ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ 21/7/12
Η
ραδιενέργεια και οι ραδιουργίες των βιομηχάνων
Δεν προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι ένας
βιομήχανος προκειμένου να βγάλει το υψηλότερο δυνατό κέρδος και να εξασφαλίσει
πλουσιοπάροχη ζωή ακόμη και στα τρισέγγονά του μπορεί να χρησιμοποιήσει
οποιοδήποτε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο. Είναι γνωστό πλέον, έτσι πάει πολλές
δεκαετίες τώρα και κανείς, ούτε καν οι ίδιοι, δεν το αρνείται πλέον. Όταν όλα
γίνονται εμπόριο, όλη η παραγωγή μεταφράζεται σε κέρδος και το χρήμα καθίσταται
το υψηλότερο ιδανικό, τότε όλα τοποθετούνται στη σφαίρα του παραλογισμού και
της αποκτήνωσης.
Το να θεωρείς τους εργάτες αναλώσιμους, όταν
δεν έχεις καμία θέση στην παραγωγή υπεραξίας, ευρισκόμενος από την μεριά του
θύτη, είναι εύκολο. Το να θεωρείς τους ανθρώπους κτήνη που απλά βρίσκονται στη
θέση τους για να παράγουν κέρδη βάζοντας την ζωή τους σε δεύτερη μοίρα είναι
απλό. Η κατάσταση επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο όταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι
πιστεύουνε ότι πράγματι κάνουνε κάτι καλό για την ζωή τους αφού σοβαρά και
υπεύθυνα εργάζονται για την εταιρία που τους δίνει μεροκάματο ακόμη και με
κίνδυνο της ζωής τους. Πόσοι θυμούνται άραγε το ότι οι ίδιοι δίνουνε δουλειά
στις εταιρίες πουλώντας τις φυσικές και
πνευματικές τους δυνάμεις και ότι χωρίς αυτούς δεν θα γυρνούσε ούτε γρανάζι σ’ αυτές
;
Πιο συγκεκριμένα και όσον αφορά τις
χαλυβουργίες, δεν αμφιβάλλει κανείς ότι στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια είναι ένας
κλάδος που δίνει ετησίως ένα από τα υψηλότερα ποσοστά σε εργατικά ατυχήματα
λόγω ελλιπών μέτρων ασφαλείας ή ακραίας επιτάχυνσης της παραγωγικής
διαδικασίας.
Από εκεί όμως έως το να μεταφέρεις ζητήματα
ασφάλειας και υγείας σε όλη την κοινωνία τοπικά, όπου δραστηριοποιούνται, αλλά
και σε ευρύτερα γεωγραφικά πλαίσια μέσω μεταφοράς, μεγέθυνσης και όξυνσης των
προβλημάτων, υπάρχει μια μεγάλη απόσταση.
Δεν θα προσπαθήσω να κάνω ανάλυση των
οικολογικών καταστροφών που δημιουργούνται όπου δραστηριοποιούνται μεγάλες
βιομηχανίες και ιδιαίτερα χημικές, μεταλλευτικές, ορυχεία, μεγάλες
κτηνοτροφικές μονάδες κ.τ.λ. Έτσι κι αλλιώς αυτά τα πραγματεύονται άλλοι πολύ
καλύτερα από μένα, είναι γνωστά και συμβαίνουνε καθημερινά. Όταν όλα
θυσιάζονται στον βωμό του κέρδους το περιβάλλον καταστρέφεται. Όταν όλα
μεταφράζονται σε ζεστό χρήμα η οικολογία περισσεύει. Αυτή είναι η μάστιγα που
ονομάζεται καπιταλισμός.
Εδώ θα γράψω δυο σειρές για το πως οι
βιομηχανίες, έτσι όπως λειτουργούνε στον καπιταλισμό, συνδέονται άμεσα με την
καταστροφή του περιβάλλοντος βάζοντας σε κίνδυνο την ζωή των εργαζομένων αλλά
συγχρόνως συντελούνε στον μαρασμό της κάθε τοπικής κοινωνίας, όσο κι αν στα
μάτια του απλού ανθρώπου φαίνεται το αντίθετο. Θα προσπαθήσω να θυμίσω, με δυο
λόγια, σε όλους μας πως υπάρχει και άλλος δρόμος πέρα από την αυτοκαταστροφή
μας. Ο δρόμος της καταστροφής του καπιταλισμού και της δημιουργίας ενός νέου
κόσμου χωρίς ρήμαγμα της φύσης. Θα προσπαθήσω να ενημερώσω, όσο μπορώ, για το
τι υλικά διακινούνται σε έναν κόσμο που δεν σέβεται τον εαυτό του.
Αφορμή στέκεται το γεγονός ότι εντοπίστηκαν
ραδιενεργά στοιχεία σε απόβλητα της χαλυβουργίας του ‘’ αξιότιμου κυρίου’’ Μάνεση.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ιταλικού
πρακτορείου ειδήσεων ANSA στις 27 Ιουνίου, αλλά και των εφημερίδων “Ουνιόνε
Σάρντα” και “Λα Νουόβα Σαρντένια”, το πλοίο “Eilsum” ξεκίνησε από τη
Χαλυβουργία Ελλάδος με προορισμό την εταιρεία “Portovesme Ltd” (Όμιλος
Glencore), στην επαρχία Καρμπόνια – Ιγκλέσιας της Σαρδηνίας. Με την εν λόγω
εταιρεία ο ελληνικός Όμιλος έχει συμβόλαιο για τη διαχείριση αποβλήτων, καθώς
τα επικίνδυνα απόβλητα οδηγούνται σε εγκαταστάσεις του εξωτερικού για επεξεργασία…
Κάθε φορτίο αποβλήτων που οδηγείται σε αυτού
του είδους τις εταιρείες προς ειδική επεξεργασία, ελέγχεται από ειδικά
μηχανήματα μέτρησης ραδιενέργειας. Όπως αναφέρουν τα ιταλικά δημοσιεύματα, κατά
τη διάρκεια της εκφόρτωσης και του ελέγχου χτύπησε τρεις φορές ο συναγερμός
ραδιενέργειας.
Οι υπεύθυνοι της ιταλικής εταιρείας κάλεσαν
ειδικούς από το Ινστιτούτο Φυσικής του Πανεπιστημίου του Κάλιαρι, οι οποίοι
επιβεβαίωσαν την ύπαρξη του ραδιενεργού στοιχείου Καίσιο – 137.
Το πρακτορείο ANSA στα δημοσιεύματά του
αναφέρει ότι το πλοίο “Eilsum” φέρεται να είχε περάσει από ελέγχους στην
Ελλάδα, όμως, κατά τον έλεγχο της ιταλικής εταιρείας χτύπησε ο συναγερμός της
ραδιενέργειας. Αναφέρεται, μάλιστα, ότι τα επίπεδα του Καισίου – 137 ήταν δύο
με τρεις φορές πάνω από το όριο.
Οι υπεύθυνοι της ιταλικής εταιρείας έθεσαν
αμέσως σε καραντίνα το πλοίο και ανέστειλαν το συμβόλαιο συνεργασίας που είχαν
υπογράψει με τη Χαλυβουργία. Το πλοίο “Eilsum” με το υπόλοιπο φορτίο, το οποίο
μετά τον συναγερμό ραδιενέργειας που χτύπησε δεν εξετάστηκε, επέστρεψε στην
Ελλάδα μετά από εντολή που έδωσε ο νομάρχης του Κάλιαρι, ενώ τα πέντε σακιά τα
οποία ξεφορτώθηκαν, στα οποία εντοπίστηκε Καίσιο – 137, παραμένουν στις
εγκαταστάσεις της εταιρείας για περαιτέρω έρευνα. Το πλοίο επέστρεψε στον Βόλο
την Πέμπτη 5 Ιουλίου με σειρά κρίσιμων ερωτημάτων να ζητάει απάντηση από τη
Χαλυβουργία Βόλου. Ποιο και πόσο ήταν το περιεχόμενο του φορτίου, από ποια
διαδικασία προέκυψαν τα επικίνδυνα απόβλητα, πού βρίσκονται τώρα, τι θα γίνει
με τη διαχείρισή τους.
Από την Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας
(Ε.Ε.Α.Ε.) μαθαίνουμε ότι μια ραδιενεργός πηγή μπορεί να βρεθεί εκτός
συστήματος ελέγχου για διάφορους λόγους (π.χ. ανθρώπινα λάθη, φυσικές
καταστροφές, χρεωκοπία εταιρειών, κλοπή, άγνοια), με αποτέλεσμα να καθίσταται
«ορφανή». Επίσης, ραδιενεργές πηγές - συσκευές και ραδιορρυπασμένα αντικείμενα
μπορεί να βρεθούν σε παλαιό σιδηρομετάλλευμα (scrap metal) που χρησιμοποιείται
από μεταλλουργικές εταιρείες ως πρώτη ύλη. Σε αυτές τις περιπτώσεις η ραδιενεργός
πηγή μπορεί να καταστεί επικίνδυνη. Η επικινδυνότητα εξαρτάται κυρίως από την
ποσότητα και τη μορφή του ραδιενεργού υλικού και τη συσκευή – δοχείο (υλικό,
πάχος, κατάσταση, τρόπος λειτουργίας) που περιέχει την πηγή. Η αναγνώριση μιας
ραδιενεργούς πηγής ή συσκευής, η οποία είναι εγκαταλελειμμένη, ‘’αφύλακτη’’ ή
βρίσκεται σε μη εγκεκριμένους χώρους έχει καθοριστική σημασία για τα μέτρα που
πρέπει να ληφθούν, ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο ραδιολογικός κίνδυνος.
Στις φωτογραφίες απεικονίζονται μερικές από τις
κύριες πηγές Καισίου 137 που κυρίως είναι σκραπ αλλά και κάποια όργανα μέτρησης
που χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία και έχουνε ως πηγή το Καίσιο 137.
Όσον αφορά τις ορφανές ραδιενεργές πηγές σε φορτία παλαιών σι-
δηρομεταλλευμάτων (scrap metal) διαβάζουμε πως ‘’ η κατάληξη μιας
«ορφανής» ραδιενεργού πηγής σε φορτίο παλαιού σιδηρομεταλλεύματος μπορεί να
ενέχει κινδύνους, το μέγεθος των οποίων εξαρτάται από την ποσότητα και το είδος
του ραδιενεργού υλικού που περιέχει. Η πρόκληση ραδιορρύπανσης μπορεί να
επηρεάσει τη λειτουργία μιας χαλυβουργίας ή και να προκαλέσει έκθεση
εργαζομένων ή πολιτών σε ραδιενέργεια. Μια θωρακισμένη ραδιενεργός πηγή μπορεί
να αποτελέσει αφορμή σοβαρού ραδιολογικού ατυχήματος, σε περίπτωση που με
οποιοδήποτε τρόπο αφαιρεθεί η θωράκισή της. Με σκοπό την ανίχνευση τυχόν
ραδιενεργών πηγών σε φορτία παλαιού μετάλλου, όλες οι χαλυβουργίες της χώρας
υποχρεούνται βάσει της νομοθεσίας να εγκαταστήσουν κατάλληλες μετρητικές
διατάξεις στις εισόδους τους. Επιπλέον, ακολουθώντας τις οδηγίες της ΕΕΑΕ, όλα
τα τελωνεία της χώρας δεν επιτρέπουν την εισαγωγή παλαιών μετάλλων από τρίτες
χώρες, εφόσον δε συνοδεύονται από επίσημο πιστοποιητικό της αρμόδιας κρατικής
αρχής της χώρας προέλευσης που βεβαιώνει ότι είναι ελεύθερα ραδιενέργειας. Τα
σταθερά συστήματα ανίχνευσης ραδιενέργειας που έχουν εγκατασταθεί σε όλες τις
χαλυβουργίες και τα τελωνεία της χώρας λειτουργούν αυτόματα. Ο συναγερμός τους
ενεργοποιείται κάθε φορά που καταγράφονται επίπεδα ραδιενέργειας υψηλότερα από
το φυσικό υπόβαθρο της περιοχής. Η ευαισθησία των συστημάτων αυτών είναι
ιδιαίτερα υψηλή, ώστε να ενεργοποιούνται από χαμηλά επίπεδα αύξησης του φυσικού
υποβάθρου και κατά συνέπεια να διασφαλίζεται η ραδιολογική καθαρότητα των
εισερχόμενων φορτίων.’’
Όσον αφορά το συγκεκριμένο περιστατικό η
χαλυβουργία Βόλου εξέδωσε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία γράφει μεταξύ άλλων :
‘’ Η
Χαλυβουργία Ελλάδος έχει συνάψει σύμβαση για τη διαχείριση συγκεκριμένων
αποβλήτων της με εταιρία που έχει τις εγκαταστάσεις της στη Σαρδηνία και η
οποία ανακυκλώνει τα εν λόγω απόβλητα έναντι αμοιβής.
Η διαδικασία
εξαγωγής των αποβλήτων αυτών είναι σύμφωνη με την Ευρωπαϊκή και την Ελληνική
νομοθεσία, ενώ για τη διεξαγωγή της απαιτούνται συγκεκριμένοι έλεγχοι και
διαδικασίες, πάντοτε σε συνεργασία με το ΥΠΕΚΑ και τις αντίστοιχες Αρχές της
χώρας προορισμού τους (εν προκειμένω της Ιταλίας.) Ένας από τους βασικούς
λόγους ύπαρξης αυτής της συγκεκριμένης διαδικασίας εξαγωγής αυτών των υλικών
είναι ότι σε περίπτωση που υπάρξει κάποια διαφορά στην ποιότητα του υλικού σε
σχέση με τα συμφωνηθέντα, -όπως συνέβη εν προκειμένω σε ελάχιστη από την
ποσότητα αποστολής- τότε οι Αρχές πρέπει να σιγουρευτούν ότι ο αποστολέας θα
αναλάβει να πάρει πίσω το υλικό και θα φροντίσει εκείνος για την περαιτέρω
διαχείρισή του….
Η Ελληνική επιτροπή
Ατομικής Ενέργειας, κατόπιν ερευνών που διεξήγαγε στο φορτίο, το πλοίο που το
μετέφερε και το προσωπικό ανακοίνωσε συμπερασματικά πως ‘’ τα ίχνη Καισίου που
ανιχνεύθηκαν ‘’ στο ύποπτο φορτίο αποβλήτων της Χαλυβουργίας Θεσσαλίας, ‘’ παραμένουν εγκλωβισμένα στο φορτίο και
καμία άλλη ρύπανση δεν εντοπίστηκε στο πλοίο, το λιμάνι και τη βιομηχανία, ούτε
προκύπτει ραδιολογικός κίνδυνος για τους εργαζόμενους και το κοινό’’. Απομένει
να διαπιστώσουμε αν τα αποτελέσματα θα δοθούνε και επίσημα στην δημοσιότητα
ώστε να αποφασίσουνε οι ίδιοι οι εργάτες για το αν η Ε.Ε.Α.Ε. έπραξε καλώς το
επιστημονικό της έργο ή αν ορμώμενη από άλλους λόγους και συμφέροντα δεν έπραξε
τα δέοντα. Ελπίζουμε να συμβαίνει το πρώτο διαφορετικά θα επανέλθουμε.
Έτσι κι αλλιώς, βάσει
της ανακοίνωσης της εταιρίας εγείρονται ανταπαντήσεις και ερωτήματα που
συνοψίζονται κυρίως στα εξής.
Η
ανακοίνωση της Χαλυβουργίας Ελλάδος και η προσπάθειά της να καθησυχάσει τους
πολίτες δεν μπορεί να θεωρηθεί επαρκής, τουλάχιστον μέχρι να δοθούν επίσημες
πληροφορίες από τις αρμόδιες αρχές (Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας,
Επιθεωρητές Περιβάλλοντος). Και αυτό, για τους εξής λόγους :
- Πρώτον,
η εταιρία με την οποία η Χαλυβουργία ισχυρίζεται ότι έχει συνάψει σύμβαση για
τη διαχείριση συγκεκριμένων αποβλήτων της ανέστειλε τουλάχιστον προσωρινά, μετά
το συμβάν, τη συνεργασία τους.
- Δεύτερον,
εφόσον είχαν γίνει οι σχετικοί έλεγχοι πριν την αναχώρηση του ραδιενεργού
φορτίου για τη Σαρδηνία και εάν – όπως ισχυρίζεται η εταιρία – τηρεί όλα τα
απαιτούμενα μέτρα ασφαλείας, πώς εξηγείται ότι μόνο στις εγκαταστάσεις της Portovesme Ltd, όπου υπάρχει
ραδιομετρική εγκατάσταση, σήμανε συναγερμός;
- Τρίτον,
η εταιρία προσπαθώντας να καθησυχάσει το κοινό αναφέρει απλώς ότι «όταν το
φορτίο έφτασε στον παραλήπτη ενημερωθήκαμε ότι υπάρχει διαφορά σε σχέση με τη
μεταξύ μας συμφωνία όσον αφορά τις τιμές του χημικού στοιχείου Cs 137».
Ωστόσο, σύμφωνα με τα ιταλικά ΜΜΕ, στους σάκους που ελέγχθηκαν καταγράφηκε
παρουσία καισίου-137 σε συγκέντρωση 3,7 Becquerel/g, τη στιγμή που είναι
γενικώς παραδεκτό στη διεθνή
επιστημονική κοινότητα ότι τα κατώτατα
επιτρεπτά όρια ραδιενέργειας στο χάλυβα πρέπει να κυμαίνονται από 0,1-0,5 Bq/g
ανάλογα με το ραδιενεργό ισότοπο. Ενδεικτικά, και για να δώσουμε μια εικόνα,
αναφέρουμε ότι σύμφωνα με δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου, σε προϊόντα που
εξήχθησαν από τη Φουκοσίμα, αμέσως μετά το πυρηνικό ατύχημα, η ραδιενέργεια που
ανιχνεύθηκε ανέρχονταν σε 1,53-3,2 Bq/g
(!).
- Τέταρτον,
είναι τελείως “ύποπτη” η σιωπή των ελληνικών αρχών, τη στιγμή που το εν λόγω
φορτίο βρίσκεται στην Ελλάδα πλέον – και δεν γνωρίζουμε ακριβώς πού. Αντίθετα,
σύμφωνα με τα ιταλικά δημοσιεύματα, όταν το ίδιο φορτίο έφτασε στη Σαρδηνία, οι
τοπικές αρχές του Κάλιαρι σήμαναν συναγερμό, έθεσαν την περιοχή γύρω από το
εργοστάσιο σε καραντίνα και συγκάλεσαν σύσκεψη όλων των τοπικών αρχών, με τη
συνδρομή και ειδικών επιστημόνων. Στην Ελλάδα γιατί δεν έχει ασχοληθεί κανείς
με το θέμα, έστω και προληπτικά και για να καθησυχαστούν οι εύλογες ανησυχίες
των πολιτών;
Νομίζουμε ότι επείγει μία επίσημη απάντηση
από τις αρμόδιες αρχές. Με τη ραδιενέργεια σίγουρα δεν μπορεί να παίζει κανείς.
Και η εν λόγω εταιρία – πέραν της γενικής τάσης που θα είχε κάθε εταιρία να
αμβλύνει τις εντυπώσεις και τη δημοσιότητα επί ενός τέτοιου ζητήματος –
στερείται αξιοπιστίας για έναν λόγο παραπάνω, μιας που οι πολίτες γνωρίζουν
πολύ καλά ότι ο όμιλος “Χαλυβουργία Ελλάδος” έχει και στο παρελθόν παραβιάσει
τους κανόνες ασφαλείας της εργατικής νομοθεσίας.
Στο αδελφό εργοστάσιο του Βόλου της ίδιας
εταιρίας, αυτό του Ασπροπύργου, οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε απεργία διαρκείας
κάτω από απίστευτες πιέσεις, για λόγους όχι μόνο οικονομικούς και εργασιακούς.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που διαθέτει το Κέντρο Πρόληψης Επαγγελματικού Κινδύνου
της Ελευσίνας προκύπτει ότι τα δηλωμένα ατυχήματα στο εργοστάσιο της ίδιας
εταιρίας στον Ασπρόπυργο ήταν 8 το 2009, 7 το 2010 και 11 το 2011 (τη χρονιά
μετά το θανατηφόρο ατύχημα του Οκτωβρίου 2010). Συνολικά τα 33 χρόνια
λειτουργίας της επιχείρησης έχασαν τη ζωή τους 7 άνθρωποι σε εργατικά
ατυχήματα.
Επομένως, θεωρούμε ότι η απάντηση της
εταιρίας δεν μας καλύπτει.
Και ακόμη περισσότερο δεν μας καλύπτει όταν
οι χαλυβουργίες έχουνε δώσει τα χείριστα δείγματα γραφής όσον αφορά ατυχήματα,
μέτρα ασφαλείας και προστασία περιβάλλοντος ασχέτως τα όσα λένε.
Να θυμίσουμε το περιστατικό του 2002 όταν
εντοπίστηκε ραδιενέργεια σε σκραπ γεωτρύπανου στα ναυπηγεία Ελευσίνας του άλλου
‘’ αγωνιστή και αυτοδημιούργητου’’ Ν.Ταβουλάρη που επειδή γνώριζε τι θα πει
εργατιά κόντεψε να στείλει πεντακόσιους μεταλλεργάτες άκλαφτους όταν επί ένα
μήνα οι εργάτες δούλευαν ανύποπτοι σε ένα γεωτρύπανο της εταιρίας Atwood
eagle και το οποίο εκείνη την περίοδο επισκευάζονταν στο ναυπηγείο.
Και τότε όπως και τώρα, το γεγονός προσπάθησαν να
συγκαλύψουνε τα αφεντικά σε άψογη συνεργασία με τους διευθυντάδες των
εργοστασίων συνεχίζοντας να βάζουνε σε κίνδυνο την ζωή εργαζομένων, την υγεία
των οικογενειών τους και ολόκληρης της κοινωνίας.
Πόσο ακόμη θα ανεχόμαστε εταιρίες βρυκόλακες
να ρουφάνε το αίμα των εργατών και των παιδιών τους ; Πόσο ακόμα θα σφίγγουμε
τα δόντια διαβάζοντας κατάπτυστες ανακοινώσεις περί ‘’ Η Χαλυβουργία Ελλάδος εφαρμόζει
προηγμένα συστήματα ελέγχου και χρησιμοποιεί τις πλέον αποτελεσματικές
τεχνολογίες (Βέλτιστες Διαθέσιμες Τεχνικές) ώστε να ελαχιστοποιείται η
επιβάρυνση του περιβάλλοντος και να διασφαλίζεται η μέγιστη προστασία του
προσωπικού των εργοστασίων και του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου και πολλά
άλλα….
και θα λέμε είναι όλα ψέματα!! Κανείς δεν
νοιάζεται για μένα, για σένα, για μας!! Κανείς τους δεν νοιάζεται για τα σπίτια
μας, για την υγεία μας, για το μέλλον των αγαπημένων μας.Πρέπει εμείς να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας, να δώσουμε σε όλους αυτούς ένα γερό μάθημα. Να δημιουργήσουμε τις συνθήκες εκείνες που θα δώσουνε πνοή στη φύση, χρόνο να αναγεννηθεί, να ανασάνει χωρίς το καρκίνωμα του καπιταλισμού. Εδώ θυμάμαι τα λόγια του Μπέρτολτ Μπρεχτ :
‘’ Εύκολα μπορείς να φέρεις βόλτα έναν λαό. Φτάνει μονάχα να του πεις ότι κινδυνεύει η χώρα και να καταγγείλεις όποιον διαφωνεί πως δεν είναι πατριώτης και πως εκθέτει τη χώρα σε κίνδυνο. Αυτό το δόγμα εφαρμόζουν πιστά οι ‘’ομιλούσες γραβάτες’’ οδηγώντας τις κοινωνίες και τους λαούς στην εξαθλίωση και στην αποκτήνωση. Ως πότε θα τους ακούμε; Ως πότε θα τους υποφέρουμε; Ως πότε θα τους ανεχόμαστε; ΩΣ ΠΟΤΕ;
Και εμείς; Τι περιμένουμε;
Ότι οι κουφοί παραχωρήσεις θα μας κάνουν κι οι αχόρταγοι κάτι θε να μας δώσουν!
Οι λύκοι θα μας ταΐσουνε αντί να μας καταβροχθίσουν!
Από φιλία θα μας προσκαλέσει η τίγρη να της βγάλουμε τα δόντια!
Τέτοια περιμένουμε; ‘’
Σπινάκας
Εργάτης στο
Βόλο και μέλος του ΕΕΚ
