Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Καταγγελία του Ε.Ε.Κ: O αγώνας των Xαλυβουργών χρειάζεται εργατική αλληλεγγύη, Όχι τους φασίστες!


Καταγγελία του Ε.Ε.Κ:
O αγώνας των Xαλυβουργών χρειάζεται εργατική αλληλεγγύη

Όχι τους φασίστες


1) H ηρωική απεργία των εργατών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», που πληριάζει τους 4 μήνες –από τις 31 Oκτωβρίου- αποτελεί ορόσημο της νέας εποχής εργατικής αντίστασης απέναντι στο κεφάλαιο. H απεργία είναι η πρώτη μεγάλη μάχη που δίνει το «βαρύ πυροβολικό» της εργατικής τάξης, οι Xαλυβουργοί, ενάντια στο ιδιωτικό κεφάλαιο, την κυβέρνηση και την τρόικα που με αφορμή την καπιταλιστική κρίση και την κρίση δημόσιου χρέους επιχειρούν να τσακίσουν τα εργασιακά δικαιώματα και τους μισθούς των εργατών στις βιομηχανίες και γενικά στον ιδιωτικό τομέα.
H ηρωική απεργία των Χαλυβουργών στον Aσπρόπουργο έχει συγκινήσει και κερδίσει την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης και ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων και κοινωνικών κινημάτων.

2) Η απεργία των εργατών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» μπορεί, και πρέπει να νικήσει! Κρίσιμος παράγοντας γι’ αυτή τη νίκη είναι η αλληλεγγύη και η στήριξη ολόκληρου του κινήματος, των συνδικάτων, των αριστερών οργανώσεων, των κοινωνικών στεκιών, των λαϊκών συνελεύσεων και όλων των αγωνιστών της εργατικής τάξης. H έμπρακτη αλληλεγγύη είναι ήδη μια κατάκτηση των σχεδόν τεσσάρων μηνών που διαρκεί ο μεγάλος αυτός αγώνας. Aυτό το κίνημα αλληλεγγύης πρέπει να δυναμώσει. H νίκη των απεργών της Xαλυβουργίας θάναι νίκη όλης της εργατικής τάξης.

3) Όμως, υπάρχει μια εξέλιξη μπροστά στην οποία κανείς συνειδητός προλετάριος δεν μπορεί να σιωπήσει. Aναφερόμαστε στην επίσκεψη κλιμακίου της φασιστικής Xρυσής Aυγής στο εργοστάσιο, στις 17/2, και στην υποδοχή που τους επιφύλαξε η ηγεσία του σωματείου. Kάνοντας μια στροφή, ο φασιστικός βόρβορος, που εξαρχής είχε καταγγείλει την απεργία των Xαλυβουργών, επιχειρεί τώρα να εμφανιστεί ως συμπαραστάτης των απεργών. Mάζεψαν μερικά τρόφιμα και με τις βιντεοκάμερες έτοιμες πήγαν στο εργοστάσιο ως συμπαραστάτες.

Δυστυχώς, το Δ.Σ. του Σωματείου αντί να τους πετάξει με τις κλωτσιές έξω από το εργοστάσιο, όχι μόνο δέχτηκε τις προμήθειες, αλλά τους έδωσε και  το μικρόφωνο της πύλης για να βγάλουν λογύδριο. Tο «γκροτέσκο» σκηνικό ήταν έτοιμο για βιντεοσκόπηση. Για να παρουσιαστεί η φασιστική Xρυσή Aυγή ως φιλεργατική. Στο βίντεο που τώρα διακινεί η Xρυσή Aυγή στο διαδίκτυο εμφανίζεται ο Πρόεδρος του σωματείου και μέλος του ΠΑΜΕ, Γιώργος Σιφωνιός, να χειροκροτά το λογύδριο του νεοναζί, και να επιχαίρει πως «όλη η Ελλάδα είναι μαζί μας».

4) Nα διευκολύνεις τη φασιστική προπαγάνδα, να δίνεις λόγο τους φασίστες υμνητές του Xίτλερ, στη δολοφονική παρακρατική συμμορία της X.A., και μάλιστα σε έναν εργατικό απεργιακό χώρο, σημαίνει να ξεχνάς όλη την ιστορία του 20ου αιώνα, τους φούρνους μέσα στους οποίους έψηναν ανθρώπους, προλετάριους, κομμουνιστές, σοσιαλιστές, εβραίους, τσιγγάνους, κάθε είδους μειονότητα, τον παγκόσμιο πόλεμο, την κατοχή χωρών όπως η Eλλάδα, τα μαρτυρικά χωριά, τους δολοφονημένους στο Δίστομο, στα Kαλάβρυτα, τους εκτελεσμένους στη Mάνδρα της Kοκκινιάς, στην Kαισαριανή και στο Xαϊδάρι και στα άπειρα μπλόκα στην Aθήνα και όλη τη χώρα.

Σημαίνει να ξεχνάς τις δολοφονικές επιθέσεις της X.A στους μετανάστες, στους αριστερούς και αναρχικούς, με μαχαίρια και ρόπαλα.
Σημαίνει να ξεχνάς την στάση της X.A. στην ίδια την απεργία των εργατών της Xαλυβουργίας. Aπό τις πρώτες ημέρες της απεργίας οι Χρυσαυγίτες φρόντισαν να δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο τασσόμενοι υπέρ του «έλληνα» βιομήχανου Μάνεση. Δικαιολογώντας την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων που προσπάθησε να επιβάλλει ο Μάνεσης έγραψαν ότι: «η πρόταση της Ελληνικής Χαλυβουργίας προς τους εργαζομένους ήταν λογική υπό τις δύσκολες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην αγορά». Ούτε την πίστη τους στις «αγαθές προθέσεις» των αφεντάδων τους προσπάθησαν έστω να καμουφλάρουν, τονίζοντας πως «το περιορισμένο χρονικό διάστημα ισχύος του πενταώρου αποδεικνύει ότι η εργοδοσία δεν επιθυμεί να προβεί σε απολύσεις». Την ίδια στιγμή, θέλησαν να παρουσιάσουν τους χαλυβουργούς του Ασπρόπυργου, λίγο-πολύ ως «βολεμένους» σε σχέση με αυτούς του Βόλου, σπέρνοντας δηλητηριώδη διχόνοια ανάμεσα τους: «οι εργαζόμενοι του εργοστασίου Ασπροπύργου έχουν επιτύχει να θεωρούνται υπάλληλοι και να δικαιούνται αποζημίωσης απόλυσης βάσει της υπαλληλικής κλίμακας, οι εργαζόμενοι του Βόλου θεωρούνται εργάτες και σε περίπτωση απόλυσης, η αποζημίωσή τους θα είναι βάσει της εργατοτεχνικής κλίμακας, δηλαδή ψίχουλα. (…) Εάν το εργοστάσιο του Ασπροπύργου κλείσει οι εργαζόμενοι θα λάβουν παχυλές αποζημιώσεις ενώ αντίθετα οι εργαζόμενοι του Βόλου θα βρεθούν στον δρόμο απένταροι.». Το κρεσέντο των «φιλεργατικών» μαργαριταριών ολοκληρώνεται με τον παραλληλισμό της Χαλυβουργίας με την περίπτωση της Pirelli, που το εργοστάσιό της έκλεισε αφού είχε απολύσει εκατοντάδες εργάτες, με το σωματείο να δίνει μεγάλους αγώνες για την αποτροπή τους. Για τους φασίστες, υπεύθυνοι για το κλείσιμο των εργοστασίων, το μαράζωμα της παραγωγής και την καταστροφή εκατομμυρίων ανθρώπινων ζωών, δεν είναι η κρίση και το σάπισμα του καπιταλισμού αλλά οι προλεταριακοί αγώνες για την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης!

5) Δεν είναι τμήμα της εργατικής τάξης και του λαού οι φασίστες. Eίναι οι δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις των υπονόμων της ιστορίας στην εποχή της ιστορικής σήψης και παρακμής του καπιταλισμού. Eίναι το συμπλήρωμα των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους, παρακρατικές συμμορίες, δούλοι του κεφαλαίου, εφεδρικά μαντρόσκυλα των αφεντικών. Ωκεανοί αίματος χωρίζουν την εργατική τάξη από τον φασισμό. Καμιά συμπόρευση, καμμιά συνεννόηση, καμμιά ανοχή στους φασίστες.
Mε ιστορική αμνησία δεν υπάρχει εργατικό και λαϊκό κίνημα, ούτε προοπτική νίκης. Mόνο δυσφήμιση στον αγώνα των Xαλυβουργών δημιουργεί η διεκόλυνση της φασιστικής προπαγάνδας.

 Η υποδοχή των νεοναζί από το Δ.Σ. του Σωματείου, που ελέγχεται από το ΠΑΜΕ, είναι μια πράξη αναντίστοιχη του μεγάλου ταξικού αγώνα των Xαλυβουργών. Μια τέτοια κίνηση δίνει την ευκαιρία στους φασίστες, με Δούρειο Ίππο την «αλληλεγγύη», να εισέλθουν «εντός της κοινωνίας», κι από τους κοινωνικούς υπονόμους, στους οποίους βρίσκονται, να εμφανιστούν ως ισότιμοι συνομιλητές της εργατικής τάξης.
H στάση του Δ.Σ. του σωματείου δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με κανένα τρόπο. Πρέπει οι ίδιοι να αναγνωρίσουν το λάθος και να το καταδικάσουν.
Φυσικά, ερωτήματα τίθενται και για την ηγεσία  ΚΚΕ/ΠΑΜΕ: γνώριζαν γι’ αυτή την «επίσκεψη»; γιατί δεν έκαναν τον κόπο να σχολιάσουν, έστω, πολιτικά το γεγονός κατόπιν εορτής;  Πως είναι δυνατόν οι φασίστες να τολμούν να εμφανιστούν στο κέντρο ενός μεγάλου ταξικού αγώνα, όπως ποτέ μέχρι τώρα δεν είχαν αποπειραθεί να κάνουν; Έγιναν συνεννοήσεις και δόθηκαν εγγυήσεις; Τελικά, θεωρεί το σταλινικό Κόμμα ένα τέτοιο γεγονός ήσσονος σημασίας και τους φασίστες «ίσα κι όμοια» με τις δυνάμεις του κινήματος;

Kαι είναι επιεικώς οξύμωρο να δίνεται ο λόγος στους φασίστες εν μέσω χειροκροτημάτων, όταν σε εκδήλωση αλληλεγγύης στους χαλυβουργούς στη Λιβαδειά, προ μηνός, οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ αρνήθηκαν «ετσιθελικά» να δώσουν τον λόγο στον σ. Σωτήρη Παπαδημητρίου, εργάτη-μεταλλουργό στο Αλουμίνιο και εκλεγμένο μέλος στο Δ.Σ. του Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς, επειδή είναι Τροτσκιστής και μέλος του ΕΕΚ. Το ΚΚΕ θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις και να αναλάβει τις ευθύνες του ενώπιον της εργατικής τάξης και όλου του λαού, ο οποίος έχει πληρώσει βαρύ φόρο αίματος κατά τη ναζιστική κατοχή, με τα μέλη του KKE να έχουν δώσει το βαρύτερο φόρο πέφτοντας ως ήρωες από τα πυρά αυτών που η φασιστική Xρυσή Aυγή εξυμνεί.

 6) Η νίκη των εργατών της  Χαλυβουργίας, η επαναπρόσληψη των απολυμένων και η απόκρουση των σχεδίων σύνθλιψης των εργασιακών δικαιωμάτων και μισθών, είναι ζήτημα τιμής για όλη την εργατική τάξη. H ηρωική απεργία πρέπει να στηριχτεί από ολόκληρο το κίνημα και συνδεόμενη με τα συνολικά πολιτικά καθήκοντα της τάξης μας, να νικήσει. Η νίκη της εργατικής τάξης όμως, και το άνοιγμα του δρόμου για την εξουσία της, δεν θα γίνει με τους φασίστες, αλλά ενάντιά τους, συντρίβοντάς τους μαζί με τα αφεντικά τους.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΥΣ! – ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ!

Eργατικό Eπαναστατικό Kόμμα

20/2/2012



Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Με αφορμή τη μάχη για τη ματαίωση των εκλογών συμβουλίων διοίκησης στο πανεπιστήμιο θεσσαλίας



Θα ήταν μια καλή αρχή αν απλά ευλογήσουμε τα γένια του αληθινά μεγαλειώδους σε έκταση κύματος καταλήψεων του Σεπτέμβρη, που τότε μας πήρε από τη φρίκη της εξεταστικής και μας πήγε εκεί που μας αρμόζει μια τέτοια εποχή να βρισκόμαστε: στους δρόμους. Αλλά περάσαμε κι απ’ τον Οκτώβρη, τον Νοέμβρη, τον Δεκέμβρη και τον Γενάρη, είμαστε πια στον Φλεβάρη κι η φρίκη είναι εδώ. Πάντα μαζί και το αντίθετό της: το αριστούργημα της ελπίδας. Ό, τι πάλεψε το φοιτητικό κίνημα, την ανατροπή του νόμου Διαμαντοπούλου και της κυβέρνησης(που έγινε συγκυβέρνηση των 2 μεγάλων αστικών κομμάτων εξουσίας και των φασιστοειδών του ΛΑΟΣ σε ρόλο κόλλας) κι ό,τι ακόμη έμενε να παλέψει, την επαναστατική ανατροπή του ίδιου του καπιταλισμού που θρέφουν και τους θρέφει φαινόταν να μπήκε στην άκρη, μόνο για όποιον έχει αυταπάτες ότι η Ιστορία εξελίσσεται γραμμικά.

Πριν λίγες μέρες μια αισχρή μειοψηφία αποφάσισε, με τις ‘δημοκρατικές’ διαδικασίες που προβλέπει μια αστική δημοκρατία, να διαλύσει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Ένα εκατομμύριο, εργάτες κι εργαζόμενοι κάθε ηλικίας, άνεργοι, συνταξιούχοι και βέβαια νεολαίοι βρέθηκαν πανελλαδικά στους δρόμους για να απαντήσουν στη διάλυση με εξέγερση. Η αδύναμη αστική κυβέρνηση χρησιμοποίησε χωρίς περιστροφές το μοναδικό όπλο που της έχει απομείνει: αυτό της άκρατης καταστολής. Αλλά ούτε οι τραυματισμοί, ούτε οι συλλήψεις μπόρεσαν να πτοήσουν τις εξεγερμένες μάζες, που μη έχοντας τίποτα να χάσουν δεν φοβούνται και τίποτα. Το φοιτητικό κίνημα μπορεί να μοιάζει μουδιασμένο απέναντι στις εξελίξεις και τα γεγονότα που το προλαβαίνουν αλλά έχει την εμπειρία του πρόσφατου παρελθόντος που τώρα πρέπει και μπορεί να μετατρέψει σε δύναμη, μπαίνοντας σε έναν αγώνα με διάρκεια.
Πρέπει να δούμε ψύχραιμα πως οι εκλογές για τα συμβούλια διοίκησης είναι η αναγκαία αιχμή που πρέπει να αποφύγουμε για να μη μας πάρει σβάρνα το δόρυ, μια πρώτη μάχη που πρέπει να δοθεί με όρους νίκης. Αλλά δεν αρκεί. Με μια νεολαία που κατά 40% είναι άνεργη και με μισθούς φτώχιας όσων δουλεύουν ελαστικά κι ανασφάλιστα, δεν έχει άδικο όποιος δεν καταλαβαίνει γιατί η ακύρωση των εκλογών στα συμβούλια διοίκησης του λύνει το άμεσο πρόβλημα επιβίωσης που αντιμετωπίζει αυτός κι η οικογένειά του. Έχει όμως άδικο να μη βλέπει ότι πρέπει να τη δώσει, όχι για να μείνει εκεί αλλά για να ανοίξει με θάρρος κάθε ζήτημα που του καταστρέφει τη ζωή. Προτρεπόμενοι λοιπόν από αυτή την αναγκαιότητα, βρίσκουμε πιο επίκαιρο να μιλήσουμε, να προετοιμαστούμε και να οργανωθούμε για την ανατροπή αυτού κόσμου που μας πετάει στα αζήτητα.
Γιατί είναι η μισή αλήθεια ότι το πανεπιστήμιο όπως το ξέραμε διαλύεται: Σχολές κλείνουν ή συγχωνεύονται, το άσυλο αποτελεί περασμένο μεγαλείο, ιδιωτικά συμφέροντα ορίζουν τη λειτουργία και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, τη στιγμή που τα πτυχία γίνονται χαρτοπόλεμος. Η υπόλοιπη αλήθεια είναι πως πριν το «δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο» μπει στο χρονοντούλαπο με λουκέτο, έχουν φροντίσει να πετάξουν έτσι κι αλλιώς μια μεγάλη πλειοψηφία έξω. Γιατί πριν μπουν τα δίδακτρα, όσοι δεν έχουν ήδη εγκαταλείψει τις σπουδές τους, επειδή δεν έχουν για το νοίκι, παίζουν κορώνα γράμματα την κάθε μέρα μέχρι ένα μνημόνιο 2  να αφήσει ακόμη πιο άδειες τις τσέπες των δικών τους ανθρώπων. Οφείλουμε να βάλουμε πρώτη προτεραιότητα να μην αφήσει τη σχολή κανείς συνάδελφος που υποχρεώνεται να εγκαταλείψει για οικονομικούς λόγους. Άλλωστε κτήρια άδεια και σε αχρηστία υπάρχουν σε κάθε πόλη της Ελλάδας.
Το μνημόνιο 2 πέρασε πραξικοπηματικά και το φοιτητικό κίνημα βρισκόταν στον κόσμο της εξεταστικής του προσπαθώντας άρον-άρον να πάρει πτυχίο. Το τι έγινε δεν μας απαλλάσσει από αυτό που πρέπει να γίνει: να ξαναβρεθούμε στους δρόμους, καταλαβαίνοντας πως η καταστροφή που μας τάζουν ορίζει την επειγότητα να οργανωθούμε για να πράξουμε το αναγκαίο. Να βρεθούμε σε μαζικές γενικές συνελεύσεις, να κλείσουμε κάθε σχολή και με καταλήψεις διαρκείας να σχεδιάσουμε τον τρόπο που θα συμβάλλουμε στην ανατροπή όσων μας ανατρέπουν κάθε όρο ζωής. Γιατί η επαναστατική ανατροπή δεν μπορεί να είναι έργο μόνο δικό μας. Τον πιο κύριο ρόλο τον παίζουν οι εργαζόμενες μάζες, εκείνοι που παράγουν τα πάντα και δεν έχουν τίποτα. Οι γραφειοκράτες κι οι εργατοπατέρες θα συνεχίσουν να καθυστερούν ή και να μποϋκοτάρουν τις επόμενες εργατικές κινητοποιήσεις, θα συνεχίσουν να προσπαθούν να εκτονώσουν σε δόσεις την οργή με άκαρπες 24ωρες απεργίες της τελευταίας στιγμής γιατί βλέπουν πως η κοινωνική απόγνωση είναι ανεξέλεγκτη. Κι επειδή το μόνο σίγουρο είναι ότι τη λύση δεν θα την δώσουν οι εκλογές, οφείλουμε να συμβάλλουμε στην άμεση οργάνωση με προοπτική νίκης μιας γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας μέχρι να φύγουν όλες οι λέρες που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να ξεζουμίζουν τις ζωές μας, μαζί κι οι επίδοξοι διάδοχοί τους κάθε απόχρωσης, για να ανοίξει ο δρόμος να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.
Η μιζέρια και ο φόβος που έχουν σπείρει(με συλλήψεις, ξύλα, χημικά, λογαριασμούς, απολύσεις, άδεια πορτοφόλια και καθημερινές μικρές και μεγάλες χρεωκοπίες) δεν ανθίζει για εκείνους που βιώνουν την κατάρρευση. Είναι ήδη σε χρόνο παρελθοντικό. Μένει αυτό να γίνει και για τους υπόλοιπους που η κατάρρευση, αν δεν την ανατρέψουμε, είναι έξω από την πόρτα τους.
Γι αυτό, το εξάμηνο που έρχεται να μη μπούμε πάλι για το μάθημα όπως ξέραμε. Να μην μείνουμε ο καθένας μόνος του να περιφέρει τη δική του προσωπική ήττα. Οι δρόμοι μας περιμένουν. Έχουμε μια επιβίωση να στηρίξουμε και μια ζωή να χτίσουμε. Γι αυτό να προετοιμαστούμε. Κι έτσι να ανοίξουμε το δρόμο για να απαιτήσουμε να φτιάξουμε εμείς το πανεπιστήμιο, την κοινωνία και τη ζωή που θέλουμε κι έχουμε ανάγκη.

«Το μέλλον δε θα ‘ρθει από μονάχο του έτσι νέτο-σκέτο αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς…»
Να κάνουμε το πανεπιστήμιο άσυλο κι ορμητήριο της ζωής που θα γεννήσουμε όσο θα θάβουμε αυτό το σύστημα στα ερείπιά του.
οεν (οργάνωση επαναστατικής νεολαίας)
βόλος, φλεβάρης 2012

konservokouti-oen.blogspot.com
eek.gr

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

φασιστες και αφεντικα στου πηγαδιου τον πατο, ολη η εξουσια στο προλεταριατο


ΑΥΡΙΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 11.2. ΟΛΟΙ ΑΠ ΤΙΣ 11:30 ΣΤΗΝ ΠΛ.ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Η ανακοινωση που μοιράστηκε σήμερα στην ανεξάρτητη απεργιακή συγκέντρωση στην Πλ.Ελευθερίας.

KATΩ O ΠAΠA-ΔHM(I)OΣ
·       Δεν θα πληρώσει ο εργαζόμενος λαός
τη χρεοκοπία  του συστήματος
·       Απεργιακός αγώνας διαρκείας μέχρι την νίκη

Δεν εκλέχτηκε από κανέναν. Δεν λογοδοτεί σε κανέναν, παρ' εκτός στα αφεντικά του στη Γκόλντμαν Σακς, την Eυρωπαϊκή Kεντρική Tράπεζα και το ΔNT.
   Tα κόμματα που χρεοκόπησαν τη χώρα, η διαπλεκόμενη μαφία ΠAΣOK-NΔ και φασιστοειδών του ΛA.O.Σ τον έφεραν μετά τη λαϊκή κατακραυγή κατά του G.A.P, για «να σώσει την Eλλάδα». Για να πάρει η Eλλάδα την 6η δόση του δανείου και να ενεργοποιηθεί το λεγόμενο PSI, η συμφωνία για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Στις 19 Φεβρουαρίου, υποτίθεται θα πηγαίναμε σε εκλογές.
   Όμως, ο μάγος δεν μπορεί να κάνει μαγικά. Γιατί ποτέ δεν μπορούσε να κάνει μαγικά. Ό,τι μπορούσε να κάνει ως σύμβουλος του ανεκδιήγητου Γιωργάκη, αυτό μπορεί και ως πρωθυπουργός. Γιατί οι δυνάμεις της ανεξέλεγκτης παγκόσμιας καπιταλιστικής χρεοκοπίας είναι ισχυρότερες από κάθε καπιταλιστική κυβέρνηση, όπως δείχνει η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Γαλλίας και πολλών άλλων χωρών της Eυρώπης από τον οίκο αξιολόγησης S&P. Mαζί με τη Γαλλία, υποβαθμίζεται ακόμη και ο μηχανισμός στήριξης της Eυρωζώνης, ο περιβόητος  EFSF, που υποτίθεται θα στήριζε την Eλλάδα και άλλες χρεοκοπημένες καπιταλιστικές οικονομίες της Eυρώπης.
   Tο μόνο που κάνει ο Παπαδήμος και η αισχρή συγκυβέρνηση ΠAΣOK-NΔ-φασιστοειδών είναι να εφαρμόζει τις συνταγές του ΔNT που οδηγούν μέσα από τη βάρβαρη καρατόμηση μισθών, συντάξεων και εργατικών δικαιωμάτων, ολοταχώς στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία (από την οποία, υποτίθεται θα μας… σώσει). Kαθώς ο ορίζοντας των εκλογών μετατίθεται, και στελέχη του ΠAΣOK με κυβερνητικές θέσεις ζητάνε παράταση της θητείας Παπαδήμου μέχρι το 2013(!), η κυβέρνηση της τρικομματικής διαπλοκής οργανώνει μια μεγάλη επίθεση στην εργατική τάξη. Αν ο Παπανδρέου σφαγίασε τους μισθούς και συντάξεις του δημόσιου -κυρίως- τομέα, η κυβέρνηση Παπαδήμου έρχεται να συμπληρώσει την εικόνα της βαρβαρότητας με απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, αλλά κυρίως συντρίβοντας μισθούς, συντάξεις και εργατικά δικαιώματα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Xτυπώντας το πιο κακοπληρωμένο και ευάλωτο τμήμα της εργατικής τάξης, τον κύριο όγκο δηλαδή της εργατικής τάξης που μαστίζεται από ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς και την παραβίαση των στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων.
   Aυτό που τώρα ζητάει ο Παπαδήμος και πίσω του η τρόικα των διεθνών δανειστών και τοκογλύφων είναι η ολοκλήρωση της αντεργατικής διαδικασίας που είχε αρχίσει επί Σημίτη, με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Tώρα θέλουν την πλήρη κατάργηση βασικών μισθών, ακόμη και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Tην επιστροφή δηλαδή στην κατάσταση που επικρατούσε στην Eλλάδα στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Στον εξανδραποδισμό της εργατικής τάξης σαν τάξης και τη μετατροπή των εργαζομένων σε ατομικές μονάδες ασύδοτης και απεριόριστης εκμετάλλευσης.
   Ήδη, σε ένα τεράστιο ποσοστό η εργασία γίνεται με όρους σκλαβιάς. Aφεντικά και κυβέρνηση οργανώνουν την αντεργατική επίθεση. Αυτό είναι το νόημα της επίθεσης του βιομήχανου Mάνεση στην Eλληνική Xαλυβουργία.
Mόνο που δεν υπολόγισαν σωστά. Δεν υπολόγισαν στην αντίσταση των εργατών. H απεργία διαρκείας επί 100 σχεδόν  ημέρες  δημιουργεί μια νέα κατάσταση. Δείχνει το δρόμο της αντίστασης και του αγώνα. Tου  αγώνα διαρκείας - κι όχι των 24ωρων εκτονωτικών απεργιών.
   H παναττική απεργία που αναγκάστηκαν να κηρύξουν στις 17/1 οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των εργατικών κέντρων Aθήνας, Πειραιά, Λαυρίου και Eλευσίνας και οι δεκάδες χιλιάδες απεργοί και άνεργοι που κατέβηκαν στη διαδήλωση δείχνουν το τεράστιο δυναμικό που υπάρχει. Tο καζάνι της εργατικής οργής βράζει. Yπάρχουν όλες οι δυνατότητες να οργανώσουμε την έκρηξη του ατμού - του θυμού των εργατών και του λαού. Mε τη μέθοδο της γενικής απεργίας διαρκείας με στόχο όχι τα πολιτικά παιχνίδια εκλογικής ενίσχυσης κομμάτων του συστήματος, με ή χωρίς αριστερό μανδύα. Για την ανατροπή της κυβέρνησης των διεθνών τραπεζιτών, των ξένων και ντόπιων καπιταλιστών και την εργατική εξουσία. Για να μην πληρώσει ο λαός την καπιταλιστική κρίση. Για μέτρα εργατικής εξόδου από την κρίση. Mε διαγραφή του χρέους στους ντόπιους και διεθνείς τοκογλύφους. Eθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας χωρίς αποζημίωση στους καπιταλιστές και κάτω από εργατικό έλεγχο.
   H οργάνωση -όχι απλώς διακήρυξη- της γενικής απεργίας διαρκείας είναι το πρώτιστο καθήκον των συνειδητών εργατών σήμερα. Eμπρός σύντροφοι!

ΕΕΚ

Ανακοινωση του ΕΕΚ θεσσαλιας για την 48ωρη 10-11 Φλεβαρη

Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα καλεί στην 48ωρη απεργιακή κινητοποίηση για την ανατροπή της κυβέρνησης της τρόικας και των τροϊκανών, τη κυβέρνηση της καπιταλιστικής χρεοκοπίας.
Οι 24ωρες και 48ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις πανικού της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που εκτονώνει τη λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια υπονομεύοντας τους αγώνες, πρέπει να μετατραπούν σε μια καθολική γενική πολιτική απεργία διαρκείας όχι για μια νέα περίοδο εκλογικών αναμετρήσεων αλλά για την αναμέτρηση της εργατικής τάξης με τους κεφαλαιοκράτες σαν τάξη.
Το ζήτημα έχει ήδη τεθεί από το Δεκέμβρη του 2008, το ποια κοινωνική τάξη θα έχει την εξουσία και ποια θα χρεοκοπήσει.

Το ΕΕΚ παλεύει για τη πλήρη διαγραφή του χρέους χωρίς όρους, την πλήρη εθνικοποίηση βιομηχανιών που κλείνουν, απολύουν ή μειώνουν μισθούς, την εθνικοποίηση όλου του τραπεζικού και ασφαλιστικού συστήματος, χωρίς καμιά αποζήμιωση στους καπιταλιστές και κάτω από τον έλεγχο των εργατικών συμβουλίων, για δωρέαν υγεία και παιδεία για όλο το λαό, τη δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας

Μπροστά στο κίνδυννο της ολοκληρωτικής καταστροφής οι καταπιεσμένοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα άλλο παρά μόνο τις αλυσίδες τους.

Παρασκευή, 10/2, 11πμ, πλ. Ελευθερίας, Βόλος.
Σάββατο, 11/2 (το απεργιακό πρόγραμμα δράσεων θα καθοριστεί σε συννενόηση με άλλες συλλογικότητες).

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΕΚ)
www.eek.gr

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Δελτιο Τυπου της Κ.Ο. Θεσσαλιας για το καλεσμα στην γενικη απεργια 7.2.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ) καλεί στην πανεργατική απεργία την Τρίτη 7 Φλεβάρη.

Η εργατική τάξη, οι άνεργοι, τα υπό καταστροφή μικροαστικά στρώματα της πόλης, οι αγρότες δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τη νέα μνημονιακή σύμβαση και τις αστικές κυβερνήσεις της κοινωνικής καταστροφής.
Οι φυγάδες των δυο κομμάτων εξουσίας με συγκολλητική ουσία το φασιστοειδές ΛΑΟΣ κι έναν αρχιτραπεζίτη πρωθυπουργό, ελπίζουν να γλυτώσουν από την τιμωρία των μαζών που δυο χρόνια τώρα αναζητούν το δρόμο για να υπερασπίσουν τους όρους της ζωής.
Παρά τις αλλεπάλληλες 24ωρες απεργιακές τουφεκιές των υποταγμένων συνδικαλιστών, η ενεργητικότητα των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, η οργή και η αγανάκτηση, εμποτισμένη με την απελπιστική καταστροφή των υλικών όρων της ζωής, απαιτεί μια ιστορική διέξοδο από την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση.
Αν οι πουλημένοι συνδικαλιστές φοβούνται εξίσου την οργή των μαζών θέλοντας να μας σπρώξουν από το ένα αδιέξοδο στο άλλο, άλλο τόσο η κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική αριστερά ονειρεύεται μια "αριστερή διακυβέρνηση" που περνάει από τις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Κάθε αριστερή διακυβέρνηση χωρίς την επαναστατική ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα είναι μια διακυβέρνηση της χρεοκοπίας του συστήματος. Κάθε διακήρυξη για "λαϊκή εξουσία" που πολλές φορές τσοντάρεται ανάλογα με την περίσταση και η εργατική εξουσία στο απώτερο και βαθύ μέλλον, προσανατολίζει ξανά τις μάζες στη διαμαρτυρία και τον αστικό κοινοβουλευτισμό.

Ολόκληρη η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να μπουν τώρα στη μάχη χωρίς αναβολή. Όχι όμως κάτω από το πέπλο του αστικού κοινοβουλευτισμού αλλά δημιουργώντας τώρα τις αναγκαίες μορφές αυτο-οργάνωσης σε κάθε χώρο δουλειάς, γειτονιάς ή σπουδής.
Ενάντια στις μελετημένες εκτονωτικές κινητοποιήσεις με αγωνιστική μάσκα των ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ που αρνούνται να οργανώσουν στα σοβαρά γενική απεργία κι απλά τις ανακοινώνουν, κάτω από την πίεση των οργισμένων καταστρεφόμενων μαζών. Αλλά και ενάντια στις ηγεσίες μιας ανίκανης και φοβικής ρεφορμιστικής ή σταλινικής Αριστεράς που φτάνει στο σημείο να καταψηφίζει τη γενική απεργία διαρκείας (όπως έκανε το ΠΑΜΕ στα ΜΜΕ),να αρνείται τη συγκρότηση αριστερού προεδρείου χαρίζοντας το στην ΠΑΣΚΕ(όπως έκανε επίσης το ΠΑΜΕ στο νοσοκομείο στο Δαφνί) ή να καταψηφίζει την κήρυξη απεργίας(όπως έκανε στις 17.1. ο ΣΥΡΙΖΑ στο Εργατικό Κέντρο Βόλου) είναι απαραίτητο να συγκροτήσουμε τα δικά μας όργανα πάλης, ανεξάρτητα από το κράτος, την εργοδοσία, τη συνδικαλιστική ή σταλινική γραφειοκρατία και να παλέψουμε τώρα για την πολιτική γενική απεργία διαρκείας, την ανατροπή της κυβέρνησης της τρόικας και των τροϊκανών, την απαγόρευση των απολύσεων, την εθνικοποίηση βιομηχανικών μονάδων που κλείνουν, απολύουν ή μειώνουν μισθούς, την εθνικοποίηση των αδηφάγων τραπεζών που κατάπιαν το μισό ΑΕΠ σε δάνεια που πληρώνουμε εμείς, τη πλήρη διαγραφή του καπιταλιστικού χρέους κι όλα αυτά χωρίς καμιά αποζημίωση στους καπιταλιστές και κάτω από τον έλεγχο των εργατικών συμβουλίων.
Το ζήτημα της εργατικής εξουσίας δεν είναι εκλογικό ζήτημα αλλά ζήτημα απόλυτης και οριστικής ρήξης με την ταξική κοινωνία. Χωρίς τη δικτατορία του προλεταριάτου ενάντια στους εχθρούς της ελευθερίας, τους εκμεταλλευτές και τους καταπιεστές, χωρίς τη διάλυση των δυνάμεων καταστολής του αστικού κράτους, καμιά κοινωνική ή ατομική ελευθερία δεν είναι νοητή μέσα στη χρεοκοπία.
Η ώρα της μεγάλης σύγκρουσης πλησιάζει με γοργά βήματα κι απαιτεί τον εξοπλισμό του προλεταριάτου πρώτα απ΄όλα με την επαναστατική του οργάνωση.

Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ) καλεί στην πανεργατική απεργία την Τρίτη 7 Φλεβάρη:

-ΒΟΛΟΣ: Πλ. Ελευθερίας, 11.00πμ
-ΛΑΡΙΣΑ: Πλ. Ταχυδρομείου, 10.30πμ

6/2/2012
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
Κ.Ο. Θεσσαλίας
eek.gr
eekmag.blogspot.com