Εκδικάζεται στις 16 Δεκεμβρίου στα Δικαστήρια του Βόλου η
έφεση που ασκήθηκε κατά της Πρωτόδικης απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου
Βόλου (6/11/15), η οποία επέβαλε 7 μήνες φυλάκιση στη συντρόφισα Αναστασία
Δεληκάρη, φοιτήτρια της Αρχιτεκτονικής σχολής στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας,
εξαιτίας της αμέριστης στήριξης της στον αγώνα για την επαναπρόσληψη των τριών
εργατών που είχαν απολυθεί το Φλεβάρη 2010 από τη ΜΕΤΚΑ εξαιτίας της
συνδικαλιστικής τους δράσης.
Το αδίκημα περί φθοράς ξένης περιουσίας (ΠΚ άρθρο 381) και η
η καταδίκη των 7 μηνών αφορά το σύνθημα «Τέρμα στα παζάρια των γραφειοκρατών,
αγώνας στα χέρια των εργατών» που είχε αναγραφεί στη μάντρα της ΜΕΤΚΑ στη πρώτη
μεγάλη γενική απεργία κατά των μνημονίων στις 5 Μάη 2010. Όπως είναι γνωστό το
ΔΣ του επιχειρησιακού σωματείου εργαζομένων της ΜΕΤΚΑ βρέθηκε αμέριστα στο
πλευρό …...της εργοδοσίας καθώς όταν οι εργάτες επαναπροσλήφθηκαν μετά από
πολύμηνη μάχη, το εργοδοτικό ΔΣ, με πρότασή του στη γενική συνέλευση των
εργαζομένων φρόντισε οι επαναπροσληφθέντες εργάτες να διαγραφούν από το
σωματείο γιατί ασκούσαν …...κριτική.
Στο δικαστήριο, η εργοδοσία της ΜΕΤΚΑ, προκειμένου να στοιχειοθετήσει
το αδίκημα της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας ως μεγάλης αξίας, κοστολόγησε το βάψιμο
ενός τοίχου 2χ1 μέτρων στα 1300€, όσο δηλαδή θα στοίχιζε η εκατοντάδες μέτρα
περίφραξη του εργοστασίου. Ο δικηγόρος της ΜΕΤΚΑ (Γιώργος Σινέλης) έκανε
έκκληση στο δικαστήριο να καταδικαστεί η συντρόφισα προκειμένου να μπει
επιτέλους ένα τέλος στη κατάσταση αυτή που οδηγεί να αναγράφονται συνθήματα
ακόμα και στα αγάλματα …..εθνικών ηρώων! Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι
ιδιοκτήτες της ΜΕΤΚΑ, ως τα πραγματικά αφεντικά αυτής της χώρας, έχουν κάθε
λόγο να ταυτίζουν τον εαυτό τους με τους εθνικούς ευεργέτες και ήρωες αυτής της
χώρας κι έχουν κάθε λόγο να προστατέψουν το δυσφημισμένο ΔΣ του επιχειρησιακού
σωματείου, προφανώς για λόγους ..ταξικής αλληλεγγύης.
Αν λάβει κανείς υπόψη του ότι στον συγκεκριμένο αγώνα του
2010 ενεπλάκη ένα σημαντικό τμήμα της νέας γενιάς που υποστήριξε των αγώνα των
εργατών, αντιλαμβανόμαστε την αγωνία της ΜΕΤΚΑ να καταδικαστεί μια νεαρή
αγωνίστρια. Το δικαστήριο, στα πλαίσια του πολιτικού εκφοβισμού της νέας γενιάς
(να μην μπλέκεται στις δουλειές των βιομηχάνων), δέχτηκε τις καταθέσεις των
μαρτύρων κατηγορίας (Ακρίβος Κουτσιαρής και Χρήστος Στύλας) που εκτελούσαν χρέη
security στις 5 Μαϊου 2010.
Η εξοργιστική καταδίκη, πολιτική από κάθε άποψη για τη στάση
του ΕΕΚ στην υπεράσπιση των απολυμένων εργατών αλλά και όλων των δυνάμεων που
στήριξαν τον αγώνα, δείχνει ότι η εργοδοσία αναζητούσε με κάθε τρόπο τη ρεβάνς
του ηρωικού αγώνα του 2010 που την οδήγησε σε μια ταπεινωτική ήττα, δικαίωσε
τον αγώνα των εργατών και οδήγησε στην επαναπρόσληψή τους.
Δεν θα πρέπει να ξεχνά κανείς ότι οι επαναπροσληφθέντες
εργάτες της ΜΕΤΚΑ, παρά τη δικαίωσή τους, βρίσκονται εδώ και 6 χρόνια σε ένα
ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας, περιορισμένοι και απομονωμένοι σε έναν χώρο εντός
του εργοστασίου χωρίς να τους αποδίδεται αντικείμενο εργασίας παρά τις
δικαστικές αποφάσεις. Ζουν στο «νησί», όπως αποκαλούν οι ίδιοι το χώρο
εγκλεισμού τους μέσα στο εργοστάσιο της ΜΕΤΚΑ.
Η εκδίκαση της έφεσης της σ. Δεληκάρη μας δίνει τη
δυνατότητα να καταγγείλουμε το απάνθρωπο καθεστώς εγκλεισμού και τη τιμωρητική
πολιτική της αστικής εξουσίας συνεχίζοντας τον αγώνα μέχρι τη νίκη πάντα.
Hasta la Victoria siempre!
14 Δεκέμβρη 2016
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΕΚ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ)
