Μετά από 5,5 χρόνια εκδικάστηκε η
μήνυση που είχε καταθέσει ο
διευθύνων σύμβουλος της ΜΕΤΚΑ, Ι.
Μυτιληναίος εναντίον της
συντρόφισσας Αναστασίας Δεληκάρη.
Το
δικαστήριο στην εκδίκαση που έγινε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Βόλου στις 6/11/15
επέβαλε 7 μήνες φυλάκιση για το σύνθημα που είχε αναγραφεί στη μάντρα του
εργοστασίου της ΜΕΤΚΑ, «Τέρμα στα παζάρια των γραφειοκρατών, αγώνας στα χέρια των
εργατών».
Η εργοδοσία της ΜΕΤΚΑ αναζητούσε
διακαώς μια δικαστική επιτυχία (προσωρινή, καθώς η ποινή είναι εφέσιμη), μετά
τις αλλεπάλληλες αποτυχίες της σε όλα τα δικαστήρια κατά των απολυμένων εργατών
το 2010 κι ένα τρόπο στήριξης της εργοδοτικής διοίκησης του σωματείου της
ΜΕΤΚΑ.
Οι δικηγόροι της ΜΕΤΚΑ, προκειμένου
να στοιχειοθετήσουν το αδίκημα της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας ως μεγάλης αξίας,
κοστολόγησαν το βάψιμο του τοίχου στα 1300€, όσο δηλαδή στοιχίζει η εκατοντάδες
μέτρα περίφραξη της μάντρας της ΜΕΤΚΑ. Στην αγόρευση της η πολιτική αγωγή
(Γιώργος Σινέλης) έκανε έκκληση στο δικαστήριο να καταδικαστεί η συντρόφισσα
προκειμένου να μπει επιτέλους ένα όριο στη κατάσταση αυτή που οδηγεί να
αναγράφονται συνθήματα ακόμα στα αγάλματα …..εθνικών ηρώων!
Οι μάρτυρες υπεράσπισης (Γιάννης
Χατζηγιάννης, μέλος της ΚΕ του ΕΕΚ και Βασίλης Βογιατζής, εργάτης της ΜΕΤΚΑ)
παρόντες στη κινητοποίηση της 5/5/10 απέρριψαν
κάθε κατηγορία κατά της ΑΔ επισημαίνοντας
ότι η συντρόφισσα είχε βρεθεί στο πλευρό των εργατών της ΜΕΤΚΑ από τη πρώτη
στιγμή έναρξης του αγώνα τους, στοχοποιήθηκε ακριβώς γι αυτό το λόγο και
απέκρουσαν κάθε αιτίαση της πολιτικής αγωγής για ζημία υψηλής αξίας.
Παρ’ όλα αυτά, το δικαστήριο δέχτηκε
τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας (Ακρίβος Κουτσιαρής και Χρήστος Στύλας)
που εκτελούσαν χρέη security
στις 5 Μαΐου 2010, αν και στην μήνυση δεν αναφέρεται οποιαδήποτε μαρτυρική τους
κατάθεση και γίνεται μόνο επίκληση των φωτογραφιών από κάμερες ασφαλείας, οι
οποίες όμως δεν αποδεικνύουν το γεγονός.
Η εξοργιστική καταδίκη, πολιτική από
κάθε άποψη για τη στάση του ΕΕΚ στην υπεράσπιση των απολυμένων εργατών αλλά και
όλων των δυνάμεων που στήριξαν τον αγώνα, δείχνει ότι η εργοδοσία αναζητά με
κάθε τρόπο τη ρεβάνς του ηρωικού αγώνα του 2010 που την οδήγησε σε μια
ταπεινωτική ήττα, δικαίωσε τον αγώνα των εργατών, οδήγησε στην επαναπρόσληψή
τους αν και οι ίδιοι βρίσκονται ακόμα σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας εδώ και
5 χρόνια, απομονωμένοι στο «νησί», όπως αποκαλούν οι ίδιοι το χώρο
εγκλεισμού τους μέσα στο εργοστάσιο της ΜΕΤΚΑ.
