ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ 48ωρη ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ 6 & 7 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΟ ΒΟΛΟ
Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ) χαιρετίζει
τους χιλιάδες διαδηλωτές που κατέβηκαν στους δρόμους του Βόλου για να δηλώσουν
ρητά ότι τα νέα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα δεν θα περάσουν.
Ένα σημαντικό δυναμικό εργαζόμενων κι
ανέργων αναζητά μια διέξοδο στην άβυσσο της καπιταλιστικής κρίσης, μια διέξοδο
που δεν μπορεί να βρεθεί χωρίς να λυθεί μέσα στο εργατικό κίνημα αλλά και μέσα
σε όλες τις μαχόμενες μάζες το κομβικό
ζήτημα της πολιτικής ανεξαρτησίας της εργατικής τάξης από το κεφάλαιο, το αστικό
κράτος και το προδοτικό πολιτικό προσωπικό του που δουλεύει μέσα στο εργατικό
κίνημα με το μανδύα του παρασημοφορημένου «συνδικαλιστή».
Τη πρώτη ημέρα της απεργίας στις 6/11 στο
Βόλο, μετά από 18 μήνες κρυψίματος στα στενά της Μακρυνίτσης, η γραφειοκρατία του ΕΚΒ επανήλθε για
δεύτερη φορά στην πλ. Ελευθερίας για να διεκδικήσει την χαμένη του ‘τιμή’ αλλά
όχι με τις δικές της πλάτες αλλά του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα η συνδικαλιστική γραφειοκρατία,
έχει βουλιάξει περισσότερο στο βούρκο, καθώς το ΕΚΒ μετατράπηκε σε εργοδότη
ενοικίασης ανέργων μέσω των προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας, υπογράφοντας το
μνημόνιο πριν καν αυτό περάσει στη Βουλή, καταργώντας τα εργασιακά δικαιώματα
σε χιλιάδες εργαζόμενους.
Ενώ είναι απόλυτα αναγκαίο η ταξική ενότητα
των εργαζόμενων μαζών, άλλο τόσο είναι απαραίτητη μια αναγκαία ρήξη εδώ και τώρα με τη γραφειοκρατία που
έχει βουλιάξει όλους τους εργατικούς αγώνες για να μπορέσει να συγκροτηθεί ένα
ανεξάρτητο (από το κράτος, το κεφάλαιο και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία)
κέντρο αγώνα των εργατών και να ανοίξει ο δρόμος για να νικήσουμε μέσω της
οργάνωσης της γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας.
Η 48ωρη όμως απεργία της ΓΣΕΕ, η συμπόρευση
εργοδοτών συνδικαλιστών με ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις της αριστεράς που
ακολουθούν το ΕΚΒ (η κάθε μια με το δικό της σκεπτικό) ήταν για να κλείσει και
όχι να ανοίξει μέσα στις μάζες το αίτημα για γενική απεργία διαρκείας τώρα ώστε
να μην περάσουν τα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα.
Στις αριστερές δυνάμεις που ακολουθούσαν
έτσι κι αλλιώς το ΕΚΒ, τέθηκε από νωρίς το ζήτημα μιας ενωτικής ταξικής πορείας,
χωρίς συνδικαλιστές γραφειοκράτες. Το ερώτημα απαντήθηκε στην πορεία της 6/11 αφού
όλες οι οργανώσεις της αριστεράς (πλην ΕΕΚ & ΑΝΤΑΡΣΥΑ,) στοιχήθηκαν πίσω
από τους εργοδότες δουλέμπορους συνδικαλιστές αποκαλύπτοντας με πρακτικό τρόπο
στα μάτια χιλιάδων διαδηλωτών τι είναι η «κυβέρνηση της αριστεράς με κεντρικό
πυρήνα το ΣΥΡΙΖΑ». Μπροστά οι εργοδότες και πίσω η αριστερά!
Οι δυνάμεις που μέχρι χθες συγκροτούσαν την
ανεξάρτητη εργατική απεργιακή συγκέντρωση, διασπάστηκαν, η κάθε μια για
διαφορετικούς λόγους πάνω στα κομβικά ζητήματα.
Σε όλες τις δυνάμεις που οργανώναμε τις
ανεξάρτητες απεργιακές συγκεντρώσεις, είχαμε έγκαιρα επισημάνει ότι η επάνοδος
του ΕΚΒ στον καθιερωμένο χώρο των απεργιακών συγκεντρώσεων δεν γίνεται με τις
δάφνες των χρεοκοπημένων πασοκοδεξιών συνδικαλιστών αλλά με τα «φτερά» του
ΣΥΡΙΖΑ και το εκλογικό πρόγραμμα της «αριστερής
κυβέρνησης.»
Η Κατάληψη Ματσάγγου παρά το γεγονός ότι
συνυπέγραψε τα καλέσματα για ανεξάρτητη συγκέντρωση και πορεία, την τελευταία
στιγμή εγκατέλειψε όλο το πολιτικό σχέδιο που είχε συμφωνηθεί σε αλλεπάλληλες
συναντήσεις και δράσεις κι ενσωματώθηκε στο μπλοκ του ΕΚΒ, πίσω από τους εργοδότες
ακολουθώντας το μέχρι τέλους, επαναλαμβάνοντας με τραγικό τρόπο για δεύτερη
φορά το λάθος της διάλυσης της εργατικής συνέλευσης για να ενωθεί με τους
αγανακτισμένους των πλατειών.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με την οποία επί 18 μήνες
οργανώναμε την ανεξάρτητη απεργιακή συγκέντρωση και πορεία, παρά την ανάκληση
της ανακοίνωσής της που κατά λάθος (;) καλούσε σε άλλη ώρα από την συμφωνημένη,
θέλησε να υπερασπιστεί με απόλυτο σεχταρισμό τον ανεξάρτητο χαρακτήρα των
συγκεντρώσεών μας, χωρίς όμως να παλέψει ούτε έναν στοιχειώδη όρο για την
επιτυχία της. Ίσως το μόνο πολιτικό της
σχέδιο ήταν να αποτύχει το σχέδιο που είχε προτείνει το ΕΕΚ αφού σε όσες
συναντήσεις τελικά έγιναν δεν είχε να προτείνει κανένα άλλο σχέδιο δράσης! Ακόμα
και πάνω στην πλατεία με χιλιάδες διαδηλωτές, έκατσε στην άκρη και περίμενε. Στην
πορεία της 6/11, μαζί με δυο φοιτητικούς συλλόγους, αρνήθηκε να ενώσει τις
δυνάμεις της με το ΕΕΚ κι άφησε διακριτή απόσταση πίσω από εμάς (!!). Μετά το
Θόλο, ακολούθησε σε διακριτή απόσταση όλη τη πορεία του ΕΚΒ, διαλύθηκε με τη
λήξη της πορείας του, με μοναδικό προφανή στόχο να διαχωριστεί από το …ΕΕΚ.
Το ΕΕΚ κι η Ανοικτή Συνέλευση Μαγνησίας
παρέμειναν μόνοι εν τω μέσω χιλιάδων διαδηλωτών, καλώντας για μια ταξική πορεία
χωρίς γραφειοκράτες, συγκρότησαν στο τέλος της πορείας του ΕΚΒ, ανεξάρτητο
μπλοκ σε διακριτή απόσταση, δεν ακολούθησαν το ΕΚΒ μέχρι το τέλος της πορείας
του και κατέληξαν σύμφωνα με το σχέδιο δράσης στο Θόλο για να υλοποιηθούν τα
συμφωνηθέντα. Πιο πίσω ακόμα ακολούθησε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κι οι φοιητητικοί σύλλογοι, που
ολοκλήρωσαν την πορεία τους μετά το ΕΚΒ. Βέβαια ο πολιτικός σχεδιασμός είχε υπονομευτεί
αλλά σημαντικά μαθήματα βγαίνουν ήδη για την επόμενη μέρα.
Στο
συλλαλητήριο της 7/11,
κι ενώ ΕΚΒ και ΣΥΡΙΖΑ ένωναν τις δυνάμεις τους για να ενισχύσουν τα μπλοκ του
ΣΥΡΙΖΑ στο απογευματινό συλλαλητήριο της Αθήνας, μόνο το ΕΕΚ, η Ανοικτή
Συνέλευση Μαγνησίας, το ΑΚΑΕ κι η Κατάληψη Ματσάγγου πάλεψαν για την οργάνωση του απογευματινού
συλλαλητηρίου με μια πολιτική συνέπεια και όχι προφανώς οι πολιτικές
ανακοινώσεις της τελευταίας στιγμής (της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή του εθνοπατριωτικού ΕΠΑΜ με προφανή στόχο την άντληση πολιτικής
υπεραξίας). Η μαζική απογευματινή πορεία από το Θόλο δείχνει τις πολιτικές
προοπτικές που πρέπει να ανοιχτούν για ολόκληρη την εργατική τάξη.
Όμως ένα πολιτικό σχέδιο για να νικήσει δεν
μπορεί να εγκαταλείπεται, όπως έκανε η Κατάληψη Ματσάγγου ή να υπονομεύεται
όπως έκανε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Το ΕΕΚ πάλεψε και συνεχίζει να παλεύει για
την πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης ως προϋπόθεση για να δοθούν οι
ταξικές μάχες χωρίς υπεκφυγές και μικροσκοπιμότητες. Σε αυτό είμαστε αδιάλλακτοι. Δουλέψαμε συστηματικά για την απεργία,
με σχέδιο κι έχοντας πλήρη επίγνωση των
δυσκολιών και των καθηκόντων που αναλαμβάνουμε τι ακριβώς διακυβεύεται και
ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να
νικήσουμε.
Προϋπόθεση για τη νίκη είναι η ενδυνάμωση
της επαναστατικής πρωτοπορίας που αντιλαμβάνεται τη γοργή εξέλιξη της ταξικής
πάλης, έχει τη δυνατότητα να παρουσιάσει ένα πολιτικό σχέδιο, που δεν υποχωρεί
από αυτό για καπρίτσια και μικροσκοπιμότητες, δεν εγκαταλείπει τις πολιτικές
συμφωνίες με άλλους πολιτικούς χώρους κι υπερασπίζεται τη μόνη διέξοδο από τη καπιταλιστική
χρεοκοπία μέσω της προλεταριακής επανάστασης, τη κατάληψη της εξουσίας από τους
εργάτες και τα εργατικά τους συμβούλια για τον ελευθεριακό κομμουνισμό.
Το ΕΕΚ ευχαριστεί όλους του συντρόφους/ισες
για την αυταπάρνησή τους και τη σκληρή δουλειά που έγινε, όπως επίσης κι όλους
τους φίλους/ες και συναγωνιστές/στριες που στάθηκαν στο πλευρό του χωρίς καμιά
ταλάντευση και καλούμε όλους και όλες που βρισκόμαστε σε κοινούς αγώνες και που
αναγνωρίζουν τους όρους που πρέπει να διαμορφωθούν για να νικήσουμε, να
πυκνώσουν τις γραμμές του ΕΕΚ.
Όπως συμβαίνει σε κάθε επαναστατική εποχή, χθες
στο Βόλο έγιναν αρκετά βήματα πίσω αλλά είμαστε περισσότερο από ικανοποιημένοι
που έγιναν πολλά βήματα μπροστά σε άλλες προλεταριακές πόλεις.
ΕΡΓΑΤΙΚΟ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΕΚ)
8/11/2012
