Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα απορρίπτει πλήρως την
ενδοκινηματική βία που έχει σκοπό να λύσει τις ιδεολογικές διαφορές εντός του
κινήματος με πρακτικές διάλυσης πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων της
αριστεράς αλλά και οποιασδήποτε οργάνωσης του αντιεξουσιαστικού χώρου ή πολιτικών
κινηματικών συλλογικοτήτων που αγωνίζονται ενάντια στη καπιταλιστική
βαρβαρότητα.
Η νεοσύστατη ομάδα «Αντιεξουσιαστική
Κατάληψη Ρήξης για την Διάχυση της Ανομίας», μια νέα κατάληψη στο
πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, στην απόπειρα διάλυσης του φεστιβάλ στο Βόλο των
ΑΝΑΙΡΕΣΕΩΝ που οργανώνεται από το ΝΑΡ και τη νΚΑ έχει εκθέσει ανεπανόρθωτα
τον εαυτό της όχι μόνο εξαιτίας της συγκεκριμένης ενέργειας αλλά κυρίως γιατί η
σαθρή πολιτική της επιχειρηματολογία στο πως ορίζεται ο δημόσιος χώρος (τον
οποίο επιχείρησε υποτίθεται να απελευθερώσει) αποτελεί κίνδυνο για όλες τις
καταλήψεις δημοσίων κτιρίων και χώρων από το εργατικό και νεολαιϊστικο κίνημα.
Ιδεολογικά, η πρακτική της ομάδας δεν βρίσκεται στη διάχυση της ανομίας όπως
ισχυρίζεται αλλά στη διάχυση της πολιτικής σύγχυσης που έσπειρε η κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ. Η αδυναμία ερμηνείας των φαινομένων της καπιταλιστικής κρίσης εξαιτίας
της αφαίρεσης ταξικών κριτηρίων στην ανάλυση, οδηγεί αναπόφευκτα σε πρακτικές
ξένες προς το εργατικό κίνημα.
Κοινωνικά, οι πρακτικές της ομάδας αντανακλούν τη γιγαντιαία πίεση που
ασκείται από τα μικροαστικά στρώματα που συνθλίβονται από τη καπιταλιστική
κρίση και τοποθετούνται στη μέση των
κύριων πολωμένων λόγω της κρίσης ταξικών στρατοπέδων.
Οι μικροαστοί στήριζαν για δεκαετίες τους πασοκοδεξιούς αλλά αντιλήφθηκαν
τους κινδύνους των πρώτων μνημονίων και εγκατέλειψαν μαζικά τα κόμματα της
άρχουσας τάξης. Έλπιζαν στη διατήρηση της κοινωνικής τους θέσης στηρίζοντας το
ρεφορμιστικό ΣΥΡΙΖΑ που θεώρησαν ότι είναι μια λύση προς τα αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ
όμως πρόδωσε τις προσδοκίες τους κι αυτοί ξεσηκώθηκαν στις αρχές του χρόνου με
μεγάλες απεργίες και κινητοποιήσεις. Το να θέλουν να κτυπούν δεξιά και αριστερά
δεν είναι ανεξήγητο πολιτικά αλλά είναι απολύτως ανεπαρκές για να βρεθεί μια
λύση στη κοινωνική καταστροφή.
Τη στιγμή που η Ευρώπη συνταράσσεται από ένα νέο κύμα απεργιακού
ξεσηκωμού στη Γαλλία, η Ευρώπη αυτοδιαλύεται και το χρηματιστικό κεφάλαιο
ποντάρει στους εθνικιστές οργανώνοντας μαζώξεις στις Άλπεις, η κυβέρνηση
ταξικής συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ενέταξε ήδη σε ένα νέο υπερταμείο
ιδιωτικοποιήσεων ολόκληρη τη δημόσια περιουσία, η νεοσύστατη ομάδα όχι μόνο δεν
έχει προσδιορίσει τον ταξικό της εχθρό αλλά προτείνει σε ολόκληρο το εργατικό
και νεολαιϊστικο κίνημα, ο αγώνας που ξεκίνησε με την εξέγερση του 2008 να
μείνει στη μέση της διαδρομής για τη κοινωνική χειραφέτηση κι απελευθέρωση.
Η τύχη της ομάδας δεν θα κριθεί από τα πολιτικά και οργανωτικά μέτρα που
οφείλει να λάβει η αριστερά για την αυτοπροστασία της από πρακτικές διάλυσης
των δραστηριοτήτων της. Θα κριθεί, όπως και η τύχη όλων μας, από τη κατεύθυνση
που λάβει η ταξική πάλη την επόμενη περίοδο στη χώρα μας καθώς οι συνέπειες του
3ου Μνημονίου έχουν αρχίσει να εμφανίζονται και κυρίως, αν ενάντια
στην πολιτική της απελπισίας που διακατέχει ένα τμήμα του κινήματος (που οδηγεί
σε ανάλογες πρακτικές), θα υπάρξει μια εναλλακτική επαναστατική λύση για το λαό
που υποφέρει.
18/6/2016
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
