ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Όλη η εργατική τάξη αυτής της χώρας πρέπει να ενισχύσει και να συμμετέχει δυναμικά και μαζικά στην Γενική Απεργία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στις 6 Νοέμβρη. Να παλέψει με σύνθημα και στόχο την οργάνωση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας, για να ανατρέψουμε τους τροϊκανούς και τους Έλληνες εντολοδόχους τους. Να συγχρονίσουμε τα βήματα μας με τους προλετάριους όλης της υφηλίου, με τους αγώνες τους που θεριεύουν σε κάθε γωνιά της Γης, κάτω από το βάρος ενός συστήματος που χρεοκοπεί παγκόσμια σπέρνοντας τον θάνατο. Από την Αμερική και την Κίνα, μέχρι την Ευρώπη και τον Αραβικό Κόσμο, κάθε ταξική μάχη, «μικρή» ή μεγάλη, σήμερα μπορεί να γίνει το σπίρτο που θα βάλει φωτιά στο διάχυτο εύλεκτο υλικό. Γι’ αυτό και η μάχη της 6ης Νοέμβρη έχει τη δική της σημασία.
Την ίδια στιγμή, δεν θα δώσουμε ούτε χιλιοστό χώρο, ούτε γραμμάριο εμπιστοσύνης στους ξεπουλημένους γραφειοκράτες. Δεν έχουμε αυταπάτες ούτε για τις προθέσεις τους, ούτε για την αποτελεσματικότητα των «άσφαιρων» μέσων πάλης που προκρίνουν ενάντια στον καπιταλιστικό ολετήρα. Ακόμα και αυτές τις 24ωρες τουφεκιές, αρνούνται να τις προετοιμάσουν και οργανώσουν στοιχειωδώς. Πως περιμένουν εμπιστοσύνη από τους εργαζόμενους, όταν οι καρεκλοκένταυροι της ΑΔΕΔΥ εδώ και κοντά 8 εβδομάδες τηρούν «σιγήν ιχθύος» για την ηρωική μάχη που δίνουν οι πανεπιστημιακοί υπάλληλοι; Με ποιο θράσος ζητούν να τους αναγνωρίσουμε ως ηγέτες και μπροστάρηδες στους αγώνες μας; Όταν ο οδοστρωτήρας της μνημονιακής βαρβαρότητας ήδη συνθλίβει τα οστά του λαού αυτής της χώρας, οι «κύριοι» εργατοπατέρες μας προτείνουν να αμυνθούμε με κραυγές και με γυμνές παλάμες. Να σταματήσουμε τις ιδιωτικοποιήσεις αγαθών και τα κλεισίματα εργοστασίων (ΛΑΡΚΟ, ΕΑΣ, ΕΛΒΟ κλπ.), να βάλουμε τέλος στα μονιμοποιημένα πλέον χαράτσια, να μην χάσουμε κι άλλο από τους μισθούς και τις συντάξεις μας, να μην ανεχτούμε κι άλλους απολυμένους σε Δημόσιο κι Ιδιωτικό τομέα, κι όλ’ αυτά, κάνοντας το αγωνιστικό μας «χρέος» μια φορά ανά λίγους μήνες… Όχι, δεν πείθουν πλέον κανένα.
Για βάλουμε τέλος στη καταστροφή της ζωής μας πρέπει να ανατρέψουμε τα μνημόνια και την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που ήδη εφαρμόζει την κίβδηλη «θεωρία των δύο άκρων» ενάντια σε αγωνιστές-κατοίκους των Σκουριών, που εισβάλλει με ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ, που συλλαμβάνει και απελαύνει Τούρκους Κομμουνιστές απεργούς πείνας, που επιστρατεύει όλο της τον αυταρχισμό για να αντιμετωπίσει κάθε εργατικό αγώνα, έχοντας χάσει κάθε έρεισμα μέσα στη κοινωνία.
Για να μπορέσουμε να ανατρέψουμε τους ενόχους αυτών των εγκλημάτων, πρέπει να συγκεντρώσουμε όλες μας τις δυνάμεις σε ένα αγώνα μέχρι τέλους, γράφοντας στη σημαία μας Ενότητα και Ανεξαρτησία της εργατικής τάξης. Λέξεις άγνωστες και απεχθείς, για τους Παναγόπουλους κάθε κοπής.
Αλλά ούτε και αυτή η 24ωρη μάχη της 6ης Νοέμβρη τους ανήκει, όσο μικρή και ανεπαρκής κι αν είναι για τις ανάγκες της εποχής. Δεν είναι αυτοί που κατεβάζουν τους εργαζόμενους στο δρόμο, είναι η πείνα, η φτώχεια και η ταξική οργή. Συναισθήματα για τα οποία δεν έχουν ιδέα οι αποκομμένοι από τα βάσανα των εργατών «συνδικαλιστές ηγέτες». Αν ήταν στο χέρι τους, αν δεν αισθανόντουσαν την λαϊκή πίεση κι αν δεν φοβόντουσαν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο, ούτε καν αυτή την απεργία δεν θα προκηρύσσανε. Γι’ αυτό και δεν πρόκειται να τους την χαρίσουμε, ούτε θα τους κάνουμε τη χάρη απέχοντας ή συμμετέχοντας στις ψοφοδεείς συγκεντρώσεις τους κάτω από τα δικά τους συνθήματα.
Θα βρεθούμε στο δρόμο, δίπλα σε συντρόφους εργάτες, δίπλα σε κάθε καταπιεσμένο και εκμεταλλευόμενο άνθρωπο που μοιραζόμαστε κοινά πάθη και κοινούς πόθους, για να παλέψουμε να κάνουμε παρελθόν τον κόσμο της δυστυχίας και να ανοίξουμε διάπλατα τις πόρτες στον κόσμο που θέλουμε να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας, στον κόσμο του Παγκόσμιου Σοσιαλισμού.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 6ΗΣ ΝΟΕΜΒΡΗ!
ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ!
ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΑΜΑΡΑ - ΒΕΝΙΖΕΛΟY
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ! - ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ!
