Eργατικό Eπαναστατικό Kόμμα
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Το ΕΕΚ καταγγέλλει την απόφαση της κυβέρνησης Παπανδρέου να κηρύξει πολιτική επιστράτευση της απεργίας των οδηγών βυτιοφόρων και φορτηγών. Το μήνυμα είναι σαφές από τη μεριά της κυβέρνησης: οποιαδήποτε παρέκκλιση από την εφαρμογή του Μνημονίου θα απαντηθεί με καταστολή. Πρόκειται για την πρώτη πολιτική επιστράτευση απεργών μετά τη μεγαλειώδη απεργία των ναυτεργατών το 2006. Η κυβέρνηση της Τρόικας ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΕΕ βρίσκει στο γκλομπ της αστυνομίας και την χρήση του στρατού το μοναδικό μέσο επιβολής της πολιτικής της.
Η επιστράτευση η χρήση του στρατού ως απεργοσπαστικού μηχανισμού και η αστυνομική βία και τρομοκρατία δεν μπορούν να σταματήσουν τον αγώνα των φορτηγατζήδων . Μετά από μαζική συνέλευση στο Θέατρο Περοκέ την Παρασκευή 30/7 αποφάσισαν την συνέχιση της απεργίας παρά την επιστράτευση. Η απόφαση αυτή δείχνει την αποφασιστικότητα να παλέψουν ενάντια στην καταστροφή του επαγγέλματος τους. Αν εξαιρέσεις μια μικρή μερίδα αυτοκινητιστών που έχουν στην κατοχή τους μεγάλο αριθμό αδειών, είναι αυτοί που αναζητούν ένα συμβιβασμό με την κυβέρνηση και ευνοϊκούς όρους ένταξης στο νέο καθεστώς των εταιρειών, η μεγάλη πλειοψηφία είναι μεροκαματιαρήδες που ξεπούλησαν περιουσίες για να αγοράσουν μια άδεια και τώρα η κυβέρνηση τους πετάει στο καλάθι των αχρήστων απαξιώντας την περιουσία και το εργαλείο της δουλειάς τους.
Αυτοί έχουν κατέλθει σε απεργία διαρκείας για την υπεράσπιση της αξίας της άδειας του επαγγελματικού αυτοκινήτου δημοσίας χρήσεως, αν και αυτό κάθ’ εαυτό το αίτημα δεν επαρκεί για να διατηρηθεί το εισόδημα τους. Ο κλάδος τους συμπιέζεται θανάσιμα στις μυλόπετρες του βιομηχανικού και του εμπορικού κεφαλαίου με αποτέλεσμα τα κόμιστρα να μην ανταποκρίνονται πλέον στο κόστος μεταφοράς εξαιτίας των αυξήσεων των καυσίμων, των διοδίων, τη μείωση του διαμετακομιστικού εμπορίου λόγω ύφεσης, του ανταγωνισμού από ευρωπαϊκές εταιρείες, τη παράνομες μεταφορές, ενώ ένα σημαντικό τμήμα των αυτοκινητιστών παραμένει υπερχρεωμένο στους τραπεζίτες (κυρίως με leasing).
Η τραγική αυτοκτονία βολιώτη αυτοκινητιστή (πνιγμένου στα χρέη, λίγο πριν τη σύνταξη), φανερώνει το καθολικό αδιέξοδο των επαγγελματιών αυτοκινητιστών, που καθημερινά συσσωρεύουν χρέη χωρίς καμιά δυνατότητα επιβίωσης. Ο αγώνας τους ξεπερνά τα όρια του κλάδου τους, είναι αγώνας κοινωνικός και πολιτικός, σύγκρουσης με την ίδια τη κυβέρνηση ως εκπρόσωπο των συμφερόντων του βιομηχανικού και εμπορικού κεφαλαίου, των μεγάλων μεταφορικών εταιριών και των επιταγών της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Το υπουργείο Μεταφορών έχει αναλάβει το βρώμικο έργο του ξεπουλήματος σε ιδιώτες όλης της δημόσια περιουσίας στις μεταφορές, συμπεριλαμβανομένου και του εθνικού οδικού δικτύου. Η σύγκρουση με τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, τους εργαζόμενους στα λεωφορεία, σύντομα στον ΟΣΕ αλλά και τους επαγγελματίες αυτοκινητιστές, είναι η απαρχή μιας γενικευμένης σύγκρουσης στο κλάδο των μεταφορών.
Οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας βρέθηκαν στο παρά πέντε απεργίας διαρκείας (κρίθηκε παράνομη και καταχρηστική), οι εργαζόμενοι στο Αττικό Μετρό παλεύουν να μην περάσουν οι απολύσεις, οι εργαζόμενοι στα λεωφορεία έδειξαν ετοιμότητα όταν καθυστέρησε η μισθοδοσία τους, οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ θα μπουν σύντομα σε μετωπική σύγκρουση με τη κυβέρνηση, ενώ οι επαγγελματίες αυτοκινητιστές κατέβηκαν σε απεργία διαρκείας παρά την πολιτική επιστράτευση.
Ενάντια στην επιστράτευση των αυτοκινητιστών, το σύνολο των εργαζομένων στις μεταφορές μπορούν να επιστρατεύσουν τις δικές τους δυνάμεις για μια καμπάνια πολιτικής απεργίας διαρκείας ενάντια στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας στις μεταφορές, τη συντριβή του εργατικού εισοδήματος, την απαξίωση της εργασίας των αυτοκινητιστών, τη λεηλασία όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων για αξιοπρεπή ζωή.
Ποιος όμως μπορεί να εξασφαλίσει αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας στους αυτοκινητιστές, τους αγρότες και τους μικροέμπορους; Αυτοί που λεηλατούν τη ζωή μας, χρεοκόπησαν τη χώρα και επιβάλλουν εκσυγχρονιστικές αναδιαρθρώσεις για να μετατρέψουν ολόκληρη τη χώρα και την Ευρώπη σε μια ήπειρο ανέργων; Ο πολιτικός ρόλος της εργατικής τάξης παραμένει κρίσιμος για να απαντηθούν τα ερωτήματα που έχει γεννήσει η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, το ποια κοινωνική τάξη θα χρεοκοπήσει και ποια όχι.
Στην κοινωνική καταστροφή που προκαλεί ο παρακμασμένος και σε κρίση καπιταλισμός, τα εργαζόμενα λαϊκά και μικροαστικά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου πρέπει να ταχθούν στο πλευρό της εργατικής τάξης σε ένα κοινό αγωνιστικό μέτωπο πάλης, για την αποτίναξη του Μνημονίου και της τυραννίας της τρόικας ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ και όλων των ντόπιων στηριγμάτων τους, για διέξοδο από την κρίση με την ανατροπή του καπιταλισμού και των κυβερνήσεών του. Mόνο η εργατική εξουσία, μπορεί να αντιμετωπίσει την καταστροφική κρίση του καπιταλισμού προχωρώντας σε μέτρα άμεσης και μονομερούς κατάργησης του χρέους στους διεθνείς τοκογλύφους, εθνικοποιώντας τις τράπεζες και τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο, και θέτοντας την οικονομία, που τη στραγγίζουν τα ζόμπι του χρηματοπιστωτικού συστήματος, σε κίνηση.
EPΓATIKO EΠANAΣTATIKO KOMMA
31/7/2010
www.eek.gr
E mail : eek@ath.forthnet.gr Tηλ.-Fax 210 5241070
