ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ, ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΑΝΕΡΓΙΑ & ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ: ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Όσο περισσότερο πανηγυρίζει στο εσωτερικό της χώρας η πράσινη κυβέρνηση της ύφεσης και της ανεργίας, τόσες περισσότερες δεσμεύσεις έχει αναλάβει έναντι των τοκογλύφων ληστών της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Τα αναζητούμενα 50δις ευρώ δημόσιας περιουσία για την επόμενη τριετία, προκειμένου να αποπληρωθεί μέρος του χρέους, δεν μπορεί με κανένα τρόπο να κρύψει το απόλυτο αδιέξοδο της χρεοκοπίας της καπιταλιστικής Ελλάδας και της έλλειψης οποιασδήποτε στρατηγικής για τη διαχείριση του παγκόσμιου χρέους που ωθεί σε εργατικές κινητοποιήσεις στις χρεοκοπημένες αμερικάνικες πολιτείες(περίπτωση Γουισκόνσιν) και σε επαναστατικές εξελίξεις στις αραβικές χώρες.
Η παρέμβαση του υπουργού οικονομικών των ΗΠΑ (Γκάρντνερ) στο Βερολίνο για μερική αποδοχή των αιτημάτων της αστικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για το χρέος (επιμήκυνση αποπληρωμής, μείωση επιτοκίων), υποδεικνύει τους φόβους ενός νέου ντόμινο στην ίδια την ευρωπαϊκή ήπειρο, που θα καταστήσει ανεξέλεγκτη όχι μόνο τη διαχείριση του καπιταλιστικού χρέους αλλά θα θέσει προ ημερήσιας διάταξης επαναστατικές εξελίξεις στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.
Το τσουνάμι του χρέους, μαζί με την φυσική καταστροφή στην Ιαπωνία με τα χιλιάδες θύματα, επιταχύνει τη καπιταλιστική κρίση, ωθώντας τη παροχή ρευστότητας 1 τρις γεν στην ιαπωνική οικονομία, σε συνθήκες νομισματικού πολέμου με το αμερικάνικο δολάριο. Οι εξελίξεις παραμένουν απρόβλεπτες και κυρίως εκρηκτικές. Γι αυτό, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, το αστικό κράτος προετοιμάζεται με ταχύτατους ρυθμούς για να αντιμετωπίσει την κοινωνική οργή όχι μόνο με την αστυνομία αλλά και τον στρατό και τις παρακρατικές συμμορίες. Οι πρόσφατες συλλήψεις της αντι’τρομοκρατικής’, οι παρελάσεις φασιστών στη Λάρισα, συμπίπτουν κάθε φορά με δραματικές εξελίξεις στο εσωτερικό μέτωπο καθώς επιχειρείται να δημιουργηθεί με συνέπεια ο «εσωτερικός» εχθρός, αποκρύπτοντας με επιμέλεια ότι το αστικό κράτος, οι τράπεζες, οι έλληνες και ξένοι τοκογλύφοι είναι οι μόνοι τρομοκράτες εκατομμυρίων εργαζομένων.
Η κρατική καταστολή δεν υπήρξε ποτέ απλή υπόθεση και η πρόσφατη περίπτωση της στρατοπέδευσης ορδών κατασταλτικού μηχανισμού στις γειτονιές της Νέας Ιωνίας δεν πρόκειται απλώς για μια όξυνση της αστυνομικής βίας και καταστολής αλλά με την περίτεχνη κατασκευή του νέου τύπου εσωτερικού εχθρού. Όσο κι αν οι μεμονωμένες πράξεις μειοψηφικής κι ατομικής βίας δεν δίνουν προοπτική στο μαζικό κίνημα, η πάλη ενάντια στα μέτρα βαρβαρότητας της κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ είναι δεμένη με τον αγώνα ενάντια στον κρατικό αυταρχισμό εναντίον όποιου κι αν στρέφεται. Είναι σαφές πως όλες αυτές οι μεθοδεύσεις προορίζονται να χρησιμοποιηθούν και σε βάρος των αγώνων και αγωνιστών του μαζικού κινήματος.
Η μαζική ανεργία αλλά και η γενικευμένη τρομοκρατία σε όσους έχουν ακόμα δουλειά, όπως οι «κρατούμενοι» επαναπροσληφθέντες εργαζόμενοι της ΜΕΤΚΑ, η «εξορία» όσων βρέθηκαν στους αγώνες ενάντια στην εργοδοσία, οι απειλές σε όλους τους εργαζόμενους για μειώσεις μισθών, η ελαστικοποίηση όχι μόνο των εργασιακών σχέσεων αλλά ολόκληρης της ζωή μας, αποδεικνύει ότι το αστικό καθεστώς και η διατήρηση του αποτελούν τον πιο σοβαρό κίνδυνο για τη ζωή εκατομμυρίων. Με επίσημη ανεργία 15% και ‘πρωταθλητή’ τη νέα γενιά του 40% ανέργων, ύφεση στο 4,5% και πληθωρισμό κοντά στο 5%, οι προϋποθέσεις επαναστατικών εξελίξεων παραμένουν παρούσες και απειλούν την ύπαρξη της αστικής εξουσίας.
Η ρεφορμιστική αριστερά, επίσημη και «αντικαπιταλιστική», αντί να οργανώσει το καθημερινό αγώνα των μαζών, αντί να έρθει σε πλήρη ρήξη με το αστικό κράτος, τους μηχανισμούς του και τους φασίστες, αντιπροτείνει τη διαχείριση του χρέους μέσω επιτροπών λογιστικών ελέγχων που πολύ πιθανά η ίδια η κυβέρνηση να υιοθετήσει για τη διάσωση της εξουσίας των καπιταλιστών και «συσκέπτεται» για την αντιμετώπιση των φασιστών.
Καθήκον μας για την επόμενη περίοδο παραμένει η ανάπτυξη της επαναστατικής οργάνωσης σε πανελλαδικό και διεθνές επίπεδο για τη συντριβή του αστικού κράτους, τη μονομερή διαγραφή του χρέους και η πάλη για μια κοινωνία χωρίς ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση. Αυτό δεν μπορεί παρά να περνά μέσα από τη μαζική βία, που θα είναι υπόθεση της κινητοποίησης εκατομμυρίων για την απαλλοτρίωση των καπιταλιστών. Η εργατική τάξη χρειάζεται επαναστατική οργάνωση και επαναστατικό πολιτικό πρόγραμμα για την εξουσία των εργατών εδώ και παγκόσμια.
15/3/2010, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
