Έκκληση προς τους επαναστάτες της Αιγύπτου // Appeal to the revolutionary people of Egypt

επαναστάτες της Τουρκίας και της Αιγύπτου, ενωθείτε !

 

από το DIP ( επαναστατικό κόμμα εργαζομένων Τουρκίας, τουρκικού τομέα της γραμματείας για την επανίδρυση της 4ης Διεθνούς )

16 Ιουλίου 2013

Καλούμε τους Αιγύπτιους αδελφούς και αδελφές μας να ενταχθούν στον κοινό αγώνα ενάντια σε όλα τα είδη καταπίεσης. Η ιστορία του παρελθόντος μας δένει κάτω από το ζυγό των Σουλτάνων και των Πασάδων. Η ιστορία του παρόντος μας καλεί να αγωνιστούμε μαζί  για ν ανατρέψουμε κάθε είδους εκμετάλλευση και καταπίεση, μια για πάντα. Η Ταχρίρ και η Ταξίμ μας παρέχουν τη βούληση και τη δύναμη για να το πράξουμε!

Η ιστορία έχει για άλλη μια φορά δέσει μαζί τη μοίρα των χωρών μας. Αλλά αυτή τη φορά δεν είναι ούτε οι Σουλτάνοι και οι Πασάδες, ούτε ο ιμπεριαλισμός που μας δένει. Και στις δύο χώρες μας, ο απλός λαός, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, οικογενειάρχες και νοικοκυρές, συνταξιούχοι και νεολαία, η νεολαία πάνω απ 'όλα, οι νέοι άνδρες και γυναίκες, είναι εκείνοι που ενώθηκαν για να δημιουργήσουν ένα καλύτερο μέλλον για τις χώρες μας, για την περιοχή , και για τον κόσμο γενικότερα. Πόσο ενθαρρυντική και εμπνευσμένη είναι η όψη εκατοντάδων χιλιάδων, ακόμη και εκατομμύριων  που καταλαμβάνουν τους δρόμους και τις πλατείες της Τουρκίας κατά την πρώτη ημέρα του Ιουνίου και της Αιγύπτου την τελευταία ημέρα του ίδιου μήνα! Τι ελπίδα και αισιοδοξία για το μέλλον της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής!

Για δυόμιση χρόνια, παλέψατε ενάντια σε όλες τις καταπιεστικές και οπισθοδρομικές δυνάμεις της Αιγύπτου, του Μουμπάρακ,  του Ταντάβι, και του Μόρσι. Κάνατε την Πλατεία Ταχρίρ πρότυπο του αγώνα των απλών ανθρώπων ενάντια στην τυραννία και την εκμετάλλευση. Δημιουργήσατε μια διαρκή εξέγερση που κάνει τον φόβο να φωλιάζει στις καρδιές όλων των καταπιεστών του κόσμου. Χάσατε πάνω από χίλιους μάρτυρες σ’ αυτή τη διαδικασία, των οποίων τη μνήμη χαιρετίζουμε.

Καθ 'όλα αυτά τα δυόμιση χρόνια, μάθαμε τόσο εσείς όσο και εμείς από σας και λαχταρούμε να υποδαυλίσουμε το ίδιο είδος της εξέγερσης εναντίον των δικών μας δεσποτών και εκμεταλλευτών. Ο αμερικανικός και ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός εισήγαγε στην Τουρκία την νεοφιλελεύθερη μετριοπαθή ισλαμική κυβέρνηση δεμένη χειροπόδαρα με τον ιμπεριαλισμό, ως «μοντέλο» για μας. Αλλά εμείς οι επαναστάτες της Τουρκίας, αντίθετα, πήραμε την Αίγυπτο ως "μοντέλο" μας! Είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε την κεντρική πλατεία της Κωνσταντινούπολης, την πλατεία Ταξίμ, μια άλλη Ταχρίρ.

Και, ιδού, το βράδυ της 31ης Μαΐου μια λαϊκή εξέγερση ξέσπασε στην Τουρκία με το επίκεντρό της στην Κωνσταντινούπολη και το πιο αμφιλεγόμενο χώρο την πλατεία Ταξίμ! Αυτή η λαϊκή εξέγερση μέχρι τώρα, πέρασε από δύο στάδια. Το πρώτο ήταν κατά την περίοδο 1-15 Ιουνίου, όταν πολλές πλατείες σ όλη την Τουρκία, μεταξύ άλλων το Πάρκο Γκέτζι στην πλατεία Ταξίμ, ήταν απελευθερωμένες ζώνες για τους ανθρώπους να κατασκηνώσουν και να οργανώσουν τη ζωή γύρω από κομμουνιστικές αρχές.  Στη συνέχεια, στις 15 Ιουνίου, το πάρκο Γκέτζι και άλλοι χώροι εκκενώθηκαν βίαια από τις δυνάμεις καταστολής της Αστυνομίας. Το κίνημα κινήθηκε προς πάρκα της γειτονίας για τη δημιουργία «λαϊκών συνελεύσεων» και συλλογικά να συζητήσει για το μέλλον της εξέγερσης.

Οι δεκάδες εκατομμυρίων που βγήκαν στις 30 Ιουνίου στην πλατεία Ταχρίρ και Ιντιχαντίγια και η υπόλοιπη Αίγυπτος ήταν, για άλλη μια φορά, μια ισχυρή πηγή έμπνευσης για εμάς τους εξεγερμένους και επαναστάτες της Τουρκίας. Αποπομπή του Μόρσι ήταν μια νίκη για το μεγάλο αγώνα που ξεκίνησε με τις κινητοποιήσεις το Νοέμβριο του 2012 στον απόηχο των συνταγματικών δηλώσεων, συνεχίστηκε με τις δράσεις τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους και κορυφώθηκε με την τεράστια διαδήλωση της 30ης Ιουνίου και μετά. Έχετε ανατρέψει τρεις τυράννους στο διάστημα των δυόμιση χρόνων!

Στην περίπτωσή μας, το Κίνημα δεν έχει ακόμη ωριμάσει στο βαθμό που να μπορεί να ανατρέψει το δικό μας τύραννο. Αλλά θα το κάνει. Αυτό απαιτεί ο χρόνο, υπομονή, θάρρος και δουλειά. Δουλειά με διττή έννοια: Ότι θα εργαστούμε ακούραστα και ότι θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και την εργατική τάξη. Στην περίπτωσή σας, η αιγυπτιακή εργατική τάξη είχε μια τρομερή δραστηριότητα από την πρώτη μέρα, με απεργίες και άλλες μορφές βιομηχανικής δράσης και με τη δημιουργία ενός ισχυρού ανεξάρτητου κινήματος συντεχνιών. Στην Τουρκία, επίσης, πρέπει να φέρουμε την εργατική τάξη, σε οργανωμένη μορφή με τα δικά της αιτήματα και τις ειδικές μεθόδους αγώνα.

Αλλά, αν και τα κινήματά μας είναι σε διαφορετικό στάδιο, μοιραζόμαστε μια πολύ σημαντική διαρθρωτική πτυχή της πολιτικής στις δύο χώρες μας. Οι κυριότεροι πολιτικοί φορείς που έδρασαν αντιμετωπίζοντας ο ένας τον άλλο, τουλάχιστον στην πιο πρόσφατη περίοδο, ήταν το ισλαμιστικό κίνημα και ο στρατός. Αυτό δημιουργεί παγίδες και λάκκους για τις μάζες και στις δύο χώρες. Οι μάζες στρέφονται προς τη μία ή την άλλη δύναμη για βοήθεια, ενάντια σε όποια από τις δύο μπορεί να βρίσκεται στην εξουσία αυτή τη στιγμή. Στην Τουρκία, η πλειοψηφία των δυνάμεων μέσα στο λαϊκό κίνημα κατασπατάλησαν ένα σημαντικό μέρος του χρόνου και της ενέργειάς τους προσπαθώντας  να στηρίξουν το στρατιωτικό πραξικόπημα για σχεδόν μια δεκαετία ώστε να ανατρέψουν την δεσποτική και εκμεταλλευτική κυβέρνηση Ερντογάν. Εμείς είμαστε ενάντιοι σε μια τέτοια «λύση» στα προβλήματα μας γιατί αυτή υπονοεί εκμετάλλευση και καταπίεση στα χέρια μια άλλης φράξιας των κυρίαρχων τάξεων.

Στην Αίγυπτο,  απαλλαχτήκατε  από τον Μουμπάρακ εις βάρος της αποδοχής ενός στρατιωτικού καθεστώτος, το οποίο μετά έπρεπε να καταπολεμήσετε τουλάχιστον για ενάμιση χρόνο με τέτοια αυτοθυσία! Τώρα, όταν το άλλο είδος τυράννου ανατράπηκε  με την απόλυτη δύναμη των μαζών, ο στρατός ήρθε την τελευταία στιγμή για να επισκιάσει την επανάσταση και να τη φέρει υπό έλεγχο, έτσι ώστε να την αποτρέψει από το να προχωρήσει και να αναπτυχτεί σ ένα σύστημα στο οποίο οι εργάτες και οι βιοπαλαιστές να γίνουν οι κυρίαρχοι της χώρας. Μην κάνετε κανένα λάθος! Είμαστε με την Ταχριρ καθώς και ενάντια  στην Rabaa al Adawiya. Θεωρούμε την αποπομπή του Μόρσι ως μια επαναστατική πράξη. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι η μάζες χρειάζονται μια νέα ηγεσία η οποία θα λειτουργεί ανεξάρτητα από την στρατιωτική και πολιτική δύναμη της άρχουσας τάξης της Αιγύπτου.

Αυτή η νέα ηγεσία την οποία και οι δύο χρειαζόμαστε στην Αίγυπτο και στην Τουρκία μπορεί να βασιστεί μόνο στην σύσσωμη υποστήριξη της εργατικής τάξης, τη μόνη κοινωνική δύναμη στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία που έχει τη δύναμη, την πειθαρχία και τη θέληση να δημιουργήσει μια εναλλακτική λύση στο υπάρχων εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα της κοινωνίας και του κράτους.

Έτσι, ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας στην Αίγυπτο και την Τουρκία για να αγωνιστούμε γι αυτή της εναλλακτική ηγεσία στις αντίστοιχες χώρες μας. Ας διδαχθούμε ο ένας από την εμπειρία, τα επιτεύγματα αλλά και από τα λάθη του άλλου. Ας επεκτείνουμε αυτή τη συνεργασία και σε άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής και, πέρα από αυτές, στον υπόλοιπο κόσμο. Ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα το οποίο εκμεταλλεύεται και καταπιέζει τους εργάτες σε παγκόσμια κλίμακα. Η εργατική τάξη και οι μάζες που μοχθούν μπορούν μόνο να αυτό-χειραφετηθούν από το ζυγό μέσω της διεθνούς συνεργασίας.

Καλούμε τους Αιγύπτιους αδελφούς και αδελφές μας και να ενταχθούν στον κοινό αγώνα για την καταπολέμηση όλων των ειδών της καταπίεσης. Η ιστορία του παρελθόντος  μας δένει κάτω από το ζυγό των Σουλτάνων και των Πασάδων. Η ιστορία του παρόντος μας καλεί να αγωνιστούμε μαζί για την ανατροπή κάθε είδους εκμετάλλευσης και καταπίεσης, μια για πάντα. Η Ταχρίρ και η Ταξίμ μας παρέχουν με τη βούληση και τη δύναμη για να το πράξουμε!

                                                                  Επαναστατικό Κόμμα Εργαζομένων ( DIP )

μετάφραση :stargazer

παρακάτω παραθέτουμε το πρωτότυπο κείμενο :

Revolutionaries of Egypt and Turkey, unite!

 

by DIP ( Turkey section of the revolutionary Marxist international organisation, the Coordination for the Refoundation of the Fourth International, CRFI )

 

July 16, 2013

 

We call on our Egyptian brothers and sisters to join a common fight against all kinds of oppression. Past history bound us together under the yoke of the Sultans and the Pachas. Present history calls us to fight together to bring down all kinds of oppression and exploitation once and for all. Tahrir and Taksim provide us with the will and the power to do so!
History has once again bound the fate of our countries together. But this time it is not the Sultans and the Pachas, nor imperialism that bring us together. In both of our countries, it is the ordinary folk, workers and the unemployed, breadwinners and homemakers, pensioners and youth, youth above all, young men and women, who have come together to create a better future for our countries, for the region, and for the world at large. How encouraging and inspiring is the sight of hundreds of thousands, even millions occupying the streets and squares of Turkey on the first day of June and of Egypt on the last day of the very same month! What hope and optimism for the future of the Middle East and North Africa!
For two and a half years, you struggled against all the repressive and regressive forces of Egypt, the Mubaraks, the Tantavis, and the Morsis. You made Tahrir square an icon of the struggle of the common people against tyranny and exploitation. You created an uninterrupted revolution that puts fear in the hearts of all the oppressors of the world. You lost more than a thousand martyrs in the process, whose memory we salute.
Throughout these two and a half years, we both learned from you and yearned to foment the same kind of uprising against our own despots and exploiters. US and European imperialism presented Turkey, with its neoliberal moderate Islamist government tied hand and feet to imperialism, as a “model” for you. But we revolutionaries of Turkey, on the contrary, took Egypt as our “model”! We became determined to make the central square of Istanbul, Taksim square, another Tahrir.
And, lo and behold, the night of 31 May a popular revolt erupted in Turkey with its epicentre in Istanbul and its most contested space Taksim square! This popular revolt has, so far, gone through two stages. The first was between 1-15 June, when many squares around Turkey, including Gezi Park at Taksim, were liberated zones for the people to camp and organise life around communal principles. Then, on 15 June, Gezi Park and the others were forcibly evacuated by the repressive police forces. The movement moved to neighbourhood parks to establish “popular assemblies” and collectively discuss the future of the rebellion.
The tens of millions that came out on 30 June in Tahrir and Ittihadiya and the rest of Egypt were, once again, a powerful source of inspiration for us rebels and revolutionaries of Turkey. Morsi’s ouster was a victory for the long struggle that started with the mobilisations in November 2012 in the wake of his Constitutional Declaration, continued with the actions in January and February of this year and culminated in the mammoth demonstrations of 30 June and after. You have brought down three tyrants in the space of two and a half years!
In our case, the movement has not yet matured to the degree where it can bring down our own tyrant. But it will. This requires time, patience, courage and labour. Labour in both senses: that we should work untiringly and that we should bring in the working class. In your case, the Egyptian working class was a formidable actor from day one, with its strikes and other kinds of industrial action and with the formation of a powerful independent trade union movement. In Turkey as well we have to bring in the working class in organised form with its own demands and its specific methods of struggle.
But although our movements are at different stages, we share a very important structural aspect of politics in our two countries. The major political actors facing each other, at least in the more recent period, have been the Islamist movement and the army. This creates traps and pitfalls for the masses in both countries. The masses turn to one or the other of these forces for help, against whichever of these two may be in power at the moment. In Turkey, a majority of the forces within the popular movement wasted a good deal of energy and time in trying to support a supposedly progressive military coup for almost a decade in order to bring down the despotic and exploitative government of Erdogan. We were against this kind of “solution” to our problems: it implied exploitation and oppression at the hands of another fraction of the ruling classes.
In Egypt, you got rid of Mubarak at the expense of accepting military rule, which you then had to fight against for at least a year and a half with such self-sacrifice! Now, when the other type of tyrant is brought down on the sheer power of the masses, the military come in at the last moment to hijack the revolution and bring it under control so as to prevent it from advancing even further and growing over into a system where the workers and the toilers become the rulers of the country. Make no mistake! We are with Tahrir as against Rabaa al Adawiya. We regard the ouster of Morsi as a revolutionary act. However, we think the masses need a new leadership that acts independently of the military and the political forces of the ruling classes of Egypt.
This new leadership that we need both in Egypt and in Turkey can only be based on the solid support of the working class, the only social force in modern capitalist society that has the power, the discipline and the will to establish an alternative to the existing exploitative and oppressive system of society and state.
So let us bring our forces together in Egypt and in Turkey in order to fight for this alternative leadership in our respective countries. Let us learn from each other’s experience, from each other’s achievements as well as mistakes. Let us extend this cooperation to other countries of the Middle East and North Africa and, beyond that, to the rest of the world. Capitalism is a system that oppresses and exploits working people on the world scale. The working class and toiling masses can only emancipate themselves from its yoke through international cooperation.
We call on our Egyptian brothers and sisters to join a common fight against all kinds of oppression. Past history bound us together under the yoke of the Sultans and the Pachas. Present history calls us to fight together to bring down all kinds of oppression and exploitation once and for all. Tahrir and Taksim provide us with the will and the power to do so!

Revolutionary Workers’ Party (DIP)