STAGE: ΟΧΙ ΣΤΟ ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ
Η δικαστική δικαίωση εργαζομένων stage έχει δημιουργήσει νέες ελπίδες για μονιμοποίηση σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες. Η σχετική απόφαση δηλώνει το πασιφανές, ότι οι επί χρόνια εργαζόμενοι δεν εκτελούσαν μαθητεία αλλά κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των δημόσιων υπηρεσιών.
Η απόφαση του ΠΑΣΟΚ να απολύσει όλους τους εργαζόμενους stage έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο αυταπόδεικτο κενό προσωπικού, που παράλληλα με τις δεσμεύσεις του μνημονίου (5 αποχωρήσεις έναντι 1 πρόσληψης, συγχώνευση υπηρεσιών, Καλλικράτης κλπ), έχει οδηγήσει πολλές υπηρεσίες στη λειτουργική κατάρρευση.
Η χθεσινή συγκέντρωση στο Volos Pallas των εργαζομένων stage αλλά και πολλών που έχουν ήδη απολυθεί, είχε το θετικό της εξαιρετικά μαζικής συμμετοχής και το αρνητικό ότι η σχετική εκδήλωση καπελώθηκε, αν δεν διοργανώθηκε κιόλας, από τα τοπικά στελέχη της ΝΔ και του ΛΑΟΣ.
Στη πραγματικότητα, αυτό που καταγγελλόταν, ότι δεν είναι γαλάζια παιδιά, βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με το πολιτικό προσωπικό που παραβρέθηκε στην αίθουσα. Το επίσημο ΠΑΣΟΚ, αν και προσκλήθηκε, δεν παραβρέθηκε στην αίθουσα, συμμετείχε ο βουλευτής του ΚΚΕ, ο γραμματέας του ΠΑΜΕ και από την εξωκοινοβουλευτική αριστερά μόνο εκπρόσωπος του ΕΕΚ ο οποίος ζήτησε από όλους τους εργαζόμενους να διαχωρίσουν τώρα τη θέση τους από το πολιτικό προσωπικό που κάνει λαθρεμπόριο ελπίδας στην ίδια τη ζωή.
Όπως είχαμε τονίσει το Γενάρη 2010 «Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, έχει δεσμευτεί για τον περιορισμό του κράτους και κυρίως των υπαλλήλων, πρώτα των stage και μετά των μονίμων (λιγότερες προσλήψεις έναντι των αποχωρήσεων) μαζί με πολλά επώδυνα μέτρα για την εργατική τάξη. Αυτός είναι και ο λόγος της πρόσφατης αστυνομοκρατίας, των δολοφονικών επιθέσεων σε αριστερούς αγωνιστές, τις εκατοντάδες προληπτικές συλλήψεις για την ανακάλυψη ορφανών αποτυπωμάτων, παράλληλα με επιθέσεις σε αντεξουσιαστικά στέκια (Θεσ/νίκη, Πετράλωνα).
Οι εργαζόμενοι των stage μόλις τώρα συνειδητοποιούν ότι αντίπαλος στον αγώνα τους δεν είναι μόνο η παρούσα κυβέρνηση αλλά και οι μακρινές Βρυξέλλες οι οποίες επιτηρούν πλέον τις σχετικές δεσμεύσεις.
Ο αγώνας είναι πολιτικός, και όλες οι μάχες οφείλουν να στραφούν εναντίον των αποφάσεων της σημερινής κυβέρνησης απορρίπτοντας ταυτόχρονα τα κροκοδείλια δάκρυα της δεξιάς και τις καθοδηγητικές εντολές από καθέδρας.
Αν ο αγώνας των stage δεν ενωθεί με το μαχητικό δυναμικό του Δεκέμβρη, οι πιθανότητες επιτυχίας τους περιορίζονται στην αβεβαιότητα των δικαστικών μέσων.»
Το παραπάνω ισχύει πολύ περισσότερο σήμερα που οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης, αυτών που χρεοκόπησαν τη χώρα και αυτών που υπερψήφισαν το μνημόνιο, οδηγεί το σύνολο των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα να γίνουν όλοι stage. Μισθοί της φτώχιας και προνοιακές συντάξεις.
Ακόμα κι αν οι εργαζόμενοι των stage δικαιωθούν στα δικαστήρια, αύριο δεν θα υπάρχει δημόσιος τομέας για να προσληφθούν καθώς η κρίση δημιουργεί κατάρρευση και λουκέτο σε όλο το κράτος.
Η νέα γενιά των stage παραμένει ένα εκρηκτικό μίγμα αλλά είναι απαίδευτη πολιτικά και μαθημένη να λύνει τα κοινωνικά προβλήματα με παραστάσεις στα κομματικά γραφεία, χωρίς συλλογικές διαδικασίες και δυνατότητες μιας ανεξάρτητης πολιτικής δραστηριότητας, συνήθως μπερδεμένη ανάμεσα σε βουλευτές, τοπάρχες και κομματάρχες πράσινου ή μπλε χρώματος.
Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ) από τη πρώτη στιγμή στάθηκε στο πλευρό των stage χωρίς προϋποθέσεις, προσπαθώντας να ενώσει τα δίκαια αιτήματα τους για μόνιμη, σταθερή και αξιοπρεπή δουλειά, ωθώντας σε ανοιχτές συνελευσιακές διαδικασίες χωρίς κομματικά καπελώματα, υποστηρίζοντας δράσεις και συνελεύσεις, προτείνοντας ένα μαχητικό πρόγραμμα δράσης που να ενώνει τα ρυάκια της οργής με τον αγώνα ολόκληρης της εργατικής τάξης στην εποχή της καπιταλιστικής κατάρρευσης και της κοινωνικής καταστροφής.
Ή θα παλέψουμε για την ανατροπή όσων χρεοκόπησαν τη ζωή μας για να μοιράσουμε το κοινωνικό χρόνο εργασίας στο υπάρχον εργατικό δυναμικό με το σύνθημα «λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους-αξιοπρεπείς μισθοί και συντάξεις» ή θα βρεθούμε αγκαλιά με τους βιομήχανους, τους τραπεζίτες και το διεφθαρμένο πολιτικό τους προσωπικό, δηλαδή αγκαλιά με τη χρεοκοπία του καπιταλισμού. Η ικανοποίηση των αναγκών μας βρίσκεται έξω από τον καπιταλισμό και συνδέεται με τη πάλη για την ανατροπή του, με τον αγώνα για εργατική εξουσία για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.
Η ευθύνη της αριστεράς, όλων των αποχρώσεων, σε σχέση με τους εργαζόμενους stage παραμένει προβληματική αφήνοντας ανοικτό το πεδίο στη δεξιά και την ακροδεξιά. Η έλλειψη μιας συνειδητής επαναστατικής στάσης απέναντι στο ζήτημα αναπαράγει τις αυταπάτες των σωτήρων και των καλπών στις επικείμενες εκλογές.
Το ΕΕΚ προειδοποιεί τους εργαζόμενους των stage ότι ενόψει της πανελλαδικής κινητοποίησης στη Αθήνα, ο εναγκαλισμός με τους αστούς βαρόνους της πολιτικής της ΝΔ και του ακροδεξιού ΛΑΟΣ, δημιουργεί ένα επικίνδυνο μείγμα με απρόβλεπτες συνέπειες, ιδιαίτερα σε μια κινητοποίηση για τα εργατικά μας δικαιώματα.
21-9-2010
Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα Μαγνησίας
(ΕΕΚ Μαγνησίας)
