παρούσα φάση της γενικευμένης επίθεσης και του γενικευμένου ταξικού πολέμου. Χρειάζεται να δημιουργήσουμε και να στηρίξουμε και νέες μορφές οργάνωσης όπως λαϊκές συνελεύσεις, σωματεία βάσης, εργατικές επιτροπές, εργατικά συμβούλια κ.α. Για της ανάγκες της ενότητας και του συντονισμού στην δράση απαιτείται να δημιουργηθούν «κέντρα αγώνα», που θα ενοποιούν τις διάσπαρτες εργατικές αντιστάσεις, θα συσπειρώνουν τους εργαζόμενους/ανέργους και θα οργανώνουν πραγματικούς αγώνες, κάνοντας πράξη την εργατική αλληλεγγύη και την εργατική δημοκρατία.»

Μια σειρά από αγώνες του τελευταίου διαστήματος, που έγιναν παρά κι ενάντια στην γραφειοκρατία, δείχνουν πως η εργατική τάξη μπορεί να αποτινάξει από πάνω της ολοκληρωτικά τον ζυγό του γραφειοκρατικού ελέγχου. Τα κατειλημμένα εργοστάσια και χώροι δουλειάς στη Χαλυβουργία, στο Βόλο, στο Περιστέρι, στο Άλτερ και αλλού, μας δείχνουν τον δρόμο. Απομένει να δυναμώσουμε την ανεξαρτησία της εργατικής τάξης, συνενώνοντας όλα τα ρυάκια της ταξικής δράσης μέσα σε ανεξάρτητα κέντρα αγώνα όλων των καταπιεσμένων. Σε αυτά τα όργανα ταξικής δράσης που θα έχουν ως σκοπό να σαρώσουν κάθε αστική κυβέρνηση και το σύστημα τους, δεν έχουν καμιά θέση γραφειοκράτες, οσφυοκάμπτες και συμβιβασμοί με το κράτος. Οι εξωνημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και οι πουλημένοι θα αποτελέσουν παρελθόν, μαζί με το σύστημα που τους εξέθρεψε.

Κώστας Απ.- Γρ. Δαφνής

Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

ΛΑΡΙΣΑ: Πορεια εναντια στην κρατικη βια και καταστολη, 11πμ Κεντρικη Πλατεια


ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Την Κυριακή 18/3 ο Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος με αφορμή τη συμπλήρωση 98 ετών από την ανακύρηξη της ανεξαρτησίας της Β. Ηπείρου, κάλεσε σε ανοιχτή εκδήλωση και πορεία με αφετηρεία την πλατεία του Αγ. Βελλησαρίου. Δεν είναι η πρώτη φορά, που χρησιμοποιώντας τέτοιου είδους αφορμές, τα μέλη του Π.Ε.Σ. προσπάθησαν να βγουν στο δρόμο και να αναπαράγουν τις ρατσιστικές και φασιστικές τους ιδέες. Και μιλάμε για φασισμό, γιατί αύτο ακριβώς προωθούν και είναι. Αδελφοποιημένοι με φασιστικές οργανώσεις άλλων πόλεων, σε άριστη συνεργασία με Χρυσή Αυγή, ΛΑΟΣ και αυτόνομους εθνικιστές, παρελαύνουν με σιδηρολοστούς και μαχαίρια για το Γρίβα ή τη Β. Ήπειρο και με απειλητικά δημοσιεύματα ή οργανώνοντας δολοφονικές τρομοκρατικές επιθέσεις σε ανυπεράσπιστους μετανάστες, σε αριστερούς και δημοκρατικούς πολίτες, δείχνουν το μίσος τους απέναντι στην κοινωνία.Αυτή τη φορά όμως, μας βρήκαν απέναντί τους. Από το πρωί της Κυριακής, ομάδες αντιφασιστών καταλάβαμε την πλατεία τους, καθώς και την Κεντρική, αποφασισμένοι να μην τους αφήσουμε αμολυτούς να προπαγανδίσουν τη μισητή τους ιδεολογία. Αυτοί όμως, πάντα ύπο τη στενή προστασία των μπάτσων μαζεύτηκαν στα ΚΤΕΛ (όχι πάνω από 30 άτομα) και πραγματικά φυγαδεύτηκαν με συνοδεία τεσσάρων διμοιριών μέχρι την πλατεία του Αγ. Κωνσταντίνου. 
Ο φασισμός, όμως δεν είναι ένα θέμα που απασχολεί μόνο τους αριστερούς και τους αναρχικούς. Η φασιστική απειλή αφορά την κοινωνία και την εργατική τάξη στο σύνολό τους. Δεν είναι απλώς μια άλλη «ιδεολογία» στα πλαίσιας της δημοκρατίας. Είναι ο ίδιος ο εχθρός της ελευθερίας. Υπάρχουν πολλοί που ισχυρίζονται ότι η εργατική τάξη πρέπει να πολεμήσει με ιδεολογικά μέσα και όχι με τη φυσική βία το φασισμό. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο σφάλμα απ’ αυτό. Απέναντι στις επιθέσεις των φασιστών, η εργατική τάξη δεν μπορεί να απαντά μόνο με έναν πόλεμο ιδεών, θέσεων και επιχειρημάτων.  Η φυσική πάλη της εργατικής τάξης στο σύνολό της ενάντια στις φασιστικές συμμορίες είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επαναστατική αποκρυστάλλωση των εργατών. Όλα τα φασιστικά κινήματα αποσκοπούν στη στερέωση του καπιταλιστικού συστήματος, όμως ο συλλογισμός κάποιων,  ότι εφόσον οι φασίστες είναι γέννημα του καπιταλιστικού συστήματος, η εργατική τάξη πρέπει να επιδιώκει να χτυπήσει ολόκληρο το καπιταλιστικό σύστημα, είναι τουλάχιστον παιδαριώδης. Είναι σαν να σε σημαδεύσει κάποιος με το όπλο του και εσύ να καταγγέλεις τις βιομηχανίες όπλων που το παράγουν. Οι φασίστες αποτελούν  τη βίαιη πρωτοπορία της αστικής αντεπανάστασης και επιδιώκουν το τσάκισμα του προλεταριάτου και των οργανώσεών του. Ποια ανατροπή και ποιο χτύπημα του καπιταλιστικού συστήματος μπορεί να πετύχει μια εργατική τάξη τσακισμένη από τους φασίστες.
Παρόμοιας λογικής είναι και η άποψη (που κατά καιρούς υιοθετούν διάφορα κομμάτια της αριστεράς) που θέλει να  απαιτούμε από το κράτος και την αστυνομία να διαλύσουν τις φασιστικές συμμορίες (βλέπε Χρυσή Αυγή) και να τις θέσουν εκτός νόμου. Μια «δημοκρατική» κυβέρνηση άνετα θα «αφόπλιζε» κάποιες μεμονωμένες φασιστικές συμμορίες , εφόσον όμως θα αφόπλιζε ταυτόχρονα και την εργατική τάξη. Τρανό παράδειγμα  ο αφοπλισμός του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με τη συμφωνία της Βάρκιζας, η οποία προέβλεπε όμως  παράλληλα τον αφοπλισμό και των ακροδεξιών συμμοριών και των Ταγμάτων Ασφαλείας (κάτι που φυσικά έγινε μόνον τυπικά με αποτέλεσμα να ακολουθήσει το φρικτό κύμα της λευκής τρομοκρατίας στην ύπαιθρο σε βάρος των αφοπλισμένων ΕΛΑΣιτών).
ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΝΑ 'ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ' ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ. ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΝΑ ΚΥΝΗΓΑΝΕ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΦΥΣΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΚΙ ΟΧΙ ΝΑ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΝΑ ... ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ.
ΟΥΤΕ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ                                                            

 ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ (ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΗ)


Τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά

Την ίδια ώρα που ο Παπαδήμιος δηλώνει πως ο νέος Νόμος Πλαίσιο θα εφαρμοστεί κανονικά και ο Χρυσοχουντίδης εξαπολύει πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες ομάδα παρακρατικών νεοναζί επιτίθεται ενάντια σε φοιτητές αγωνιστές στο Μαθηματικό και προσπαθεί να σπάσει γενική συνέλευση του φοιτητικού συλλόγου στο Φυσικό.

Η παραπάνω επίθεση έγινε το μεσημέρι της Πέμπτης 29/3 στην Πανεπιστημιούπολη στου Ζωγράφου. Αμέσως μετά την επίθεση οι φασίστες ξαναμπήκαν στις τρύπες τους. Η απάντηση ήταν άμεση πάνω από 300 άτομα συγκεντρώθηκαν στο σημείο της επίθεσης και στη συνέχεια πραγματοποίησαν πορεία μέσα στην Πανεπιστημιούπολη αλλά και στους δρόμους έξω από το πανεπιστήμιο.

Οι φασιστικές συμμορίες για άλλη μια φορά έπαιξαν τον ρόλο τους ως το μακρύ χέρι του κράτους και χτύπησαν εκεί που δεν μπορούν να φτάσουν οι επίσημοι κατασταλτικοί μηχανισμοί. Δεν μπορούν όμως να φοβίσουν. Αυτοί που φοβούνται είναι τα αφεντικά και οι κυβερνήσεις τους σε όλο τον κόσμο που από την μια μεριά βλέπουν την λαϊκή οργή να φουντώνει και από την άλλη όλα τους τα σχέδια για το ξεπέρασμα της κρίσης να τους ρίχνουν πιο βαθιά στην άβυσσο της χρεοκοπίας.

Το εργατικό κίνημα και το κίνημα της νεολαίας δεν πρέπει να χάσουν χρόνο και να απαντήσουν στις θρασύδειλες φασιστικές επιθέσεις παλεύοντας για την συντριβή τους στο δρόμο και για την ανατροπή της κυβέρνησης και του κράτους που τους καλύπτει.

Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας - ΕΕΚ
konservokouti-oen.blogspot.com