Η ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ
ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ
ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΥΡΚΑΓΙΑΣ!
40 χρόνια μετά την εξέγερση του Νοέμβρη του '73
η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου απειλεί πως θα εισβάλουν τα ΜΑΤ στο Πολυτεχνείο σε
περίπτωση που οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ εκπέμψουν μέσα από το ιστορικό κτίριο της
οδού Πατησίων. Η κυβέρνηση δεν πάσχει από ιστορική αμνησία, γνωρίζει πολύ καλά
ποιον απειλεί. Απειλεί όχι μόνο τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, αλλά το ανίκητο δυναμικό
κοινωνικής αντίστασης των εργατικών και λαϊκών μαζών - το ίδιο το πνεύμα του
Πολυτεχνείου.
Το Νοέμβρη του 1973 η κατάληψη του Πολυτεχνείου
έγινε το κέντρο αγώνα της εξέγερσης για την ανατροπή της αμερικανοκίνητης
δικτατορίας του Παπαδόπουλου, κέντρο αγώνα που πυροδότησε ο αγώνας των φοιτητών
για να αγκαλιαστεί από ολόκληρο το λαό και την εργατική τάξη στην πάλη για την
ανατροπή της Χούντας. Ο ηρωισμός των αγωνιστών του Πολυτεχνείου, των χιλιάδων
ανώνυμων μαζών που έγραψαν τη δική τους εποποιία τις μέρες και τις νύχτες της
εξέγερσης, δεν έσπασε μόνο το “γύψο” που φόρεσε στο λαό ο Παπαδόπουλος και οι
πραξικοπηματίες συνταγματάρχες ανατρέποντας τη Χούντα, ολόκληρο το μετεμφυλιακό
καθεστώς τρομοκρατίας της αριστεράς και του κινήματος τσακίστηκε στην οδό Πατησίων
εκείνες τις μέρες. Ο στρατός και το Παλάτι ως δύο κρίσιμοι πυλώνες της αστικής
εξουσίας δεν μπόρεσαν ποτέ να ανακάμψουν και να βρεθούν στο προσκήνιο της
πολιτικής ζωής έκτοτε.
Το βαθύ κράτος ποτέ δεν εξαφανίστηκε, συνέχισε
να δουλεύει στα σκοτεινά όπως μας δείχνουν οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τη
στενή σύνδεση του κρατικού μηχανισμού με τη ναζιστική Χρυσή Αυγή. Τα ίδια
ιδεολογικά υλικά του ακροδεξιού παρελθόντος είναι ζωντανά ανάμεσα στην
κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Οι Βορίδηδες, οι Μπουμπούκοι-Γεωργιάδηδες, οι
Κρανιδιώτηδες και οι Λαζαρίδηδες αποτελούν εκείνον τον αντιδραστικό ιδεολογικό
εσμό των αρνητών του Ολοκαυτώματος μαζί και των νεκρών του Πολυτεχνείου που
αποτελεί αναπόσπαστο συμπλήρωμα της εκστρατείας συκοφάντησης των αγώνων της
μεταπολίτευσης από τους “φιλελεύθερους διανοητές”, τους έμμισθους κονδυλοφόρους
της αστικής τάξης.
Το Πολυτεχνείο ζει!
Κανείς δε συκοφαντεί μνημεία και νεκρά σύμβολα,
δεν τα φοβάται. Η αγωνία της ντόπιας αστικής τάξης να τελειώνει με το πνεύμα
της αντίστασης που γέννησε το Πολυτεχνείο θυμίζει την αντίστοιχη αγωνία του
πρώην προέδρου της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί, “να τελειώνουμε με το Μάη του
'68”-κεντρικό σημείο της προεκλογικής του καμπανιάς στα 40χρονά τότε του Μάη. Η
κυρίαρχη τάξη και η πολιτική της ελίτ κατανοεί πως το πολιτικό σύστημα αστικής
εξουσίας που ενσωμάτωσε την επαναστατική ορμή και την κοινωνική
ριζοσπαστικοποίηση του “διεθνούς Μάη του '68” (ανατροπή της Χούντας στην
Ελλάδα, Επανάσταση των Γαριφάλων στην Πορτογαλία, θερμό ιταλικό φθινόπωρο,
αντιπολεμικό κίνημα στις ΗΠΑ, Κορντομπάσο στην Αργεντινή, Άνοιξη της
Πράγας) έχει καταρρεύσει εξαιτίας της
αδυναμίας του να διαχειριστεί την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και τις
συνέπειες της.
Μετά το ξέσπασμα της κρίσης στις ΗΠΑ το
καλοκαίρι του 2007, όλα τα καπιταλιστικά μέσα αντιμετώπισης της κρίσης όχι μόνο
δεν έχουν δώσει κάποιο διέξοδο στο σύστημα, αντίθετα δημιουργούν νέες
αντιφάσεις καθώς μετατρέπονται τα ίδια σε εμπόδια. Οι ωκεανοί κεφαλαίων που
δόθηκαν για τη διάσωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος διεθνώς, όχι μόνο δεν
αναχαίτισαν τη Μεγάλη Ύφεση, αλλά οδήγησαν σε νέες τρισχειρότερες φούσκες. Η
ανακοίνωση της παύσης της πολιτικής της μαζικής εκτύπωσης δολαρίων από μεριάς
του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και η απειλή χρεοστασίου στις ΗΠΑ, αποτελεί το
πιο φανερό σημάδι παραδοχής της καπιταλιστικής αποτυχίας.
Οι ανεξέλεγκτες εκρηκτικές συνέπειες της
παγκόσμιας κρίσης επιδρούν με τη μορφή σοκ στις συνειδήσεις εκατομμυρίων, σε
κάθε κοινωνική τάξη, σε εκπροσώπους και υποστηρικτές οποιασδήποτε πολιτικής
θέσης ή απόχρωσης. Η κρίση και οι κοινωνικές και πολιτικές της συνέπειες
ορίζουν την ημερήσια διάταξη, πολύ λιγότερο από τους όποιους σχεδιασμούς της
άρχουσας τάξης ή της Τρόικας των ΕΕ/ΕΚΤ/ΔΝΤ.
Μια κυβέρνηση φτιαγμένη από τα συντρίμμια των
δύο μεγάλων κομμάτων αστικής εξουσίας της μεταπολίτευσης κηρύσσει μια διαρκή
“κατάσταση έκτακτης ανάγκης” ενάντια στους καταπιεσμένους και εκμεταλλευμένους,
ενάντια σε ένα λαό που έχει μετατραπεί σε έθνος αποκλήρων στο όνομα της
“σωτηρίας της πατρίδας”.
Οι κυβερνητικές υποσχέσεις για ένα “εθνικό
σχέδιο ανάπτυξης” για τη διόρθωση των αδικιών και η επιστροφή σε μια κατάσταση
-πιο φτωχής- κοινωνικοοικονομικής σταθερότητας αποτελούν χοντροκομμένα ψέματα.
Ασύστολα ψεύδη είναι και η δήθεν σκληρή διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με την
Τρόικα εν όψει νέων μέτρων. Η αμφίβολη αναιμική ανάκαμψη ορισμένων
δημοσιονομικών μεγεθών στηρίζεται σε πήλινα πόδια και δεν μπορεί να
αντιμετωπίσει το κενό χρηματοδότησης ενός μη βιώσιμου χρέους χωρίς νέα
τρισχειρότερα μέτρα. Κανένα πρωτογενές πλεόνασμα δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί
χωρίς να πατήσει επάνω στα κόκαλα της εργατικής τάξης και της νεολαίας, χωρίς
να μετατραπεί ολόκληρη η χώρα σε Ειδική Οικονομική Ζώνη, σε ένα απέραντο
στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Η μόνη απάντηση της κυβέρνησης και ολόκληρου του
πολιτικού συστήματος σε κάθε κοινωνική διεκδίκηση δεν είναι παρά μια νέα γερή
δόση απελπισίας και αδιεξόδου, ένα νέο πακέτο κοινωνικής καταστροφής για να
φορτωθεί η χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού στους “από κάτω”.
Η σύγκρουση με τις κατακτήσεις της εργατικής
τάξης για τις δεκαετίες που ακολούθησαν την ανατροπή του Πολυτεχνείου θα κριθεί
με όρους μάχης τάξης ενάντια σε τάξη. Η προδοτική στάση των συνδικαλιστικών
γραφειοκρατιών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ μαζί και η συμφιλιωτική στάση της καθεστωτικής
αριστεράς δεν αμβλύνει τις ταξικές αντιθέσεις, ούτε σβήνει τις εμπειρίες και
τις παραδόσεις αγώνων. Όλα αυτά γίνονται απλώς ανεξέλεγκτα των παλιών
γραφειοκρατιών που τις ενσωμάτωσαν στο παρελθόν.
Νέοι κίνδυνοι και νέες μεγάλες προκλήσεις
βρίσκονται μπροστά στο δρόμο του επαναστατικού κινήματος της εργατικής τάξης,
το οποίο μπορεί να είναι επαναστατικό όσο κόβει κάθε γέφυρα συμφιλίωσης με τον
αντίπαλο -παλιά ή νέα. Οι εμπειρίες των μεγάλων Γενικών Απεργιών των τελευταίων
χρόνων, των μαχητικών κλαδικών αγώνων διαρκείας, των μορφών αυτοοργάνωσης που
ξεπήδησαν σε γειτονιές, της αντιφασιστικής πάλης πρέπει να γίνουν μαθήματα για
το επόμενο βήμα σε μάχες που θα δοθούν στην πρώτη γραμμή για την αντιμετώπιση
της νέας καταστροφής με την οποία απειλείται η εργατική τάξη και η νεολαία.
Ο συνδυασμός παλιών και νέων μορφών
συνδικαλιστικής και πολιτικής οργάνωσης των καταπιεσμένων πρέπει να συνδυαστούν
σε ανεξάρτητα κέντρα αγώνα σε κάθε αγώνα κόντρα στο κράτος και τη
συνδικαλιστική γραφειοκρατία, σε αμεσοδημοκρατική βάση. Ο συντονισμός τους
είναι ο αναγκαίος όρος για την οργάνωση μιας Γενικής Πολιτικής Απεργίας
Διαρκείας που θα ανατρέψει την κυβέρνηση και την Τρόικα ανοίγοντας το δρόμο για
το τσάκισμα του καπιταλιστικού κράτους και την ανατροπή του συστήματος που γεννά
ανεργία, μιζέρια, κοινωνικό αποκλεισμό και φασίστες.
Η κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη
επικεφαλής όλων των καταπιεσμένων και εκμεταλλευμένων μαζών είναι ο μόνος
δρόμος να δικαιώσουμε το αίμα των νεκρών εκείνου του Νοέμβρη. Το ζήτημα της πολιτικής
εξουσίας έχει τεθεί ξανά στους δρόμους και τα οδοφράγματα της λαϊκής εξέγερσης
του Δεκέμβρη του 2008, έχουν φωτιστεί οι όροι της ανάπτυξης μιας
προεπαναστατικής κατάστασης. Η μόνη απάντηση στην κυβερνητική “κατάσταση
έκτακτης ανάγκης” είναι η κήρυξη πραγματικής κατάστασης έκτακτης ανάγκης από το
“έθνος των αποκλήρων” για μια επαναστατική σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση
στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο.
Ένα μεταβατικό πρόγραμμα, ένα επαναστατικό
σχέδιο δράσης και ο στόχος της εργατικής εξουσίας είναι απαραίτητα εργαλεία για
να απαλλαγούμε από αυτό το σύστημα. Κάθε βήμα μέσα σε αυτή τη ρευστή πολιτική
κατάσταση απαιτεί την πιο συνειδητή θεωρητική και πρακτική προετοιμασίας της
εργατικής τάξης βασισμένη στη θεωρία της Διαρκούς Επανάστασης, στην επαναστατική
παράδοση που παλεύει να ολοκληρώσει το έργο του κόκκινου Οκτώβρη του 1917. Η
ανάπτυξη και η εκπαίδευση μέσα στο μαζικό εργατικό λαϊκό κίνημα μιας
πρωτοπορίας συσπειρωμένης σε επαναστατικά κόμματα νέου τύπου και μια
επαναστατική Διεθνή του 21ου αιώνα -την Τετάρτη Διεθνή- είναι αναπόσπαστος όρος
για την οργάνωση της νίκης της επανάστασης, που θα ζήσουμε!
17/11/2013 στις 17:00 στη Πλ.Ελευθερίας, Βόλος
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
προγραμματισμένες εκδηλώσεις του ΕΕΚ και της ΟΕΝ
ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
ΑΘΗΝΑ, 14-15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2013
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ &
ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ
Διοργάνωση: Οργάνωσης Επαναστατικής
Νεολαίας
50 ΧΡΟΝΙΑ ΕΔΕ/ΕΕΚ
ΠΑΝΤΕΙΟΣ
TETAΡΤΗ 27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2013, 6.30μμ
Διοργάνωση: ΕΕΚ-Τροτσκιστές
