Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΕΕΚ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΗΣ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ «ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΉΣ»











Οι συλλήψεις του αρχηγίσκου και πρωτοκλασάτων στελεχών της Ναζιστικής «Χρυσής Αυγής» εκδηλώνει την βαθύτατη κρίση μέσα στους κρατικούς μηχανισμούς και την δεξιά μνημονιακή συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ μετά την λαϊκή κατακραυγή που ακολούθησε την άνανδρη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον Ρουπακιά και το ναζιστικό τάγμα εφόδου στο Κερατσίνι.
Το αίμα του Παύλου πέφτει πάνω στις κεφαλές του κράτους και των παρακρατικών παιδιών του. Η κατάσταση έχει ξεφύγει από τον έλεγχο της άρχουσας τάξης, η οποία και προσπαθεί να βάλει φίμωτρο στα μαντρόσκυλά της όχι γιατί φοβάται μήπως δαγκώσουν την ίδια αλλά μην προκαλέσουν μια ανεξέλεγκτη θύελλα που θα ξεπερνούσε εκείνη του Δεκέμβρη 2008.
Κράτος και κυβέρνηση θέλουν να ανασυνταχτούν. Τίποτα, όμως, δεν μπορεί να τους ξεπλύνει. Χρειάστηκαν 4 φόνοι και 400 βαριοί τραυματισμοί για να βρει ξαφνικά ο «Ξένιος» Δένδιας τους 32 φακέλους; Όλοι οι όροι και οι μηχανισμοί που στήριξαν την άνοδο της «ΧΑ» και κάλυψαν τους δολοφόνους της βρίσκονται εδώ. Μαζί και η τρόικα της ΕΕ/ΕΚΤ/ΔΝΤ που ο κοινωνικός κανιβαλισμός της την θρέψανε με ανθρώπινο κρέας. Κι αυτός ο κανιβαλισμός συνεχίζεται και εντείνεται όπως δείχνουν οι μαζικές απολύσεις στο δημόσιο, τα κλεισίματα των εργοστασίων, η κατεδάφιση της Παιδείας και της Υγείας.
Δεν μας ξεγελούν η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου –Βορίδη -Άδωνη κι οι ανθρωποφύλακές τους. Τον Ναζισμό, τους κρατικούς προστάτες του, τους καπιταλιστές χρηματοδότες τους, την συστημική μήτρα που τους γεννά και τους ξαναγεννά μπορεί να σαρώσει και θα σαρώσει η ανεξάρτητη αντιφασιστική αντικαπιταλιστική κινητοποίηση της εργατικής τάξης κι όλων των καταπιεσμένων.

ΕΕΚ, 28 Σεπτεμβρίου 2013

ΕΚΔΗΛΩΣΗ : ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ

«Γεννιέται κανείς φασίστας ή γίνεται στην πορεία;»
«Και σε άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου που πλήττονται ιδιαίτερα από την συστημική κρίση όπως εμείς υπάρχει το φαινόμενο της ανόδου του φασισμού αλλά δεν είναι τόσο οξυμένο όπως στη χώρας μας. Πως εξηγείται αυτό;»
Ήταν μερικά από τα καίρια ερωτήματα που τέθηκαν στη χθεσινή εκδήλωση της Λαϊκής Συνέλευσης γειτονιάς Αγ. Νεκταρίου Βόλου με ομιλητή το Σάββα Μιχαήλ, διακεκριμένο συγγραφέα- φιλόσοφο και γ.γ. του ΕΕΚ.
Η συναγωνίστρια Χρ. ξεκίνησε με καλωσόρισμα του ομιλητή τονίζοντας την  επιτακτικότητα για την οργάνωση μιας τέτοιας εκδήλωσης. Στη συνέχεια έγινε   παρουσίαση του ομιλητή από την Ε. και  μικρή αναφορά στα γεγονότα του τελευταίου μήνα. Πριν ξεκινήσει η συζήτηση προβλήθηκε η ταινία μικρού μήκους, ιρανικής παραγωγής με τίτλο “Two & Two” (2+2=5) σε σενάριο και σκηνοθεσία  Βabak Anvari.
Η ταινία πραγματεύεται με αλληγορικό τρόπο τη σχέση χειραγώγησης της σκέψης και δράσης αλλά και αντίστασης στην εξουσία. Μπορεί η ωμή βία να καθυποτάξει τους ανθρώπους ή προκαλεί και την αντίστασή τους;

Ο  Σάββας Μιχαήλ αναφέρθηκε στη δίκη της 3ης Σεπτεμβρίου, που έσυρε στο εδώλιο του κατηγορουμένου τον ίδιο και τον Κ. Μουτζούρη,  μετά από μήνυση της Χρυσής Αυγής,  και αθωώθηκαν παμψηφεί. Το μακρύ χέρι του συστήματος, χρησιμοποιώντας το ίδιο το σύστημα αλλά και χρησιμοποιούμενο από αυτό, προσπάθησε να πλήξει κεκτημένα που έχουν κατακτηθεί με αίμα. Το διακύβευμα σ’ αυτή τη δίκη δεν ήταν μόνο η ποινικοποίηση του αντιφασιστικού λόγου και κατ’ επέκταση της αντιφασιστικής δράσης, σε περίπτωση καταδικαστικής απόφασης αλλά και ο αγώνας να επικρατήσει το ανθρώπινο μέσα στον άνθρωπο.
Όπως αναφέρθηκε και ο ίδιος ο ομιλητής, αυτή ήταν μια μικρή νίκη στον αγώνα κατά του φασισμού, στην πάλη για το ανθρώπινο. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Αποτελεί επιτακτική ανάγκη να συνδεθεί ο αντιφασιστικός αγώνας με τις απεργιακές κινητοποιήσεις και την πάλη για να κερδίσουμε τη ζωή μας.
Στο τέλος ο συναγωνιστής Γ. αναφέρθηκε στην ίδια τη συνέλευση και τον ενεργό ρόλο που διαδραματίζει στην τοπική κοινωνία. Η συνέλευση στηρίζει τους απεργιακούς και αντιφασιστικούς αγώνες και παρεμβαίνει με τη δυναμική της σε διάφορες δράσεις με εμφανή αποτελέσματα. «Όσο περισσότεροι αγωνιστούμε στο δρόμο, τόσα περισσότερα θα κατακτήσουμε», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε μέλος της συνέλευσης. 
Δε μας φοβίζει κανείς αλλά μας εξοργίζει.
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν είναι απλά μνήμη, αλλά αγώνας για ζωή.

Η συζήτηση έκλεισε με την προβολή της διασκευής από τον Παύλο Φύσσα του τραγουδιού του Γ. Αγγελάκα «Σιγά μην κλάψω»
Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω
και πως ο κόσμος είν’ ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.


Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ’ αλλάξω.

Μα εγώ μ’ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

φώτο: δρόμος Μαγνησίας 
 
 Ολόκληρη η ομιλία του συντρόφου γ.γ. Σάββα Μιχαήλ

1. στην ιστοσελίδα του ΕΕΚ :
 http://www.eek.gr/index.php/smashfasism/1968-fasismos-kai-ergatiki-taksi-savvas-mixail-video

2. στο youtube :
http://www.youtube.com/watch?v=AolXnspl3Hs



Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Η καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση θα είναι η δική μας Εκδίκηση!




Το ΕΕΚ συμμετέχει και καλεί στην αντιφασιστική διαδήλωση, πλ.Ελευθερίας, Τετάρτη 25 Σεπτέμβρη 2013, Βόλος γιατί η καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση θα είναι η δική μας Εκδίκηση!    

Δεν ήταν η «κακιά στιγμή», μια «παρεξήγηση» για τα ποδοσφαιρικά. Η δολοφονία του 34χρονου Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, ήταν μια πολιτική δολοφονία, πλήρως ενταγμένη στη σύγκρουση Επανάστασης-Αντεπανάστασης που έχει ήδη ξεκινήσει. Στόχοι της επίθεσης ήταν όλα όσα εκπροσωπούσε ο Παύλος.

  Ήταν εργάτης αγωνιζόμενος μέσα στο Συνδικάτο Μετάλλου. Ήταν αριστερός, αντιφασίστας, πολιτικοποιημένος.
  Όσο κι αν ο φυσικός αυτουργός Γιώργος Ρουπακιάς, έχει το τυπικό προφίλ ενός λούμπεν μαχαιροβγάλτη, η Χρυσή Αυγή -της οποίας είναι ενεργότατο μέλος και μισθοδοτούμενος υπάλληλος- δεν είναι απλά μια «εγκληματική συμμορία». Η Χρυσή Αυγή είναι απευθείας όργανο των αφεντικών, χρηματοδοτούμενη από εφοπλιστές κι άλλους καπιταλιστές, προβαλλόμενη σταθερά από αστικά ΜΜΕ, εντεταλμένη να τσακίσει όσους βρίσκονται απέναντι από τα αφεντικά, όπως φάνηκε και με την δολοφονική επίθεση στα μέλη του ΚΚΕ και συνδικαλιστές της Ζώνης, στο Πέραμα. Η Χρυσή Αυγή είναι ένας φασιστικός παρακρατικός βραχίονας, απαραίτητο γρανάζι στους μηχανισμούς ενός κράτους σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, αποδυναμωμένου λόγω της βαθιάς του κρίσης αλλά κι αποφασισμένου να αναλάβει την πιο σκληρή αντεπαναστατική δράση ενάντια στον επαναστατικό ξεσηκωμό των καταπιεσμένων. «Κράτος-Παρακράτος, δουλεύουνε μαζί», όπως με την εισαγγελική παραπομπή σε δίκη, του σ. Σάββα Μιχαήλ και του πρώην πρύτανη του EMΠ Κ. Μουτζούρη, μετά από μήνυση των Ναζί, που τελικά τους γύρισε μπούμεραγκ.
  Ας μην ξεγελιέται κανείς με τον «αντιφασιστικό πυρετό» που κυρίεψε ΜΜΕ και αστικά κόμματα, μετά την δολοφονία του Παύλου. Η ξαφνική «κατακραυγή» της Χρυσαυγίτικης βίας από πλευράς τους, στο όνομα πάντα της συνταγματικής τάξης, είναι προαναγγελία των σχεδιασμών για το χτύπημα του κινήματος. Ήδη, ο ανεκδιήγητος «Ξένιος» Δένδιας, που δεν καλεί ούτε καν σε ΕΔΕ τους μπάτσους της ΔΙΑΣ που παρακολουθούσαν «διακριτικά» την δολοφονία, σηκώνει το λάβαρο της «αντιφασιστικής» πάλης, ανακοινώνοντας νομοθετική ρύθμιση ενάντια στην Χρυσή Αυγή. Οι «παπαγάλοι» των media ουρλιάζουν εν χορώ πως η Χρυσή Αυγή πρέπει να βγει εκτός νόμου και να πεταχτεί εκτός Βουλής. Κανείς δεν λέει την αλήθεια: η νομική «απομόνωση» της Χρυσής Αυγής δεν συνιστά εμπόδιο στην υπόγεια πριμοδότησή της για να μπορέσει να κυριαρχήσει στις εξαθλιωμένες μικροαστικές μάζες, βάζοντάς τες στην υπηρεσία του κράτους και του κεφαλαίου. Όσο η Χρυσή Αυγή θα συνεχίζει να κινείται ανενόχλητη στα σκοτάδια, θα χτυπηθούν πρώτα και κύρια οι εργατικές οργανώσεις και συλλογικότητες, στο όνομα της «προστασίας του Πολιτεύματος» κι «ενάντια στη βία». Η (ακρο)δεξιά χείρα του πρωθυπουργού, Χ. Λαζαρίδης, ήδη τοποθέτησε τον… ΣΥΡΙΖΑ, «εκτός συνταγματικού τόξου», ενώ ο τσεκουροφόρος ακροδεξιός Bορίδης θέτει στην ίδια μοίρα και το KKE!
  Δεν θα παλέψουμε «μαζί τους» τον Φασισμό. Τις προθέσεις της κυβέρνησης τις είδαμε από την πρώτη στιγμή, πριν καλά-καλά στεγνώσει το αίμα του Παύλου, όταν χτυπήθηκε βάναυσα η μαζικότατη πορεία στο Κερατσίνι, που διαμαρτυρόταν για το ναζιστικό έγκλημα. Τις είδαμε στην αγαστή συνεργασία των ΜΑΤ των Δένδια-Σαμαρά με τους φασίστες, που πέταγαν πέτρες στους διαδηλωτές, καλυμμένοι πίσω από τις αστυνομικές ασπίδες.
  Όσο η κυβέρνηση συνεχίζει να στρώνει το έδαφος στον Φασισμό, τόσο πιο βαθιά θα βουτάει τα χέρια της στο αίμα του Παύλου. Κι είναι σίγουρο πως θα συνεχίσει να το κάνει, ιδιαίτερα τώρα που βρίσκεται στριμωγμένη από τον αγωνιστικό απεργιακό ξεσηκωμό που έχει ξεσπάσει στους καθηγητές και σε όλο το Δημόσιο. Για τα ίδια συμφέροντα και για τη σωτήρια του ίδιου συστήματος μάχονται. Γι’ αυτό η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου πρέπει να ανατραπεί, εδώ και τώρα! Να τσακιστεί από το εργατικό κίνημα, με Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας και Εξέγερση. Να τσακιστούν μαζί της και τα ναζιστικά κοπρόσκυλα, με το μόνο τρόπο που είναι αυτό εφικτό: με σύγκρουση στο δρόμο! Με Ενιαίο Εργατικό Μέτωπο, με ομάδες αυτοάμυνας και εργατικές πολιτοφυλακές, παλεύοντας για την εξουσία των Εργατικών Συμβουλίων!

Η φρίκη του Φασισμού δεν είναι ικανή να «διορθώσει» τη σαπίλα του καπιταλισμού! Θα τους θάψουμε όλους μαζί στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, γιατί ερχόμαστε από το Μέλλον με τον καιρό να μας φυσάει πρίμα!

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

ΟΣΑ ΦΕΡΝΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ - ΠΡΟΣΟΧΗ,ΠΡΟΣΟΧΗ, ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΗΣ ΜΕ ΣΤΟΛΗ


'Προσοχή, προσοχή, Χρυσαυγίτης με στολή' φώναζε σύσσωμος ο εργατόκοσμος που μαζεύτηκε στην γέφυρα του Μαρτίνου να διαμαρτυρηθεί κλίνοντας συμβολικά το δρόμο για ένα 15΄λεπτα και δέχτηκε την επίθεση των ΜΑΤ του «Ξένιου» Δένδια. Τα χημικά και ο πετροπόλεμος συνεχίστηκαν έως λίγο μετά της 18:00.



Δυο μέρες μετά την δολοφονία του Φύσσα, εν μέσω της απεργίας των καθηγητών και την ώρα που θα γίνουν οι γενικές συνελεύσεις τους για να αποφασίσουν για την συνήχηση του απεργιακού τους αγώνα, ο κρατικός μηχανισμός της καταστολής με εντολή της κυβέρνησης, θέλει να στείλει ένα ακόμα σκληρό μήνυμα στους απεργούς όλης τις χώρας.
Το ίδιο μήνυμα και στόχο είχε και η στυγνή δολοφονία του Φύσσα. Ο φονιάς έσφαξε τον νεαρό εργάτη σύντροφο μας, εκτελώντας την εντολή που πείρε βρισκόμενος σε διατεταγμένη υπηρεσία από το οργανωτικό κέντρο της συμμορίας και με την διακριτική όπως πάντα παρουσία των ΔΙΑΣ.
Τρία χρόνια τώρα, όσο εντείνετε η καπιταλιστική κρίση αποκαλύπτεται η απόλυτη αδυναμία των κυβερνώντων να κυβερνήσουν με τον παλιό τρόπο. Στην προσπάθεια να κυβερνήσουν επιβάλλοντας τα μνημονικά μέτρα στις μάζες των εργαζόμενων χρησιμοποίησαν ότι είχαν στην διάθεση τους. Ψεύτες πολιτικούς, πουλημένους γραφειοκράτες συνδικαλιστές, προσωπικότητες «κύρους», την βία και τα χημικά της αστυνομίας, τις επιστρατεύσεις των διαμαρτυρόμενων εργατών και την κήρυξη περιοχών ολόκληρων σε κατάσταση έκτακτου ανάγκης.
Ότι και αν έχουν μέχρι σήμερα χρησιμοποιήσει δεν μπορεί να συγκρατήσει έναν λαό που δεν ανέχεται πλέον να κυβερνιέται με τον παλιό τρόπο και παλεύει για να ζήσει.
Σε μια τέτοια στιγμή λοιπόν μια κοινωνία εργαζόμενων καταλαβαίνει ξεκάθαρα και μέσα σε μια στιγμή, τον ρόλο του καπιταλιστικού κράτους και της συμμορίας των ναζί.
Εκεί που αρκετό καιρό τώρα το ΔΣ του σωματείου (ΔΑΚΕ), προσκαλούσε την συμμορία των φονιάδων σε φόρουμ δίνοντας της θεσμική υπόσταση για να απευθύνετε στους εργάτες.
Εκεί που και άλλοι θεσμικοί παράγοντες δήμαρχοι, βουλευτές και γραφειοκράτες συνδικαλιστές, κάθονται σαν ομότιτλη με την συμμορία στο ίδιο τραπέζι και προσπαθούν με μπόλικη σάλτσα από «Ελληνική υπερηφάνεια» να διασκεδάσουν τους εργάτες για να ξεχάσουν τις απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις και να τους εμπλέξουν σε αγώνα για να επιλεχτεί αφεντικό από την Ελλάδα.
Εκεί που μόνο μια μικρή μειοψηφία ανεξάρτητων συνδικαλιστών είχε διαμαρτυρηθεί και κατήγγειλε την πρόσκληση της συμμορίας.
Εκεί στην επίθεση των ΜΑΤ σύσσωμοι όλοι εργάτες και κάτοικοι φώναξαν:

Προσοχή, προσοχή χρυσαυγίτες με στολή!!!!!!!

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΕΝΟΠΛΟΥ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΔΑΦΝΗΣ



Tο EEK KATAΓΓEΛΛEI την παρουσία ενόπλου τραμπούκου –ειδικού φρορού όπως μάθαμε αργότερα- στην αντιφασιστική διαδήλωση στην πλατεία Kαλογήρων, στη Δάφνη, το απόγευμα της Παρασκευής 20 Σεπτέμβρη.  

Ο εν λόγω τραμπούκος, με μπλουζάκι όπως τα MAT επάνω και κοντό παντελονάκι κάτω, ήλθε στην πλατεία Kαλογήρων με μηχανή μεγάλου κυβισμού χωρίς πινακίδες και προκαλούσε τους συγκεντρωμένους με υβριστικά χρυσαυγίτικα συνθήματα. Kυνηγήθηκε από τους συγκεντρωμένους και αφού πυροβόλησε τουλάχιστον δυο φορές οπισθοχώρησε σε παρακείμενη καφετέρια με προτεταμένο το όπλο. Aποκλείστηκε όμως από τους διαδηλωτές και τελικά συνελήφθη από την αστυνομία. 
Tα MAT που κατέφθασαν εντός ολίγων λεπτών, χωρίς δεύτερη κουβέντα έρριξαν χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και χημικά κατά των συγκεντρωμένων επιχειρώντας να τρομοκρατήσουν και να διαλύσουν την συγκέντρωση. 
Tελικά, παρά το κλίμα αστυνομικής τρομοκρατίας, μια μαζική πορεία 500 - 600 διαδηλωτών έκανε πορεία στους δρόμους του δήμου Δάφνης και επέστρεψε στο σταθμό του Mετρό, στην πλατεία Kαλογήρων, κερδίζοντας την υποστήριξη και χειροκροτήματα από πλήθος λαού στις γειτονιές της Δάφνης. «Oύτε στην Δάφνη ούτε πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά», «Tο Kατσιπόδι έχει ιστορία, έξω οι φασίστες από τη συνοικία», «κράτος παρακράτος δουλεύουνε μαζί, κάτω η κυβέρνηση και οι νεοναζί» ήταν μερικά από τα συνθήματα, που συγχρόνως κατάγγελναν την δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Kερατσίνι από τους ναζιστές τραμπούκους με τους αστυνομικούς να εποπτεύουν «διακριτικά» τη δολοφονία. 
H αντιφασιστική διαδήλωση είχε καλεστεί από την αντιφασιστική πρωτοβουλία, συλλογικότητες και φορείς της Δάφνης – Yμηττού κ.ά. ύστερα από ρατσιστικό επεισόδιο κατά ελληνίδας επιστημόνισσας και του μαύρου συνοδού της από φασίστα τον οποίο η αστυνομία άφησε να διαφύγει ανενόχλητο, ενώ προσήγαγε για εξακρίβωση στοιχείων τον απολύτως νόμιμο αφρικανό άνδρα και την ελληνίδα επιστημόνισσα. 

Kατά του ένοπλου τραμπούκου -ειδικού φρουρού- στο αστυνομικό τμήμα μας ειπώθηκε ότι ασκήθηκε αυτεπάγγελτη μήνυση από την εισαγγελία. 
Aναμένουμε την απόφαση ελπίζοντας ότι δεν θα υπάρξει συγκάλυψη ή αποστολή της υπόθεσης στις ελληνικές καλένδες. Σε κάθε περίπτωση θεωρούμε υπεύθυνη την κυβέρνηση Σαμαρά – Bενιζέλου. Aπαιτούμε ο εν λόγω τραμπούκος όχι μόνο να καταδικαστεί για παράνομη παρακολούθηση, εκτός υπηρεσίας όπως μας ελέχθη, παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία που έφερε σε κίνδυνο τις ζωές ανθρώπων, και για δημόσια ναζιστική δράση. H καταδίκη και απόταξη του εν λόγω αστυνομικού είναι το ελάχιστο. O πρωθυπουργός Σαμαράς ας μη νομίζει πως με διαγγέλματα κατά των ναζιστών θα μείνει στο απυρόβλητο.  Eίναι υπεύθυνος όχι μόνο για τα θανατηφόρα μνημόνια και τα μέτρα εξανδραποδισμού του εργαζόμενου λαού, αλλά και για την συγκάλυψη της δολοφονικής δράσης των ακραίων ναζιστικών συμμοριών. 
Eίναι σαφές, μετά την εν ψυχρώ δολοφονική ενέδρα κατά του Παύλου Φύσσα και της επίθεσης κατά αφισοκολλητών του KKE, ότι υπάρχει μια κλιμάκωση της αντεπαναστατικής δράσης του κράτους «σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης» σε συνδυασμό με το ναζιστικό παρακράτος. 
Η εργατική τάξη, τα συνδικάτα, οι εργατικές οργανώσεις και κόμματα, οι αντιφασιστικές συλλογικότητες πρέπει άμεσα να δράσουν ενιαιομετωπικά και αποφασιστικά. Στη Δάφνη είχαμε άλλη μια περίπτωση του κράτους και του παρακράτους που δουλεύουνε μαζί. Πρέπει να τσακίσουμε την ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά μαζί με τη ναζιστική Xρυσή Aυγή. 

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

ΤΩΡΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ


Δεν υπάρχει χρόνος για δάκρυα όσο το αίμα του συντρόφου παραμένει νωπό.
Πρέπει να τιμήσουμε τη μνήμη του στους δρόμους.
Δεν υπάρχει χρόνος για δάκρυα όσο η φασιστική απειλή παραμένει στους δρόμους
Πρέπει να τσακίσουμε τους φασίστες.
Δεν υπάρχει χρόνος για δάκρυα όσο η κυβέρνηση των δολοφόνων βρίσκεται στη θέση της.
Οι μπάτσοι του Δένδια που επέβλεπαν τη δολοφονία είναι συνένοχοι στο έγκλημα.
Η κυβέρνηση του Σαμαρά έχει αίμα στα χέρια της.

Η απεργία της OΛME κι η 48ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ αποκτά νέο περιεχόμενο. Κάθε ώρα που αυτή η κυβέρνηση βρίσκεται στη θέση της αποτελεί κίνδυνο για το λαό. Να την μετατρέψουμε ΤΩΡΑ σε Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας.
Ενιαίο Εργατικό Μέτωπο, ομάδες αυτοάμυνας και πολιτοφυλακές, για να ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ: ΤΩΡΑ!

Το ΕΕΚ-Τροτσκιστές καλεί την εργατική τάξη, εργαζόμενη και άνεργη, τους εργαζομένους που απολύονται στο δημόσιο, τη νεολαία, κάθε καταπιεσμένο και εκμεταλλευόμενο σε διαρκή κινητοποίηση. Μόνο η συντριβή του καπιταλιστικού κράτους και του φασιστικού παρακράτους τους, κι η κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη μπορεί να καθαρίσει την Κόπρο του Αυγεία του καπιταλιστικού συστήματος, τη δυσωδία των απογόνων χιτών και των ταγματασφαλιτών. Να εκδικηθούμε όχι μόνο για τον Παύλο Φύσσα, αλλά για όλες τις γενιές των καταπιεσμένων!

Ή καθολική εξαφάνιση του ανθρώπινου μέσα στον άνθρωπο ή καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση!

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΥΠΟΘΑΛΠΕΙ!
 ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ!
ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ!

   Καλούμε όλη την εργατική τάξη, τους κομμουνιστές, τους αντιφασίστες,
όλα τα μαχόμενα τμήματα της κοινωνίας σε μαζική διαδήλωση,
Λάρισα : Πλατεία Ταχυδρομείου, σήμερα Tετάρτη, 18 Σεπτεμβρίου, στις 6 μμ.
Βόλος: Πλατεία Ελευθερίας, σήμερα Tετάρτη, 18 Σεπτεμβρίου, στις 6 μμ.



ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ// Κ.Ο. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
18/9/2013

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Γράμμα συντρόφου : Με το ΕΕΚ στους επερχόμενους αγώνες


συναγωνίστριες, συναγωνιστές, φίλες και φίλοι,

με το παρόν κείμενο θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω τι σημαίνει για μένα Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα. Το ΕΕΚ πέρα από το ότι αποτελεί κόμμα συνειδητών μαχητών και υπερασπιστών των συμφερόντων της εργατικής τάξης συγκεντρώνει και συμπυκνώνει όλη την εμπειρία που δίνει η μελέτη της ιστορίας των αγώνων στην υπεράσπιση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων του παρελθόντος με μια πολιτική ανάλυση τοποθετημένη με μεγάλη επιτυχία στις σημερινές συνθήκες. Αυτή άλλωστε είναι και η μεγάλη δύναμη του Μαρξισμού.
Εν μέσω βαθύτατης, της χειρότερης στην ιστορία, κρίσης του καπιταλισμού έχοντας συμμετάσχει σε αναρίθμητους αγώνες και συνεχίζοντας ακούραστα στον δρόμο της οργάνωσης της χειραφέτησης της εργατικής τάξης και της εργατικής εξουσίας, το ΕΕΚ δείχνει τον δρόμο της διεξόδου από την λαίλαπα που κατατρώει τις σάρκες του λαού και κυρίως την πλειοψηφία των εργαζόμενων τμημάτων ιδιαιτέρως την νεολαία αλλά και τις γυναίκες, τους εκατομμύρια άνεργους και τους συνταξιούχους.
Στο 12ο συνέδριο του κόμματος, δημιουργήθηκε και υπερψηφίστηκε ένα έκτακτο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση για ανάπτυξη όχι μόνο της χώρας, όπως αρέσκονται να λένε οι αστοί πολιτικάντηδες, αλλά του λαού που αποτελεί την ίδια τη χώρα. Βαδίζοντας πάντα με το όραμα του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού σε όλη την Ευρώπη και παγκόσμια για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο, απαιτείται η εφαρμογή αυτού του προγράμματος.
Θυμάμαι ότι στις 4 Δεκέμβρη 2011 η οργάνωση Βόλου πραγματοποίησε μια εκδήλωση - συζήτηση με θέμα Βάρκιζα τέλος Δεκέμβρης 1944 – 2008 – 2011 με κεντρικό ομιλητή τον σύντροφο Θοδωρή Κουτσουμπό. Αυτή ήτανε και η πρώτη μου επαφή με μέλη του ΕΕΚ, άγνωστοι άνθρωποι, μέχρι τότε, σε μένα αλλά σύντροφοί μου κάποιες μέρες μετά από αυτή την εκδήλωση.
Η συγκεκριμένη συζήτηση ήταν διεξοδική θέτοντας το μεγάλο ζήτημα της εποχής με ένα τρόπο που κανένα άλλο κόμμα της αριστεράς δεν τα κατάφερνε και που δεν ήτανε άλλο από την καπιταλιστική κρίση ξετυλιγμένη σε όλες εκφάνσεις της και τις αντιφάσεις της ενώ προσπαθούσε και σε μέγιστο βαθμό τα κατάφερνε, να απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα που έθεταν οι συμμετέχοντες σε αυτήν. Ο τρόπος της ανάλυσης του ζητήματος με έκανε να θέλω κι εγώ να συμμετάσχω με όποιον τρόπο μπορούσα στον αγώνα που έδιναν αυτοί οι άνθρωποι. Θεωρούσα πως ο τρόπος που έβλεπαν τα πράγματα ήταν σωστός. Έτσι τον έβλεπα κι εγώ. Ήτανε ένας τρόπος να καταλαβαίνεις, να συζητάς, να αναλύεις και συγχρόνως να προτείνεις και να δρας. Να σπας το συνεχές, να δημιουργείς ρήγματα στις συνειδήσεις και να πολεμάς το κατεστημένο. Στην αρχή έτσι το έβλεπα.
Λίγες μέρες μετά έμαθα, ότι στον τομέα της πράξης και της δράσης, η δουλειά που γινότανε προερχότανε από την δύναμη λιγοστών ανθρώπων, αλλά με μεγάλη δύναμη ψυχής, όραμα και συγκεκριμένο σχέδιο δράσης για να το πραγματοποιήσουνε. Ήθελα να ενισχύσω την παρουσία του κόμματος σε τοπικό επίπεδο αλλά και πανελλαδικά. Τότε κατάλαβα ότι αυτά που εξ αρχής είχα αντιληφθεί για το ΕΕΚ ήτανε λιγότερα από αυτά που εκείνο πραγματικά ήταν. Ο τρόπος που οι σύντροφοί μου με δέχτηκαν στον κομματικό πυρήνα, οι συνεχείς προσπάθειές τους να μου εξηγούν ό,τι δεν καταλάβαινα και πιστέψτε με ήταν τα περισσότερα από αυτά που διαδραματίζονταν στην κοινωνία, με γεμίσαν με μια άλλη πεποίθησηδηλαδή ότι εδώ συμβαίνει κάτι πραγματικά επαναστατικό. Κι αυτό ήταν καλό όχι για κάποιον ακτιβιστικό ή εξτρεμιστικό λόγο αλλά γιατί οι μεγάλες αλήθειες είναι, από μόνες τους, επανάσταση. Είναι αλλαγή στάσης ζωής και αλλαγή τρόπου σκέψης. Κι εκεί λέγονταν όλες οι αλήθειες.
Με το ΕΕΚ είχα ασχοληθεί για πολύ καιρό πριν προσπαθώντας να ενημερώνομαι για τις αποφάσεις του και τις δράσεις του. Όμως δεν έκανα κάτι για να έρθω σε επαφή μαζί του. Το Βάρκιζα τέλος πάτησε το κουμπί μου. Επιτέλους ένα κόμμα που συμπαθούσα έλεγε δυνατά και προπαγάνδιζε παντού ότι εγώ σκεφτόμουν χρόνια τώρα. Ότι το τέλος είναι ΤΕΛΟΣ, όσο κι αν το καθυστερείς κι όταν πρέπει να μπει σαν λύση απλά το βάζεις και το υλοποιείς. Συγχρόνως όμως είναι και μια νέα αρχή. Ένας τρόπος να ξεκινήσεις νέα πράγματα, βάζοντας μια άλλη προοπτική. Τότε ήρθε η νέα προοπτική. Και δεν ήτανε άλλη από την προοπτική της επανάστασης.
Για κάποιους αυτό είναι μια αφηρημένη έννοια. Μια λέξη που δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα γιατί σημαίνει πολλά αλλά αν δεν υπάρχει ένας τρόπος να αλλάξεις στάση, δηλαδή να επανα – στατήσεις, μιλάμε για ένα όνειρο. Για μερικούς οι επαναστάσεις που έγιναν έγιναν από λάθους ανθρώπους ή και για λάθος λόγους. Δεν θα το κρίνω σήμερα αν και θα μπορούσαμε να αναλώσουμε ώρες συζητώντας το. Τους θυμίζω μόνο πως αν δεν είχαν γίνει κάποιες από αυτές τις επαναστάσεις από τους λαούς της γης κατά καιρούς, εμείς δεν θα είχαμε την δυνατότητα να εκφράζουμε τις απόψεις μας έστω κι αν αυτές ποινικοποιούνται ολοένα και περισσότερο από μια διεθνή εξουσία που με ένα φαιό μανδύα καλύπτει τον φασισμό και υπερασπίζεται την ‘’ δημοκρατία ‘’..
Και ποιός είναι ο μόνος τρόπος να επαναστατήσει μια ολόκληρη κοινωνία σύντροφοι και συναγωνιστές, φίλες και φίλοι ; Μα να βρεθεί κάποιος που να ηγηθεί, που να μπορεί να το οργανώσει και να το φέρει εις πέρας για τον λαό με τον λαό.
Το καθήκον αυτό έρχεται να εκπληρώσει το εργατικό επαναστατικό κόμμα της κάθε χώρας έχοντας συσπειρώσει κάτω από την σημαία του όλους εκείνους τους ανθρώπους που συνειδητά θα παλέψουνε για την αλλαγή ολόκληρης της κοινωνίας και δεν είναι άλλοι από αυτούς που ονομάζουμε πρωτοπορία της εργατικής τάξης.
Έτσι λοιπόν κι εγώ περήφανος που αποτελώ ένα ελάχιστο δείγμα ανθρώπου που θέλει να αγωνιστεί για μια άλλη κοινωνία, γράφω δυο αράδες για αυτά που σήμερα με ωθούν μπροστά στις μάχες που πρέπει να δώσουμε. Και δεν λέω κάτι καινούριο. Λέω μόνο πως δεν αρκεί να αγαπάς το παιδί σου για να παλέψεις. Ούτε μόνο την γυναίκα σου και τους φίλους σου. Πρέπει να αγαπάς τα παιδιά, τις γυναίκες και τους φίλους όλου του κόσμου. Όχι δεν λέω πως πρέπει να αγαπάς κι αυτόν που καταστρέφει την οικογένειά σου, που δεν σου επιτρέπει να κεράσεις ένα παγωτό στο παιδί σου ή να φροντίσεις την γυναίκα σου όπως της αξίζει ή το αντίστροφο. Αυτό θα ήτανε πολύ ιδεαλιστικό άλλωστε. Αυτό που λέω είναι πως αν δεν αγωνιστούμε όλοι μαζί για την απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών των ζωών μας θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε τα παιδιά μας κατάματα. Και προσωπικά δεν θα ήθελα να με ρωτήσει με ύφος γεμάτο ειρωνία : ‘’ Εσύ τι έκανες στον πόλεμο μπαμπά ; ‘’
Γιατί ναι έχουμε πόλεμο. Και στην μία πλευρά του οδοφράγματος είναι εκείνοι που μας εκβιάζουν για μια χούφτα ευρώ, που απειλούν με χρεοκοπία ένα ολόκληρο λαό ενώ οι ίδιοι είναι ήδη χρεοκοπημένοι και δεν διστάζουν να τον ξυλοφορτώσουν αν αμφισβητήσει έστω και ελάχιστα τα λεγόμενά τους. Από την άλλη πλευρά είμαστε εμείς. Οι άνθρωποι του μόχθου και της εργατιάς. Όλοι εμείς που μέσα από φωτιά και σίδερο βγήκαμε και από τέτοια υλικά είναι φτιαγμένα τα όνειρά μας. Που δεν σκύβουμε το κεφάλι σε κανέναν τύραννο, σε κανέναν αποτυχημένο αστό πολιτικό οποιασδήποτε απόχρωσης ή σε οποιονδήποτε τους ζηλεύει και θέλει την υποτιθέμενη δόξα τους. Είμαστε από αυτή την πλευρά όλοι εμείς που ξέρουμε τι θα πει κόπος, ιδρώτας, εκβιασμός και έχουμε γευτεί την τρομοκρατία άπειρες φορές στην δουλειά μας.
Είμαστε εμείς που δεν κάνουμε την πραγματικότητα όνειρο αλλά θέλουμε να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα. Που θέλουμε να λέμε στα παιδιά μας πως παλέψαμε με νύχια και με δόντια για μια κοινωνία χωρίς πολέμους, χωρίς ρατσισμό και φασισμό. Που δε φοβηθήκαμε για να το πετύχουμε να χτυπηθούμε με ανθρώπους που, αρχικά, φάνταζαν πολύ μεγαλύτεροί μας. Αλλά που τελικά ήταν μικροσκοπικοί μπροστά μας όταν συνειδητοποιήσαμε την δύναμή μας. Όταν καταφέραμε να ενωθούμε σαν πολλά ξύλα που από σκόρπια άψυχα κομμάτια σε ένα δάσος γίναμε σφιχτό δεμάτι με δυνατή ψυχή.

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ έλεγε :

Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι, είσαστε χαμένοι. Φίλος σας είναι η αλλαγή, η αντίφαση σύμμαχός σας. Από το τίποτα πρέπει κάτι να κάνετε, μα οι δυνατοί πρέπει να γίνουν τίποτε. Αυτό που έχετε απαρνηθείτε το και πάρτε αυτό που σας αρνιούνται
Φίλες και φίλοι, έχει ήδη αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την ύπαρξή τους. Τώρα είναι η ώρα να δυναμώσουμε τόσο που να μπορούμε να τους καταφέρνουμε καίρια και κύρια χτυπήματα. Όσο το έδαφος κάτω από τα πόδια τους θα γίνεται κομμάτια τόσο θα χρησιμοποιούν τα δομικά υλικά μιας χρήσης με τα αρχικά Χ.Α. για να αποκαθιστούν τις ζημιές. Να ξέρετε όμως πως είναι αδύναμα υλικά. Κακής ποιότητας. Όσα τσουβάλια και να χρησιμοποιήσουνε δεν θα καταφέρουν τίποτα. Γιατί οι σκόνες δεν έχουνε ψυχή ούτε και μυαλό. Ψυχή και σοφία έχουμε εμείς.

Τι νόημα έχουν οι πολιτείες, χτισμένες δίχως τη σοφία του λαού;

Συναγωνίστριες και συναγωνιστές, φίλες και φίλοι,
τώρα είναι η ώρα της συσπείρωσης κάτω από την επαναστατική σημαία ενός κόμματος που θα μάχεται για την ευημερία ενός ολόκληρου λαού μαζί του και όχι από πάνω του. Κάτω από την σημαία ενός επαναστατικού κόμματος που θα αγωνίζεται για την αυτοοργάνωση των εργαζομένων, για τις συνελεύσεις τους σε κάθε χώρο δουλειάς και σπουδής. Σε κάθε γειτονιά δημιουργώντας εκείνες τις απαραίτητες συνθήκες που θα το φέρουν μπροστάρη στην επερχόμενη επανάσταση. Για την νίκη ενάντια σε όλους όσους έχουν τις ζωές μας ως δάνεια με υψηλό επιτόκιο απαντάμε με επανάσταση για την εργατική εξουσία.

Συσπειρωθείτε, οργανωθείτε στο κόμμα της χειραφέτησης της εργατικής τάξης.

Οργανωθείτε στο ΕΕΚ.

Για μια Ελλάδα, μια Ευρώπη, έναν κόσμο χωρίς καπιταλισμό. Για έναν κόσμο χωρίς δούλους και αφεντικά και κράτη διαχειριστές των υπάρξεών μας.

Στον αγώνα ενωμένοι.

Να μην λείψει κανείς.

Στον κόσμο μας προσμένει μια διεθνής για εργαζόμενους που δεν θα είναι

εργαλεία του καπιταλισμού τους αλλά αυτοί που θα παράγουν και θα

απολαμβάνουν τα πάντα.



Σπύρος Μανώλης

Σπινάκας

Βόλος 30/08/2013

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ. ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ.


   

Συμμετέχουμε και καλούμε στη πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις, Πέμπτη 12 Σεπέμβρη 2013, 18:00, Πλατεία Πανεπιστημίου, Βόλος.

    Το ΕΕΚ στέκεται στο πλευρό όλων των κατειλημμένων κοινωνικών χώρων, όλων των εστιών αντίστασης και διεκδίκησης που βρίσκονται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας αλλά και διεθνώς.

    

     Τοπικά, οι δυνάμεις καταστολής έχουν ξεκινήσει από τις 20 Δεκέμβρη 2012 μια εξοργιστική επιχείρηση εκκένωσης και εισβολής, ακόμη και συλλαμβάνοντας τους αγωνιστές των χώρων αυτών.

    Είναι σίγουρο πως εκείνο που θέλει να τσακίσει το αστικό κράτος δεν είναι κάμποσοι τοίχοι και μερικοί τόνοι τούβλων, εγκαταλελειμμένα κτήρια που οι μόνοι που τα φρόντισαν και αξιοποίησαν είναι οι καταληψίες αγωνιστές και αγωνίστριες. Ούτε –απλά- τους κύκλους αυτομόρφωσης, τα δωρεάν μαθήματα κάθε είδους, τις συναυλίες και τις συλλογικές κουζίνες. Εκείνο που θέλει να τσακίσει είναι ό,τι αυτά εμπνέουν: την πρόταση ενός άλλου τρόπου ζωής που αντιτάσσει το κοινωνικό άτομο απέναντι σε μια κοινωνία ατόμων. Μια πρόταση που αδυνατεί να πραγματωθεί στον καπιταλισμό κι είναι υποχρεωμένη να παλεύει την επαναστατική ανατροπή του. Εκείνο που το αστικό κράτος θέλει να εκκενώσει είναι το όραμα μιας κοινωνίας των συλλογικών αποφάσεων, της στέγης και τροφής για όλους, της γνώσης, του πολιτισμού και της επιστήμης για όλους.
    Σήμερα, που η αποφορά  του νεκροζώντανου καπιταλισμού είναι αβάσταχτη για εκατομμύρια εργαζόμενων κι άνεργων ανθρώπων, φανερώνεται πιο επιτακτική από ποτέ η ανάγκη του συστήματος αυτού να μας θάψει μαζί του. Όμως την ίδια στιγμή εκατομμύρια κινητοποιούνται αναζητώντας μιαν άλλη λύση, από τους επαναστατημένους της Αιγύπτου μέχρι τους εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ και τους καθηγητές που ξεκινάνε την απεργία διαρκείας. Δεν πρόκειται λοιπόν για μια επίδειξη δύναμης από την πλευρά των καπιταλιστών και του κράτους τους αλλά δείγμα της κρίσης τους! Ξέρουν καλά πως στην επερχόμενη εξέγερση οι κατειλημμένοι κι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι μπορούν να αποτελέσουν τα πρώτα ορμητήρια του αγώνα μας.
    Το δικό μας καθήκον -καθήκον κάθε αγωνιστή και αγωνίστριας της ζωής-είναι να επεκτείνουμε τις καταλήψεις: σε κάθε χώρο δουλειάς, σχολείο, σχολή, στα μέσα μαζικής μεταφοράς  και εργοστάσια. 

    Να τα μετατρέψουμε σε κέντρα αγώνα για όλη την κοινωνία.

    Για την οργάνωση της γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας που θα ανατρέψει την παρούσα καπιταλιστική κυβέρνηση και θα εμποδίσει την εγκατάσταση οποιασδήποτε άλλης.
    Για την οργάνωση της νίκης της προλεταριακής επανάστασης, της νίκης όλων αυτών που παράγουν τα πάντα και στερούνται των πάντων.

Για την εξουσία των εργατικών συμβουλίων, μιας εξουσίας από μας για μας.

Για τον πανανθρώπινο ελευθεριακό κομμουνισμό.
Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα
10/9/13

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Απολογία Σάββα Μιχαήλ ( στη δίκη της 03/09/2013 με κατήγορους ναζιστές της ΧΑ )




Κύριε Πρόεδρε, κυρία Εισαγγελεύς , κυρία Γραμματέα,

       Υπάρχει ένα κεντρικό παράδοξο, μια βασική αντίφαση στην πολιτική δίκη η οποία διεξάγεται τώρα σ’ αυτό το χώρο.
         Η αντίφαση είναι η εξής, κατά την δική μου άποψη, αλλά και κατά την άποψη χιλιάδων ανθρώπων  στην Ελλάδα, σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, που με τίμησαν στέλνοντας χιλιάδες μηνύματα συμπαράστασης: υπάρχει μια απίθανη αντιστροφή της πραγματικότητας στην χώρα που όλοι σεμνύνονται ότι γεννήθηκε η δημοκρατία. Οι πραγματικοί κατήγοροι  μετατρέπονται σε κατηγορούμενους και οι πραγματικοί κατηγορούμενοι που θα έπρεπε να καθίσουν εκεί που κάθομαι εγώ, με τον σεβαστό κ. πρύτανη, παριστάνουν τον μηνυτή και τον κατήγορο και  σεμνύνονται για την πίστη τους όχι στις δημοκρατικές δάφνες αυτής της χώρας αλλά αντίθετα στο 3ο Ράιχ το οποίο επέβαλλε την τυραννία του για χρόνια στην ίδια την Γερμανία, στην Ευρώπη και στην χώρα μας εξοντώνοντας ολόκληρους πληθυσμούς.
       Οι πραγματικοί κατηγορούμενοι, οι πραγματικοί ένοχοι για την διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης του απλού λαού, δεν είναι ο κύριος πρύτανης ή το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα, που έχω την τιμή επί πολλές δεκαετίες να είμαι μέλος του. Είναι εκείνοι που ασκούν βία και που διαταράσσουν ολόκληρες περιοχές,  ενώ δεν έχουν κανένα νόμιμο δικαίωμα, παριστάνοντας την αστυνομία χωρίς να είναι επισήμως αστυνομία. Π.χ. στην περιοχή των Αμπελοκήπων, όπου και διαμένω, κι όπου, στην Μεσογείων βρίσκονται τα νέα κεντρικά γραφεία της Χ.Α  απαγορεύουν σε Φιλιπινέζους και Φιλιπινέζες να κυκλοφορούν μετά τις 10 το βράδυ, όπως έχει καταγγελθεί και δια του τύπου.
         Κατηγορούμενοι και ένοχοι, για την διασπορά μίσους, δεν είναι οι ήπιες ανακοινώσεις των κομμάτων, οργανώσεων συνδικαλιστικών και αντιρατσιστικών που καλούσανε στην κινητοποίηση τις 9ης Μάιου 2009 αλλά αντίθετα εκείνοι που καθημερινά σπέρνουν, καλλιεργούν το μίσος ανθρώπου απέναντι σε άνθρωπο, και πραγματώνουν αυτό το μίσος με βίαιες εγκληματικές ενέργειες  κάτω από ένα απαράδεκτο καθεστώς νομικής ασυλίας και κρατικής προστασίας.
        Κατηγορούμενοι και ένοχοι για βιαιοπραγίες, δεν είναι ούτε ο ομιλών ούτε  ο πρύτανης, ούτε το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα, ούτε όλοι όσοι μαζευτήκαμε για να εμποδίσουμε ακριβώς αυτά τα κηρύγματα μίσους και την φτηνή δημαγωγία, να εκμεταλλευτούν την κοινωνική απελπισία ανθρώπων, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια έχουν χάσει την δουλειά τους, έχουν χάσει τον μισθό τους, έχουν χάσει τους όρους της ύπαρξης τους . Δεν πιστεύω ότι όλοι οι ψηφοφόροι της Χ.Α είναι φασίστες ή  Ναζί. Πολλοί ψηφοφόροι τους είναι απελπισμένοι και σε αυτή την απελπισία προσπαθούν να κερδοσκοπήσουνε οι Χρυσαυγίτες προσπαθώντας να ακολουθήσουν τον δρόμο και τα χνάρια του Χίτλερ και των δυνάμεων των Ναζί, αυτών που καταδυναστεύσανε και αυτή την χώρα, που σφάξανε στο Δίστομο, που κάψανε τα Καλάβρυτα,  που στείλανε και την συντριπτική πλειοψηφία των Εβραίων σε αυτή την χώρα όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη στα κρεματόρια, μαζί και την μισή μου οικογένεια. Η άλλη μισή σώθηκε χάρη στο ΕΑΜ και χάρη στην ΕΑΜίτισα μητέρα μου, κι η οποία  συνελήφθη από την Γκεστάπο, βασανίστηκε στην Μέρλιν και λόγο του βασανισμού πέθανε σχετικά νωρίς, από τις συνέπειες των βασανιστηρίων. Ήταν μόλις 21 χρονών, και της βάλανε στο κεφάλι το σιδερένιο στεφάνι με τα καρφιά που τα σφίγγανε και μπαίνανε λίγο-λίγο στο κρανίο, για να προδώσει που έκρυβε τους Εβραίους.   Αρνήθηκε να το κάνει όμως αυτό και κατέληξε εκεί που κατέληξε. Στα 54 της να χάσει κάθε επαφή με τον κόσμο και μετά; Λίγα χρόνια πέθανε, Είναι, όμως, προς τιμήν της η ηρωική στάση και της ίδιας και της πατρίδας της - γιατί προέρχεται από την Κάλυμνο, το νησί από όπου ξεκίνησε η πρώτη λαϊκή εξέγερση  ενάντια στον φασισμό του Μουσολίνι τον Απρίλιο του 1935 και συγκρότησε ένα άτυπο(όπως και τώρα από μία άποψη) διεθνές  ενιαίο μέτωπο με τον λαό της Αιθιοπίας, τότε που είχε δεχθεί τα χημικά του Μουσολίνι, σαν αυτά τα οποία επικαλείται και με τα οποία ο ιμπεριαλισμός απειλεί σήμερα τους λαούς της γειτονικής μας περιοχής, αρχίζοντας από την Συρία.
      Τέλος, κατηγορούμενοι και ένοχοι που θα έπρεπε να κάτσουν στο εδώλιο των κατηγορούμενων μπροστά στην συνείδηση του λαού και ολόκληρου του κόσμου, είναι εκείνοι οι διεθνείς τοκογλύφοι και κεφαλαιοκράτες ντόπιοι και ξένοι, οι τρόικες κι οι κυβερνήσεις τους που καταδίκασαν ένα ολόκληρο λαό στην ανθρωπιστική τραγωδία των τριών τελευταίων χρόνων, που έχουν ποδοπατήσει όχι μονάχα τους όρους της ζωής τους αλλά και την αξιοπρέπεια τους. Μιλάω και πρέπει να μιλάει κανείς γι’ αυτά με το νου οπωσδήποτε, με την καθαρότητα του νου, αλλά όχι χωρίς καρδιά. Γιατί οι στιγμές που ζούμε όλοι μας ανεξάρτητα σε ποια πολιτική παράταξη είμαστε, ήμασταν και θα είμαστε. Όλοι μας! Χωρίς καμιά εξαίρεση. Οι στιγμές που ζούμε είναι ιστορικές όχι με την βαρύγδουπη έννοια του όρου αλλά επειδή υφιστάμεθα όσα υφιστάμεθα σαν λαός και σαν εργατική τάξη, σαν ανθρωπότητα  μέσα στην τρέχουσα συστημική κρίση του καπιταλισμού.
      
       Καθώς η πραγματικότητα έχει αντιστραφεί από τους διώκτες μας,  κατηγορούμενοι δεν είναι οι διωκόμενοι αλλά οι διώκτες μας, παρόλο που δεν ξέρουν καν  τι υπογράφουν στην μήνυση . Μόνο δύο μάρτυρες της ΧΑ παρουσιάστηκαν ενάντια μας σε αυτή την δίκη, ο μεν πρώτος είπε ότι δεν διάβασε καν την περιβόητη επίμαχη προκήρυξη του Ε.Ε.Κ  κι ότι κάποιος άλλος του είπε και υπέγραψε! Ο δε δεύτερος, ο οποίος δημοσίως έχει πει ότι είναι δικηγόρος της Χ.Α, ο κύριος Ανδριόπουλος, δήλωσε ότι «τρέμει και φοβάται με τέτοια κείμενα για την ίδια του την ζωή»!!.
 Έλεος!
       Αυτοί οι άνθρωποι που σεμνύνονται για τα μπράτσα τους με τα  αναβολικά που παίρνουν, αυτοί που παριστάνουν τους μεγάλους νταήδες εκεί που τους παίρνει, αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν φοβούνται και τρέμουν από μια ήπια κατά την γνώμη μου προκήρυξη, την δικιά μας, του Ε.Ε.Κ ή και οποιαδήποτε άλλη που κυκλοφόρησε ενάντια τους τον Μάιο του 2009. Επαναλαμβάνω ότι θεωρώ ότι όσες προκηρύξεις έχουν βγει από αντιρατσιστικές οργανώσεις, από διάφορες συλλογικότητες μαζί με το Ε.Ε.Κ είναι ήπιες μπροστά σε   ενέργειες ανθρώπων οι οποίοι συμπεριφέρονται απέναντι σε άλλους ανθρώπους σαν να είναι υπάνθρωποι και όχι μονάχα στους μετανάστες. Μπορεί να ξεκινάνε από τους μετανάστες και να πάνε στους Εβραίους, μετά τα θύματά τους επεκτείνονται σε όλους τους Έλληνες όσο  «καθαρόαιμοι», υποτίθεται, κατά την γνώμη τους, κι αν είναι, σε Έλληνες πολίτες ορθοδόξου χριστιανικού θρησκεύματος, όπως τους αποκαλεί ο νόμος.
        Προχθές στην Δάφνη, περπατούσε μια Ελληνίδα επιστημόνισσα, η οποία επιλογή της ήταν να  έχει σύντροφο έναν άνθρωπο νόμιμο μετανάστη, του οποίου το χρώμα της επιδερμίδας του, δεν άρεσε στην Χ.Α. Ξαφνικά ένας |μαυροφορεμένος» πέρασε από εκεί, έφτυσε κατάμουτρα αυτήν την ελληνίδα επιστημόνισσα που «μόλυνε το ελληνικό αίμα» και επιχείρησε να δείρει και να ξεριζώσει τα μαλλιά αυτού του φουκαρά. Ευτυχώς παρενέβησαν οι παρευρισκόμενοι και ο μαυροφορεμένος διέφυγε άρον-άρον με μηχανάκι Το θέμα έχει φτάσει στο δημοτικό συμβούλιο της Δάφνης -Υμηττού που το έθεσε ένας δημοτικός σύμβουλος που ήρθε και εδώ  ως μάρτυρας υπεράσπισης μου, ο κύριος  Γιώργος Μητροβγένης. Το ζήτημα της εγκληματικής αυτής επίθεσης  θα πάρει συνέχεια. Δεν πρόκειται να δεχθεί κανένας πολίτης αυτής της χώρας, να επιβάλει τον νόμο και την τάξη η φασιστική ακροδεξιά.
      Δεν πρόκειται να επιστρέψουμε στην δεκαετία του ΄30, δεν πρόκειται να επιστρέψουμε στο 1936, στην δικτατορία του Μεταξά  και στα ρετσινόλαδα , δεν πρόκειται να ανεχτούμε να επιστρέψουμε στην χούντα της CIA και της καταστροφής της Κύπρου την οποία πάλεψα από την πρώτη μου στιγμή και είναι ένας από τους λόγους που έχω στοχοποιηθεί από τους γνωστούς μηχανισμούς.
      Παλιός Λαμπράκης προδικτατορικά,  τον καιρό της χούντας προσχώρησα από τότε στο κόμμα που με τιμά με την ιδιότητα του μέλους του, την τότε οργάνωση Εργατική Διεθνιστική Ένωση, που μετατράπηκε στο Ε.Ε.Κ, το 1985, για να πολεμήσουμε ακριβώς αυτή τη βαρβαρότητα και για να φύγει, όχι απλώς ο ζυγός της δικτατορίας από πάνω μας αλλά και για να φύγουν όλοι οι κοινωνικοί όροι που δημιουργούν δικτάτορες και δικτατορίες.
       Λοιπόν εδώ έχουμε την απίθανη αντίστροφη, οι εχθροί της ελευθερίας να εμφανίζονται τιμητές και μηνυτές όσων παλεύουν για την ελευθερία..
       Γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο;
       Το ερώτημα το έχουν βάλει ακόμα και πολλά διεθνή Μ.Μ.Ε και τηλεοράσεις. Ξέρετε φυσικά ότι η εθνική Ραδιοτηλεόραση του Βελγίου, η RTFB και το γαλλικό TV5 ήταν εδώ χθες, δεν δόθηκε άδεια από το δικαστήριό σας να παραβρίσκονται στην αίθουσα. Μείνανε έξω και η RTFB μετέδωσε την σχετική εκπομπή της από το πρωί. Η Libération,  η Μοnde, η Libre Bélgique, η  Nation, o Guardian (ο οποίος ακόμα περιμένει την μήνυση του κ. Δένδια…) και όλοι οι άλλοι  ρωτάνε μα γιατί; Για πρώτη φορά μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου που νικήθηκε ο φασισμός και ο ναζισμός, γιατί μετά από μήνυση δηλωμένων Ναζιστών και φασιστών, ένας αντιφασίστας και μάλιστα Εβραίος κάθεται σε αυτό το εδώλιο, μαζί με έναν διανοούμενο, με έναν πανεπιστημιακό άνθρωπο, σαν τον πρώην πρύτανη του Πολυτεχνείου.
         Βέβαια το γεγονός ότι και σε αυτό το δικαστήριο σας, παρέλασαν πρυτάνεις, αντιπρυτάνεις, καθηγητές πανεπιστημίου, πνευματικοί άνθρωποι, αυτό εμάς βέβαια μας τιμά. Δεν έχουμε ούτε έχουμε κομπορρημοσύνη, ούτε επίσης ντρεπόμαστε επειδή είμαστε διανοούμενοι. Ο μόνος που έλεγε ότι «όταν ακούω την λέξη διανοούμενος το χέρι μου πάει στο περίστροφό μου» ήταν ο  Γκέμπελς. Αυτόν που θαυμάζουνε και μάλιστα σε ένα έντυπο τους, προσπαθήσανε σε ένα άρθρο της Χ.Α, να βγάλουνε ότι είχε …ελληνική καταγωγή. Δεν ξέρω με ποια γονιδιακή μέθοδο έκαναν την «ανακάλυψη».
       Λοιπόν, όλοι με ρωτάνε και στην χθεσινή συνέντευξη που έδωσα στην Μοντ, μα καλά πως συμβαίνει στην χώρα σας αυτό το πράγμα; Γιατί πρώτη φορά μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο γίνεται αυτό ; Γιατί μετά από σχεδόν 40, 39 χρόνια από την πτώση της δικτατορίας της CIA, άνθρωποι που την πολέμησαν να βρίσκονται εκεί, και οι άλλοι που την υποστήριξαν και την νοσταλγούν να παριστάνουν και να κουνούν το δάχτυλο τους, σαν να είναι οι μεγάλοι κατήγοροι- «κατήγοροι» βέβαια που φοβούνται για την ζωή τους, που δεν ξέρουν ποια μήνυση υπογράφουν και ποιες κατηγορίες ξεστομίζουν ενάντια μας.
         Γιατί έγινε αυτή η αντιστροφή ; Ποιο είναι  το διακύβευμα, ποιο  το επίδικο σε αυτή την υπόθεση. Κατά την προσωπική μου άποψη υπάρχουν  τα εξής επίδικα:
        Πρώτον, για πρώτη φορά γίνεται απόπειρα ποινικοποίησης του αντιφασιστικού λόγου και της αντιφασιστικής δράσης και της ελευθερίας της έκφρασης στην διαπάλη με τον αναβιώνοντα ναζισμό. Μια αναβίωση που δεν αφορά μόνο την χώρα μας. Η εμφάνιση της Χ.Α και στο ελληνικό κοινοβούλιο είναι κάτι το καινούργιο για την ευρωπαϊκή πολιτική και όλοι το έχουν καταλάβει και οι Ευρωπαίοι, δεν είναι τόσο κουτόφραγκοι όσο νομίζουν μερικοί.
        Ο Λεπέν είχε κάνει μηνύσεις σε πολλούς στην Γαλλία, αλλά αν δείτε τις μηνύσεις του Ζαν Μαρί Λεπέν, που προσωπικός του φίλος είναι ο νυν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, ο κύριος Μάκης Βορίδης , τώρα με την ΝΔ, μέχρι το 2012 με το ΛΑΟΣ, λίγο πιο πριν πρώην ηγέτης της χουντικής νεολαίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Λοιπόν ο Λεπέν έκανε μηνύσεις αλλά είχε πολύ πιο προσεκτικούς δικηγόρους και συμβούλους και αφορούσαν το ένα ή το άλλο πράγμα όχι όμως τον ηγέτη ενός κόμματος για την προκήρυξη του κόμματος του.
       Το κατηγορητήριο δεν παρουσιάζει κανένα αποδεικτικό στοιχείο για συγκεκριμένη ατομική ποινική ευθύνη, ούτε καν  ότι το έγραψε ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος, εγώ στην συγκεκριμένη περίπτωση που φυσικά αναλαμβάνω πλήρως την πολιτική ευθύνη  για το Κόμμα μου.  Δεν υπάρχει τίποτα το ποινικά κολάσιμο. Η προκήρυξη του ΕΕΚ επαναλαμβάνει το ιστορικό σύνθημα το οποίο λέχθηκε από τον Ιταλικό λαό και τους λαούς της Ευρώπης το 1943 όταν κρεμάστηκε ο Μπενίτο Μουσολίνι και η Κλάρα Πετάτσι στην πλατεία εκείνη του Μιλάνου μαζί με έναν άλλον, πρώην αποστάτη της αριστεράς και φασίστα. Καλό είναι όποιος επισκέπτεται το Μιλάνο να επισκέπτεται αυτή την πλατεία, εγώ δεν παραλείπω να το κάνω, γιατί αν ξεχάσουμε το τι περάσαμε οι ευρωπαϊκοί λαοί, και όχι απλώς οι Εβραίοι με τα εκατομμύρια των νεκρών, αλλά όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί, από τους φασίστες και από τους Ναζί, τότε τα ίδια και χειρότερα πρόκειται να επαναληφθούν.
       Λοιπόν, το πρώτο είναι η προσπάθεια ποινικοποίησης, η δημιουργία ενός δικαστικού προηγουμένου ώστε να ποινικοποιηθεί ο αντιφασιστικός λόγος και η αντιφασιστική δράση.
        Το δεύτερο, και πάει χέρι με χέρι με το πρώτο, είναι να απαγορευθεί, να χτυπηθεί, να τεθεί εκτός νόμου, όλος ο χώρος που αντιστέκεται στην κοινωνική οικονομική βαρβαρότητα την οποία ζούμε, αρχίζοντας από εκείνο το κομμάτι της αριστεράς που είναι το ποιο αδιάλλακτο, τους τροτσκιστές, το ΕΕΚ. Από αυτή την άκρη ξεκινώντας να θέσουν βήμα το βήμα εκτός νόμου όλη την Αριστερά. Θυμίζω ότι στην πολυ-μήνυση του Μαΐου του 09 περιλαμβάνεται όλη η Αριστερά, από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΕΕΚ, συνδικάτα. Π.χ. ομοσπονδίες όπως η ΟΛΜΕ, καθώς και άλλες μεταναστευτικές και  αντιρατσιστικές συλλογικότητες, αλλά και μεμονωμένες προσωπικότητες που δεν ανήκουν καν στον χώρο της Αριστεράς, όπως ο τότε πρύτανης του Πολυτεχνείου  κ.  Μουτζούρης.                                                              
       Παρόλα αυτά, πιάνοντας αυτή την άκρη που δεν μπορούν να την ελέγξουν, έτσι και αλλιώς, το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα, να σύρουν από εκεί και να διαρρήξουν όλο τον ιστό των λαϊκών ελευθεριών. Γιατί δεν διακυβεύεται εδώ η ελευθερία ενός ατόμου, η δικιά μου, ή ενός κόμματος, του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος ούτε καν μόνο της Αριστεράς.  Αυτό είναι το δεύτερο επίδικο.
       Το τρίτο, δεμένο με όλα τα προηγούμενα, είναι το ζήτημα μιας καλυμμένης θεσμοποίησης, αποδοχής, ακόμη και σε ένα κρατικό-διοικητικό επίπεδο, του αντισημιτισμού. Θα ήθελα να θυμίσω σε όλους και στο δικαστήριο σας πρώτα απ όλα ότι η μήνυση αυτή, η μηνυτήρια αναφορά του ΄09 και προπαντός μετά την ενεργοποίηση της, το φθινόπωρο του ΄12 και της κλήσης μας για απολογία στην ΓΑΔΑ συνοδεύτηκε  με μια χωρίς προηγούμενο σε αυτή την χώρα αντισημιτική καμπάνια στην ναζιστική μπλογκόσφαιρα, η οποία θυμίζει άλλες μαύρες εποχές της ανθρωπότητας. Έχει αναφερθεί πολλές φορές εδώ η ανάρτηση στο Διαδίκτυο, η συνοδευόμενη από την φωτογραφία μου έχοντας από κάτω  την ανοιχτή δολοφονική πρόσκληση :« Λιώστε το Εβραϊκό σκουλήκι», ή η κατηγορία ότι είμαι «όργανο της παγκόσμιας εβραϊκής συνωμοσίας» για να επιβληθεί στην χώρα «εβραιο-μπολσεβίκικο καθεστώς», « προκαλέσω εμφύλιο πόλεμο» και όλα τα σχετικά που θέλουν να προσάψουν. 


       Στην ιστοσελίδα της «συνδικαλιστικής» παράταξης της Χρυσής Αυγής στο χώρο της ΕΘΕΛ πρόσφατα ξανά υπάρχει φωτογραφία μου με υβριστικά σχόλια, λόγω της κόμμωσης μου, που μοιάζει με του κύριου Φυτράκη λιγάκι, λέει ότι είναι οι τρίχες του Γιαχβέ, βρίζοντας έναν ολόκληρο κόσμο που έχει μια ορισμένη πίστη, βρίζοντας τους πάντες, από τον μακαρίτη τον πατέρα μου λέγοντας ότι είναι 100 χρονών και ότι οι εβραίοι ζουν πολύ, ας επισπεύσουμε την αποχώρηση τους από τον κόσμο. Θέλω να πω στο δικαστήριο και σε όσους μας ακούνε μαζί στα μέσα ενημέρωσης ντόπια και ξένα, ότι αν πάθω οτιδήποτε εγώ ή οποιοσδήποτε σύντροφος μου ή οποιοσδήποτε Εβραίος επίσης αυτής της χώρας υπεύθυνοι είναι οι Ναζί και αυτοί που τους καλύπτουν. Έχουν γίνει ανοιχτές απειλές δολοφονίας μου, χτυπήματος της οικογένειας μου, της γυναίκας μου, των πάντων, κανένας δεν κινήθηκε ενάντια τους.  Θα μου πείτε «γιατί δεν τους κάνετε μήνυση εσείς;» Είχα κάνει μηνύσεις στο  παρελθόν π.χ. στον «Στόχο», την ναζιστική εφημερίδα των Ναζί, πριν αρκετά χρόνια.  Μήνυση που κατευθείαν πήγε στο αρχείο χωρίς καμία παραπέρα εξήγηση. Λοιπόν, ποιος υπερασπίζει ποιόν;
      Ένας αμερικανός που μου έστειλε ένα μήνυμα συμπαράστασης αναρωτιόνταν πως γίνεται να σας σέρνουν τόσους μήνες και αν υπάρχει κράτος δικαίου στην χώρα μας, ένας άλλος, ο καθηγητής νομικής κ. Μακναίρ από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, και συνάδελφος σας κατά μια άποψη, λέει ότι με την αυστηρότερη βρετανική νομοθεσία δεν στοιχειοθετείται κατηγορία. Εκείνο που έχουν παρατηρήσει όλοι, ιδιαίτερα στον διεθνή χώρο και το έχουν εκφράσει με διάφορα δημοσιεύματα τους, αρχίζοντας με ένα κείμενο του καθηγητή του CNRS, Μικαέλ Λεβί ότι ο αντισημιτισμός επιβάλλει τον νόμο σε αυτή τη χώρα; Και μαζί με το χτεσινό – προχθεσινό άρθρο της Libération που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Γαλλικού CRIF, αντίστοιχου του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου που βρίσκεται σε έναν πολιτικό χώρο εκ διαμέτρου αντίθετο από το δικό μου από πολλές απόψεις, ακόμη και αυτοί, μη κομμουνιστές, μη διεθνιστές έχουν σοκαριστεί.
        Από την μια φτιάχνουν άξονες στρατηγικούς  για τα πετρέλαια Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ και μάλιστα η ελληνική κυβέρνηση πρώτη ζήτησε μέσω του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως Ευάγγελου Βενιζέλου να γίνουν  «σταυροφόροι» του ιμπεριαλιστικού πολέμου ενάντια στον λαό της Συρίας, αυτοί που συντάσσονται με εκείνες τις δυνάμεις μαζί και με το Ισραήλ, την ίδια στιγμή κυνηγάνε έναν Εβραίο μόνο και μόνο επειδή είναι αριστερός και κυνηγιέται μονάχα για τις ιδέες του, μονάχα γιατί ανήκει σε ένα κόμμα που δεν τους αρέσει, επειδή είναι κομμουνιστικό, τροτσκιστικό. Ένα κόμμα που έχει μια μακριά ιστορία, φέτος τον Οκτώβρη κλείνει 50 χρόνια ίδρυσης από την γέννηση του, από τα προ δικτατορικά χρόνια, για να μην αναφερθώ στην παλιότερη ιστορική μας ρίζα και παράδοση, την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917. Αλλά είναι γεγονός ότι είμαστε μια ιστορική κομματική δύναμη, έχουμε παλέψει την χούντα, έχουμε παλέψει στην μεταπολίτευση, έχουμε παλέψει σε αλλεπάλληλες εκλογές, τελευταία φορά που εμφανιστήκαμε ήταν στις εκλογές του Μαΐου του 2012, επισημαίνοντας και τον κίνδυνο για την Χρυσή Αυγή. Προειδοποιήσαμε πριν τα εκλογικά αποτελέσματα, όπου πολλοί πήγαν κάτω από τις φτερούγες της. Άλλοι αποπροσανατολισμένοι κι απελπισμένοι από την κρίση. Άλλοι γιατί είναι απόγονοι Γερμανοτσολιάδων και χουντικών, καρποί μιας ολόκληρης περιόδου  από τον εμφύλιο πόλεμο και την Κατοχή και μετά, που έμειναν ατιμώρητοι οι συνεργάτες του Ναζισμού και της χούντας. Γιατί σε αυτήν την χώρα ποτέ δεν έγινε πραγματικά το πένθος του εμφυλίου, ούτε από τους Νικητές ούτε από τους Νικημένους. Μίλησαν πολύ για συμφιλίωση, για τέλος του εμφυλίου και το τέλος του μίσους. Ένα είναι να το λες, ένα είναι να το διακηρύττεις και άλλο να υφίσταται κάτι τέτοιο. Αλλιώς πώς εξηγείται η περίπτωση μου, ένας αριστερός διανοούμενος, απόγονος των εξοντωθέντων Εβραίων στο Άουσβιτς και ταυτόχρονα συνεχιστής της Εαμικής παράδοσης βρίσκεται εδώ κατηγορούμενος. Από ποιούς; Από αυτούς που έχουν στην ιστοσελίδα τους στην συνδικαλιστική τους παράταξη τους στην ΕΘΕΛ για μότο, τσιτάτο του Αδόλφου Χίτλερ. Ελευθερία των ιδεών εκεί , αλλά όχι ελευθερία των ιδεών αν είσαι τροτσκιστής, αν είσαι αριστερός, δημοκράτης γενικά ή αντιφασίστας. Σε  ναζιστική ιστοσελίδα το 2009 κατηγορούμαι ότι είμαι ταυτόχρονα πράκτορας του Ισραήλ ως Εβραίος και ταυτόχρονα πράκτορας… του Ιράν, ενώ η κυβέρνηση του Ισραήλ είναι σε σχεδόν εμπόλεμη κατάσταση με το Ιράν! Ακόμα, γράφουν την απίθανη γελοιότητα ότι ο μακαρίτης Αγιατολαχ Χομεϊνί μου είχε δώσει μια τεθωρακισμένη λιμουζίνα παρόλο που εγώ( κάτι που δεν είναι προς τιμή μου), δεν ξέρω να οδηγώ παρά μονάχα πατίνι!!
      Αυτά είναι χυδαιότητες και επειδή ακόμα δεν με έχουν κάνει σαπούνι όπως λένε – αφού τα καλύτερα σαπούνια γίνονται από εβραίους και κομμούνια, όπως λένε- θα συνεχίσω να τους παλεύω. Ταλαιπωρούμαι πολύ καιρό από τους φασίστες κι έχω κάθε δικαίωμα να υπερασπίσω την τιμή μου, την αξιοπρέπεια μου και την αλήθεια.

      Θα ήθελα να πω μια κουβέντα για την διεθνή συμπαράσταση.
       Δεν είναι τα τυπικά ψηφίσματα αλληλεγγύης που βγαίνουν σε κάθε αδικία, και παίρνονται ψηφίσματα από συνδικαλιστικές συλλογικότητες, από πολιτικές συλλογικότητες κ.λπ.
      Ζούμε από το 2007 μια πρωτοφανή παγκόσμια συστημική κρίση του καπιταλισμού. Είναι χαρακτηριστικό αν μελετήσει κανένας αυτά τα μηνύματα, να δει ότι αντανακλούν τις ιδιαίτερες αγωνίες που υπάρχουν σε κάθε ήπειρο και σε κάθε χώρα. Λέω από κάθε χώρα και ήπειρο γιατί από κάθε χώρα και ήπειρο έχουν σταλθεί.
Περιέργως κατόρθωσε η Χρυσή Αυγή με τη μήνυση ενάντια μας, να μας επιτρέψει να ενώσουμε αριστερούς και μη αριστερούς, όλη την κατακερματισμένη αριστερά, από την αριστερή σοσιαλδημοκρατία μέχρι τους αναρχικούς, ή συνδικαλιστές ακόμα και θρησκεύματα. Έχω πάρει μηνύματα συμπαράστασης και τους ευχαριστώ, και από ορθόδοξους χριστιανούς ιερείς και από ρωμαιοκαθολικούς ιερείς, και από προτεστάντες πάστορες και από Εβραίους ραβίνους.
       Όλοι αυτοί θεωρούν ότι το πρόβλημα δεν αφόρα ένα άτομο ή ένα κόμμα της άκρας αριστεράς. Ξέρουν ότι αφορά και την ανθρωπότητα κα τους ίδιους και αυτή η διαπίστωση χρωματίζει με διαφορετικό χρώμα κάθε φορά τα μηνύματα τους.
      Οι Αμερικανοί πολίτες, με oλες τις διαφορές τους, στα μηνύματα τους είναι κάτω από το σοκ των αποκαλύψεων Σνόουντεν και αυτό τους έχει ευαισθητοποιήσει.
      Από τη Νότια Ευρώπη, τα μηνύματα  δείχνουν την κοινή αγωνία, το ότι είμαστε στο ίδιο καζάνι και βράζουμε. Ανησυχούν για τις συνέπειες της κρίσης αλλά και το αν θα ξαναζήσουν δικτατορίες και φασισμό όπως το παρελθόν.
      Πιστεύω ότι κανένας δεν μπορεί να γυρίσει την πλάτη του εύκολα στο πολιτικό μήνυμα που δίνουν αυτά τα μηνύματα αλληλεγγύης  που ήλθαν σε μήνες υποτίθεται «νεκρούς» για πολιτική δράση και κινητοποίηση. Να θυμίσω πως το κλητήριο θέσπισμα ήρθε αρχές Ιουνίου, είμαστε αρχές Σεπτεμβρίου, Ιούλιος - Αύγουστος είναι οι πάντες σε διακοπές. Πιθανότατα ακόμα και η επιλογή στο χρόνο να έγινε σκοπίμως. Εν πάση περιπτώσει, έγινε με τέτοιο τρόπο και σε τέτοιο χρόνο που ακόμα και εγώ προσωπικά δεν περίμενα τέτοια κινητοποίηση. Δείχνει μια φοβερή ευαισθητοποίηση εκατομμυρίων ανθρώπων κι ετοιμότητα μάχης.

       Ας μπούμε τώρα  στα  επίμαχα γεγονότα της μήνυσης. Γιατί γίνονται όλα αυτά;
       Γιατί βρισκόμαστε εγώ προσωπικά και το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα στη θέση του κατηγορουμένου; Πως φτάσαμε στα περιβόητα γεγονότα του Μάιου 2009 και στην ίδια την η μήνυση.
        Είναι ολοφάνερο. Είναι  προέκταση της έκρηξης που ονομάστηκε Δεκέμβρης του 2008 και που ένας άνθρωπος που εγώ δεν συμφωνώ καθόλου μαζί του και πολιτικά αλλά και για την κοινωνική του συμπεριφορά, ο τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν, τον αποκάλεσε «πρώτη πολιτική έκρηξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης» δυο μήνες μετά την χρεοκοπία της Λήμαν Μπράδερς.
       Ο Δεκέμβρης απασχόλησε και απασχολεί ακόμα τους πάντες. Σημαδεύει μια ιστορική Τομή.
       Η κλιμάκωση τον επιθέσεων κατά μεταναστευτικών κοινοτήτων και μεταναστών, ιδιαίτερα στην περιοχή της Αθήνας, ακολουθεί τον Δεκέμβρη. Στο επίμαχο, κατά το κατηγορητήριο, διάστημα Ιανουάριος 2009-Μάιος 2009, υπάρχει κλιμάκωση των γεγονότων ιδιαίτερα την περίοδο που υπουργός >Δημοσίας τάξεως ήταν ο κ. Μαρκογιαννάκης, ο οποίος επισκέφτηκε την εν λόγω επιτροπή χρυσαυγιτών «κατοίκων Αγίου Παντελεήμονα» και υπήρξε μια προσπάθεια νομιμοποίησης  της συνεργασίας ΧΑ και αστυνομίας.. Υπήρχαν διχασμένες απόψεις μέσα στην αστυνομία για το αν θα πρέπει να υπάρξει τέτοιου είδους ανοικτή συνεργασία με τις χρυσαυγίτικες αυτές δυνάμεις.
       Όλα εντάσσονται όπως γράφονται και σε βιβλία σε μια διεθνή προσπάθεια των αρχουσών τάξεων, ιδιαίτερα της ΕΕ. Όπως γράφει και ο Αλέν Μπαντιού στο μήνυμα που μου έστειλε,  η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα εργαστήριο κατασταλτικών μεθόδων για όλη την Ευρώπη.
       Είναι σαφές τόσο το ρατσιστικό μίσος όσο και η πολυ-μήνυση του Μαΐου 2009 εντάσσονται σε μια στρατηγική προσπάθεια δημιουργίας κατασταλτικών μηχανισμών νέων και δεδικασμένων, ώστε να γίνει εφικτός ο έλεγχος ολόκληρων πληθυσμών σε συνθήκες κρατικής χρεοκοπίας και κοινωνικής αναστάτωσης.
       Είναι σε αυτό το πνεύμα που γίνεται παραμονή, όπως πολύ σωστά λέχτηκε από τον μάρτυρα και σύντροφο Θ. Κουτσουμπό, της διαδήλωσης στις 9 Μαΐου, δηλαδή στις 8 Μαΐου, η πολύ-μήνυση της Χ.Α. Προηγήθηκε η συνάντηση στις 6 Μαΐου στην ΟΛΜΕ ανάμεσα σε συλλογικότητες, οργανώσεις, συνδικάτα για να δώσουν μια απάντηση, για να πουν Basta! πια, να μην προχωρήσει αυτή η φασιστική πρόκληση.
     Ο στόχος ήταν η βίαιη διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης από μια συγκεκριμένη ναζιστική ομάδα που χαίρει μιας ιδιότυπης ασυλίας από το επίσημο κράτος.
      Έτσι την παραμονή πριν γίνουν καν οποιαδήποτε επεισόδια- από την πλευρά των αντιφασιστών διαδηλωτών και μαζί και του ΕΕΚ, δεν έγινε κανένα επεισόδιο-  η μήνυση των φασιστών προέβλεπε βίαια επεισόδια,. Τα επεισόδια έγιναν από τους ίδιους, μετά το τέλος της συγκέντρωσης τους στην Ομόνοια, με επίθεση στο πρώην Εφετείο στην οδό Σωκράτους.
      Ποιος ήξερε, ποιος προέβλεπε, ποιος ήθελε να προκαταβάλει καταστάσεις ότι θα γίνουν επεισόδια και κάνει μια μήνυση; Τι περιμένανε; Ποιες προκλήσεις και προβοκάτσιες;
      Η αυτοσυγκράτηση των ίδιων των αντιφασιστών δεν επέτρεψε να γίνουν επεισόδια στις 9 Μάη.
       Ήταν ένα προμήνυμα. Η αρχή μια στοχοποίησης, ιδιαίτερα του ΕΕΚ, και συν τοις άλλοις λόγω του ιδιαίτερου ρόλου που έπαιξε στο Δεκέμβρη του 2008, ένα πολιτικό ρόλο, δίνοντας πάντα το παρόν σε όλες τις κινητοποιήσεις της νεολαίας μετά την αποτρόπαιη  δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
       Το λέω αυτό γιατί ένα χρόνο μετά, τον Δεκέμβρη του 2009 στη διαδήλωση για τον ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, η μόνη οργάνωση που χτυπήθηκε βίαια και δολοφονικά από τις κατασταλτικές δυνάμεις του Κράτους ήταν το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα. Το μπλοκ των διαδηλωτών του ΕΕΚ ήταν ειρηνικά συγκεντρωμένο, πάνω στο πεζοδρόμιο στην πλατεία Συντάγματος, όταν χτυπήθηκε από τις εποχούμενες ομάδες ΔΕΛΤΑ. Τραυμάτισαν δεκάδες συντρόφους και παρολίγον να δολοφονήσουν τη συντρόφισσα μου Αγγελική Κουτσουμπού που έχει βασανιστεί με τον πιο άγριο τρόπο από τους βασανιστές της χούντας τον καιρο της δικτατορίας.
      Η νομική υπόθεση αυτή, παρόλο που θέλανε να την χαρακτηρίσουν σαν τροχαίο ατύχημα παρόλο που τα τεκμήρια που υπάρχουν δείχνουν το αντίθετο, με τις φωτογραφίες και με καταγγελίες αυτοπτών μαρτύρων δεν πρόκειται να σταματήσει από την πλευρά του ΕΕΚ . Θα παλέψουμε, και στο νομικό πεδίο, αυτήν την υπόθεση και εδώ και στην Ευρώπη, η οποία είναι και πιο ευαισθητοποιημένη

       Λοιπόν είχαμε στοχοποιηθεί και αν θέλετε αυτό φαίνεται και από τα έγγραφα στις περιβόητες διαρροές  των Wikileaks. Από τη συζήτηση που κάνει για πρώτη φορά ο τότε νέος υπουργός προστασίας του πολίτη, κ. Χρυσοχοΐδης με τον Αμερικανό πρεσβευτή. Τον διαβεβαιώνει για την καλή προετοιμασία στις 17 Νοέμβρη όπου δεν περιμένουν επεισόδια και ότι, από την άλλη, έχουν ήδη προετοιμαστεί και θα κάνουν τα πάντα. Από πλευράς καταστολής, στην πρώτη επέτειο από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
       Και είδαμε τι κάνανε.
       Τα μόνα θύματα ήμασταν εμείς. Οι δεκάδες τραυματίες από το μπλοκ του ΕΕΚ και η Αγγελική Κουτσουμπού σχεδόν νεκρή.
          Εγώ τότε σαν γιατρός πήγα και βρήκα τον επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης και του είπα: είμαι γιατρός, μπορεί να πεθάνει άνθρωπος, να έρθει αμέσως το ΕΚΑΒ.  Αυτός μου έδωσε μια απάντηση που δεν μπορώ ούτε θέλω να την επαναλάβω εδώ γιατί είναι εξαιρετικά χυδαία. Και φυσικά δεν τον ενδιέφερε αν πέθαινε άνθρωπος εκείνη τη στιγμή.

       Τεκμήριο της επιλεκτικής στοχοποίησης είναι και  το γεγονός ότι από τους δεκάδες μηνυόμενους στην πολυ-μήνυση του Μαΐου του 2009, τελικά  βρισκόμαστε εδώ ο κύριος Μουτζούρης και ο υποφαινόμενος. Ή αν θέλετε το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα και για να δικαστούν οι ιδέες του, όπως αυτές εκφράζονται στο χαρτί και στο δρόμο, και το Indymedia. Θέλουν να πληγεί η ελευθερία έκφρασης σε όλες της τις μορφές και αυτό είναι εντελώς απαράδεκτο.
       Το   Indymedia γίνεται σταθερός στόχος καταστολής γιατί φοβούνται τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης που ως  γνωστό  έχουν παίξει ιδιαίτερο ρόλο όχι μόνο τον Δεκέμβρη του 2008 εδώ στην Ελλάδα αλλά και στην Αραβική Άνοιξη και σε πολλά άλλα γεγονότα. Άρα είναι ένα στοιχείο-στόχος στην ανάπτυξη μια στρατηγικής επιβολής ελέγχου κατά των λαϊκών κινητοποιήσεων.
     

       Το ΕΕΚ κι εγώ βρισκόμαστε εδώ και δικαζόμαστε για τις ιδέες μας. Είναι ιδέες ασυμβίβαστες με την βάρβαρη τάξη πραγμάτων στην χώρα και τν κόσμο.
Το ερώτημα που περιμένει όλος ο κόσμος εδώ και διεθνώς, είναι τι προμηνύει τελικά αυτή η δίκη;
Ό,τι αποτέλεσμα και αν βγει, εμείς θεωρούμε τον εαυτό μας δικαιωμένο. Γιατί είπαμε την αλήθεια. Παλέψαμε για την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι η εξής: το φαινόμενο της αναβίωσης του ναζισμού, του αντισημιτισμού, του ρατσισμού, του φασισμού απειλεί ξανά την ανθρωπότητα λόγω  αυτής της αξεπέραστης ιστορικής κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού. Στην εποχή που ανέβαινε το τέρας του Ναζισμού το 1934, ένας μεγάλος εβραίος φιλόσοφος, ο Εμμανουέλ Λεβινάς έγραφε ότι αυτό που  διακυβεύεται με τον Ναζισμό «δεν είναι το ένα ή το άλλο δόγμα περί δημοκρατίας, κοινοβουλευτισμού, δικτατορικού καθεστώτος ή θρησκευτικής πολιτικής. Είναι τα ίδιο το ανθρώπινο μέσα στο ανθρώπινο». Και σήμερα, η παρούσα, χωρίς προηγούμενο και χωρίς ορατό τέλος παγκόσμια καπιταλιστική κρίση έφερε στην ανθρωπότητα ξανά μπροστά στο μέγα διακύβευμα.
       
       Όλα αυτά τα αναφέρω και στο βιβλίο μου για την Χρυσή Αυγή «Η φρίκη μιας παρωδίας», που προκάλεσε όχι μόνο ευμενή υποδοχή από τους περισσότερους αλλά και νέα υβριστικά σχόλια από τους Ναζί και απειλές ενάντια στην φυσική μου υπόσταση. Είναι γνωστές οι θέσεις και αρχές της ΧΑ: «Σκότωσε τον Εβραίο που έχεις μέσα σου για να τον εξαφανίσεις έξω σου»
Και για αυτούς υπάρχει «ο βιολογικά και ο ψυχικά Εβραίος». Εγώ ανήκω από ότι φαίνεται και στις δυο κατηγορίες. Αλλά ακόμα και ένας Πακιστανός ή Αφγανός μουσουλμάνος που, ίσως, δεν έχει δει ποτέ στη ζωή του Εβραίο, για την ΧΑ είναι ψυχικά Εβραίος, ένας υπάνθρωπος που  θα πρέπει να φύγει απ' τη μέση.
      Το δίλημμα που θέτει η παρούσα καπιταλιστική κρίση δεν είναι απλώς αν θα πάμε μπροστά σε ένα πιο ανθρώπινο καπιταλισμό με κράτος δικαίου ή ένα πιο βάρβαρο άγριο καπιταλισμό σαν αυτό που ζούμε. Δεν είναι καν ούτε να διαλέξουμε ποιος είναι «καλλίτερος» ο καπιταλισμός ή ο σοσιαλισμός.
       Το ζήτημα που μπαίνει αυτή την στιγμή και για το οποίο περιμένουμε όλοι για να βγάλουμε τα πρώτα συμπεράσματα αυτής της δίκης είναι:
       Ή καθολική εξαφάνιση του ανθρώπινου μέσα στον άνθρωπο ή καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση, που για το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα δεν είναι άλλο από τον πανανθρώπινο ελευθεριακό κομμουνισμό.

Ευχαριστώ .