Άνοδος
της Ακροδεξιάς- ενίσχυση της Αριστεράς
Σημάδια πόλωσης και καθεστωτικής κρίσης
Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των
προεδρικών εκλογών στην Γαλλία – αλλά και η ταυτόχρονη κατάρρευση του
κυβερνητικού συνασπισμού Κεντροδεξιάς/ Ακροδεξιάς στην Ολλανδία- φανερώνουν,
όπως εύστοχα παρατήρησαν οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, το όργανο του χρηματιστικού
κεφαλαίου, την κρίση απονομιμοποίησης του αστικού πολιτικού συστήματος σε όλη
την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και της ίδιας της ΕΕ. Προγράμματα άγριας λιτότητας, ο
ζουρλομανδύας του δημοσιονομικού συμφώνου που θέλει να επιβάλλει το Βερολίνο, η
ανεργία πυροδοτούν την πόλωση και την καθεστωτική κρίση σε κάθε χώρα, μαζί και
στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ και τον «πειθαρχημένο» ευρωπαϊκό Βορρά των τριών Α.
Στην Γαλλία, για πρώτη φορά από τότε που
θεσπίστηκαν οι άμεσες εκλογές για εκλογή
Προέδρου της Δημοκρατίας, ο απερχόμενος Πρόεδρος, ο δεξιός Σαρκοζύ χάνει την
πρωτιά στον πρώτο γύρο. Επικεφαλής ήρθε ο εντελώς άχρωμος και άπνοος σοσιαλδημοκράτης
Ολάντ με μια πρωτιά (28,63%) που δεν εμποδίζει να νοιώθει στο σβέρκο του το
λαχάνιασμα του αντιπαθέστατου δεξιού αντιπάλου του(27,06%).
Η οργή του λαού απέναντι στην κυβερνώσα
Δεξιά μείωσε σημαντικά το ποσοστό της αποχής και διοχετεύτηκε κυρίως
προς το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν(18,03%) που πετυχαίνει
το καλλίτερο σκορ στη σαραντάχρονη αντιδραστική του ιστορία και δευτερευόντως
στο Μέτωπο της Αριστεράς του Ζαν Λυκ
Μελανσόν( 11,14%). Οι ακροδεξιές, εθνικιστικές και ρατσιστικές προεκλογικές
κορώνες του Σαρκοζύ κατά των μεταναστών
ενίσχυσαν παρά έκοψαν το ρεύμα υπέρ της Ακροδεξιάς, την οποία είχε φροντίσει το
ίδιο το σύστημα και τα ΜΜΕ του να εξωραΐσει επί το δημοκρατικότερον και
πριν το κάνει η ίδια η κόρη του Λεπέν,
αφήνοντας στην άκρη την κραυγαλέα αντισημιτική ναζιστική ρητορεία του
μπαμπά της( και κουμπάρου του Μάκη Βορίδη…)
Είναι προφανείς οι παράλληλοι με την
Ελλάδα των επιχειρήσεων σκούπα, της
μετατροπής των μεταναστών σε αποδιοπομπαίο τράγο από τον Χρυσοχοΐδη και τον
Σαμαρά, του εξωραϊσμού της ακροδεξιάς με τους Βορίδηδες και
τους «Μπουμπούκους» της και την πλήρη κάλυψη και προώθηση των
παρακρατικών της Χρυσής Αυγής.
Ο Μελανσόν συγκέντρωσε ένα αξιόλογο τμήμα της λαϊκής δυσαρέσκειας, της
ιστορικής βάσης του γαλλικού ΚΚ και την μεγάλη πλειοψηφία όσων σε προηγούμενες
εκλογές στήριζαν την εξωκοινοβουλευτική αριστερά και την Επαναστατική
Κομμουνιστική Λίγκα του Μπεζανσενό πριν αποχρωματιστεί η τελευταία σε ένα τάχα
«ευρύτερο», δηλωμένα μη τροτσκιστικό, Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα. Το Μέτωπο
της Αριστεράς του αριστερού σοσιαλδημοκράτη Μελανσόν με ραχοκοκαλιά το ΚΚ και
συμπλήρωμα την δεξιά πτέρυγα της πρώην Λίγκας κατάφερε μεν να φτάσει στο 11, 14 %, πολύ πιο πάνω από το
αβυσσαλέο 1,9 % που είχε πάρει το γαλλικό ΚΚ στις προηγούμενες εκλογές αλλά
έχασε το «μπρα ντε φερ» με την Ακροδεξιά, όπως ο ίδιος ο Μελανσόν είπε κατά
λέξη.
Η άνοδός του, σίγουρα, οφείλεται σε
μεγάλο βαθμό σε ένα ριζοσπαστικότερο λόγο που χρησιμοποίησε ο ίδιος ο
χαρισματικός ρήτορας Μελανσόν με άμεσες αναφορές στις γαλλικές επαναστατικές
παραδόσεις, στον Ροβεσπιέρο, τον Σαιν Ζυστ και στην Κομμούνα του Παρισιού αλλά
και με συνθήματα για πάλη για την εξουσία και την (σκόπιμα ασαφή) «επανάσταση
των πολιτών» που τον κάνανε να φαντάζει ότι βρίσκεται στα αριστερά των υποψηφίων της Lutte Ouvrière(LO-Εργατική Πάλη)
και του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος(ΝΡΑ). Παρά τις τροτσκιστικές καταβολές
τους, οι υποψήφιοι της λεγόμενης «άκρας Αριστεράς» μείνανε σε ένα στενά συνδικαλιστικό ή κινηματικό
πλαίσιο, αποφεύγοντας σαν «πρόωρο» οποιοδήποτε
κάλεσμα στην άμεση πάλη για εργατική εξουσία και σοσιαλισμό.
Οι παράλληλοι με την Ελλάδα και την
Αριστερά της είναι επίσης διδακτικοί. Με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, οι
ηγεσίες του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ θέλησαν να τα προσαρμόσουν στα δικά τους στενά
προεκλογικά πλαίσια: το μεν ΚΚΕ τόνισε την «αποτυχία» μιας αριστερής συμμαχίας ,
για να δικαιολογήσει το κλείσιμο στον
εαυτό του, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ εξύμνησε την «επιτυχία» του Μελανσόν σαν πρόκριμα νίκης
της δικής του «ενωτικής» πολιτικής…
Η Εργατική Πάλη (LO) με τους 201.425 ψήφους και το 0,57% και προπαντός το
ΝΡΑ με τους 408.335 ψήφους και το 1,15% σημαδεύουν κατακόρυφη πτώση. Η πρώτη, η
LO , είχε 1,33% το
2007 και, κυρίως, με υποψήφια την Λαγκιγιέ, 5,72% το 2002. Το δεύτερο, το ΝΡΑ,
είχε πετύχει το 2007 με υποψήφιο της τότε Λίγκας τον Μπεζανσενό, ποσοστό 4,08%,
διπλάσιο από εκείνο του ΚΚ. Η «αποτροτσκιστοποίηση» της Λίγκας και η
«διεύρυνσή» της σε ασαφή «αντικαπιταλιστική» κατεύθυνση, έφεραν όχι την
μαζικοποίηση αλλά την καταβαράθρωση της επιρροής στο κίνημα και τον λαό, την
εσωτερική διαίρεση, την φυγή των οργανωμένων μελών, την στροφή προς τον Μελανσόν
και τα μέτωπα με τον αριστερό ρεφορμισμό. Στα καθ’ ημάς, σημαίνουν αυτά τίποτα
για την ετερόκλιτη «αντικαπιταλιστική» συμμαχία με το όνομα ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τα
«ανοίγματα» σε αριστερούς ρεφορμιστές; Ή μήπως, κατά την γνώμη τους η πτώση του
ΝΡΑ οφείλεται αποκλειστικά στο ότι δεν υποστήριξε την έξοδο από την ΕΕ και το
ευρώ( πράγμα που έκανε βέβαια η Μαρίν
Λεπέν);
Σάββας Μιχαήλ
