Βαλκανικό Σοσιαλιστικό Κέντρο Κριστιάν Ρακόφσκι, 10 Φεβρουαρίου 2014
http://eek.gr/index.php/international/2371-dilosi-tou-kentrou-rakofski-gia-ti-vosnia
Το βοσνιακό καζάνι τελικά εξερράγη! Σε μια χώρα σπαραγμένη από τον εμφύλιο πόλεμο μόλις πριν από δύο δεκαετίες και που έκτοτε μαραζώνει κάτω από μια υπερδιογκωμένη και δυσλειτουργική δομή κράτους που συστάθηκε από την επιβεβλημένη από τις ΗΠΑ Συμφωνία του Ντέιτον το 1995· σε μια χώρα όπου το ποσοστό της ανεργίας ανέρχεται επισήμως στο 27,5%, αν και άλλες εκτιμήσεις το τοποθετούν πιο κοντά στο 45%, και όπου η ανεργία μεταξύ των νέων ηλικίας 18-29 φτάνει επίσημα στο 57%, ήταν μόνο θέμα χρόνου το ξέσπασμα της κοινωνικής έκρηξης. Η εργατική τάξη και η νεολαία της βιομηχανικής πόλης Τούζλα, πήρε την πρωτοβουλία στις 4 Φεβρουαρίου και η εξέγερση, στην έκτη ημέρα της τώρα, έχει από τότε εξαπλωθεί σαν φωτιά σε όλη σχεδόν την έκταση της Ομοσπονδίας της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, με την πρωτεύουσα Σεράγεβο και τις μεγάλες πόλεις Μόσταρ, Μπιχάτς και Ζένιτσα να ηγούνται, καθώς επίσης και το ουδέτερο και αυτόνομο διαμέρισμα του Μπρτσκο. Η Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, από την άλλη πλευρά, ενώνεται στη δράση σταδιακά.
Αυτή είναι η πιο καθαρή μορφή ταξικής πάλης! Η εξέγερση στην Τούζλα ξεκίνησε ως διαμαρτυρία κατά της παύσης λειτουργίας των εργοστασίων που ιδιωτικοποιήθηκαν μεταξύ 2000 και 2008. Ακμάζον βιομηχανικό και πολιτιστικό κέντρο στο πλαίσιο της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας της Γιουγκοσλαβίας, η Τούζλα είδε τα χημικά εργοστάσιά της, τα επιπλοποιεία της και τις άλλες βιομηχανίες της να λεηλατούνται από την πρώην γραφειοκρατία, με τη μορφή της ιδιωτικοποίησης. Οι νέοι ιδιοκτήτες πραγματικά δεν ενδιαφέρονταν καν για την παραγόμενη υπεραξία! Έχοντας πουλήσει τα περιουσιακά στοιχεία, πολλοί στη συνέχεια κήρυξαν πτώχευση και οι εργαζόμενοι απολύθηκαν χωρίς αποζημίωση. Στους εργαζόμενους οφείλονται καθυστερημένοι μισθοί έως και 27 μηνών που επιπλέον διεκδικούν αποζημίωση για την απόλυση, την υγειονομική περίθαλψη καθώς και τις συντάξεις τους. Φυσικά, όλες αυτές οι οικονομικές απαιτήσεις έχουν ξεθωριάσει στο παρασκήνιο, δεδομένου ότι οι διαμαρτυρίες έχουν μετατραπεί σε μια πραγματική εξέγερση. Στην Τούζλα, το κτίριο της κυβέρνησης του τοπικού καντονιού έχει ξεκοιλιαστεί. Στο Σεράγεβο, οι διαδηλωτές έκαψαν το κτίριο της Προεδρίας της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης και την έδρα των καντονιών της κυβέρνησης. Ο λαός έχει γενικεύσει τις επικρίσεις του κατά του καθεστώτος, φωνάζοντας «Κλέφτες!» και δίνοντας το σύνθημα «Επανάσταση!», θέτοντας έτσι το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας στην ημερήσια διάταξη. Ωστόσο, η εξέγερση φαίνεται να είναι εντελώς αυθόρμητη και οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν έχουν ακόμη αναπτύξει τις οργανωτικές μορφές που μπορεί να δημιουργήσει ρεαλιστικά μια εναλλακτική λύση στην υπάρχουσα δομή εξουσίας. Από την άλλη πλευρά, εκτός από την αυτοπεποίθηση που η καταστροφή των κυβερνητικών κτιρίων έχει ενσταλάξει στους εργάτες, ο αγώνας έχει ήδη πετύχει κάποιους αρχικούς πολιτικούς θριάμβους με τη μορφή της παραίτησης των επικεφαλής των καντονιών της Τούζλα και του Σεράγεβο και ολόκληρης της κυβέρνησης του καντονίου της Ζένιτσα-Ντομπόι. Επίσης, μερικά πολύ σημαντικά συνθήματα έχουν ριχθεί από τις μάζες, ακόμη και σε αυτό το πρώιμο στάδιο.
Στην
Τούζλα το «Κάτω η κυβέρνηση!» είναι
πια κοινό. Τα συνθήματα για την προστασία του δικαιώματος στην εργασία και για
την κατάργηση των προνομίων των πολιτικών, ενός μεγάλου πλήθους λόγω της
κατακερματισμένης και κλιμακωτής φύσης της κρατικής δομής της Βοσνίας και
Ερζεγοβίνης, είναι σημαντικά. Ίσως το πιο εντυπωσιακό [είναι ότι], οι
επαναστάτες της Βοσνίας ζητούν την κατάργηση των ιμπεριαλιστικών συμφωνιών του
Ντέιτον! [1]
Η πιο τρομερή δυσκολία για το μαζικό
κίνημα προέρχεται από τους εσωτερικευμένους φόβους για αναζωπύρωση της ακραίας
βίας και της σκληρότητας που έπληξε τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη στον εμφύλιο
πόλεμο των χρόνων 1992-1995 και τη συνακόλουθη σχεδόν ρατσιστική εχθρότητα
μεταξύ των τριών μεγάλων εθνο-πολιτισμικο-θρησκευτικών ομάδων, ιδίως μεταξύ των
μουσουλμάνων Βόσνιων και των, κυρίως, Χριστιανών Ορθόδοξων Σέρβων με τους
Ρωμαιοκαθολικούς Κροάτες να στέκονται πιο κοντά στους Βόσνιους. Αλλά υπάρχει
μια καλή είδηση σε αυτό το μέτωπο, καθώς και ένα ακόμη εξαιρετικά σημαντικό
γεγονός που έχει συμβεί τις τελευταίες ημέρες, όταν αρκετές εκατοντάδες
διαδηλωτές διαδήλωσαν στη Μπάνια Λούκα, έδρα της κυβέρνησης της Σερβικής
Δημοκρατίας της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, φωνάζοντας συνθήματα που καλούσαν για «Ενότητα μεταξύ όλων των εθνοτήτων της
Βοσνίας». Στο άλλο άκρο, στην Βοσνιακή-Κροατική πόλη του Μόσταρ, η έδρες
του μουσουλμανικού Βόσνιακ SDA (Κόμμα Δημοκρατικής Δράσης) και της Κροατικής
HDZ (Ουστάσι) έχουν πυρποληθεί, πράγμα που δείχνει ότι οι μάζες έχουν μια σαφή
τάση να σπάσουν από τον εθνικισμό ή την θρησκευτική ταυτότητα. Ακόμη και αν
αποδειχτεί ότι αυτή η τάση των τριών λαών της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης είναι
μειοψηφική, αυτό θα φέρει μεγάλη ενέργεια και τις δυνατότητες για την
επικείμενη επαναστατική διαδικασία στη χώρα.
Οι ιμπεριαλιστές έχουν παίξει έναν οιονεί
αποικιοκρατικό ρόλο στην Βοσνία - Ερζεγοβίνη από την υπογραφή των Συμφωνιών του
Ντέιτον. Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι η Πρεσβεία των ΗΠΑ στο Σεράγεβο έχει
εκδώσει μια δήλωση, η οποία, μετά από λίγα λόγια για τις απαιτήσεις των
εξεγερμένων, καταδικάζει κατηγορηματικά κάθε μορφή βίας, καθώς και έναντι της
αστυνομικής δύναμης και βέβαια, των κυβερνητικών κτηρίων. Με βάση τη βιαιότητα
με την οποία οι βοσνιακή αστυνομία χειρίζεται τις διαμαρτυρίες των εργαζομένων
τις πρώτες ημέρες των διαδηλώσεων στην Τούζλα, η υπεράσπιση της αστυνομικής
δύναμης από την κυβέρνηση των ΗΠΑ αποτελεί ειρωνία. Είναι τυχαίο το ότι η
Stefan Füle, Επίτροπος της ΕΕ για τη Διεύρυνση και την Ευρωπαϊκή Πολιτική
Γειτονίας, αποθαρρύνει επίσης την προσφυγή στη βία; Όχι! Ο ιμπεριαλισμός
γνωρίζει πολύ καλά ότι αν τα γεγονότα παραταθούν, μια επαναστατική κατάσταση θα
γεννηθεί και ως εκ τούτου, προειδοποιεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία της
Βοσνίας-Ερζεγοβίνης ότι δεν θα επιτρέψει την βίαιη ανατροπή του πολιτικού
συστήματός του!
Βρισκόμενοι στα όρια της ανατροπής της κυβέρνησης
στη Pουμανία, με τις πολύμηνες αδιάκοπες διαδηλώσεις στη Βουλγαρία, τις μαζικές
διαδηλώσεις κατά των οικονομικών συνθηκών στη Σλοβενία, την εξέγερση του 2008
και τους βαρυσήμαντους ταξικούς αγώνες του 2010-2013 έναντι της τρόικας και τις
διαδοχικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα και τις θεαματικές διαδηλώσεις στο πάρκο
Γκεζί, μια πραγματική εξέγερση ενός λαού στην Τουρκία το περασμένο καλοκαίρι, η
εξέγερση στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη αποκτά μια επιπλέον σημασία. Τα Βαλκάνια
είναι γεμάτα με επαναστατική θέρμη. Είναι πλέον μέρος του επαναστατικού κύματος
που σαρώνει τη λεκάνη της Μεσογείου από το 2011. Είναι η εργατική τάξη και η
νεολαία αυτής της ατυχούς περιοχής που θα επανενώσει το πολυσχιδές φάσμα των
λαών σε αυτή τη γεωγραφική ζώνη μέσω της επαναστατικής δραστηριότητας!
Αλληλεγγύη με την εργατική τάξη και τη
νεολαία της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης!
Κάτω η παλινορθωτική ληστρική νέα αστική
τάξη της Βοσνίας και των άλλων πρώην γιουγκοσλαβικών δημοκρατιών!
H εξουσία στους εργάτες της Βοσνίας!
Εμπρός για τη Βαλκανική Σοσιαλιστική
Ομοσπονδία!
Εμπρός για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές
Πολιτείες της Ευρώπης!
Ζήτω η παγκόσμια επανάσταση!
Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (EEK, Ελλάδα)
Επαναστατικό Εργατικό Κόμματ (DIP, Τουρκία)
Βαλκανικό Σοσιαλιστικό Κέντρο Κριστιάν Ρακόφσκι
RedMed (www.redmed.org)
[1] Συμφωνία του Ντέιτον:
Οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις για τη λήξη του πολέμου της
Βοσνίας έγιναν στο Ντέιτον του Οχάιο, στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, όπου
τις τρεις πλευρές αντιπροσώπευσαν οι Άλια Ιζετμπέγκοβιτς, ως πρόεδρος της Βοσνίας
- Ερζεγοβίνης και αντιπρόσωπος της πλευράς των Βόσνιων Μουσουλμάνων, Φράνιο
Τούτζμαν ως πρόεδρος της Κροατίας καα αντιπρόσωπος της κροατικής και
κροατοβοσνιακής πλευράς και Σλομπόνταν Μιλόσεβιτς, ως πρόεδρος της Σερβίας και
εκπρόσωπος των σερβο-βοσνιακών συμφερόντων λόγω απουσίας του Ράντοβαν Κάρατζιτς
πού κατηγορούταν για εγκλήματα πολέμου. Οι διαπραγματεύσεις έλαβαν χώρα στο
διάστημα μεταξύ 1 Νοεμβρίου και 21 Νοεμβρίου 1995. Απο την πλευρά των ΗΠΑ, οι
Ουόρεν Κρίστοφερ και Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ ήταν παρόντες, από την πλευρά της Ε.Ε.
ο Σουηδός Κάρλ Μπιλντ και από την πλευρά της Ρωσίας ο υπουργός εξωτερικών,
Ιγκόρ Ιβάνοφ. Μετά την ανεπίσημη συμφωνία που έληξε στις 21 Νοεμβρίου, η
επίσημη υπεγράφη στις 14 Δεκεμβρίου 1995 στο Παρίσι, παρουσία του προέδρου των
ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, του Γάλλου προέδρου, Ζακ Σιράκ, του Γερμανού καγκελάριου,
Χέλμουτ Κόλ, του Βρετανού πρωθυπουργού Τζον Μέιτζορ και τού Ρώσου πρωθυπουργού,
Βίκτορ Τσερνομύρντιν. Ο διαχωρισμός της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, με το μπλε η
Ομοσπονδία της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, με το ανοιχτό κόκκινο η Σερβική
Δημοκρατία, και με το μουσταρδί το Μπρτσκο που το 2001 ανακυρήχθηκε ότι ανήκει
και στις δύο οντότητες. Στις διαπραγματεύσεις συμφωνήθηκε ο διαχωρισμός της
Βοσνίας - Ερζεγοβίνης: το 51% ως Κροατο-Μουσουλμανικός τομέας, υπό την ονομασία
Ομοσπονδία της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης που είχε δημιουργηθεί τον Ιανουάριο του
1994, και στο τομέα της Σερβικής Δημοκρατίας το υπόλοιπο 49% της χώρας.
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
RAKOVSKY CENTER
DECLARATION ON BOSNIA:
SOLIDARITY WITH THE WORKERS AND YOUTH OF BOSNIA AND HERCEGOVINA! US AND EU,
HANDS OFF BOSNIA!
Rakovsky Center
February 10, 2014
February 10, 2014
The Bosnian cauldron has finally exploded! In a country that was torn by internecine war only two decades ago and languishing since under a bloated and dysfunctional state structure established by the US imposed Dayton Accords of 1995, in a country where the rate of unemployment stands officially at 27.5 per cent, although other estimates put it closer to 45 per cent, and where joblessness among youth aged 18-29 soars officially at 57 per cent, it was only a matter of time for a social explosion to take place. The working class and youth of the city of Tuzla, an industrial heartland, took the initiative on 4 February and the uprising, at its sixth day now, has since spread like wildfire to almost the whole of the Federation of Bosnia and Hercegovina (BiH), with the capital Sarajevo and the major cities of Mostar, Bihac, and Zenica leading the way, as well as the neutral and autonomous Brčko District. The Republika Srpska, on the other hand, is joining the action only gradually.
This
is class struggle at its purest! The insurrection in Tuzla started as a protest against closures
of factories privatised between 2000 and 2008. A thriving industrial
and cultural hub under the Socialist Federation of Yugoslavia, Tuzla saw its factories in the chemical,
furniture and other industries plundered by the former bureaucracy in the form
of privatisation. The new owners were really not even interested in the
production surplus value! Having sold off assets, many then declared bankruptcy
and laid off workers without compensation. The workers are owed wage arrears of
up to 27 months and additionally demand both compensation for redundancy and
healthcare and pension pay. Naturally, all these economic demands have faded
into the background since the protests have turned into a veritable
insurrection. In Tuzla,
the government building of the local canton has been gutted. In Sarajevo, the
demonstrators set the building of the Presidency of Bosnia and Hercegovina and
the seat of the cantonal government on fire. The people have generalised their
criticism of the regime, chanting “Thieves!” and raised the slogan of
“Revolution!”, thus putting the question of political power on the agenda. However,
the insurrection seems to be totally spontaneous and the workers and youth have
yet to develop the organisational forms that may realistically pose an
alternative to the existing power structure. On the other hand, in addition to
the self-confidence that the destruction of government buildings has instilled
in the workers, the struggle has also already attained some initial political
triumphs in the form of the resignation of the heads of the Tuzla
and Sarajevo
cantons and of the whole government of the canton of Zenica-Doboj. Also some
very important slogans have been put forward by the masses even at this early
stage. In Tuzla,
“down with the government!” has been common currency. The slogans for the
protection of the right to work and for the abolition of the privileges of
politicians, a large crowd due to the fragmented and cascaded nature of the
state structures, are important. Perhaps most strikingly, the rebels of Bosnia call for
the abolition of the imperialist Dayton Accords!
The
most formidable difficulty for the mass movement comes from the internalised
fears of a resurgence of the extreme violence and cruelty that visited
Bosnia-Hercevogina in the civil war of the years 1992-1995 and the ensuing
almost racistic hostility between the three major ethno-cultural-religious
groups, in particular between the predominantly Muslim Bosniaks and the
predominantly Christian Orthodox Serbs, with the Roman Catholic Croats standing
nearer the Bosniaks. But there is good news on this front as well. An extremely
important event has occurred in recent days, when several hundred demonstrators
marched in Banja Luka,
the seat of the government of the Republika Srpska, chanting slogans that
appealed to “unity among all Bosnian ethnicities”. At the other end, in the
Bosniak-Croat city of Mostar, the headquarters of the Muslim Bosniak SDA and of
the Croat HDZ (Ustashe) parties were put on fire, showing that the masses have
a clear tendency to break with nationalism or religious identity.Were this to
prove to be the tendency of even a sizeable minority of the three peoples of
BiH, this would bring great energy and potential to the impending revolutionary
process in the country.
The
imperialists have been playing a quasi-colonialist role in BiH since the
signing of the Dayton Accords. Thus it is not fortuitous that the US Embassy in
Sarajevo has issued a declaration, which, after paying some lip service to the
demands of the people in revolt, flatly refuses all violence, including against
the police force and, of course, government buildings. Given the brutality with
which the Bosnian police handled the workers’ protests on the first days of the
demonstrations in Tuzla, it is ironic to see
this defence of the police force by the US government. Is it any
coincidence that Stefan Füle, the EU Commissioner for Enlargement and European
Neighbourhood Policy, also discouraged recourse to violence? No! Imperialism is
very well aware that should the events take a more sustained course, a
revolutionary situation will be born and are therefore warning the workers and
youth of BiH that they will not permit a violent overthrow of the political
system!
Coming
in the heels of the overthrow of the Romanian government, of months-long
ceaseless demonstrations in Bulgaria, of massive protests against economic
conditions in Slovenia, of the 2008 revolt and the momentous class struggles of
2010-2013 against the Troika and successive governments in Greece and of the
spectacular Gezi Park events, truly a people’s rebellion, in Turkey last
summer, the uprising in BiH takes on an additional significance. The Balkans is
rife with revolutionary fervour. It is now part of the revolutionary wave that
has been sweeping the Mediterranean basin since 2011. It is the working class
and youth of this unfortunate region that will reunite the multifarious
spectrum of peoples in this geography in and through revolutionary activity!
Solidarity with the working class and youth of Bosnia and
Hercegovina!
Down with the restorationist plunderer new bourgeoisie of Bosnia and the
other former Yugoslav republics!
Power to the working people of Bosnia!
Forward to the Balkans Socialist Federation!
Forward to the United Socialist States of Europe!
Long live the world revolution!
________________________________________________________________________________
Declaración del Centro Rakovsky sobre Bosnia: ¡Solidaridad con los trabajadores y la juventud de Bosnia y Herzegovina! EE.UU. y la UE, ¡Manos fuera de Bosnia!
http://redmed.org/es/article/declaracion-del-centro-rakovsky-sobre-bosnia-solidaridad-con-los-trabajadores-y-la-juventud
by Rakovsky Center
________________________________________________________________________________
Declaración del Centro Rakovsky sobre Bosnia: ¡Solidaridad con los trabajadores y la juventud de Bosnia y Herzegovina! EE.UU. y la UE, ¡Manos fuera de Bosnia!
http://redmed.org/es/article/declaracion-del-centro-rakovsky-sobre-bosnia-solidaridad-con-los-trabajadores-y-la-juventud
February 11, 2014
¡La caldera de Bosnia
finalmente ha estallado! En un país desgarrado por la guerra fratricida hace
sólo dos décadas y que languidece bajo una estructura estatal inflada y
disfuncional impuesta por los EE.UU mediante los Acuerdos de Dayton en 1995, un
país donde la tasa de desempleo se sitúa oficialmente en 27,5%, aunque otros
estimaciones la calculan cercana al 45%, y donde el desempleo entre los jóvenes
de 18-29 años de edad se eleva oficialmente a 57%, era sólo cuestión de tiempo
para que una explosión social tuviera lugar. La clase obrera y la juventud de
la ciudad de Tuzla, un centro industrial, tomó la iniciativa el 4 de febrero y
el levantamiento, ahora en su sexto día, se ha extendido como fuego en la
pradera a casi la totalidad de la Federación de Bosnia y Herzegovina (BiH), con
la capital Sarajevo y las principales ciudades de Mostar, Bihac y Zenica a la
cabeza, así como el neutral y autónomo Distrito Brčko. La República Srpska, en
cambio, apenas resiente la situación.
¡Esta es la más pura de la
lucha de clases! La insurrección en Tuzla
comenzó como
una protesta contra el cierre de las fábricas privatizadas entre 2000 y 2008. Un
centro industrial y cultural floreciente bajo la Federación Socialista de
Yugoslavia, Tuzla
vio sus fábricas químicas, de muebles y otras industrias, saqueadas por la
antigua burocracia en forma de privatización. ¡Los nuevos propietarios
realmente ni siquiera estaban interesados en el valor excedente de la producción! Habiendo vendido los activos,
muchos de ellos se declararon en bancarrota y despidieron a los trabajadores
sin indemnización. A los trabajadores se les deben salarios atrasados de hasta 27 meses y, además, exigen tanto la indemnización por despido como la atención médica y
el pago de pensiones. Naturalmente, todas estas demandas económicas han pasado
a segundo plano
ya que las protestas se han convertido en una verdadera insurrección. En Tuzla, el edificio del
gobierno del
cantón local ha sido destruido. En Sarajevo, los
manifestantes incendiaron los edificios de la Presidencia de Bosnia y
Herzegovina y la sede del
gobierno cantonal. El pueblo ha generalizado su crítica al régimen, cantando
"¡Ladrones!", y planteó la consigna de "¡Revolución!",
poniendo así la cuestión del poder político en la agenda. Sin embargo, la
insurrección parece ser totalmente espontánea y los jóvenes y trabajadores aún
tienen que desarrollar las formas de organización que puedan representar de
forma realista una alternativa a la estructura de poder existente. Por otro
lado, además de la confianza en sí mismo que la destrucción de los edificios del gobierno ha inculcado en los trabajadores, la lucha
también ha alcanzado ya algunos triunfos políticos iniciales con la renuncia de
los jefes de los cantones de Tuzla y Sarajevo y de todo el gobierno del cantón de
Zenica-Doboj. También algunas consignas muy importantes han sido presentadas
por las masas, incluso en esta etapa temprana. En Tuzla, "¡Abajo el gobierno!", ha
sido moneda común. Las consignas por la protección del derecho al trabajo y la abolición de los
privilegios de los políticos, una gran cantidad debido a la naturaleza
fragmentada y en cascada de las estructuras del Estado, son importantes. Tal
vez lo más sorprendente es que los rebeldes de Bosnia pidan ¡la abolición de los
imperialistas Acuerdos de Dayton!
La dificultad más
formidable para el movimiento de masas viene de los miedos internalizados de un
resurgimiento de la extrema violencia y crueldad que vivió Bosnia-Herzegovina
en la guerra civil de los años 1992-1995 y la consiguiente hostilidad casi
racista entre los tres principales grupos religiosos étnico-culturales, en
particular entre los bosnios, predominantemente musulmanes, y los serbios,
predominantemente cristianos ortodoxos, con los croatas católicos romanos al
pie cerca de los bosnios. Pero hay buenas noticias en este frente también. Un
evento muy importante se ha producido en los últimos días, cuando varios
cientos de manifestantes marcharon en Banja Luka, la sede del gobierno de la
República Srpska, coreando consignas llamando a "la unidad entre todos los
grupos étnicos de Bosnia". En el otro extremo, en la ciudad bosnio-croata
de Mostar, las sedes de los partidos musulmán bosnio SDA y croata HDZ
(Ustasha), fueron incendiados, lo que demuestra que las masas tienen una clara
tendencia a romper con los nacionalismos o las identidades religiosas. Si esa
fuese la tendencia de incluso una minoría considerable de los tres pueblos de Bosnia y Herzegovina, esto traería una gran
energía y el potencial para el proceso revolucionario inminente en el país.
Los imperialistas han
estado jugando un papel cuasi-colonialista en Bosnia y Herzegovina desde la
firma de los Acuerdos de Dayton. Así, no es casual que la Embajada de EE.UU. en
Sarajevo haya emitido una declaración que, después de reconocer algunas de las
demandas del pueblo en rebelión de la boca para afuera, se niega rotundamente a
permitir toda forma de violencia, en particular contra las fuerzas de policía
y, por supuesto, los edificios del gobierno. Dada la brutalidad con que la
policía bosnia manejó las
protestas de los trabajadores en los primeros días de las manifestaciones en Tuzla, resulta una ironía
esta defensa de los EE.UU. a las fuerzas policiales del gobierno. ¿Es una coincidencia que
Stefan Füle, Comisario de la Unión Europea (UE) para la Política de Ampliación
y Vecindad Europea, también desaliente el recurso a la violencia? ¡No! El
imperialismo está muy al tanto en que los eventos deben tomar un curso más
sostenido, nacerá una situación revolucionaria y, por tanto, está advirtiendo a
los trabajadores y a los jóvenes de Bosnia y Herzegovina ¡que no van a permitir
un derrocamiento violento del sistema político!
Pisando los talones de la
caída del gobierno rumano, de las manifestaciones incesantes por largos meses
en Bulgaria, de masivas protestas contra la situación económica de Eslovenia,
por la revuelta de 2008 y las luchas de clase trascendentales de 2010-2013
contra la Troika y los gobiernos sucesivos en Grecia, y de los acontecimientos
espectaculares en Parque Gezi, realmente la rebelión de un pueblo, en Turquía
el pasado verano, el levantamiento en Bosnia y Herzegovina adquiere un significado
adicional. Los Balcanes están plagados de fervor revolucionario. ¡Es la clase
obrera y la juventud de esta desafortunada región la que reunirá el espectro
múltiple de los pueblos de esta geografía en y a través de la actividad
revolucionaria!
¡Solidaridad con la clase
obrera y la juventud de Bosnia
y Herzegovina!
¡Abajo la restauradora y saqueadora nueva burguesía de Bosnia y las otras ex-repúblicas yugoslavas!
¡Poder para el pueblo trabajador de Bosnia!¡Hacia la Federación Socialista de los Balcanes!
¡Hacia los Estados Unidos Socialistas de Europa!¡Viva la revolución mundial!
¡Abajo la restauradora y saqueadora nueva burguesía de Bosnia y las otras ex-repúblicas yugoslavas!
¡Poder para el pueblo trabajador de Bosnia!¡Hacia la Federación Socialista de los Balcanes!
¡Hacia los Estados Unidos Socialistas de Europa!¡Viva la revolución mundial!
Partido
Revolucionario de los Trabajadores (EEK), Grecia
Partido Revolucionario de los Trabajadores (DIP), Turquía
Centro Socialista de los Balcanes “Christian Rakovsky”
REDMED (www.redmed.org)
Partido Revolucionario de los Trabajadores (DIP), Turquía
Centro Socialista de los Balcanes “Christian Rakovsky”
REDMED (www.redmed.org)
________________________________________________________________________________
Uttalande från Rakovskij
Centrum om Bosnien: Solidaritet med Bosnien & Hercegovinas arbetare och
ungdom! USA & EU - väck med tassarna från Bosnien!
