Σήμερα, αντί για αυξήσεις και προαγωγές που έταζαν μέχρι πριν από λίγο οι γραφειοκράτες, οι εργάτες είναι αντιμέτωποι με μειώσεις μισθών πάνω από 25%. Οι απολύσεις είναι απλώς το επόμενο βήμα που ακόμα προσπαθούν να κρύψουν.
Την ίδια τύχη θα έχουν και οι υποσχέσεις για βελτίωση θέσεων και προαγωγές !
Και έχουν παρ’ όλα αυτά το θράσος να λένε ότι ο θα δώσει αυξήσεις. Δηλαδή όχι μόνο να μειώσουν τους μισθούς τώρα αλλά και να δεχθούμε την πώληση της Λάρκο για να μας δώσει αυξήσεις ο νέος αγοραστής !
Τι άλλο θα πρέπει να ακούσουμε για να καταλάβουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε …
Καταρρέουν τα ψέματα και οι αυταπάτες από την αποκάλυψη των μύθων που έσπερνε η συνδικαλιστική γραφειοκρατία στην Λάρκο.
Έτσι θα μπορούσε να περιγράψει κανείς σήμερα την κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στην ΛΑΡΚΟ.
Αυταπάτες που καλλιέργησε συστηματικά το Δ.Σ. του σωματείου της ΛΑΡΚΟ, κόντρα στις προειδοποιήσεις τις δικές μας, αλλά και της ίδιας της ζοφερής πραγματικότητας που η καπιταλιστική κρίση καθημερινά διαμόρφωνε.
Είναι λοιπόν απαραίτητο πριν απ’ όλα να ξαναχτίσουμε την χαμένη μέσα στα ψέματα και τις υποσχέσεις, ενότητα πρώτα από όλα ανάμεσα σε μόνιμους και εργολαβικούς εργάτες, καθώς και κάθε άλλης μορφής εργατών, να βρεθούν τα πεδία που θα στεριώσουν αυτές τις συμμαχίες και να δώσουν κοινούς αγώνες.
Η ενοποίηση σε ένα εργοστασιακό σωματείο που θα προστατεύει τους εργάτες με βάση το , ανεξάρτητα της εργασιακής σχέσης με την οποία παρέχει την εργασία του στην επιχείρηση.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε μάθει για τα καλά ότι οι κυβερνήσεις της χρεοκοπίας μέσω και των γραφειοκρατών συνδικαλιστών που τους υπηρετούν, είναι ικανοί να υπόσχονται τα πάντα στους εργάτες, μέχρι την ώρα που η αλήθεια τινάζει τα ψέμα στον αέρα.
Το των τραπεζιτών και του ΔΝΤ που κράταγε ο Γιωργάκης, λέγοντας να μην ανησυχούμε, , σήμερα το κρατά ο τραπεζικός υπάλληλος Παπαδήμος με όλη την κουστωδία της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης.
Όμως αυτή η κυβέρνηση με τις παλιές συνδικαλιστικές ηγεσίες, δουλεύουν χέρι-χέρι. Είναι συνδεμένοι με όσους χρεοκόπησαν τη χώρα στέλνοντας στην ανεργία 1.000.000 εργαζόμενους, προώθησαν με τους , τις ελαστικές σχέσεις εργασίας σε άλλο 1.000.000, εξαφανίζοντας τα εργατικά δικαιώματα με την υπογραφή του μνημονίου. Παίρνοντας μέτρα πάντα για να εμποδίσουν τάχατες την πτώχευση για να πτωχεύουν τελικά εμάς. Ποιος μπορεί να έχει εμπιστοσύνη σήμερα σε αυτούς τους συνδικαλιστές;
Η δέσμευση των αστικών κυβερνήσεων προς τους διεθνείς τραπεζίτες για ξεπούλημα των κρατικών επιχειρήσεων προς άγρα μερικών δις για τη διάσωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των διεθνών τοκογλύφων είναι αμετάκλητη (ή πουλιόμαστε ή χανόμαστε, για να τροποποιήσουμε το δίλημμα των πράσινων υπουργών). Και η διεθνής εμπειρία από το παρελθόν αλλά και από τα πρόσφατα γεγονότα επιβεβαιώνουν, ότι όχι μόνο δεν τους καίγεται καρφί για την τύχη των εργατών, αλλά δουλεύουν εντατικά προς τη κατεύθυνση να επαναφέρουν τις εργασιακές σχέσεις, στο επίπεδο των εργασιακών δικαιωμάτων των αρχών του προηγούμενου αιώνα. Με αρωγούς στην προσπάθεια αυτή, συνδικαλιστικές ηγεσίες που ανδρώθηκαν στα πολιτικά γραφεία των αστικών κομμάτων, δίνοντας και παίρνοντας προσωπικά ανταλλάγματα, μοιράζοντας τα ατέλειωτα θα, της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Συνάδελφοι εργάτες και εργάτριες της ΛΑΡΚΟ, ο αγώνας απέναντι σε αυτή την λαίλαπα που απειλεί τις ζωές τις δικές μας και των παιδιών μας περνάει μέσα από την ανατροπή και απομόνωση των γραφειοκρατικών εκφυλισμένων ηγεσιών, με την δημιουργία στην θέση τους ενός δικτύου ανεξάρτητων ταξικών κέντρων αγώνα ξεπερνώντας τις ηγεσίες που απεργάζονται ήττες μέσα από τους αθέατους μηχανισμούς στην ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Η τακτική των 24ωρων αποσπασματικών απεργιών εκτόνωσης που με ευθύνη των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ καθοδήγησαν το κίνημα όλη την προηγούμενη περίοδο, προδίνει την τάξη εξαντλώντας αναποτελεσματικά την αγωνιστικότητα του. Η κλιμάκωση και ο συντονισμός της πάλης, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα σκοντάφτει στην άρνηση της γραφειοκρατίας να υπηρετήσει στοιχειωδώς το συμφέρων της εργατικής τάξης.
Στην ίδια κατεύθυνση λειτουργούν σαν τοπικό παράρτημα αυτής της ηγεσίας οι συνδικαλιστές στο τοπικό σωματείο. Και μάλιστα χωρίς καμία ντροπή μετά την ενημέρωση από την διοίκηση της εταιρίας για της περικοπές, αυτοί διαβεβαιώνουν τους εργάτες πως δεν χρειάζεται να ανησυχούν γιατί ο ιδιώτης που θα αγοράσει το εργοστάσιο θα τους δώσει και αυξήσεις για να καλύψουν τις μειώσεις που θέλουν τώρα να περάσουν !
Είναι ανάγκη λοιπόν να ξαναχτίσουμε την ενότητα μεταξύ μας αλλά αυτή την φορά στην βάση των ταξικών συμφερόντων μας απέναντι στην εργοδοσία και την συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Και ενώ αυτή η ενότητα θα υλοποιείτε, ταυτόχρονα χωρίς άλλο χάσιμο χρόνου πρέπει να βγούμε αγωνιστικά στο πλευρό των συναδέλφων μας μεταλλουργών της χαλυβουργίας, που εδώ και τρις μήνες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αυτής της μάχης, προσπαθώντας να φέρουμε δίπλα μας στο μετερίζι του αγώνα, όλους τους εργαζόμενους της μεταλλουργίας, καθώς και όλων των άλλων κλάδων μαζί με τους άνεργους, σε μια πανεργατική γενική απεργία διάρκειας για την ανατροπή και αυτής της κυβέρνησης, καθώς και όποιας άλλης συνεχίσει να παίρνει μέτρα ενάντια στην τάξη μας.
Έτσι μόνο μέσα από την ενεργή αγωνιστική δράση, και την εμπειρία που θα αποκομίσουμε, στην προσπάθεια να υπερασπιστούμε σαν τάξη ενιαία την ζωή μας, θα σταθούμε ικανοί και με αξιοπρέπεια να διεκδικήσουμε μια ανθρώπινη ζωή σε μια ανθρώπινη ελεύθερη και αταξική κοινωνία που είναι το μεγάλο ζητούμενο της εποχής.
Τέρμα στα παζάρια των γραφειοκρατών. Ο αγώνας στα χέρια των εργατών.
Διαγραφή του χρέους
Εθνικοποίηση όλων των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων, και των τραπεζών, κάτω από εργατικό έλεγχο.
Μείωση των ωρών εργασίας χωρίς μείωση μισθών και μοίρασμα της δουλειάς σε όλους.
