Της ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΑ
Τα ξημερώματα της 30ής Μαρτίου της περασμένης άνοιξης, ο Στ. Κόλλιας βρισκόταν εκτάκτως στην Αθήνα, μακριά από το σπίτι του στο χωριό Καλοσκοπή Γραβιάς Φωκίδας, στους πρόποδες της Γκιώνας, όπου είχε μετοικήσει τα τελευταία χρόνια. Ηταν ένας γείτονας που βγήκε για δουλειά εκείνος που είδε το σπίτι τυλιγμένο στις φλόγες και ξύπνησε το υπόλοιπο χωριό για να προσπαθήσουν, μάταια, να το σώσουν.
Ακόμη και τις περιουσίες τους βλέπουν να χάνονται οι άνθρωποι που αναπτύσσουν κοινωνικές δράσεις. Ολα έδειχναν ότι ο εμπρησμός του σπιτιού του δεν ήταν τυχαίος αλλά είχε σχέση με τη δραστηριοποίηση του ιδιοκτήτη του για την προστασία της περιοχής του από τις επιπτώσεις της εξόρυξης βωξίτη από το βουνό. Η περίπτωση της Γκιώνας καταγράφεται ως μία από τις όλο και συχνότερες στοχοποιήσεις ανθρώπων που αντιδρούν σε μεγαλύτερα ή μικρότερα οικονομικά συμφέροντα ή που απλώς θεωρούνται ανεπιθύμητοι από την τοπική κοινωνία.
«Το άβατο των μεταλλείων»
* Ο Στ. Κόλλιας είχε πρωτοστατήσει στην «Κίνηση για τη σωτηρία της Γκιώνας», εναντίον πρακτικών που εφαρμόζουν οι δύο εταιρείες που εξορύσσουν και μεταφέρουν τον βωξίτη. «Ηταν μια κίνηση που ξεκίνησε μεταξύ ανθρώπων από όμορα χωριά, όταν αρχίσαμε να μιλάμε για το πρόβλημα. Μέχρι τότε επικρατούσε ένα άβατο για τα μεταλλεία. Οι εταιρείες κάνουν κουμάντο και όλοι το θεωρούσαν δεδομένο ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα», εξηγεί σήμερα.
Τον Δεκέμβριο του 2008, μία διαμαρτυρία περίπου 50 μελών της κίνησης αντιμετωπίστηκε επιθετικά από εργαζόμενους μιας εκ των εταιρειών. «Μας έλεγαν ότι ήρθαμε οι Αθηναίοι, οι "οικολόγοι" να τους κάνουμε να χάσουν τις δουλειές τους. Απειλούσαν ότι θα μας διαλύσουν. Τότε ήταν που στοχοποιήθηκα», θυμάται ο ίδιος.
Λίγες μέρες αργότερα, στις 26 Δεκεμβρίου 2008, έγινε η πρώτη απόπειρα εμπρησμού του σπιτιού του και κάηκε ένα δωμάτιο. Η ολοκληρωτική καταστροφή που ακολούθησε τον Μάρτιο, συνοδεύτηκε από καμπάνια συμπαράστασης και ενημέρωσης. Πολλοί ήταν εκείνοι που τον βοήθησαν να ξαναχτίσει το σπίτι του από την αρχή.
Μιλώντας σήμερα, από εκεί, εξηγεί ότι κάτι άλλαξε: «Οι εταιρείες πλέον καλύπτουν τα νώτα τους. Για παράδειγμα, καταβρέχουν τους δασικούς δρόμους απ' όπου περνάνε τα φορτηγά με τον βωξίτη ώστε να μην σηκώνεται σκόνη που νεκρώνει τα πάντα. Οι αποφάσεις πια παίρνονται στο νομαρχιακό συμβούλιο παρουσία των κατοίκων, ενώ πριν λαμβάνονταν σε τραπέζια εκτός. Και αρχίζουμε να κινούμε το αίτημα της αποκατάστασης του περιβάλλοντος, που είναι ένα ανέκδοτο μέχρι σήμερα».
* Η ιστορία της Γκιώνας έρχεται στο μυαλό των πολιτών που ασχολούνται με περιβαλλοντικές και ακτιβιστικές δράσεις όποτε ακούν για έναν νέο περίεργο εμπρησμό. Στην Εύβοια είχαν τρεις μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο και μαζί με αυτούς κάποιοι ξερίζωσαν πολλά από τα δέντρα που είχαν φυτέψει οι τοπικοί σύλλογοι σε συνεργασία με την Greenpeace.
Το τελευταίο επεισόδιο ήταν στις 5 Ιανουαρίου, όταν κάηκε ολοσχερώς το γραφείο του Εξωραϊστικού Συλλόγου Μυλακίου Αλιβερίου, από δράστες που έσπασαν με λοστό την πόρτα. Τα μέλη του είχαν συμμετάσχει σε συντονισμένες δράσεις εναντίον του εργοστασίου λιθάνθρακα που θέλει να εγκαταστήσει η ΔΕΗ στο Αλιβέρι αλλά και σε κινητοποιήσεις εναντίον της καύσης των σκουπιδιών.
Παρ' όλ' αυτά, ο πρόεδρός του, Χρ. Φούντας, δεν βρίσκει καμία εξήγηση γι' αυτό που συνέβη: «Στο Μυλάκι είμαστε άνθρωποι όλοι συνταξιούχοι της ΔΕΗ και έχουμε και τα κτήματά μας. Κάποιοι νεότεροι δουλεύουν σήμερα στα τσιμεντάδικα. Το χωριό είχε πάρει ομόφωνα μια απόφαση "όχι στο λιθάνθρακα". Το σχέδιο της ΔΕΗ ήταν να τους πουλήσουμε τα πάντα και να φύγουμε ώστε να εγκατασταθεί εδώ το εργοστάσιο λιθάνθρακα. Υπάρχουν καμιά δεκαριά, που μένουν στην Αθήνα ή στη Χαλκίδα και θέλουν να πουλήσουν τα κτήματά τους. Εμείς δεν έχουμε αντίρρηση, απλώς δεν θέλουμε να τους ακολουθήσουμε τώρα. Θα περιμένουμε να δούμε τι σχέδια έχει η ΔΕΗ και τι θέλει από εμάς και θα δούμε. Αλλά δεν έχει γίνει καμία φασαρία, που να εξηγεί τον εμπρησμό».
Περίεργα περιστατικά
* Ξημερώματα της 26ης Δεκεμβρίου ήταν όταν πυρπολήθηκε κι ένα σπίτι στον Αγιο Λαυρέντιο Πηλίου. Τα τελευταία τρία χρόνια ζούσε εκεί ένα ζευγάρι ζωγράφων από την Αθήνα. Η συμμετοχή τους σε πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές δράσεις εξηγεί, σύμφωνα με το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα Μαγνησίας, γιατί στοχοποιήθηκαν από ορισμένους.
Ο εμπρησμός συνδέεται πλέον και με ανεξήγητα περιστατικά που προηγήθηκαν, όπως ότι βρήκαν το αυτοκίνητό τους πεταμένο σε γκρεμό και τη μηχανή τους σπασμένη. Την αλληλεγγύη τους στο ζευγάρι εξέφρασαν και οι «Κάτοικοι Πηλίου», που σύμφωνα με τις πληροφορίες μας αποτελεί ένα δίκτυο συνελεύσεων στα χωριά της περιοχής, με αριστερό υπόβαθρο.
Το ζευγάρι των θυμάτων του συγκεκριμένου εμπρησμού φιλοξενείται πλέον στο Βόλο, προσπαθεί να ξαναστήσει τη ζωή του από την αρχή και έχει ασκήσει μήνυση κατά αγνώστων.
πηγή: εφημερίδα Ελευθεροτυπία 25-1-10
boubouka@enet.gr
