Στο
κομματικό πανηγυράκι της Νέας Δημοκρατίας, που ονομάσανε Εθνική
Συνδιάσκεψη, η πρόσφατα επανακάμψασα Κα Ντόρα Μπακογιάννη, στο μένος
της ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ τον κατηγόρησε ότι 5 από τα 19 μέλη της
Διοικούσας Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μάρτυρες υπεράσπισης της 17Ν. Το
σημείο αυτό της ομιλίας το προβάλανε όλα τα ΜΜΕ, με «ευαισθησία» λόγω
«του προσωπικού της προβλήματος».
Η
διαφαινόμενη ταύτιση του μάρτυρα με τον κατηγορούμενο και πολύ
περισσότερο η απειλή ότι αν πας για μάρτυρας υπεράσπισης μπορεί να
ταυτιστείς με την κατηγορία, ή ακόμα ότι σε αυτές τις δίκες δεν πρέπει
να υπάρχουν μάρτυρες υπεράσπισης και το κράτος να αποφασίζει μόνο του
καταδικάζοντας όποιον θεωρήσει ως ύποπτο, όλα αυτά θεωρήθηκαν αυτονόητα
και δημοκρατικά! Κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε ούτε καν ο ΣΥΡΙΖΑ!
Η
Κα Μπακογιάννη μαζί με τον πατέρα της, τον Χρυσοχοϊδη, την Ν.Δ, το
ΠΑΣΟΚ κ.α, το καλοκαίρι του 2002, ήταν οι οργανωτές της ενορχηστρωμένης
επίθεσης, με την αμέριστη βοήθεια των ΜΜΕ, με πρόσχημα την
«τρομοκρατία», ενάντια σε όποιον αμφισβητούσε την υπάρχουσα τάξη
πραγμάτων. Η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, η πολιτική και
συνδικαλιστική δράση στο εργατικό κίνημα ακόμα και η αντιχουντική πάλη
μπήκαν στο στόχαστρο του κράτους οργανώνοντας, ένα τρομοκρατικό κυνήγι
μαγισσών, ενοχοποιώντας και ποινικοποιώντας κάθε δράση. Το κράτος σε
«κατάσταση έκτακτης ανάγκης», με τα ειδικά δικαστήρια, τους
τρομοκρατικούς «αντιτρομοκρατικούς νόμους» προσπάθησε τότε να υποτάξει
το κίνημα με τον φόβο και την απειλή της κατηγορίας. Το κλίμα ζόφου και
καχυποψίας μαζί και οι συνωμοσίες του κράτους ανατράπηκαν με τις μαζικές
κινητοποίησεις στους δρόμους. Αποφασιστική σημασία, για το σπάσιμο του
κλίματος, ήταν η μαζική παρουσία μαρτύρων υπεράσπισης. Πάνω από 300
μάρτυρες υπεράσπισης , συνδικαλιστές, αγωνιστές του εργατικού-λαϊκού
κινήματος, διανοούμενοι, καθηγητές Πανεπιστημίων και μέλη αριστερών
κομμάτων και οργανώσεων, μαζί και του ΕΕΚ, έδωσαν το παρόν. Αυτοί
συγκέντρωσαν το μίσος του κράτους, προσπάθησαν να τους τρομοκρατήσουν με
απειλές και παρακολουθήσεις. Αυτό το μίσος εκφράζει και τώρα η Κα
Μπακογιάννη με την επίθεση στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ.
Η
επίθεση αυτή δεν εκφράζει μόνο τις παρούσες ανάγκες της Ν.Δ για την
αποδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε μια προσπάθεια να πάρει «το αίμα της πίσω»
από το παρελθόν, αλλά μια προετοιμασιά για το μέλλον. Το αστικό κράτος,
στο όνομα μιας νέας τρισχειρότερης «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», σε
συνθήκες χρεοκοπίας, έχει ανάγκη να απειλήσει, να τρομοκρατήσει τον λαό
ώστε να αποδεχτεί μέσα σε κλίμα φόβου την έλλειψη και των πιο
στοιχειωδών όρων επιβίωσης. Αυτές τις ανάγκες εξυπηρετεί και η αναφορά
της Μπακογιάννη και δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη από το κίνημα της
εργατικής τάξης. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι οργανικά ανίκανος να απαντήσει σε
τέτοιες επιθέσεις, το επαναστατικό κίνημα πρέπει να προετοιμαστεί να
δώσει τις απαντήσεις πολιτικά, μαζικά και στους δρόμους.
Γρ. Δαφνής
