Σε εκδήλωση μνήμης
για τα 70 χρόνια από την εκτέλεση του Π.Πουλιόπουλου από Ιταλούς φασίστες
συμμετείχε ενεργά η ΚΟ Θεσσαλίας του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος.
Η εκδήλωση
πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 2 Ιούνη, 4 ημέρες πριν την μέρα που ο μεγάλος
επαναστάτης έπεφτε ηρωικά ψέλνοντας τη διεθνή, το 1943.
Ο Παντελής
Πουλιόπουλος υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μαρξιστές στην Ελλάδα,
σπουδαίος κομμουνιστής ηγέτης και πρώτος γραμματέας του ΣΕΚΕ, μετέπειτα ΚΚΕ.
Στην εκδήλωση οι
σύντροφοι που συμμετείχανε διαβάσανε κείμενα για τη ζωή και το έργο του,
κατέθεσαν λουλούδια σε ένδειξη σεβασμού και έψαλαν το επέσατε θύματα αδέλφια
εσείς και την διεθνή.
Παρακάτω δίνουμε το
κείμενο που αναγνώστηκε από το ΕΕΚ :
Ο Παντελής Πουλιόπουλος ζει στους αγώνες της εργατικής τάξης
Ο Παντελής
Πουλιόπουλος υπήρξε κομμουνιστής ηγέτης και ιδιαίτερα χαρισματικός θεωρητικός
του μαρξισμού. Εισχώρησε στις γραμμές του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος
Ελλάδος (ΣΕΚΕ) το 1919 και διετέλεσε πρώτος γενικός γραμματέας του. Μετέπειτα,
άσκησε οξύτατη κριτική στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΚΚΕ) για την θέση της
Κομιντέρν να ορίζεται αυτό ως αντανάκλαση του μέσου
επιπέδου της εργατικής τάξης, και υποστήριξε ότι το κόμμα πρέπει να αποτελεί
την αυθεντική πρωτοπορία της συνενώνοντας το άνθος των εργατών και των
επαναστατών διανοουμένων. Έτσι το 1927 αποχωρεί από την Κεντρική Επιτροπή του
ΚΚΕ και αργότερα σχηματίζει, μαζί με άλλους μαρξιστές την Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών
Ελλάδας βάζοντας την σφραγίδα του ως ένας από τους πλέον
σημαντικούς εκπροσώπους του τροτσκιστικού κινήματος στην Ελλάδα.
Το σπουδαίο θεωρητικό και πρακτικό έργο του μεγάλου επαναστάτη δεν χωρά
σε κανένα καλούπι αλλά κι αν κάποιοι επιχειρούσανε να δημιουργήσουνε όρια και
φραγμούς θα βρίσκανε απέναντί τους, ως ορμητικό ποτάμι, την θεωρία της διαρκούς
επανάστασης. Η ιδέα της διαρκούς επανάστασης που γεννήθηκε στην φωτιά της
Γαλλικής Επανάστασης, ωρίμασε στα γραπτά των Μαρξ και Ένγκελς και εκφράστηκε με
τον πιο επαναστατικό τρόπο από τον Λέων Τρότσκι ήτανε αυτή που έκανε και τον
μεγάλο Παντελή Πουλιόπουλο να πολεμήσει το δογματισμό του ΚΚΕ και την θεωρία
των σταδίων και να παλέψει για την μετατροπή της εργατικής τάξης από τάξη
καθεαυτή σε τάξη για τον εαυτό της μέσω του επαναστατικού σοσιαλισμού.
Το ελληνικό εργατικό κίνημα, αφυπνισμένο και
διαπλασμένο μέσα στις τραγικές συνθήκες των βαλκανικών πολέμων και της
μικρασιατικής καταστροφής αλλά συγχρόνως κάτω από το μέγα ιστορικό φως της
Οκτωβριανής Επανάστασης, εκπροσωπήθηκε πνευματικά από τον Παντελή Πουλιόπουλο.
Ο ίδιος βλέποντας την σοσιαλιστική επανάσταση στη Ρωσία του 1917 ως το
κοσμοϊστορικό γεγονός της εποχής του και την αρχή της μετάβασης προς τον
πανανθρώπινο κομμουνισμό αρνήθηκε να συμβιβαστεί με την γραφειοκρατία που
εγκαθίδρυσαν οι σταλινικοί στην μετεπαναστατική Ρωσία καταντώντας το πρώτο
εργατικό κράτος στην ιστορία μια κλειστή κοινότητα θεωρώντας το έργο της
επανάστασης ήδη τελειωμένο.
Ο μεγάλος ηγέτης, εμπνεόμενος από τους
στυλοβάτες της Ρώσικης επανάστασης Λένιν και Τρότσκι, θα παλέψει για την ιδέα
της διαρκούς επανάστασης, της θεωρίας που πιστεύει πως η επανάσταση και η
εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας δεν είναι το τέλος μιας επανάστασης αλλά
μόνο η αρχή. Έτσι μέσα από την ΟΚΔΕ θα συνεχίσει να αγωνίζεται με όλες του τις
θεωρητικές δυνάμεις και φυσικές δυνάμεις ενάντια στον ιμπεριαλισμό αλλά
ταυτόχρονα και τον σταλινισμό.
Ο Πουλιόπουλος έδειξε ξεκάθαρα ότι, για να
γίνει δυνατή η σύλληψη της ζωντανής πραγματικότητας, η ανάλυση των αντιφάσεών
της, η επεξεργασία μιας σύνθετης στρατηγικής και του απαραίτητου προγράμματος
μεταβατικών διεκδικήσεων για την ετοιμασία της σοσιαλιστικής επανάστασης, είναι
απαραίτητη μια μεθοδολογική επανάσταση: η ρήξη με την κυρίαρχη τυπική σκέψη με
την ανάπτυξη της υλιστικής διαλεκτικής.
Το 1938, μετά από την ίδρυση της Τετάρτης
Διεθνούς από τον Λ.Τρότσκι, ο Παντελής Πουλιόπουλος αποφασίζει να ενώσει όλους
τους έλληνες τροτσκιστές σε μια οργάνωση την
Ενιαία Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΕΟΚΔΕ) η οποία
μάλιστα συμμετείχε στο ιδρυτικό συνέδριο της Διεθνούς στο Παρίσι ενώ την ίδια
χρονιά φυλακίζεται στην Ακροναυπλία από όπου συνεχίζει το έργο του
υποστηρίζοντας την άποψη του Τρότσκι ότι ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος δεν
ήταν αντιφασιστικός, αλλά πόλεμος ανταγωνισμού ανάμεσα σε αντίπαλα εθνικά κράτη
λόγω της οικονομικής κρίσης του 1929. Για τον Πουλιόπουλο, όπως και για τον
Τρότσκι, η εργατική τάξη και το κομμουνιστικό κίνημα δεν έπρεπε να συνταχτούν
με τις αντίστοιχες αστικές τάξεις και τα εθνικά κράτη.
Σήμερα δεν τιμούμε μόνο τον μαρξιστή,
κομμουνιστή ηγέτη, αγωνιστή και σύντροφό μας Παντελή Πουλιόπουλο. Τιμούμε
ταυτόχρονα ολόκληρη την εργατική τάξη που με τις θυσίες της γράφει ιστορία και
με τις επαναστάσεις της προχωρά την ανθρωπότητα. Τιμούμε κάθε επαναστάτη που με
τον αγώνα του ανοίγει δρόμο για την αταξική και ακρατική κοινωνία του
πανανθρώπινου κομμουνισμού. Το χώμα που
ποτίστηκε από το αίμα του και των συντρόφων του δεν είναι μόνο σημείο μνήμης
και σεβασμού για κάθε κομμουνιστή. Είναι ταυτόχρονα σημείο αλλαγής του παλιού
κόσμου με έναν άλλο ολότελα νέο και ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά μας λέγεται
επανάσταση !
Ας φωνάξουμε όλοι μαζί
ΑΘΑΝΑΤΟΣ !
