ΛΑΡΙΣΑ: Ολοι στην αντιφασιστική την Κυριακή 31/3, Κεντρικη Πλατεία στις 10:30

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΞΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ ΤΩΡΑ

Για να μπορέσεις να εξηγήσεις τι ήταν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης πρέπει να μιλήσεις για τον ναζισμό. Το ίδιο ισχύει και για την περίοδο της κατοχής. Καμιά πολεμική μηχανή δεν μπορεί να εδραιώσει την κυριαρχία της σε ξένο λαό αν δεν βρεί υποστήριξη απο ντόπιους καλοθελητές και συνεργάτες. Σαν τον χίτη Γρίβα, που κάθε λογής φασιστική απόκλιση τον τιμά και τον τοποθετεί στο πάνθεον της φασιστικής αγιογραφίας. Αξιο τέκνο λοιπόν και ο Γρίβας της φάρας εκείνων των ελληναράδων που όταν οι τσέπες του ντόπιου κεφαλαίου αδειάσουν ντύνονται την στολη του γερμανοτσολιά και θέτουν εαυτο υπο τις διαταγές του Ρόμελ, μετά του Σκόμπυ και όποιου άλλου ξένου κατακτητή αλλά πάντα «για το καλό της πατρίδας και του έθνους».

                                            

ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ

Είναι πλέον ολοφάνερο. Η Ιστορία ψάχνει διέξοδο. Η συνταγή που φτιάχνει φασίστες είναι ίδια: Τους γεννά ο καπιταλισμός, τους εκολάπτει η παρακμή του και τους εξοπλίζει η άρχουσα τάξη του. Και ίσως να ήταν πιο εύκολο το έργο της φασιστικής απόκρουσης αν δεν υπήρχε το τελευταίο στοιχείο: αυτό του εξοπλισμού. Ίσως τότε η ανιπληροφόρηση να ήταν αρκετή. Μια αντικαπιταλιστική ρητορία που θα κατέιγγειλε τον φασισμό σαν το μακρύ χέρι του συστήματος θα ήταν ικανή να τους ξεσκεπάσει.Το πρόβλημα όμως είναι οτι το χέρι αυτο οπλοφορεί και όταν το όπλο σε σημαδεύει δεν θα σωθείς αν καταγγείλεις την βιομηχανία όπλων που το κατασκεύασε. Πρέπει να κάνεις κάτι για να το αφοπλίσεις.

Μεγάλα κομμάτια της αριστεράς -επίσημα ή μη- ρεφορμιστικής εξακολουθούν να μιλάν για ειρηνικές λύσεις κι έτσι δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να εξισώνει –συνειδητά ή ασυνείδητα- τα «άκρα». Δεν υπάρχει μεγαλύτερο λάθος και θα αποδειχτεί καταστροφικό για όλη την εργατική τάξη, αν δεν παλέψουμε εδώ και τώρα για το χτίσιμο μάχιμων εργατικών ομάδων αυτοάμυνας που θα τσακίσουν με κάθε τρόπο το φασισμό και τους φασίστες.

Το αφηρημένο σύνθημα «Οχι στον φασισμό ναι στη δημοκρατία!» αρκεί για τους σύγχρονους φιλισταίους (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΔΗΜΑΡ) όχι όμως και για τους καταπιεσμένους εργάτες που είναι πεταμένοι στο περιθώριο της ζωής και της αξιοπρέπειας.Δεν έχουμε τίποτα να υπερασπίσουμε. Το μόνο που έχουμε είναι σκλαβιά και φτώχεια. Την ίδια στιγμή όμως έχουμε όλη την ελπίδα με το μέρος μας αρκεί να οργανωθούμε και να κατευθύνουμε όλες τις δυνάμεις μας  για τη συντριβή του φασισμού κι αυτό σημαίνει ταυτόχρονη πάλη για να πάρει την εξουσία η εργατική τάξη, να λειτουργήσει η κοινωνία με βάση τις ανάγκες μας και να κάνει πραγματικότητα μια άλλη κοινωνία: αυτή του ελευθεριακού κομμουνισμού, μια ζωή γεμάτη από επιθυμίες.  Κατά συνέπεια, ο αγώνας των εργατών ενάντια στο φασισμό δεν μπορεί με την κοινωνική έννοια να είναι αμυντικός, αλλά μόνο επιθετικός.

Οποιος σήμερα εξισώνει την φασιστική βία με την πάλη της εργατικής τάξης για την λύτρωση της στρώνει το χαλί στον φασισμό. Και όποιος μας τάζει νίκες στο όνομα του εφικτού -μέσα απο τον δρόμο της ανάθεσης και να μην χρειαστεί να σπάσει ούτε ενα τζάμι- ετοιμάζει νέες Βάρκιζες.
­­30/3, ΚΟ ΕΕΚ Θεσσαλιας