Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα συμμετέχει και καλεί στην πορεία του Σαββάτου 06/10/2013, στη πλατεία αγ. Νικολάου Βόλου στις 18:00
Οι πρόσφατες συλλήψεις βουλευτών,
μελών της ναζιστικής «Χρυσής Αυγής» καθώς και του γελοίου «Φύρερ» της Νίκου
Μιχαλολιάκου, κατέληξαν στην απελευθέρωση των περισσότερων εξ αυτών,
επιβεβαιώνοντας το πιθανότερο σενάριο αφού είναι βέβαιο πως το κράτος δεν θα κόψει
το δεξί του χέρι. Συγχρόνως τα συγκεκριμένα γεγονότα έκαναν ακόμη πιο φανερή
την επιδείνωση της καπιταλιστικής συστημικής κρίσης στην κοινωνικά
κατεστραμμένη Ελλάδα. Μόλις λίγες ημέρες πριν από τη δολοφονία του αντιφασίστα
κι εργαζόμενου Παύλου Φύσσα, ηγετικά στελέχη της κυβέρνησης και δημοσιογράφοι
στα φιλοκυβερνητικά αστικά μέσα μαζικής ενημέρωσης υποστήριξαν τη δυνατότητα
ενός μελλοντικού συνασπισμού στην εξουσία, μετά τις επόμενες εκλογές, μεταξύ
της κυβερνώσας δεξιάς "Νέας Δημοκρατίας" με μια "πιο
σοβαρή"(!) και "πιο μετριοπαθή" εκδοχή της ίδιας της «Χρυσής
Αυγής».
Η τεράστια λαϊκή οργή μετά τη δολοφονία του Παύλου από τους Ναζί γκάνγκστερ, που έγινε κάτω από τα μάτια της παρούσας στο χώρο του εγκλήματος τοπικής αστυνομίας, καθώς και η διεθνής κατακραυγή για τον ρόλο της κυβέρνησης Σαμαρά και του ελληνικού κράτους, το οποίο άφησε ατιμώρητες 4 δολοφονίες και 400 σοβαρούς τραυματισμούς μέσα σε ένα χρόνο από τις επιθέσεις των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου, παρήγαγε μια πολιτικά αφόρητη κατάσταση για την καπιταλιστική κυβέρνηση, η οποία υποχρεώθηκε να ενεργήσει όχι από φόβο, για την απειλή που αντιπροσωπεύουν οι εγκληματίες της «Χρυσής Αυγής», αλλά για την πολύ πιθανή έκρηξη του λαϊκού μίσους θα τους έκανε να χάσουν εντελώς τον έλεγχο της κατάστασης. Κι αυτό γιατί οι προεπαναστατικές συνθήκες στην Ελλάδα ωριμάζουν ραγδαία.
Η δολοφονία ήρθε μια εβδομάδα μετά από το πρώτο κύμα ενός ισχυρού κινήματος απεργιών στο δημόσιο τομέα, και ενώ η τρόικα επισκέπτεται και πάλι την Ελλάδα για να υπαγορεύσει νέα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Αυτή τη φορά ήταν ένας Έλληνας που σκοτώθηκε από τους Ναζί και όχι άλλος ένας μετανάστης. Έτσι, το σύνολο του λαού, συμπεριλαμβανομένου και ενός συντηρητικού εθνικιστικού μέρους των Ελλήνων που παρέμενε σιωπηλό όταν οι μετανάστες σκοτώνονταν ή όταν Εβραίοι παραπέμπονταν σε δίκη, όπως ο γ.γ. του ΕΕΚ, δεν μπορούσε να ανεχθεί άλλο τον εγκληματικό ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης και του κράτους μαζί και των ναζιστικών φρουρών του.
Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν είχε άλλη επιλογή από το να ενεργήσει. Αλλά καμία αυταπάτη δε μπορεί να καλλιεργηθεί για την κυβέρνηση, όταν οι ηγετικοί, στενοί κύκλοι των «συμβούλων» γύρω από τον πρωθυπουργό αποτελούνται από γνωστούς ακροδεξιούς εθνικιστές, και φανατικούς αντισημίτες (Π. Μπαλτάκος, Χρ. Λαζαρίδης, Φαήλος Κρανιδιώτης κλπ. ), ακόμη και από πρώην ηγετικά μέλη του ελληνικού ναζισμού (Βορίδης, εκπρόσωπος της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, ο υπουργός Υγείας Γεωργιάδης, ο στενός του ομοϊδεάτης και "σύμβουλος" Θανάσης Πλεύρης, γιος του διαβόητου γκουρού του ελληνικού ναζισμού Κώστα Πλεύρη, και τώρα διορισμένος από το Σαμαρά στην καίρια θέση του Αντιπρόεδρου του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων κ.ά.). Κανείς δεν μπορεί να είναι ασφαλής ή αφελής γνωρίζοντας ότι οι Ναζί έχουν σημαντικές θέσεις και ισχυρή επιρροή στο εσωτερικό της αστυνομίας, των μυστικών υπηρεσιών και του στρατού.
Η ίδια η κυβέρνηση δεν τους καλύπτει μόνο, αλλά και χρησιμοποιεί εσκεμμένα τις τρέχουσες συλλήψεις των πιο εξεχόντων μελών της συμμορίας, για την εισαγωγή νέας αντιδημοκρατικής νομοθεσίας και την επιβολή μέτρων κατά της Αριστεράς στο όνομα της «καταπολέμησης του δεξιού και αριστερού εξτρεμισμού ".
Πάνω απ’ όλα, εξακολουθούν να υπάρχουν και να επιδεινώνονται οι υλικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που βοήθησαν τη «Χρυσή Αυγή» να γίνει το τρίτο μεγαλύτερο αστικό κόμμα της χώρας: η καπιταλιστική συστημική χρεοκοπία, τα μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού, που επιβάλλονται από την τρόικα της ΕΕ / ΕΚΤ / ΔΝΤ, η αποσύνθεση ενός απαξιωμένου αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος.
Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό δεν μπορεί να διαχωριστεί από την αδιάλλακτη πάλη κατά της κοινωνικής καταστροφής. Για να φύγουν η τρόικα και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ και να συντριβεί το χρεοκοπημένο καπιταλιστικό σύστημα που δημιουργεί την πείνα και τη μαζική ανεργία, απαιτείται η οργάνωση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας και η οικοδόμηση του ενιαίου μετώπου των εργατικών και λαϊκών οργανώσεων. Για να ανοίξει ο δρόμος σε μια σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση και την ανάληψη της εξουσίας από τους εργαζόμενους και τους καταπιεσμένους είναι αναγκαία η ίδρυση εργατικών ομάδων αυτοάμυνας κατά των Ναζί και της κρατικής καταστολής.
Το δίλλημα είναι:
Η τεράστια λαϊκή οργή μετά τη δολοφονία του Παύλου από τους Ναζί γκάνγκστερ, που έγινε κάτω από τα μάτια της παρούσας στο χώρο του εγκλήματος τοπικής αστυνομίας, καθώς και η διεθνής κατακραυγή για τον ρόλο της κυβέρνησης Σαμαρά και του ελληνικού κράτους, το οποίο άφησε ατιμώρητες 4 δολοφονίες και 400 σοβαρούς τραυματισμούς μέσα σε ένα χρόνο από τις επιθέσεις των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου, παρήγαγε μια πολιτικά αφόρητη κατάσταση για την καπιταλιστική κυβέρνηση, η οποία υποχρεώθηκε να ενεργήσει όχι από φόβο, για την απειλή που αντιπροσωπεύουν οι εγκληματίες της «Χρυσής Αυγής», αλλά για την πολύ πιθανή έκρηξη του λαϊκού μίσους θα τους έκανε να χάσουν εντελώς τον έλεγχο της κατάστασης. Κι αυτό γιατί οι προεπαναστατικές συνθήκες στην Ελλάδα ωριμάζουν ραγδαία.
Η δολοφονία ήρθε μια εβδομάδα μετά από το πρώτο κύμα ενός ισχυρού κινήματος απεργιών στο δημόσιο τομέα, και ενώ η τρόικα επισκέπτεται και πάλι την Ελλάδα για να υπαγορεύσει νέα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Αυτή τη φορά ήταν ένας Έλληνας που σκοτώθηκε από τους Ναζί και όχι άλλος ένας μετανάστης. Έτσι, το σύνολο του λαού, συμπεριλαμβανομένου και ενός συντηρητικού εθνικιστικού μέρους των Ελλήνων που παρέμενε σιωπηλό όταν οι μετανάστες σκοτώνονταν ή όταν Εβραίοι παραπέμπονταν σε δίκη, όπως ο γ.γ. του ΕΕΚ, δεν μπορούσε να ανεχθεί άλλο τον εγκληματικό ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης και του κράτους μαζί και των ναζιστικών φρουρών του.
Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν είχε άλλη επιλογή από το να ενεργήσει. Αλλά καμία αυταπάτη δε μπορεί να καλλιεργηθεί για την κυβέρνηση, όταν οι ηγετικοί, στενοί κύκλοι των «συμβούλων» γύρω από τον πρωθυπουργό αποτελούνται από γνωστούς ακροδεξιούς εθνικιστές, και φανατικούς αντισημίτες (Π. Μπαλτάκος, Χρ. Λαζαρίδης, Φαήλος Κρανιδιώτης κλπ. ), ακόμη και από πρώην ηγετικά μέλη του ελληνικού ναζισμού (Βορίδης, εκπρόσωπος της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, ο υπουργός Υγείας Γεωργιάδης, ο στενός του ομοϊδεάτης και "σύμβουλος" Θανάσης Πλεύρης, γιος του διαβόητου γκουρού του ελληνικού ναζισμού Κώστα Πλεύρη, και τώρα διορισμένος από το Σαμαρά στην καίρια θέση του Αντιπρόεδρου του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων κ.ά.). Κανείς δεν μπορεί να είναι ασφαλής ή αφελής γνωρίζοντας ότι οι Ναζί έχουν σημαντικές θέσεις και ισχυρή επιρροή στο εσωτερικό της αστυνομίας, των μυστικών υπηρεσιών και του στρατού.
Η ίδια η κυβέρνηση δεν τους καλύπτει μόνο, αλλά και χρησιμοποιεί εσκεμμένα τις τρέχουσες συλλήψεις των πιο εξεχόντων μελών της συμμορίας, για την εισαγωγή νέας αντιδημοκρατικής νομοθεσίας και την επιβολή μέτρων κατά της Αριστεράς στο όνομα της «καταπολέμησης του δεξιού και αριστερού εξτρεμισμού ".
Πάνω απ’ όλα, εξακολουθούν να υπάρχουν και να επιδεινώνονται οι υλικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που βοήθησαν τη «Χρυσή Αυγή» να γίνει το τρίτο μεγαλύτερο αστικό κόμμα της χώρας: η καπιταλιστική συστημική χρεοκοπία, τα μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού, που επιβάλλονται από την τρόικα της ΕΕ / ΕΚΤ / ΔΝΤ, η αποσύνθεση ενός απαξιωμένου αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος.
Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό δεν μπορεί να διαχωριστεί από την αδιάλλακτη πάλη κατά της κοινωνικής καταστροφής. Για να φύγουν η τρόικα και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ και να συντριβεί το χρεοκοπημένο καπιταλιστικό σύστημα που δημιουργεί την πείνα και τη μαζική ανεργία, απαιτείται η οργάνωση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας και η οικοδόμηση του ενιαίου μετώπου των εργατικών και λαϊκών οργανώσεων. Για να ανοίξει ο δρόμος σε μια σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση και την ανάληψη της εξουσίας από τους εργαζόμενους και τους καταπιεσμένους είναι αναγκαία η ίδρυση εργατικών ομάδων αυτοάμυνας κατά των Ναζί και της κρατικής καταστολής.
Το δίλλημα είναι:
Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα!
